„Patrz, daję Ja wam” – rozpoczął w liczbie pojedynczej, a zakończył w liczbie mnogiej. I należy zrozumieć, co oznacza „patrz”, patrz od słowa wzrok, liczba pojedyncza. Czyli że każde indywiduum powinno stać się godne właściwości widzenia, jak powiedziano: „Pokochaj bliźniego swego, jak siebie samego”, liczba pojedyncza – mówi Izraelowi w całości. Oznacza, że każde indywiduum z całego społeczeństwa powinno stać się godne właściwości Stwórca w liczbie pojedynczej. Czyli nie opierać się na innych, a każdy powinien stać się osnową, na której oparta cała jego praca. I również człowiek powinien stać się godny właściwości widzenia. Jak powiedzieli mędrcy, kiedy człowiek mówi: „I ukończyło się”, on świadczy o początkowym działaniu. I z tego należy zrozumieć: dla kogo on musi świadczyć. Świadectwo może być tylko w widzeniu, a nie w słyszeniu. A jakie może być tu widzenie, jeżeli mówi on: „I ukończyło się”. I świadectwo, którym człowiek musi świadczyć – prawda, jest w tym, że w początkowym stworzeniu, które stworzył Stwórca, wszystko było z tego powodu, że On chciał nasłodzić swoje stworzenia. I to oznacza, że stali się oni godni widzenia, światła hochma, kiedy otwiera się to, on świadczy o początkowym zamyśle – nasłodzić swoje stworzenia. I nazywa się to szabat – koniec pracy. Czyli już otworzył się cel nasłodzić swoje stworzenia, i nazywa się: „I odpoczął od całej swojej pracy”, dlatego że cel już został otwarty.