Leviticus VI

1. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
2. „Rozkażesz Ahronowi i synom jego i powiesz: Oto przepis o całopaleniu: ono to całopalenie pozostaje na ognisku, na ofiarnicy, przez całą noc do rana, a ogień ofiarnicy ma być rozżarzany niem.
3. I przywdziawszy kapłan ubiór swój lniany, i spodnie szaty lniane włożywszy na ciało swoje, zbiorze popiół, na który spalił ogień całopalenie na ofiarnicy, a wysypie go podle ofiarnicy.
4. Poczem zdejmie szaty swe i oblecze się w szaty inne, a wyniesie popiół po za obóz na miejsce czyste.
5. Ogień zaś na ofiarnicy rozżarzany będzie niem, aby nie wygasł, a rozniecać będzie na niej kapłan drwa każdego rana, i ułoży na niej całopalenie i puści na niej z dymem łoje ofiar opłatnych.
6. Ogień ustawiczny rozżarzany będzie na ofiarnicy, nie wygaśnie.
7. A oto przepis o ofierze śniednej: przynosić ją będą synowie Ahrona przed oblicze Wiekuistego na przednią stronę ofiarnicy.
8. I zbierze z niej garścią swoją z przedniej mąki ofiary śniednej, i z oliwy jej, i wszystko kadzidło, które na ofierze śniednej, i puści z dymem na ołtarzu jako woń przyjemną, ten „znak przypomnienia,” przed Wiekuistym.
9. A pozostałe z niej jadać będą Ahron i synowie jego. Jako przaśniki jedzonem będzie na miejscu świętem; w dworcu przybytku zboru spożywać to będą.
10. Nie należy piec tego kiszonem; jako udział ich dałem im to z ogniowych ofiar Moich; świętem świętości to, jak „zagrzeszna” i „pokutna.”
11. Każdy mężczyzna z potomków Ahrona jeść to może, jako udział na wieki, w pokoleniach waszych, z ofiar ogniowych Wiekuistego: każdy, który się ich dotyka, wyświęconym być musi.”
12. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
13. „Oto ofiara Ahrona i synów jego, którą przyniosą Wiekuistemu, w dzień namaszczenia swego: dziesiąta część efy mąki przedniej na ofiarę śniedną ustawicznie; połowa tego rano, a połowa tego wieczorem.
14. Na panwi, w oliwie, będzie przyrządzona; wysmażoną przyniesiesz ją; dobrze wypieczoną, jako śniedną ofiarę rozdrobioną, przyniesiesz ją na woń przyjemną Wiekuistemu.
15. I kapłan też namaszczony na jego miejsce, z synów jego, spełni to: ustawa to wieczysta Wiekuistemu; cała z dymem puszczoną będzie.
16. I każda śniedna ofiara kapłańska cała z dymem puszczaną będzie, nie będzie jadana.”
17. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
18. „Powiesz Ahronowi i synom jego tak: oto przepis o ofierze zagrzesznej: Na miejscu, gdzie zarzynają całopalenia, będzie zarzynana „zagrzeszna” przed obliczem Wiekuistego; świętością świętości ona.
19. Kapłan, spełniający obrządek rozgrzeszania, niech spożyje ją; na miejscu świętem spożywaną być powinna, w dworcu przybytku zboru.
20. Każdy, który się dotyka mięsa jej, wyświęconym być musi; a jeżeliby krwią jej obryzgał szatę, to zbryzganą wypierzesz na miejscu świętem.
21. Naczynie też gliniane, w którem się gotowała, stłuczone być ma; jeżeliby zaś w naczyniu miedzianem gotowaną była, – to należy wyczyścić je i wypłukać wodą.
22. Każdy mężczyzna z pośród kapłanów jeść ją może; świętością to świętości.
23. Ale żadna ofiara zagrzeszna, której krew wnosi się do przybytku zboru, dla rozgrzeszenia w świątyni, nie będzie jadana: na ogniu spaloną będzie.