Awraam

45. Powiedział rabbi Josi: „Słyszałem od wielkiego Źródła Światła, czyli od rabbi Szymona, że BARA – jest to ukryte słowo, klucz do którego zamknął go i nie otwierał. A ponieważ klucz zamknął słowo Bara, nie było świata i możliwości jego istnienia, a pustka ukrywała wszystko. A kiedy panuje pustka, nie ma ani świata, ani jego istnienia.”

46. Kiedy więc otworzył klucz te wrota i gotowe wszystko do istnienia, i rozwoju pokoleń? To wtedy, kiedy zjawił się Awraam, właściwość hesed, miłosierdzia, o którym powiedziano: „To pokolenie nieba i ziemi be-baram, którymi stworzył”, lecz czytać należy nie be-baram, a be-Awraam (w hebrajskim te dwa słowa mają te same litery, lecz z powodu nieobecności wyróżnienia, można je czytać na różny sposób). Wtedy wszystko, co było ukryte w słowie BARA, otworzyło się literami, czyli kelim otworzyły się, by słuchać. I wychodzi słup czyniący pokolenia, święty jesod, na którym oparte jest istnienie świata. Dlatego że BARA – są to litery słowa EWAR – otwarty.

Pyta: „Kiedy on otworzy się, można działać i czynić pokolenia?” – w tym pytaniu są trzy pytania:

1. a)  Kiedy otworzy się? – kiedy opuści się malchut z ejnaim, gdzie ona wzniosła się na skutek C’B, na jej poprzednie miejsce w pe, na skutek czego otwierają się czterdzieści dziewięć wrót hochmy.
2. b)  Kiedy można wykorzystywać? – kiedy obłacza się światło hochma w światło hasadim, z tego powodu w AHa’P może otrzymać światło hochma, dlatego że bez obłóczenia w światło hasadim, MI = galgalta ejnaim, nie może świecić w ELE = AHa’P, światło nie jest jeszcze przydatne do otrzymania i wykorzystywania poprzez niższych.
3. c)  Czynić, rozmnożyć pokolenia? – pokolenia – to dusze, znajdujące się w światach BE’A, urodzone Zo’N ze świata Acilut. Po tym jak Z’A otrzymuje światło hochma i hasadim, czyli światło doskonałości, światło to daje mu możliwość uczynić ziwug z nukwą i urodzić dusze sprawiedliwych.

Awraam – jest to właściwość sfiry hesed w parcufie Z’A, podczas jego gadlut, kiedy hesed wznosi się i staje się hochmą: sfirot HaGa’T stają się HaBa’D.

Zanim pojawił się Awraam, wszystko było ukryte w słowie BARA i panowała pustka w świecie – w Zo’N nie było ani światła hochma, ani światła hasadim. Lecz kiedy objawił się Awraam, światło sfiry hesed znajdującej się w Z’A, otworzyły się wrota dla światła hochma, dlatego że malchut opuściła się z ejnaim w pe, i ISZSu’T połączył się z Aw’I na jednym poziomie, z tego powodu zeszło w ISZSu’T światło hochma, ponieważ już było w Z’A światło hasadim od właściwości Awraam.

Wtedy oddzieliło się światło hochma od światła hasadim, i połączyły się razem MI i ELE, galgalta ejnaim i AHa’P, i Imię Stwórcy stało się pełne – ELO-IM, i hochma napełniła Z’A. Wtedy opuściła się malchut z ejnaim w pe, w Z’A, i Z’A otrzymał nowy AHa’P od biny, przeszedł w stan gadlut, przekazał poprzez swój jesod w malchut, która nazywa się niższym światem, na skutek czego malchut rodzi dusze sprawiedliwych.

47. Kiedy jesod de-Z’A łączy się ze słowem BARA – malchut, powstaje zamknięty, wyższy podział na Imię i na wielkość Stwórcy, który nazywa się MI, i tworzy się ELE. Również święte imię MA wyszło z BARA. Święty zamknięty ELE istnieje, jak i jesod. Lecz kiedy osiąga pełen stan jesod, osiąga pełny stan parcuf, odpowiada jesodu litera hej, a ELE – litera jud.

Tu Zohar wyjaśnia, jakie światło jest w Z’A w zależności od jego stanów. W sfirze jesod parcufa Z’A jest ukończenie, czyli miejsce połączenia z malchut, miejsce sojuszu pomiędzy Stwórcą – Z’A, i Szhiną, czyli duszami sprawiedliwych, Izraelem, malchut. To miejsce kontaktu pomiędzy nimi nazywa się atara jesod – otoczenie jesod lub korona Z’A.

Słowo BARA – oznacza stan katnut, powstający na skutek wzniesienia malchut w nikwej ejnaim. Aw’I nigdy nie pozostawiają właściwości Ga’R de-bina, właściwości miłosierdzia, nie mają życzenia otrzymywać. Malchut, która wzniosła się, stojąca w nich, nazywa się manula – zamek, niepozwalający światłu rozprzestrzenić się poniżej siebie. Atara jesod de-Z’A nazywa się mifteha – klucz, dlatego że jego właściwością można otrzymać światło w parcufim znajdujące się pod Aw’I.

To można, pod warunkiem, że ELE – AHa’P wzniosą się do MI – G’E. W kelim ELE, pragnące światła hochma, można otrzymać światło hochma, lecz tylko przy ich wzniesieniu do góry, nad parsą. Lecz do tego, jak właściwości malchut nie otrzymywały właściwości biny, nie były usubtelnione właściwością bina, nie ma możliwości otrzymać światła, i malchut nazywa się pięćdziesiąte wrota.

Stąd widzimy, że słowo MI BARA ELE – oznaczające nie pytanie: „Kto stworzył to?”, a działanie: MI = G’E, BARA, stworzyło ELE = AHa’P tym, że opuściła się malchut z nikwej ejnaim z powrotem do pe, wzniosły się przez to ELE – AHa’P, w rosz, i otrzymały tam światło Ga’R, hochma.

Malchut, która opuściła się w pe, nazywa się MA, gdyż niższy świat nazywa się M’A, i jej masach w pe czyni ziwug, na który schodzi światło hasadim nazywające się światłem błogosławienia, dlatego że tym jest anulowany zakaz i zamek na rozprzestrzenienie światła.

48. Kiedy zapragnęły litery hej i jud dopełnić jedna drugą, powstała z nich litera mem i powstało, z połączenia dwóch stron, słowo ELO-HIM = ELE + hej + jud + mem. Od słowa ELE powstało słowo EWER + hej + mem = Awraam. Lecz można powiedzieć, że Stwórca wziął sobie słowo ELE i MI, połączył je i powstało słowo ELOKIM, a ze słów MA i EWE’R, powstało słowo Awraam, gdzie słowo MI mówi o pięćdziesiątych wrotach biny. A słowo MA mówi o gematrii świętego imienia, dlatego że AWA’Ja z napełnieniem literą alef tworzy gematrię MA = 45.

W tych dwóch literach jud i hej istnieją dwa światy: ten świat i przyszły świat, w jud – przyszły świat, w hej – ten świat. Dlatego z MI stworzył przyszły świat, a z MA – stworzył ten świat. Powiedziano: „To pokolenia nieba i ziemi beibaram – stworzone”, gdzie litery beibaram tworzą słowo Awraam, gdyż póki co nie ułożyły się litery w to słowo, bo nie było doskonałości. Z tego powodu w Torze, Imię Stwórcy AWA’Ja po raz pierwszy spotyka się tylko po słowie Awraam.

Światło hasadim w MA i światło hochma w ELE powstały, by dopełnić się wzajemnie, i dopełniają jedno drugie, na skutek czego obłóczyło się światło hochma w światło hasadim, i malchut otrzymuje od obu, hasadim i hochmę. Tym łączą się MA i MI tworząc M’M – malchut, otrzymującą z góry światło hochma obłóczone w światło hasadim.