Klucz Duszy
Kabała Luriańska
Wyjaśnienie. Zgodnie z tym żądaniem wydłużenia słowa jeden, wypowiadający tę frazę, wypowiada słowo jeden rozciągnięte. Rzecz jasna Zohar ma na uwadze nie prosto wypowiadane słowa poprzez usta człowieka, a nasze prawdziwe, sercowe zamiary.
Tu mówi się o tym, że należy wiedzieć i czynić jedność. Na początku należy znać te dwie strony miłości Aw’I i ISZSu’T. Aw’I nazywane są „wielkie w hasadim”, a ISZSu’T nazywane – „panujące w świecie”, dlatego że jest w nim prawo i ograniczenia.
Po tym, jak człowiek osiągnął obydwa poziomy miłości, staje się godny doskonałej miłości, i po tym on powinien wiedzieć, że jest Wielki Sterujący całym światem. I połączyć to każdego dnia w sześć wyższych końców, stron, czyli wznosić Ma’N do Zo’N świata Acilut, a Zo’N wzniosą jego Ma’N w ISZSu’T. Na skutek tego wzniosą się Zo’N i ISZSu’T, i połączą się razem z parcufem Aw’I. I jest to jeden wspólny parcuf, który ma sześć wyższych stron, końców, dlatego że one wszystkie obłóczone są na Wa’K, na sześć niższych sfirot A’A.
Na skutek tego połączenia wzniosą się ISZSu’T nad parsą A’A, w miejsce od pe do haze, gdzie znajdują się wyższe wody, stałe miejsce Aw’I, gdzie światło otwarte. Kiedy ISZSu’T napełnia się tym światłem, on przekazuje je w Zo’N, a Zo’N przekazuje to światło we wszystkie niższe światy, i otwiera się światło hasadim we wszystkich światach. To właśnie jest tajemnica pojednania „Słuchaj Izraelu”.
Sześć słów: „Słuchaj, Izrael, Stwórca nasz, Stwórca jeden” – jest to sześć stron Zo’N, które należy połączyć, żeby one połączyły się z sześcioma wyższymi stronami, czyli z Aw’I i ISZSu’T. I należy, by człowiek ukierunkował swoje zamiary do góry, czyli naprawić zamiary życzeń i NaRa’N jego, żeby połączyły się w jedno z wyższą jednością, jako Ma’N. Dlatego żeby było pojednanie w Wa’K de-Z’A, w jego sześciu stronach, należy wydłużyć słowo jeden, co oznacza przyjąć światło hochma w słowo jeden, gdyż światło hochma wychodzi z Nieskończoności do wyższych Wa’K, czyli Aw’I i ISZSu’T, i łączy się Wa’K Z’A światłem Nieskończoności. Dlatego że jeden w gematrii to: ehad = alef + het + dalet = 1 + 8 + 4 = 13, co mówi o otrzymaniu światła hochma.
Dlatego niezbędnym jest w słowie jeden mieć zamiar wywołać zejście światła hochma z Wa’K de-Z’A. Lecz w tej jedności nie ma zamiaru otrzymać w Z’A Ga’R, a tylko powiększyć jego Wa’K od połączenia z wyższym Wa’K, i otrzymać Wa’K gadluta.
Wyjaśnienie. Jak już było wyjaśnione wyżej, pojednanie, które jest w słowach „Słuchaj Izraelu”, mówi o otrzymaniu Wa’K de-gadlut, dlatego że jedno miejsce oznacza wyższy Wa’K, gdzie świeci światło Nieskończoności wewnątrz światła hochma, pod niebem – biną, w stosunku do Z’A – ziemi. „W jedno miejsce”, mówi o pojednaniu wszystkich sześciu stron wyższych i niższych, żeby niżsi otrzymali światło hochma i połączyli się Wa’K de-Z’A, lecz tylko jak Wa’K de-gadlut.
Jak już wyjaśniliśmy, są dwa rodzaje strachu i dwa rodzaje miłości: strach i miłość wyższe – nazywane są Aw’I, a strach i miłość niższe – nazywane są ISZSu’T. Lecz doskonałość osiąga się tylko na skutek poznania obydwu poziomów. Dlatego jest uczynione ukrycie światła w ISZSu’T, żeby otworzyć niższą miłość, rodzaju „nawet, jeżeli zabierze duszę”: nawet w takim wypadku lęk powinien przylepić się do miłości i nie dopuścić do wystudzenia serca, tylko wtedy otwiera człowiek doskonałą miłość, zlewa się z Aw’I i ISZSu’T, i otrzymuje całe dobro od Stwórcy.
W pojednaniu „Słuchaj Izraelu”, po tym jak Zo’N wznoszą się i łączą się swoimi właściwościami w sześciu wyższych stronach, żeby otrzymać wielką miłość w siebie na słowie „jeden”, oni otrzymują to światło stworzone w pierwszym dniu stworzenia, o którym powiedziano: „I powiedział Stwórca: „I stanie się światło” (p.198)”.
I w całej tej jedności zobowiązany łączyć się z nimi strach, dlatego że zobowiązany otworzyć i otrzymać ukryte w ISZSu’T światło, ukryte specjalnie, żeby można było połączyć niższe – miłość i strach, gdyż i tak one nie mogą nazywać się doskonałymi.
Dlatego powiedziano, że należy wyciągnąć dźwięk litery dalet w słowie Ehad (jeden) w Szma Izrael, Ado-naj Elo-ejnu, Ado-naj EhaD-D-D! „Słuchaj Izraelu, nasz Stwórca jedyny” i dlatego tę literę pisze się w tym wypadku wielką – dlatego że wielkie litery mają odniesienie do Twuny i ta wielka litera dalet słowa ehad oznacza, że jej miejsce jest w Twunie i tam ukryte jest światło. A tym, że przyciągamy ją, nie głosem, rzecz jasna, a duchowym działaniem, tym człowiek tworzy połączenie ukrycia co w niej z niższymi, strachem i miłością.
I objawiła się sucha przestrzeń – nie ma doskonałości w wyższym strachu i miłości, objawiające się według sześciu słów „Słuchaj Izraelu”, za pomocą słowa jeden, odpowiadających słowom „I będzie światło”, dopóki nie będzie połączenia strachu i miłości z dołu, otwierającego się w ukrytym w Twunie świetle, które nazywa się dalet od słowa ehad.
Dlatego po tym jak zebrały się wody w jedno miejsce, co oznacza zejście światła hochma w sześć części Z’A, pokazała się ziemia, oznaczająca dalet w słowie ehad, którą należy wypowiadać wyciągniętą (duchowo) z zamiarem, że ona staje się ziemią za pomocą ukrycia światła.
To wszystko jest niezbędne, żeby połączyła się ta dalet Twuna w jedności z Aw’I, na skutek czego przychodzi światło w Wa’K de-Zo’N, żeby stała się doskonałą miłością.
Wyjaśnienie. Poprzez wyższą jedność, kiedy łączy się dalet ze słowa ehad z góry w Aw’I, należy połączyć dalet słowa ehad z dołu, w Wa’K w sześciu stronach nukwy de-Z’A Rachel, stojący od haze i niżej. W Rachel znajdują się wszystkie sześćset tysięcy dusz Izraela, które nazywane są „zasiedlające nukwę”.
Po tym jak Z’A łączy się w świetle Aw’I i otwiera się w nim to, co było ukryte w Twunie, ukryte w słowach: „I objawi się sucha powierzchnia”, litera dalet, należy napełnić tymi dwoma nukwę, co określa się sześcioma słowami: błogosławione wielkie imię panowania Jego po wieki, odpowiadającymi sześciu sfirotom HaGa’T NeH’I nukwy.
Już było wyjaśnione, że żeby otworzyć miłość z obu stron, dobrej i złej, było ukryte światło. Lecz ukryciem jeszcze nie objawia się miłość z obu stron, dobrej i złej, a tylko otwarciem ostrości, din. Do otwarcia ostrości była do słowa ehad suchą powierzchnią, bez jakiejkolwiek korzyści, gdyż wyszła z całego światła na skutek ukrycia, nawet lęk nie znajdował się w niej, żeby połączyły się w mniejszym lęku i miłości, dopełniające wyższy lęk i miłość, dlatego że jeszcze nie otworzyły się din otwierające niższy strach i miłość. Ostrość i prawo znajdują się w nogach parcufa Leja, które wchodzą w rosz parcufa Rachel. W Z’A są dwie nukwy: Leja – powyżej jego haze, Rachel – poniżej jego haze. Nogi Lei kończą się na haze de-Z’A i dotykają rosz Rachel.
Ostrość i prawo znajduje się w ukończeniu nóg parcufa Leja, i dlatego to wpływa tylko na parcuf Rachel – każda duchowa właściwość działa wyłącznie od miejsca swojego objawienia i niżej. Dlatego ukrycie niższych miłości i strachu objawia się tylko w miejscu Rachel, gdzie objawia się siła ostrości i sądu.
Litera dalet słowa ehad, wcześniej, do otwarcia ostrości, była jak sucha powierzchnia i miejsce nie przydatne dla życia. Lecz teraz, po zejściu w Wa’K parcufa Rachel, co pod haze de-Z’A, obróciła się sucha przestrzeń w ziemię przydatną dla zasiedlenia i hodowania płodów, czyli całkowicie w doskonałości swojej otworzyły się w niej niższe miłość i strach, które wypełniają wyższe miłość i strach, żeby wszystko było doskonałe z obu stron, ponieważ właśnie wtedy otwiera się całe dobro w Aw’I.
Dlatego powiedziano: „Nazwał Stwórca suchą powierzchnię ziemią, erec”, erec od słowa racion – życzenie, gdyż właściwość dalet słowa ehad w sześciu sfirot – strony nukwy de-Z’A, gdzie już otworzyła się właściwość ostrości i prawa, i wtedy dalet, która bywa na suchej powierzchni, stworzyła jej nieżywą właściwość, czyniła ją nieprzydatną do życia, obraca się w nukwę de-Z’A, na skutek ziwuga z nim w ziemi, która rodzi płody i przydatna jest do zasiedlenia. Dlatego nazwał ją Stwórca ziemią.
Wyjaśnienie. Wyższa jedność, oznaczona słowami „zbiorą się wody pod niebem w jedno miejsce”, przekazuje światło stworzone w pierwszym dniu stworzenia, z góry w dół, od sześciu wyższych stron Aw’I do Wa’K de-Z’A. I to nazywa się pierwszym słowem „dobrze”, powiedzianym poprzez Stwórcę w trzecim dniu stworzenia.
A następnie odbywa się niższe pojednanie, które oznaczone słowem: zostaje błogosławione Jego wielkie imię na wieki, oznaczające dalet słowa ehad, które otrzymuje doskonałość tylko od sześciu stron nukwy, oznaczono słowami: „I nazwał Stwórca suchą powierzchnię ziemią” i słowami: „Wyhoduje ziemia trawę”, dlatego że Wa’K nukwy z suchej powierzchni objawiła się ziemia, która daje płody.
O tej jedności Wa’K nukwy powiedziano po raz drugi „dobrze” poprzez Stwórcę w trzecim dniu stworzenia. Wychodzi, że pierwszy raz „dobrze” powiedziano o wyższej jedności, a drugi raz o niższej. Na skutek niższego pojednania osiąga doskonałość miłości z obu stron i światło od Aw’I schodzi do Wa’K nukwy, i daje płody zasiedlającym ją sześciuset tysiącom dusz Izraela.