Co usłyszałem 16 dnia Szewat, 13 lutego 1941 r.
Wiadomo, że główne – jest to dostarczać nasłodzenie dla Stwórcy (leaszpia nahat ruach). Lecz co to znaczy dostarczać leaszpia? Rzecz w tym, że w leaszpia – w oddawaniu człowieka, uczestniczy jego życzenie otrzymywać nasłodzenie (raceon lekabel taanug), lecz z zamiarem ze względu na Stwórcę (al minat leaszpia), który nazywa się naprawieniem (tikunim).
Przecież jeżeli życzenie człowieka nasłodzić się nie będzie naprawione, to nie będzie mogło być żadnego połączenia pomiędzy Stwórcą i stworzeniem. I również, jeżeli człowiek nie będzie wykorzystywać swojego życzenia otrzymywać (w naprawionym stanie), nie będzie mogło być połączenia pomiędzy dającym i otrzymującym. Lecz żeby było partnerstwo, obydwoje powinni dawać jeden drugiemu.
Dlatego że wyłącznie wtedy, kiedy obydwoje objawiają miłość jeden do drugiego, jest więź i przyjaźń pomiędzy nimi. Lecz jeżeli jeden objawia miłość, a inny na to nie reaguje, to taka miłość nie może istnieć.
O tym powiedziano słowami proroka Iszajau: „I zapytał Stwórca Ciona, z kim ty?”, gdzie „z kim ty” – jest to pytanie, z kim ty znajdujesz się w partnerstwie? Czyli stworzenia powinny być w partnerstwie ze Stwórcą. Dlatego kiedy niżsi chcą oddawać dla Stwórcy – to jest partnerstwo, przecież jak Stwórca daje, tak i człowiek daje. Lecz życzenie człowieka powinno pragnąć połączyć się ze Stwórcą i otrzymać Jego światło i życie, przecież celem stworzenia jest nasłodzić stworzenia. Lecz na skutek rozbicia kelim w świecie Nekudim, spadły życzenia we władzę egoizmu i klipot. I z tego powodu pojawiły się w życzeniu, w kli dwie szczególności:
1) pragnienie do nasłodzenia w oderwaniu od Stwórcy – odpowiednio, praca wyjść spod władzy tej klipy nazywa się oczyszczeniem,
2) oddalenie od duchowych nasłodzeń – polegające na tym, że człowiek oddala się od duchowego, nie ma żadnego pragnienia do duchowego – naprawienie to nazywa się „kdusza”, świętość, i osiąga się pragnieniem do wielkości Stwórcy.
Dlatego że wtedy Stwórca świeci człowiekowi w tych życzeniach dla odczucia wielkości Stwórcy. Lecz niezbędnym jest wiedzieć, że w tej mierze, w której jest u niego kelim de-tahara, określające go „sinat ra”, nienawiść do zła (egoizmu), w tej samej mierze on może pracować w kdusza, jak powiedziano: „kochający Stwórcę nienawidzą zła”.