Leviticus XXV

I rzekł Wiekuisty do Mojżesza u góry Synai, tak:
„Oświadcz synom Israela a powiedz im, gdy wnijdziecie do ziemi, którą oddaję wam, wtedy obchodzić ma ziemia Sabbat Wiekuistemu.
Przez sześć lat obsiewaj pole twoje, i przez sześć lat obrzynaj winnicę twą, i zbieraj plony jej.
Ale roku siódmego odpoczynek, wielki odpoczynek niechaj będzie dla ziemi, Sabbat Wiekuistemu.
Samorodnego plonu żniwa twego nie zżynaj, a gron nieobrzynanych winorośli twoich nie zbieraj: rok wypoczynku niechaj ma ziemia.
I pozostanie wam sobotni plon ziemi na pokarm, tobie, i słudze twojemu, i służebnicy twej i najemnikowi twemu, i przysiedleńcowi twojemu, zamieszkałemu przy tobie.
Bydłu zaś twojemu, i zwierzętom, które na ziemi twojej, niechaj służy wszystek plon jej na pokarm.
Poczem naliczysz sobie siedm lat odpoczynku, – po siedm lat siedm kroć, – aby uczynił ci czas siedmiu lat odpoczynku czterdzieści i dziewięć lat.
I każesz uderzyć w surmę miesiąca siódmego, dziesiątego dnia miesiąca; w dzień przebaczenia każecie uderzyć w surmę po całej ziemi waszej.
I poświęcicie rok pięćdziesiąty, a ogłosicie wolność na ziemi wszystkim mieszkańcom jej: jubileuszem będzie on dla was; i wrócicie każdy do posiadłości swojej i każdy do rodziny swojej powróci.
Jubileuszem ma być ten rok pięćdziesiąty dla was: nie siejcie ani zżynajcie samorodnego plonu w nim, ani obierajcie nieobrzynanych winorośli w nim!
Bo jubileuszem jest, święty będzie wam; wprost z pola plon jego pożywać będziecie.
W tym to roku jubileuszowym wrócicie – każdy – do posiadłości swojej.
A gdy będziesz sprzedawał pole bliźniemu twojemu, albo je kupował od bliźniego twojego, nie oszukujcie jeden drugiego!
Według liczby lat po jubileuszu kupisz od bliźniego twojego; według liczby lat plonów sprzeda on tobie.
W miarę powiększenia się lat tych, powiększysz mu cenę, a w miarę zmniejszenia się lat tych, umniejszysz mu cenę, – bo liczbę plonów on sprzedaje tobie.
A nie oszukujcie jeden drugiego, lecz obawiaj się Boga twojego; bom Ja Wiekuisty, Bóg wasz!
A gdy będziecie spełniali ustawy Moje, a praw Moich przestrzegali, spełniając je, zamieszkacie na ziemi bezpiecznie.
I wydawać będzie ziemia owoc swój, a pożywać będziecie do syta, i zamieszkacie bezpiecznie na niej.
A gdybyście rzekli: „cóż nam jeść roku siódmego? wszak nie będziemy sieli, ani zbierali plonów naszych?”
Oto zeszlę wam błogosławieństwo Moje roku szóstego, aby przyniósł plon na trzy lata.
I będziecie sieli roku ósmego, a jeść będziecie z plonu łońskiego – do roku dziewiątego; póki nie przyjdzie plon jego, jadać będziecie łoński.
Ziemia zaś nie będzie sprzedawana na wieczność; bo Moją ziemia, bo wyście przychodnie i przysiedleńcy u Mnie.
Na całej ziemi władania waszego wyzwolenie dajcie dla ziemi!
Gdyby podupadł brat twój, a sprzedałby co z posiadłości swojej, przyjdzie wtedy krewny jego najbliższy mu i wykupi co sprzedał brat jego.
Jeżeliby zaś kto nie miał wyzwalającego, a osięgnąć by mogła ręka jego i stałoby go na wykupno;
To niech odliczy lata od sprzedaży swojej, a spłaci pozostałe temu, któremu sprzedał, i tak wróci do posiadłości swojej.
Gdyby go jednak nie stało na tyle, aby go spłacić mógł, wtedy niechaj pozostanie sprzedaż w ręku nabywcy do roku jubileuszowego, wyjdzie zaś w roku jubileuszowym, a on wróci do posiadłości swojej.
Jeżeliby też kto sprzedał dom mieszkalny w mieście murem otoczonem: to prawo wykupu mu służy do upływu roku sprzedaży; w przeciągu roku służy mu prawo wykupu.
A gdyby wykupionym nie został do końca roku całego; wtedy pozostanie ów dom w mieście opatrzonem murem na zawsze przy nabywcy swoim, dziedzicznie, nie wyjdzie w jubileuszu.
Domy wszakże po wsiach nie otoczonych murem dokoła, narówni z polem ziemi poczytywane będą; prawo wykupu im służy, a w jubileuszu wyzwalają się.
Miasta też Lewitów, domy w miastach ich dziedzicznych, – prawo wykupu każdego czasu służy Lewitom.
A cokolwiekby wykupiono u Lewitów, wyzwala się również w jubileuszu – sprzedany dom lub miejska posiadłość – gdyż domy miast lewickich – to własność ich w pośród synów Israela.
I pole też w obwodzie miast ich sprzedawanym być nie może, bo dziedzictwem wiecznem to ich.
Gdyby podupadł brat twój, a zachwiała się dłoń jego przy tobie, podeprzyj go, czy to przychodzień, czy osiadły, niechaj żyje przy tobie.
Nie bierz od niego lichwy, ani przyrostu, a bój się Boga twojego, aby żył brat twój przy tobie.
Pieniędzy twoich nie dawaj mu na lichwę, a dla przyrostu nie oddawaj mu żywności twojej.
Jam Wiekuisty Bóg wasz, którym wywiódł was z ziemi Micraim, abym oddał wam ziemię Kanaan, a był wam Bogiem.
Jeżeliby też podupadł brat twój przy tobie, a zaprzedał ci się, nie obarczaj go służbą niewolniczą.
Jako najemnik, jako przysiedleniec, niechaj będzie przy tobie, aż do roku jubileuszowego niechaj służy u ciebie.
A wtedy odejdzie od ciebie on i dzieci jego z nim a wróci do rodziny swojej, i do dziedzictwa ojców swoich wróci.
Albowiem słudzy to Moi, których wywiodłem z ziemi Micraim; nie będą sprzedawani, jako się sprzedaje niewolników.
Nie władaj nim z surowością, a bój się Boga twojego!
Niewolnik zaś i niewolnica twoja, których mieć możesz, – z narodów, które w około was, od nich możecie kupować niewolnika i niewolnicę.
Również z pośród dzieci przysiedleńców zamieszkałych przy was możecie kupować, i z plemienia ich, które u was, które zrodzili na ziemi waszej, oni też mogą być własnością waszą.
I możecie przekazywać ich w dziedzictwie synom waszym po was, aby je posiadali jako własność, na zawsze posługiwać się nimi możecie. A nad braćmi waszymi, synami Israela, jeden nad drugim niechaj nie włada z surowością.
A gdyby przychodzień albo przysiedleniec doszedł do zamożności przy tobie a podupadł brat twój przy nim i zaprzedał się przychodniowi czy przesiedleńcowi u ciebie, albo potomkowi z plemienia przychodnia, –
To po sprzedaniu się służy mu prawo wykupu; którykolwiek z braci jego go wykupi.
Czy stryj jego, czy syn stryja jego go wykupi, czy też który z bliższych krewnych z rodziny jego go wykupi, albo, gdyby go stać było na to, sam się wykupi.
A niechaj obliczy się z nabywcą swoim od roku, w którym mu się zaprzedał, do roku jubileuszowego, aby pieniądze, za które się zaprzedał, zwrócone mu zostały według liczby lat; jako czasowy najemnik niechaj będzie u niego.
Jeżeliby jeszcze wiele zostawało lat, w stosunku do nich zwróci okup swój z pieniędzy, za które kupiony był.
A jeżeliby mało zostawało lat do roku jubileuszowego, to niechaj mu je zaliczy; w stosunku do lat swoich niechaj zwróci okup swój.
Jako najemnik doroczny niechaj będzie u niego, nie będzie władał nim surowo w oczach twoich.
A gdyby nie był wykupiony w ten sposób, tedy odejdzie w roku jubileuszowym sam i dzieci jego z nim.
Albowiem Moimi sługami są synowie Israela, słudzy to Moi, których wywiodłem z ziemi Micraim. Ja Wiekuisty, Bóg wasz.