Usłyszałem
Przykazania nie potrzebują zamiaru, i nie ma wynagrodzenia za nie w tym świecie. Zamiar – jest to myśl i smak przykazania. I jest to wynagrodzenie. Dlatego że jeżeli człowiek zasmakuje smaku przykazania, jak również rozumie jego myśl, on już nie potrzebuje większego. Dlatego jeżeli przykazania nie potrzebują zamiaru, to rzecz jasna nie ma wynagrodzenia w tym świecie, dlatego że nie ma u człowieka smaku w przykazaniu.
Wychodzi, że jeżeli człowiek znajduje się w sytuacji, że nie ma u niego żadnego zamiaru, to znajduje się w stanie, że jest wynagrodzenie w tym świecie, dlatego że wynagrodzenie za przykazanie – to jego rozum i smak. A jeżeli nie ma u niego tego, to rzecz jasna nie ma u niego wynagrodzenia za przykazanie w tym świecie.