Numeri XXXV

1. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi na stepach Moabu, nad Jardenem Jerychońskim, i rzekł:
2. „Rozkaż synom Israela, aby dali Lewitom z dziedzicznej posiadłości swojej miasta na osiedlenie; i wygony przy miastach wokoło oddacie Lewitom;
3. I będą im te miasta na osiedlenie, a wygony będą dla bydła ich, i dla dobytku ich, i dla wszystkich potrzeb ich życiowych;
4. Wagony zaś przy miastach, które oddacie Lewitom, od muru miejskiego pójdą na tysiąc łokci wokoło;
5. I wymierzycie za miastem po stronie wschodniej dwa tysiące łokci, i po stronie południowej – dwa tysiące łokci, i po stronie zachodniej – dwa tysiące łokci, i po stronie północnej – dwa tysiące łokci, a miasto pośrodku; takie będą wygony dla nich przy miastach.
6. A miasta, które oddacie Lewitom: sześć będzie miast schronienia, do których pozwolicie uciekać zabójcom; a oprócz tych oddacie czterdzieści dwa miasta;
7. Wszystkich miast, które oddacie Lewitom – czterdzieści ośm miast wraz z wygonami przy nich.
8. Miasta zaś które oddacie z posiadłości synów Israela – od licznych weźmiecie więcej, a od mniej licznych mniej; każde stosownie do posiadłości swojej, które zajmie, odda z miast swoich Lewitom.”
9. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
10. „Oświadcz synom Israela, a powiedz im: Gdy przejdziecie za Jarden do ziemi Kanaan;
11. Urządźcie sobie miasta, miastami schronienia będą u was, kędy uciekać by mógł zabójca, któryby zabił człowieka niebacznie;
12. A będą wam te miasta schronieniem przed mścicielem, aby nie zginął zabójca, póki nie stanie przed zborem na sąd;
13. Miasta zaś, które na to przeznaczycie – sześć miast schronienia będzie u was, –
14. Trzy miasta przeznaczycie z tej strony Jardenu, a trzy miasta przeznaczycie na ziemi Kanaan; miastami schronienia być powinny;
15. Dla synów Israela, i dla cudzoziemca, i dla przysiedleńca między nimi będą te sześć miast schronieniem, aby mógł uciec tam każdy, któryby zabił człowieka niebacznie;
16. Jeżeliby wszakże kogo narzędziem żelaznem ugodził, tak że umarł, – mordercą jest: na śmierć wydany będzie morderca;
17. Jeżeliby też kogo kamieniem ręcznym, od którego umrzeć można, ugodził tak, że umarł, – mordercą jest: na śmierć wydany będzie morderca;
18. Albo jeżeli kogo narzędziem drewnianem ręcznem, od którego umrzeć można, ugodził tak, że umarł, – mordercą jest: na śmierć wydany będzie morderca;
19. Mściciel krwi sam może zabić mordercę; gdziekolwiek go napotka, sam zabić go może;
20. Gdyby też kogo z nienawiści strącił, albo cisnął nań czemkolwiek z namysłu tak, że umarł;
21. Albo gdyby kogo w waśni uderzył ręką swoją tak, że umarł, – na śmierć wydany będzie uderzający: mordercą jest; mściciel krwi zabić może mordercę, gdziekolwiek go napotka.
22. Jeżeliby wszakże przypadkowo, nie dla waśni kogo popchnął, albo cisnął nań jakiemkolwiek narzędziem nierozmyślnie;
23. Albo jakimkolwiek kamieniem, od którego umrzeć można, jeżeli nie widząc, upuścił go nań tak, że umarł, a nie był wrogiem jego, ani życzącym jego zła, –
24. Wtedy rozsądzi zbór między zabójcą, a mścicielem krwi, wedle praw tych;
25. I ocali zbór zabójcę z ręki mściciela krwi, i zwróci go zbór do miasta schronienia jego, do którego był uciekł, i pozostanie tam aż do śmierci kapłana najwyższego, który namaszczony był olejem świętym;
26. Gdyby jednak wyszedł zabójca po za obręb miasta schronienia swego, do którego uciekł,
27. A znalazł go mściciel krwi po za obrębem miasta schronienia jego, i zabiłby mściciel krwi zabójcę owego: nie będzie winien krwi;
28. Albowiem w mieście schronienia swego mu pozostać aż do śmierci kapłana najwyższego; a po śmierci kapłana najwyższego wrócić może zabójca do ziemi osiadłości swojej.
29. A niechaj będzie to wam zasadniczem prawem w pokoleniach waszych, we wszystkich siedzibach waszych!
30. Każdego, ktoby zabił człowieka, wedle świadectwa świadków, zabijać należy jako mordercę; wszakże świadek jeden nie będzie mógł świadczyć przeciw osobie, aby ją na śmierć skazano;
31. Nie przyjmiecie też okupu za duszę mordercy, przestępcy krwiożerczego, bo na śmierć wydany być winien;
32. Nie przyjmiecie też okupu na to, aby mógł uciec do miasta schronienia swego, aby mógł wrócić i zamieszkać tam na ziemi do śmierci kapłana;
33. A nie kalajcie ziemi, na której się znajdujecie; gdyż krew ta kala ziemię, a nie może ziemia być rozgrzeszoną od krwi na niej przelanej, jak tylko krwią tego, który ją przelał;
34. Nie należy przeto kazić ziemi, na której mieszkacie, wpośród której też Ja przebywam: gdyż Ja, Wiekuisty, przebywam wpośród synów Israela!”