Exodus I

  1. Oto imiona synów Israela, przybyłych do Micraim: z Jakóbem, każdy z domem swoim, weszli:
  2. Reuben, Szymon, Lewi i Jehuda;
  3. Isachar, Zebulun i Binjamin,
  4. Dan i Naftali, Grad i Aszer.
  5. A było wszystkich dusz, wyszłych z biodra Jakóba, siedmdziesiąt dusz; a Josef był już w Micraim.
  6. I umarł Josef i wszyscy bracia jego, i całe pokolenie owo.
  7. A synowie Israela rozplenili się, i rozrodzili, i rozmnożyli, i wzmogli się wielce, i napełniła się ziemia nimi.
  8. I powstał król nowy nad Micraim, który nie znał Josefa.
  9. I rzekł do ludu swego: „Oto lud synów Israela zbyt liczny i silny dla nas.
  10. Otóż pocznijmy sobie mądrze z nim, aby się nie rozmnożył; bo gdy przypadnie wojna, przyłączy się i on do nieprzyjaciół naszych, i będzie walczył przeciw nam, i – ujdzie z tej ziemi.”
  11. I ustanowili nad nim nadzorców robocizny, aby go dręczyli ciężkiemi robotami, i zbudował on miasta na zapasy dla Faraona: Pithom i Raamses.
  12. Ale im bardziej go udręczali, tem bardziej się rozmnażał, i tem bardziej się rozrastał: i zatrwożyli się wobec synów Israela.
  13. I ujarzmili Micrejczycy synów Israela srogo.
  14. I czynili gorzkiem życie ich, robotą ciężką około gliny i cegieł, i wszelką robotą na polu, i wszelaką robotą, do której ujarzmiali ich srogo.
  15. I powiedział król Micraimu do położniczek Ibrejskich, z której imię jednej: Szyfra, a imię drugiej: Pua,
  16. I rzekł: „Gdy będziecie położniczyć Ibrejkom, baczcie na krzesło porodowe: jeżeli to syn, zabijcie go, a jeżeli córka, niechaj żyje.”
  17. Ale obawiały się położniczki Boga, i nie czyniły tak, jak mówił im król Micraimu; i zostawiały dzieci przy życiu.
  18. I wezwał król Micraimu położniczki i rzekł do nich: „Czemuście to uczyniły, a zostawiały dzieci przy życiu?”
  19. I rzekły położniczki do Faraona: „Dlatego, że nie jako niewiasty Micrejskie są Ibrejki, bo zdrowe one: zanim przyjdzie do nich położniczka, już urodziły.”
  20. I dał Bóg powodzenie położniczkom; a lud mnożył się i wzmacniał wielce.
  21. A ponieważ obawiały się położniczki Boga, pobudował im domy.
  22. I rozkazał Faraon całemu ludowi swojemu tak: „Każdego nowonarodzonego syna wrzućcie do rzeki, każdą zaś córkę zostawcie przy życiu.”