Klucz Duszy
Kabała Luriańska
Rabbi Yehuda Ashlag (Baal Ha-Sulam)
1. Głębia mądrości zawarta w księdze „Zohar” zamknięta jest na tysiące zamków, a język ludzki jest biedny i ubogi, i nie może służyć nam wystarczającym wyrażeniem do tego, żeby w pełni otworzyć sens chociażby jednego wyrazu z księgi „Zohar”. I wyjaśnienia, zrobione przeze mnie, są niczym innym jak schodami, żeby pomóc uczącemu wznieść się na wysokość powiedzianego, zobaczyć i nauczyć się tego, co zawarte jest w samej księdze. W ten oto sposób postanowiłem przygotować zainteresowanego, wskazać mu drogę, dając prawidłowe określenia i metodę uczenia się księgi „Zohar”.
2. Na początku trzeba wiedzieć, że wszystko, o czym mówi się w księdze „Zohar”, i nawet legendy lub przypowieści, zawarte w niej – są włączone w pojęcie dziesięciu sfirot, które nazwane są KaHa’B, HaGa’T, NeHI’M i ich pochodne. Podobnie jak dwadzieścia dwie litery języka komunikacyjnego i różne ich połączenia są całkowicie wystarczające dla nas, żeby zrozumieć istotę każdego przedmiotu lub wiedzy, tak samo pojęcie i połączenie dziesięciu sfirot – wystarczające do tego, żeby otworzyć całą mądrość, ukrytą w Księdze Niebios. W rzeczywistości istnieją tylko trzy ograniczenia, których powinniśmy przestrzegać, nie wychodząc poza ich granice podczas uczenia się „Zohar”.
3. Ograniczenie pierwsze . Istnieją cztery kategorie w poznaniu, które są nazywane:
One istnieją również w dziesięciu sfirot. I należy wiedzieć, że „Zohar” w ogóle nie zajmuje się takimi pojęciami jak istota i abstrakcyjna forma, zawarta w dziesięciu sfirot, a opisuje wyłącznie materię lub ich formy objawione w materii.
4. Ograniczenie drugie . We wszystkim, co istnieje w rzeczywistości Stwórcy, powiązane ze stworzeniem dusz i formami ich istnienia, rozróżniamy trzy aspekty:
Wiedz, że księga „Zohar” opisuje wyłącznie światy BE’A i nic innego. A świat Ejn Sof i świat Acilut – tylko na miarę otrzymania od nich przez światy BE’A. „Zohar” absolutnie nie zajmuje się bezpośrednio światem Ejn Sof i światem Acilut.
5. Ograniczenie trzecie . W każdym ze światów BE’A istnieją trzy kategorie:
Zawsze należy wiedzieć, że bez względu na to, że w „Zohar” bardzo szczegółowo wytłumaczony jest każdy detal każdego ze światów, główna uwaga jest skupiona na duszach ludzi, znajdujących się w odpowiednim świecie. Tam gdzie wyjaśnia się inne kategorie, to dlatego, żeby dowiedzieć się, co otrzymują od nich dusze. I o tym, co nie jest powiązane z otrzymywaniem przez dusze, w „Zohar” nie ma żadnego słowa. W związku z tym, ze wszystkiego opisanego we wstępie do księgi „Zohar”, powinniśmy nauczyć się wyłącznie tego, co dotyczy otrzymywania przez dusze.
W oparciu o to, że te trzy kategorie są fundamentalne i zapomnienie o nich lub wyjście poza ich granice natychmiast doprowadza do błędu w pojmowaniu, uznałem za konieczne bardzo dokładnie wyjaśnić istotę tych trzech kategorii na tyle, na ile było to w moich siłach, żeby stało się to zrozumiałe dla każdej duszy.
6. Jak wiadomo, dziesięć sfirot maja nazwę: hochma, bina, tiferet, malchut i ich korzeń – keter. I jest ich dziesięć, ponieważ sfira tiferet zawiera w sobie sześć sfirot, które nazywane: hesed, gwura, tiferet, necach, hod i jesod. I pamiętaj, że wszędzie, gdzie byśmy nie mówili o dziesięć sfirot, zawsze mamy na uwadze KaHa’B Tu’M.
Zawierają one w sobie cztery światy ABE’A, ponieważ świat Acilut – jest to sfira hochma, świat Bria – sfira bina, świat Jecira – sfira tiferet, świat Asia – sfira malchut. Lecz nie tylko w każdym ze światów jest dziesięć sfirot KaHa’B Tu’M, ale i najdrobniejszy detal tego świata również zawiera dziesięć sfirot KaHa’B Tu’M.
7. Te dziesięć sfirot KaHa’B Tu’M w księdze „Zohar” nazwane są czterema kolorami:
Jest to podobne do optycznego urządzenia, w którym są cztery szkła, o kolorach opisanych powyżej. Wiec bez względu na to, że światło jest jedyne, jednak przechodząc przez szkła, ono nabiera barwy i wychodzą z niego cztery światła: białe, czerwone, zielone i czarne.
Światło, znajdujące się w każdej ze sfirot, jest to światło Stwórcy, proste i jedyne, od rosz świata Acilut, aż do sof świata Asia. A jego podział na dziesięć sfirot KaHa’B Tu’M odbywa się w kelim, które mają nazwę KaHa’B Tu’M. Każde kli jest podobne do cienkiej zasłony, poprzez którą światło Stwórcy dochodzi do otrzymujących. W ten sposób każde kli nadaje światłu inny kolor. Tak kli de-hochma świata Acilut emanuje białe światło, czyli jest bez koloru, ponieważ kli de-Acilut jest podobne do samego światła i światło Stwórcy przechodząc przez nie, nie zmienia się w nim.
I w tym jest tajemnica powiedzianego w „Zohar” o świecie Acilut: „On, światło i czyny Jego są jednością”. Zgodnie z tym, światło świata Acilut określone jest jako białe światło. Zaś w przypadku kelim światów Bria, Jecira i Asia, to światło, które przechodzi przez nie do otrzymujących, zmienia się i staje się ciemniejsze. W ten sposób czerwone światło odpowiada binie, która jest światem Bria, zielone światło, jak światło słońca, odpowiada tiferet, który jest światem Jecira i czarne światło odpowiada sfirze malchut, która jest światem Asia.
8. I oprócz powiedzianego jest w alegorii o czterech kolorach ważna uwaga. Wyższe światła nazywane „sefer” (księga), jak powiedziano w pierwszym dziale pierwszej części księgi Jecira: „I stworzył świat swój z trzech ksiąg: z księgi (sefer), z pisarza (sofer) i z opowieści (sipur)”.
Mądrość (hochma) jest zawarta w każdej księdze i otwiera się uczącemu nie w białym kolorze, co jest w niej, a w kolorach, którymi napisane litery księgi, w połączeniu ze światłem hochma. W księdze są trzy kolory:
Tak światu Acilut, istotą którego – hochma i cały on – Wyższe światło, odpowiada biały kolor, zawarty w księdze. My nie poznajemy go, gdyż każde możliwe ujawnienie w Księdze Niebios odbywa się w sfirot bina, tiferet i malchut, które są trzema światami BE’A – kolorami, którymi jest napisana Księga Niebios. Dlatego litery i ich połączenia są ujawniane w trzech wspomnianych kolorach i wyłącznie za ich pośrednictwem otwiera się światło Stwórcy dla otrzymujących.
Również trzeba rozróżniać: podobnie jak biały kolor w księdze jest fundamentem księgi i wszystkie litery są przez niego objawione. I bez białego koloru niemożliwe byłoby istnienie liter i ujawnienie zawartej w nich mądrości. Tak samo świat Acilut, który przedstawia sobą sfirę hochma, jest fundamentem otwarcia or hochma, które objawia się poprzez światy BE’A. I w tym jest tajemnica powiedzianego: „Wszystko w mądrości stworzyłem”.
9. I tak, jak powiedziano w drugim ograniczeniu, w księdze „Zohar” mówi się nie o świecie Acilut jako takim, ponieważ on jest białym tłem w księdze. Bada się wyłącznie jego świecenie w trzech światach BE’A, które są kolorami, literami i ich połączeniami, zawartymi w księdze. Objawia się to na dwa sposoby:
10. Jednak alegoria nie odbija istoty całości, ponieważ księga mądrości tego świata jest to białe tło i farba liter, w których nie ma ducha (ruach) życia. I otwarcie mądrości nie jest w ich istocie, a znajduje się poza ich granicami – w umyśle uczącego się.
Wtedy, jak w stosunku do czterech światów ABE’A, które przedstawiają sobą Księgę Niebios – cała mądrość, jaka tylko istnieje w rzeczywistości, jak duchowej, tak i materialnej, znajduje się w nich i wychodzi z nich.
W związku z tym wiedz, że białe światło zawarte w księdze, same w sobie jest przedmiotem nauki, a trzy kolory powołane do jego objawienia.