Numeri XVIII

  1. I rzekł Wiekuisty do Ahrona: „Ty, i synowie twoi, i rodowy dom twój wraz z tobą, – ponosić będziecie wykroczenia przeciw świątyni; ty też i synowie twoi wraz z tobą ponosić będziecie wykroczenia przeciw kapłaństwu waszemu;
  2. Ale i braci twoich, pokolenie Lewi, ród ojca twojego, przybliżysz do siebie; niechaj się przyłączą do ciebie i usługują ci, gdy ty i synowie twoi wraz z tobą będziecie przed przybytkiem świadectwa;
  3. I niechaj pełnią straż swoję i straż całego przybytku; wszakże do przyborów świątyni i do ofiarnicy niechaj nie przystępują, aby nie pomarli zarówno oni jak i wy.
  4. I tak przyłączą się do ciebie i pełnić będą straż świątyni i straż przybytku zboru w każdej usłudze przybytku; postronny zaś niechaj nie przybliża się do was!
  5. I pełnić będziecie straż świątyni i straż ofiarnicy, aby nie było nadal gniewu na synów Israela.
  6. A Ja, otom wybrał braci waszych, Lewitów, z pośród synów Israela; wam w darze oddani są dla Wiekuistego, by sprawowali służbę przy przybytku zboru;
  7. Ty zaś i synowie twoi z tobą przestrzegajcie kapłaństwa waszego w każdej sprawie ofiarnicy, i tego co na zewnątrz zapony, abyście służyli przy tem; w darze oddaję wam służbę kapłaństwa waszego, a postronny, któryby się zbliżył, śmierć poniesie!”
  8. I rzekł Wiekuisty do Ahrona: „Tobie zaś oddaję pozostałości przechowywane z danin Moich; z wszystkiego poświęcanego przez synów Israela oddałem ci je jako udział uświęcony, i synom twoim ustawą wieczną.
  9. Oto co należy do ciebie z rzeczy przenajświętszych, z tego co idzie na ogień: każda ofiara ich, zarówno śniedna, jak zagrzeszna, jak i pokutna, którą oddawać Mi będą: świętem świętości to dla ciebie i dla synów twoich.
  10. Na najświętszem miejscu jadać to będziesz; każdy mężczyzna jeść to może; poświęconem to ma być dla ciebie.
  11. A oto co twojem: danina z darów ich, ze wszystkich ofiar przedstawionych przez synów Israela, – tobie je oddaję, i synom twoim, i córkom twoim z tobą, ustawą wieczną; każdy czysty w domu twoim jeść je może.
  12. Wszystko co najprzedniejsze z oliwy, i wszystko co najprzedniejsze z moszczu i zboża, pierwociny, które skła-dają Wiekuistemu, – tobie je oddaję;
  13. Pierwociny wszystkiego, co w ziemi ich, które przyniosą Wiekuistemu – twoje będą: każdy czysty w domu twoim jeść je może.
  14. Wszystko co zaklęte w Israelu, – twojem będzie;
  15. Wszystko co rozwiera łono u każdego ciała, a bywa ofiarowane Wiekuistemu, tak z ludzi jak i z bydła, twojem będzie; wszakże weźmiesz okup za pierworodnego z ludzi, również za pierworodne z bydła nieczystego weźmiesz okup;
  16. Okup zaś za nich: począwszy od jednego miesiąca weźmiesz okup według oceny twojej, srebra pięć szekli, wedle szekla uświęconego, dwadzieścia ger w nim.
  17. Wszakże za pierworodne z wołów, i za pierworodne z owiec, i za pierworodne z kóz nie bierz okupu: do świątyni należą: krwią ich pokropisz ofiarnicę, a tłuszcz ich puścisz z dymem jako ofiarę ogniową, na woń przyjemną Wiekuistemu.
  18. Jednak mięso ich należy do ciebie; jako mostek przedstawienia i łopatka prawa, – do ciebie należy.
  19. Wszystkie daniny święte, które składać będą synowie Israela Wiekuistemu, oddaję tobie i synom twoim, i córkom twoim z tobą, ustawą wieczną; „przymierze soli” to wieczne – przed obliczem Wiekuistego dla ciebie i potomstwa twego z tobą!”
  20. I rzekł Wiekuisty do Ahrona: „W ziemi ich dziedzictwa mieć nie będziesz, i udziału nie będziesz miał między nimi: Jam udział twój i dziedzictwo twoje w pośród synów Israela.
  21. Synom zaś Lewiego oto oddałem wszelką dziesięcinę w Israelu w dziedzictwie, za służbę ich, którą sprawują, posługując przy przybytku zboru.
  22. Aby nie przystępowali więcej synowie Israela do przybytku zboru, a nie ponosili grzechu śmiertelnego.
  23. I tak niechaj sprawują Lewici sami służbę przy przybytku zboru, a oni niech ponoszą winę swą – ustawą wieczną w pokoleniach waszych; a w pośród synów Israela nie posiadać im dziedzictwa.
  24. Ponieważ dziesięcinę synów Israela, którą składają jako daninę Wiekuistemu, oddałem Lewitom w dziedzictwo; przeto też powiedziałem o nich: między synami Israela nie posiadać im dziedzictwa.”
  25. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
  26. „A Lewitom oznajmisz i powiesz im: Gdy pobierać będziecie od synów Israela dziesięcinę, którą wam dałem od nich jako dziedzictwo wasze, – to zdejmujcie z niej daninę Wiekuistemu, – dziesięcinę z tej dziesięciny.
  27. I poczytana wam będzie ta dziesięcina wasza jako zboże z gumna, i jako obfitość z tłoczni.
  28. Tak samo zdejmować macie daninę Wiekuistego ze wszystkich dziesięcin waszych, które pobierać będziecie od synów Israela, – i oddawać z nich daninę Wiekuistego Ahronowi, kapłanowi.
  29. Ze wszystkich dochodów waszych zdejmujcie pełną daninę Wiekuistego, – ze wszystkiego najprzedniejszego, część jego poświęconą.
  30. A powiedz im: gdy zdejmować będziecie najprzedniejsze z tego, tedy poczytanem to będzie Lewitom jako plon z gumna i jako plon z tłoczni.
  31. I możecie to pożywać na każdem miejscu, wy i rodziny wasze; albowiem zapłata to wasza za służbę waszę w przybytku zboru.
  32. I nie poniesiecie za to grzechu, jeżeli zdejmować będziecie najprzedniejsze z tego; a ofiar poświęconych od synów Israela nie sponiewierajcie, abyście nie pomarli!”