Leviticus XXII

I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak:
„Powiedz Ahronowi i synom jego, aby się powstrzymywali od świętości synów Israela, a nie znieważali świętego imienia Mojego w tem, co mi oni poświęcają: Jam Wiekuisty!
Powiedz im: w pokoleniach waszych – ktokolwiekby ze wszystkiego potomstwa waszego przystąpił do świętości, które poświęcają synowie Israela Wiekuistemu, gdy nieczystość jego na nim: wytrąconą będzie dusza ta z przed oblicza Mojego: Jam Wiekuisty!
Ktokolwiekby z rodu Ahrona trędowatym był, albo na upławy cierpiącym, świętości pożywać nie będzie, póki się nie oczyści. Ktoby też dotknął się kogokolwiek, który przez zmarłego zanieczyszczonym został, albo człowieka, z którego upływa nasienie, –
Także ktoby dotknął się jakiegokolwiek gadu, przez któryby się spługawił, albo człowieka, przez któregoby się zanieczyścił, jakakolwiekby była nieczystość jego;
Ten, któryby się dotknął tego, nieczystym będzie do wieczora, i pożywać nie będzie ze świętości, póki nie wykąpie ciała swego w wodzie.
A po zachodzie słońca czystym będzie; poczem pożywać może ze świętości, bo to pożywienie jego.
Padliny ni ścierwa jadać nie będzie, aby się tem nie skalał: Jam Wiekuisty!
A niechaj przestrzegają przestrzeżenia Mojego, aby nie ponieśli przez nie grzechu i nie pomarli w nim, gdy znieważą je: Jam Wiekuisty, który uświęcam ich!
Żaden też postronny nie będzie jadał świętości; zamieszkały u kapłana, ani najemnik, nie będzie jadał świętości.
Jeżeliby zaś kapłan nabył człowieka, jako nabytek za pieniądze swoje; to ten jadać je może; zrodzeni też w domu jego jadać mogą chleb jego.
Gdyby zaś córka kapłana wyszła za męża postronnego, wtedy ona podniesionych świętości jadać nie będzie.
Córka wszakże kapłana, gdyby została wdową albo rozwódką, a dzieci nie miała, a wróciłaby do domu ojca swego jako w młodości swojej była, – wtedy z chleba ojca swego jadać może; żaden jednak postronny jadać zeń nie będzie.
A jeżeliby kto spożył świętość przez pomyłkę; nadda piątą część do tego i zwróci kapłanowi świętość,
I tak niechaj nie znieważają świętości synów Israela, które podnoszą Wiekuistemu, –
A nie naprowadzają na siebie winy występku, jadając świętości ich; bom Ja Wiekuisty, który uświęcam ich.”
I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak:
„Oświadcz Ahronowi i synom jego i wszystkim synom Israela, a powiedz im: Jeżeliby ktokolwiek z domu Israela, albo z cudzoziemców w Israelu, przyniósł ofiarę swą, – czy to jaka objata ich, czy ofiara dobrowolna, – którą przynoszą Wiekuistemu na całopalenie;
To niechaj, aby uzyskać wam upodobanie, zdrową będzie, samcem, z rogacizny, z owiec albo z kóz.
Coby miało na sobie wadę, nie będziecie przynosili; bo nie uzyska to wam upodobania.
A jeżeli kto przyniesie ofiarę opłatną Wiekuistemu, wyznaczywszy ją na spełnienie objaty, albo na dobrowolny dar z rogacizny albo z trzody: to zdrową być powinna, aby być przyjemną; żadnej wady nie będzie na niej.
Ślepego, albo ułomnego, albo okaleczonego, albo wrzodami pokrytego, albo krostawego, albo strupowatego, nie przynoście takich Wiekuistemu, ani na ofiarę ogniową składajcie ich na ofiarnicę Wiekuistego.
Wołu też albo jagnię, potworne albo skarłowaciałe, jako ofiarę dobrowolną przynieść je możesz, ale jako objata przyjętem to nie będzie.
A któreby miało jądro zgniecione, rozbite, oderwane albo wyrznięte, nie przynoście Wiekuistemu, – i na ziemi waszej nie uczynicie tego.
I z ręki cudzoziemca nie będziecie przynosili w dar Bogu waszemu ze wszystkich tych; bo okaleczenie na nich, wadę mają, nie będą przyjęte od was z upodobaniem.”
I rzekł Wiekuisty do Mojżesza, tak:
„Cielę, albo jagnię, albo koźlę, gdy się urodzi, niech zostanie siedm dni przy matce swojej; od ósmego zaś dnia i nadal przyjętem być może na ofiarę ogniową Wiekuistemu.
Wołu też, albo owcy, jego wraz z płodem jego, nie zarzynajcie dnia jednego!
A gdy zarzniecie ofiarę dziękczynienia Wiekuistemu, to dla uzyskania sobie upodobania zarzynajcie ją.
Tegoż dnia spożytą będzie; nie zostawicie z niej nic do rana: Jam Wiekuisty!
I tak przestrzegajcie przykazań Moich i spełniajcie je: Jam Wiekuisty!
I nie znieważajcie imienia Mojego świętego, – abym był święcony w pośród synów Israela; Ja Wiekuisty, który uświęcam was, –
Który wywiódł was z ziemi Micraim, abym był wam Bogiem: Ja Wiekuisty!”