115. Nieżywe, roślinne, zwierzęce, człowiek

Usłyszałem w 1940 r. w Jerozolimie

Nieżywe : nie ma u niego wolnej woli nad sobą, a znajduje się pod władzą pana i zobowiązany wykonywać wszystkie jego życzenia. A ponieważ Stwórca stworzył wszystkie stworzenia ze względu na Siebie, więc natura Stwórcy jako pana jest zapieczętowana w stworzeniach, czyli każde stworzenie czyni wszystko tylko ze względu na siebie.

Roślinne : w nim przejawia się początek samodzielnego życzenia w tym, że może robić coś przeciwko życzeniu pana, czyli może czynić coś nie ze względu na siebie, a oddawać, co jest przeciwne życzeniu otrzymywać, które pan dał mu przy stworzeniu.

Ale jak widzimy w ziemskich roślinach, że chociaż one mogą zmieniać się w wysokości i szerokości, jest u nich zawsze jedna szczegółowość – żadne z nich nie może być przeciwko przyrodzie wszystkich roślin, a zobowiązane są przestrzegać praw wszystkich roślin, i nie mają siły dokonać czegokolwiek przeciwko reszcie, czyli nie mają samodzielnego życia, ich życie jest to część życia wszystkich roślin. U wszystkich roślin jest jeden styl życia i wszystkie one są tak jakby jedną rośliną podzieloną na wiele części.

Tak samo i w duchowym – ci, którzy mają niewiele sił pokonać swoje życzenie otrzymywać, znajdują się w niewolnictwie otaczającego ich społeczeństwa i nie są w stanie poruszać się przeciwko niemu, ale już bynajmniej postępują wbrew swemu życzeniu nasłodzić się, czyli działają już z życzeniem oddawać.

Zwierzęce : każdy ma swoje poczucie odrębności, nie są w niewolnictwie u otaczającego społeczeństwa, u każdego jest swoje odczucie, u każdego są swoje właściwości. Może w czymś działać przeciwko życzeniu pana, czyli pracować dla oddawania, jak również nie jest podporządkowany społeczeństwu, jest u niego jego prywatne życie bez tego, żeby jego życie zależało od życia innych.

Człowiek : Posiada dwie przewagi:

1. postępuje przeciwko życzeniu pana;

2. nie zależy od podobnych do siebie, odczuwa obcych, i dlatego może dbać o nich i wypełniać ich.

Tak jak może cierpieć cierpieniem społeczeństwa, tak może i cieszyć się radością społeczeństwa. Może otrzymywać od przeszłości i przyszłości, kiedy zwierzęcy poziom odczuwa tylko teraźniejszość i tylko siebie.

Różnice w naprawieniu wewnętrznej i zewnętrznej części można pojąć z przykładu, kiedy człowiek wykonuje jakieś naprawienie i odczuwa, że nie wszystkie jego organy (życzenia) zgodne są wykonać je. Tylko jego wewnętrzna część jest zgodna dokonać naprawienie, a zewnętrzna część cierpi od tego, przecież ciało zawsze jest przeciwne do duszy.

Dlatego tylko i wyłącznie duszami, a nie ciałem, różni się Izrael od reszty narodów. A ciałami one są podobne, przecież ciało Izrael dba tylko o siebie.

I kiedy naprawiane są oddzielne części mające odniesienie do Izrael, naprawia się ogólnie i cały świat. Dlatego w tej mierze, w której my naprawiamy siebie, w tej mierze naprawiane są narody świata.

I dlatego powiedziano poprzez mędrców: „Stał się godny naprawia i broni nie tylko siebie, lecz i cały świat”, a nie „broni Izrael”. Właśnie cały świat, bo zewnętrzna część naprawiana poprzez wewnętrzną.