Klucz Duszy
Kabała Luriańska
Wyjaśnienie. Z’A świata Acilut nazywa się Tora. Sześć wyższych dni – jest to Wa’K de-bina, znajdująca się powyżej Z’A, i dlatego w pierwszym słowie Tory: Bereszit, bara = stworzył, szit = sześć, jest wskazówką na to, że sfira bina zwraca się do sfiry hochma o otrzymanie światła hochma, by przekazać go Z’A. A ponieważ Z’A nie jest w stanie otrzymać od niej całego światła hochma, Ga’R de-hochma, światło od dziesięciu sfirot, a wyłącznie Wa’K de-hochma, światło od sześciu sfirot, to właśnie to podkreśla się w słowie baraszit – stworzył sześć, czyli Z’A otrzymuje od biny tylko światło sześciu sfirot HaGa’T NeH’I, Wa’K de-hochma, a Ga’R de-hochma będące świeceniem jeszcze od sfirot KaHa’B, ukryte od niego.
Przyczyna tego jest w tym, że chociaż parcuf Atik jest parcufem C’A, lecz zobowiązany jest świecić w dół wszystkim parcufim świata Acilut i wszystkim światom BE’A, światłem C’B. Dlatego on przedstawia się w stosunku do niższych parcufim jako parcuf znajdujący się w C’B. Czyli on ze swojej woli przyjął na siebie takie zewnętrzne, w stosunku do innych, skrócenie swojej emanacji, żeby niższe parcufim mogły otrzymać od niego: on wzniósł malchut od pe w ejnaim, i na masach znajdujący się w nikwej ejnaim uczynił ziwug i urodził parcuf A’A.
Dlatego A’A jest parcufem z właściwościami C’B i keterem całego świata Acilut, zamiast Atika. Tak było stworzone przez sam parcuf Atik. I one podzieliły się na dwie części:
G’E pozostała w Atiku,
AHa’P stały się częścią drugiego parcufa – A’A.
A ponieważ malchut wzniosła się w nikwej ejnaim, to parcuf A’A pozostał bez malchut, a zamiast malchut jest wykorzystana w nim sfira ateret jesod. A malchut ukryta jest w nikwej ejnaim parcufa Atik. G’E de-Atik – ukryta od niższych, malchut stoi w nikwej ejnaim w rosz Atika, AHa’P Atika – galgalta ejnaim de-A’A, ateret jesod – malchut de-A’A.
Na podobieństwo tych parcufim wyszła i reszta parcufim świata Acilut, czyli wszystkie one podzieliły się na dwie części – G’E i AHa’P: parcuf bina podzielił się na dwa parcufy: G’E de-bina stworzyły parcuf Aw’I, a AHa’P de-bina stworzyły parcuf ISZSu’T. Malchut wzniosła się i pozostała w Aw’I, a parcuf ISZSu’T pozostał bez malchut.
Również i Zo’N: G’E stworzyły wielkie Zo’N, a AHa’P stworzyły małe Zo’N. Malchut została w nikwej ejnaim wielkich Zo’N, a małe Zo’N mają tylko dziewięć sfirot bez malchut, które im zastępuje ateret jesod, jak w parcufie Atik. Czyli jak keter – Atik, podzielił się na dwie części: Ga’R = Atik, Za’T = A’A;
Tak samo podzieliła się i bina: na Ga’R = Aw’I, Za’T = ISZSu’T, i Zo’N: na Ga’R = Zo’N wielkie i Za’T = Zo’N małe – malchut pozostała w Ga’R, a w Za’T ją zastępuje ateret jesod.
Na skutek tego, każda część wyższego poziomu pozostaje ukrytą, jak parcuf Atik, dlatego że malchut nie opuszcza się z miejsca nikwej ejnaim, dokąd ona wzniosła się, na swoje poprzednie miejsce w pe. I chociaż w gadlucie powracają AHa’P na swoje miejsce, czyli wznoszą się do swojej G’E, lecz G’E nie napełniają się na skutek tego światłem hochma, światłem Ga’R, dlatego że malchut pozostaje w ukrytej postaci w G’E, a na malchut jest zakaz jeszcze od C’A – zakaz otrzymywać światło hochma. Dlatego pozostają w G’E ze światłem hasadim.
Tylko niższa część każdego poziomu napełnia się w wielkim stanie światłem Ga’R de-hochma: był awir (powietrze) = אויר alef-waw-jud-rejsz, odeszła z tego słowa litera י jud, i pozostały litery: אור alef-waw-rejsz, tworzące słowo or (światło) – or hochma, Ga’R.
Stąd wszystkie pięć parcufim świata Acilut mają G’E, Ga’R kelim, sfirot KaHa’B HaGa’T, ze światłem hasadim, światłem Wa’K, a AHa’P, sfirot NeH’I, Wa’K kelim, w stanie gadlut parcufa wypełniają się światłem hochma, światłem Ga’R. G’E – Ga’R kelim z Wa’K światła – światła hasadim, AHa’P – Wa’K kelim z Ga’R światła – światło hochma. Dlatego powiedziano, że Z’A nie ma w świecie Acilut światła większego niż Wa’K – sześć dni, a Ga’R jest ukryte, nawet w wyższych parcufim niż Z’A.
Wyjaśnienie. Ukryty święty – A’A, dlatego że jego hochma jest ukryta. Utwierdzone prawo w nim – w malchut Atika. Utwierdzony brak kelim AHa’P. Malchut C’A nazywa się centralną kropką całego stworzenia, jedyne stworzenie, na które było pierwsze skrócenie. W przeciwieństwie do niej, jeżeli masach znajduje się nie w malchut, a w sfirze jesod, a dokładnie w ateret jesod, miejscu sojuszu, miejscu ziwuga, dozwolonym po C’B, to ten masach pozwala przyjmować światło i nazywa się kropką zasiedlenia, a nie centralną kropką. Keter, hochma, bina, Z’A de-jesod, Z’A – malchut, która otrzymała właściwość Z’A oddawać – zasiedlone miejsce. Malchut – nie można dokonywać ziwuga.
Rzecz w tym, że w A’A nie ma Ga’R, dlatego że wyższa, znajdująca się wewnątrz niego malchut Atika, naprawiona tak, że znajduje się w nikwej ejnaim swojego parcufa. W stanie gadlut masach opuszcza się z nikwej ejnaim w pe, z tego powodu AHa’P powracają na swoje miejsce i odbywa się ziwug na wszystkie dziesięć sfirot, otrzymując Ga’R światła, światło hochma. Dlatego masach w nikwej ejnaim nazywa się zamek, gdyż on zamyka sobą wejście w parcuf światłu Ga’R. Ga’R światła nazywa się światłem hochma. Lecz opuszczając się z nikwej ejnaim w pe, masach otwiera wejście światłu w parcuf, i dlatego wejście nazywa się „otwór oczu”.
Chociaż sam Atik znajduje się z malchut w nikwej ejnaim, to to działa na A’A, a nie na sam Atik, dlatego że A’A stworzony poprzez masach stojący nie w malchut, a w ateret jesod (lub po prostu w jesod), i nie ma w nim malchut. Dlatego w nikwej ejnaim de-A’A panuje nie malchut, a ateret jesod. I dlatego jego światło można poznać w odróżnieniu od światła Atika, ponieważ w Atiku, malchut – jest to centralna kropka, która nie czyni ziwuga na światło hochma. Chociaż odnośnie Atika, A’A – jest to AHa’P Atika, lecz w samym A’A posiada swoje G’E i AHa’P.
Następnie A’A stworzył Aw’I i zatwierdził w nich również brak światła hochma, na skutek braku AHa’P de-kelim. Ten AHa’P – sala, w którym ukryte jest całe światło hochma (Ga’R neszama, Ga’R haja, Ga’R jehida). Ten klucz schowany jest w jednej sali: sala jest to bina, będąca salą dla światła hochma. W Ga’R de-bina, Aw’I, panuje malchut, która tam się wzniosła, lecz tam nie jest odczuwalny brak światła hochma, ponieważ właściwością Aw’I jest – pragnąć wyłącznie hasadim, jest on dla nich ważny, całkowicie zamieniając światło hochma. A w Wa’K de-bina panuje klucz, ateret jesod.
W tym kluczu, dlatego że on wszystko otwiera i zamyka – ukrycie i otwarcie odbywa się poprzez malchut stojącą w nikwej ejnaim: kiedy malchut wznosi się w nikwej ejnaim , ona ukrywa światło hochma, ponieważ w tym wypadku parcuf pozostaje bez swoich kelim de-AHa’P, i nie może wykorzystać swoich życzeń otrzymywać ze względu na Stwórcę. I dlatego jest nieobecne w nim światło hochma, ponieważ światło hochma można otrzymać wyłącznie w AHa’P.
Kiedy parcuf otrzymuje z góry siły na przeciwdziałanie egoistycznym życzeniom swoich kelim, AHa’P, i może otrzymać ze względu na Stwórcę, to oznacza, że on nabył masach przeciwko swoim życzeniom i może z nimi również pracować dla Stwórcy.
Wtedy zawraca swoją malchut z nikwej ejnaim w pe, lub również wznosi w rosz swoje kelim – życzenia AHa’P, i rozpoczyna na nie robić swoje obliczenia: ile może w nie otrzymać ze względu na Stwórcę – lecz żeby nie było otrzymywane nasłodzenie tak wielkie, by rozpoczął samonasładzać się. I następnie otrzymuje światło hochma w swój guf.
W ten sposób tylko malchut stojąca w nikwej ejnaim otwiera lub zamyka dostęp do parcufa. Ponieważ otwierać dostęp światła ona powinna w Za’T, w której panuje nie malchut, która wzniosła się w nikwej ejnaim, a ateret jesod nazywająca się klucz, a Ga’R każdego parcufa pozostają ze światłem hasadim, więc otwarcie i zamknięcie dostępu światła hochma w parcuf, poznanie Stwórcy, zależą wyłącznie od klucza, a nie od samej malchut.
Wyjaśnienie. Jest wiele rodzajów Ga’R: Ga’R światła neszama, lub haja, lub jehida. I w każdym z nich jest nieskończona indywidualna ilość poziomów i detali. Dlatego powiedziano: jeden nad drugim. Lecz dopóki malchut znajduje się w nikwej ejnaim, wszystkie te poziomy światła są ukryte i nieznane.
Wrota oznaczają kli, życzenie otrzymywać światło. W duchowym świecie nie ma ciał, są wyłącznie życzenia, a samo życzenie nazywa się guf. Nie ma życzenia – nie ma ciała. Nie ma gdzie otrzymać światła nasłodzenia. Im większe życzenie, tym większy guf. Lecz wszystkie ciała swoją budową podobne są do siebie: jak ciało człowieka naszego świata składa się z sześciuset trzynastu części, tak i duchowe ciało składa się z sześciuset trzynastu duchowych części życzeń.
Jeżeli człowiek może wykorzystać jakiekolwiek życzenie swojego duchowego ciała ze względu na Stwórcę, to to działanie nazywa się przykazaniem. Otrzymywane światło nazywa się Tora. Duchowy parcuf ma rosz – miejsce, gdzie przyjmuje postanowienie. Tam znajdują się wyłącznie takie życzenia, którym zawczasu jest znana obecność masachu, sprzeciwienie tym życzeniom, żeby duchowo altruistycznie je wykorzystywać, zmienić je z „ze względu na siebie” w „ze względu na Stwórcę”. Jeżeli człowiek wykonał wszystkie sześćset trzynaście przykazań Tory i siedem przykazań narodów świata – wszystkich sześćset dwadzieścia przykazań, on wzniósł się na sześćset dwadzieścia poziomów i całkowicie połączył się ze Stwórcą. Wykonać wszystkie przykazania, oznacza całkowicie napełnić swój duchowy parcuf światłem Tory – na skutek wykonania przykazań nakazujących i zakazujących. Wykonanie ostatnich jest zawarte w niechęci otrzymać nasłodzenie znajdujące się w nich.
Są dwa rodzaje życzeń lub wrót: kiedy one znajdują się zamknięte i nie otrzymują niczego, i kiedy one otwierają się i otrzymują wyższe światło. Kiedy wszystkie są zamknięte, jest ich pięćdziesiąt. Lecz otworzyć można tylko czterdzieści dziewięć z pięćdziesięciu. Dziesięć sfirot: keter, hochma, bina, hesed, gwura, tiferet, necah, hod, jesod, malchut, lub pięć sfirot: keter, hochma, bina, Z’A, malchut. Lecz malchut składa się również z tych sześciu i dlatego jest w niej wszystkie dziesięć sfirot. A ponieważ każda z pięciu sfirot składa się z dziesięciu, to wszystkich jest pięćdziesiąt.
Lecz ponieważ ziwug odbywa się nie na malchut, a na ateret jesod, to sama malchut de-malchut nie otrzymuje światła: otrzymują światło cztery sfirot KaHa’B Z’A, znajdujące się do malchut. Każda z nich składa się z dziesięciu, dlatego 4 x 10 = 40. I dziewięć sfirot w samej malchut od keter do jesod, łącznie 40 + 9 = 49. Tylko jedna sfira z pięćdziesięciu – malchut de-malchut nie otrzymuje światła, gdyż do Gmar Tikun wszystkich kelim nie można otrzymywać nią światła, ponieważ zawczasu wiadomo, że ona nie ma sił przeciwstawić się tak wielkiemu egoizmowi, życzeniu samonasłodzić się.
W sfirze jesod de-malchut stoi masach zamiast malchut de-malchut, i to miejsce nazywa się brit – sojusz, w którym znajduje się, i należy dokonać przykazania obrzezania. Przykazanie obrzezania – żeby dokonywać ziwug nie na samą malchut, na C’A, a na jesod, a dokładnie na ateret jesod, na C’B. Sama malchut de-malchut nazywa się „szaar nun” – pięćdziesiąte wrota. To dotyczy malchut każdego parcufa światów ABE’A.
I chociaż malchut Aw’I opuszcza się z nikwej ejnaim Aw’I na swoje miejsce w pe, a ich AHa’P i ISZSu’T w jeden parcuf, na skutek czego schodzi do nich światło hochma od A’A, lecz Aw’I nie pragną, dlatego że nie otrzymują nic od tego światła hochma, a pozostają wyłącznie ze swoim światłem hasadim, tak jakby malchut nie opuszczała się z nikwej ejnaim w pe.
Dlatego, według rady Ari, nie można wiedzieć, czy znajduje się malchut w nikwej ejnaim, czy w pe. Odwrotnie, patrząc na Aw’I, zawsze się nam wydaje, że malchut stoi w nikwej ejnaim. I tylko według stanu ISZSu’T można osądzić, gdzie znajduje się malchut, gdyż w stanie gadlut, kiedy wznoszą się Aw’I, one otrzymują światło hochma.
Chociaż w Aw’I sama malchut może otrzymywać światło hochma, lecz ponieważ Aw’I w ogóle nie otrzymują światła hochma, to nie wykorzystują samej malchut. A w ISZSu’T jest już zamiast malchut ateret jesod, dlatego on otrzymuje światło, żeby nazywać się „otwiera się”, a w Aw’I pozostają zamknięte.
Lecz nieobecność pięćdziesiątych wrót, ziwuga na samą malchut w ISZSu’T, wywołuje nieobecność odpowiedniego światła hochma we wszystkich parcufim, o czym powiedziano: „Pięćdziesiąt wrót biny, i wszystkie są wręczone Mosze oprócz jednej, ostatniej tajemnicy, braku wyższego światła”. Dlatego że to wyższe światło może otrzymać tylko w kelim, życzenia, samej malchut, pierwotnego egoizmu, co też odbywa się w końcu wszystkich naprawień, po sześciu tysiącach lat.
Wyjaśnienie. Malchut stojąca w nikwej ejnaim nazywa się zamek, dlatego że zamyka dostęp światła hochma w parcuf. Cały parcuf kończy się w hochmie – wyłącznie w keter i hochmie może być światło, dlatego ono wyłącznie nefesz, ruach. Przecież przy nieobecności sfirot bina, Z’A i malchut, są nieobecne światła neszama, haja, jehida. Jesod de-malchut – to czterdzieste dziewiąte wrota – maksimum tego, co może być do końca naprawienia, gdyż sama malchut de-malchut – to pięćdziesiąte wrota.
Jeżeli w jesod de-malchut, w czterdzieste dziewiąte wrota wchodzi klucz, ateret jesod światła, to światło to opuszcza malchut na jej miejsce, z nikwej ejnaim w pe, parcuf otwiera się tym światłem i napełnia się światłem hochma. Dlatego ateret jesod nazywa się kluczem.
Lecz jest szczególne reszimo, żeby nie wykorzystywać malchut de-malchut jako miejsce ziwuga do końcowego naprawienia reszty, oprócz malchut de-malchut, kelim – życzeń. To reszimo znajduje się w Aw’I, gdyż w nich samych nigdy nie ma otrzymywania światła, czyli Aw’I nie wykorzystują tego klucza, i ich prawdziwy AHa’P nie wznosi się. Lecz i nieprawdziwego AHa’P Aw’I wystarcza, by ISZSu’T otrzymały światło hochma i uświadomiły sobie, że wiedza oznacza światło hochma.
Jeżeli światło odpowiadające ateret jesod wchodzi w odpowiadającą mu sfirę w malchut, czyli w jesod de-malchut, czterdziestą dziewiątą sfirę, to malchut, pięćdziesiąte wrota, nie zakazuje temu światłu napełnić parcuf, nie zamyka parcufa, dlatego że jest w niej reszimo zakazu wyłącznie na to, co wchodzi w samą malchut. Przyczyna tego jest w tym, że reszimo klucza panuje w Za’T de-bina, czyli w ISZSu’T. Dlatego to światło nazywa się klucz.
Słowo Bereszit – na początku, zawiera w sobie wyłącznie klucz, tylko ateret jesod, czterdziestą dziewiątą sfirę, oprócz malchut de-malchut, pięćdziesiąte wrota. Lecz wszystkie KaHa’B wszystkich parcufim świata Acilut nie otrzymują światła hochma, a zamiast tego świeci w nich światło hasadim. Dlatego słowa: „na początku stworzył” – oznacza ukrył hochmę, ponieważ słowo stworzył – bara, powstaje od pojęcia bar – na zewnątrz, co oznacza – wyprowadził poza granice otrzymywania światła hochma. Z tego powodu ta część kelim zamknęła się brakiem światła.