Usłyszałem
„ Niech nie będzie w kieszeni twojej dużego i małego kamienia” (Dwarim 25:13). Kamieniem (ewen) nazywa się wiarę, i jest to kamieniem dla ważenia, jest to małe stadium, dlatego że powyżej rozumu. Ale razem z tym nie powiedz, że masz duży kamień, czyli rozum, ponieważ wszystko, czego pragniesz, już nie jest podobne do tego, czego pragnie cały świat, i masz twardą, rozumną podstawę (gadlut), a nie mały stan (katnut), niewymagający żadnej podstawy – i wówczas twój kamień jest jednolity.
I powinien być kamieniem małym, ale pełnym, czyli żebyś mógł wystarczająco wykonywać Torę i przykazania na podstawie małego kamienia. I tylko wtedy on nazywa się pełnym. Ale jeżeli kamień jest mały i zmusza cię czynić tylko małe działania (katnut), to nie nazywa się pełnym kamieniem.
A „dwojaka miara: duża albo mała” (Dwarim 25:14) oznacza, że jeżeli posiada on małą osnowę, to odczuwa siebie małym, a w tym czasie, kiedy posiada duży kamień, dużą osnowę – odczuwa siebie dużym. „Duży” – uważa się, że staje się godny indywidualnego sterowania Stwórcy (aszgaha pratit).