Leviticus XXIV

1. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak:
2. „Rozkaż synom Israela, aby przynosili tobie oliwy z oliwnika, czystej, wytłoczonej, dla oświetlania, dla palenia świateł ustawicznie.
3. Zewnątrz zasłony (arki) świadectwa, w przybytku zboru, ustawiać je będzie Ahron od wieczora aż do rana przed obliczem Wiekuistego ustawicznie: ustawa to wieczna w potomstwie waszem.
4. Na świeczniku szczerozłotym ustawiać ma lampy przed obliczem Wiekuistego ustawicznie.
5. Weźmiesz też mąki przedniej a upieczesz z niej dwanaście kołaczy, – z dwóch dziesiątych efy będzie kołacz każdy;
6. I ułożysz je w dwa rzędy, po sześć w rzędzie – na stole szczerozłotym przed obliczem Wiekuistego.
7. Nadasz też na każdy rząd kadzidła czystego, a będzie to przy chlebie ofiarą wspomnienia,ofiarą ogniową Wiekuistemu.
8. Każdego Sabbatu należy układać je przed Wiekuistym zawsze; od synów Israela, jako przymierze wieczne.
9. A będzie to dla Ahrona i dla synów jego, a jadać to będą w miejscu świętem, gdyż świętem świętości to dla niego z ogniowych ofiar Wiekuistego, ustawą wieczną.
10. I wystąpił syn niewiasty Israelskiej, będący jednak synem męża Micrejskiego, między synów Israelskich, i pokłócili się w obozie, – syn owej niewiasty Israelskiej z mężem Israelskim.
11. I złorzeczył syn owej niewiasty Israelskiej imieniu Boga i bluźnił. I sprowadzili go do Mojżesza. A imię matki jego – Szelomith, córka Dybrego, z pokolenia Dan.
12. I podali go pod straż, póki nie oznaczą im stosownie do orzeczenia Wiekuistego.
13. Tedy rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak:
14. „Wyprowadź bluźniercę po za obóz, i niech włożą wszyscy, którzy to słyszeli, ręce swe na głowę jego, i niech ukamionuje go cały zbór.
15. Synom zaś Israela powiesz tak: Ktokolwiekby bluźnił Bogu swojemu, poniesie grzech swój.
16. A ktoby złorzeczył imieniu Wiekuistego, wydany będzie na śmierć; ukamionować ukamionuje go zbór cały, – tak cudzoziemiec jako krajowiec, gdyby złorzeczył imieniu Boga, na śmierć wydany będzie.
17. Ktoby też zabił jakąkolwiek istotę ludzką, na śmierć wydany będzie.
18. A ktoby zabił bydlę, zapłaci za nie; bydlę za bydlę.
19. A ktoby przyprawił o kalectwo bliźniego swego, jako uczynił, tak niech mu się stanie.
20. Złamanie – za złamanie, oko – za oko, ząb – za ząb: jako on zadał kalectwo człowiekowi, tak i jemu niech zadanem będzie.
21. I tak, ktoby zabił bydlę, zapłaci za nie; a ktoby zabił człowieka, wydany będzie na śmierć.
22. Prawo jednakie będzie u was; cudzoziemiec jako krajowiec będzie: bom Ja Wiekuisty, Bóg wasz!”
23. I powiedział to Mojżesz synom Israela; i wyprowadzili bluźniercę po za obóz i ukamionowali go kamieniami. I uczynili synowie Israela jako przykazał Wiekuisty Mojżeszowi.