Leviticus XXVII

1. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak:
2. „Oświadcz synom Israela a powiedz im: Jeżeliby kto przeznaczył objatę według ceny, jakąkolwiek osobę Wiekuistemu, –
3. A tyczyłaby się ocena mężczyzny od dwudziestu do sześćdziesięciu lat – wtedy będzie cena pięćdziesiąt szekli srebrnych, według szekla uświęconego.
4. A jeżeli to kobieta, to będzie cena twoja trzydzieści szekli.
5. A jeżeli od piątego roku do dwudziestego – to będzie cena: za mężczyznę dwadzieścia szekli, a za kobietę dziesięć szekli.
6. A jeżeli od jednego miesiąca do pięciu lat – to będzie cena: za mężczyznę pięć szekli srebra, a za kobietę cena twoja trzy szekle srebra.
7. A jeżeli od sześćdziesięciu lat i wyżej, to będzie, – jeżeli to mężczyzna – ocena twoja piętnaście szekli, a za kobietę dziesięć szekli.
8. A jeżeli on za biedny dla oceny takiej: to niechaj stawią go przed kapłana, a kapłan oceni go: odpowiednio do zamożności ślubującego, niech oceni go kapłan.
9. A jeżeli to bydlę, z którego gatunku składają ofiarę Wiekuistemu, – to każde, które oddane będzie Wiekuistemu, poświęconem się stanie.
10. Nie należy go zamieniać ani zastępować innem, – lepszego gorszem albo gorszego lepszem; jeżeliby pomimo to zastępował kto bydlę bydlęciem, to i ono i zastępujące je poświęconem się staje.
11. Ale jeżeli to jakiekolwiek bydlę nieczyste, z których nie składają ofiar Wiekuistemu, – to niechaj stawi to bydlę przed kapłana;
12. I oceni je kapłan, czy lepiej czy gorzej, – jak oceni je kapłan, tak będzie;
13. A jeżeliby je chciał wykupić, niechaj dołoży część piątą do oceny.
14. Jeżeliby kto poświęcił dom swój na świętość Wiekuistemu, to niechaj oceni go kapłan; czy lepiej czy gorzej, – jak oceni go kapłan, tak zostanie.
15. A jeżeliby sam poświęcający chciał wykupić dom swój, – to dołoży część piątą nad pieniądze oceny, a zostanie przy nim.
16. Jeżeliby kto część pola dziedzicznego swego poświęcił Wiekuistemu, – to będzie ocena według wysiewu jego: za wysiew chomeru jęczmienia pięćdziesiąt szekli srebra.
17. Jeżeli od samego roku jubileuszowego poświęcił pole swoje, to ono według tejże oceny pozostanie.
18. Jeżeliby zaś po jubileuszu poświęcił kto pole swoje, – tedy obliczy mu kapłan pieniądze według lat pozostałych do roku jubileuszowego a to się odejmie z oceny.
19. A jeżeliby chciał wykupić pole poświęcający je, – to niech dołoży część piątą nad pieniądze oceny, a zostanie ono przy nim.
20. Jeżeliby zaś nie wykupił pola, a sprzedałby komu innemu, – to już wykupionem być nie może.
21. I zostanie to pole, gdy wróci w jubileuszu, póświęconem Wiekuistemu jako pole zaklęte: do kapłana przejdzie na własność.
22. A jeżeliby kto pole kupne swoje, nie należące do pól dziedzicznych jego, poświęcił Wiekuistemu, –
23. Tedy obliczy mu kapłan wysokość oceny do roku jubileuszowego i niech uiści podług oceny tej tegoż dnia jako poświęcenie Wiekuistemu.
24. W roku zaś jubileuszowym wróci pole to do tego, od którego nabytem zostało, – do którego dziedzicznie należała ona ziemia.
25. Wszelka zaś ocena twoja będzie według szekla uświęconego; dwadzieścia ger będzie w szeklu.
26. Wszakże pierworodne, które prawem pierworodztwa do Wiekuistego należy z bydła, – nie poświęci nikt tego: bądź to wół, bądź owca – do Wiekuistego należy.
27. A jeżeliby z bydła nieczystego było, – to wykupi je według oceny dołożywszy piątą część nadto; gdyby zaś wykupionem nie zostało, niechaj sprzedanem będzie według oceny twojej.
28. Wszakże nic co zaklętem jest, coby zaklął kto Wiekuistemu z całego mienia swojego, bądź człowieka, bądź bydlę, bądź pole dziedziczne swoje, nie może być sprzedanem ani wykupionem: wszystko zaklęte świętem świętości jest Wiekuistemu.
29. Wszelkie zaklęte, które zaklęte zostało z ludzi, nie będzie wykupione, lecz podanem będzie na śmierć.
30. Wszystkie też dziesięciny z ziemi, z wysiewu rolnego, z owocu drzew, – do Wiekuistego należą: świętość to Wiekuistego.
31. A gdyby chciał kto wykupić część dziesięciny swojej, – to niech dołoży piątą część jej ceny.
32. Także wszystkie dziesięciny z rogacizny i trzód, z wszystkiego co przechodzi pod posochem, dziesiąte poświęcone będzie Wiekuistemu.
33. Nie będzie przebierał między lepszem a gorszem i nie zastąpi go innem; a jeżeliby zastępował je, to i ono i zastępujące je poświęconem będzie: nie może być wykupionem”.
34. Oto przykazania, które poruczył Wiekuisty Mojżeszowi dla synów Israela u góry Synai.