Numeri VI

1. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
2. „Powiedz synom Israela, a objaśnij im: Jeżeli się mężczyzna albo niewiasta wyróżni, ślubując ślub wstrzemięźliwości, aby być wstrzemięźliwym, gwoli Wiekuistemu;
3. Tedy od wina i mocnego napoju wstrzymywać się winien, nawet kwasu winnego, ani kwasu z odurzających napojów pijać nie ma; żadnej też nalewki z winnych jagód nie będzie pił, a także winnych jagód świeżych albo suszonych jadać nie będzie.
4. Przez cały czas wstrzemięźliwości swojej, z niczego, co się przyrządza z winogradu, bądź z pestek, bądź z łupiny, kosztować nie ma.
5. Przez cały czas ślubowanej wstrzemięźliwości swojej, brzytwa nie dotknie się głowy jego; aż do spełnienia się czasu, na który poddał się wstrzemięźliwości gwoli Wiekuistemu, uświęconym być winien, splatając rozpuszczone włosy głowy swojej.
6. Przez cały czas, na który poddał się wstrzemięźliwości gwoli Wiekuistemu, do ciała martwego nie przystąpi.
7. Ani przy ojcu, ani przy matce swojej, ani przy bracie, ani przy siostrze swojej nie zanieczyści się, gdy umrą; gdyż uświęcenie Boga swego ma na głowie swojej.
8. Przez cały czas wstrzemięźliwości swojej – poświęconym on Wiekuistemu.
9. A gdyby kto umarł przy nim w jednej chwili, nagle, a zanieczyścił głowę jego poświęconą; ostrzyże wtedy głowę swoję w dzień oczyszczenia swego; dnia siódmego ostrzyże ją.
10. A dnia ósmego przyniesie parę synogarlic albo parę młodych gołąbków do kapłana, do wnijścia przybytku zboru.
11. I spełni kapłan jednym ofiarę zagrzeszną, a drugim całopalenie, i oczyści go od tego, czem zgrzeszył przez zmarłego, a poświęci głowę jego w tenże dzień;
12. I podda się wstrzemięźliwości przed Wiekuistym na czas wstrzemięźliwości swojej, poczem przyniesie jagnię roczne jako ofiarę pokutną; czas wszakże poprzedni przepada, gdyż zanieczyszczone zostało poświęcenie jego.
13. A oto ustawa o wstrzemięźliwym, gdy spełni się czas wstrzemięźliwości jego: należy go przyprowadzić do wnijścia przybytku zboru;
14. I złoży on w ofierze Wiekuistemu – jedno jagnię roczne, zdrowe na całopalenie, i owcę jedną, roczną, zdrową na ofiarę zagrzeszną, barana też jednego, zdrowego na ofiarę opłatną;
15. Kosz też przaśników z mąki przedniej, kołacze zaczynione oliwą i ołatki przaśne namazane oliwą, wraz z ofiarą ich śniedną i zalewką ich, –
16. I złoży to kapłan przed Wiekuistym i spełni ofiarę jego zagrzeszną i całopalenie jego;
17. Baranem zaś spełni ofiarę opłatną Wiekuistemu, wraz z koszem przaśników; i spełni też kapłan śniedną ofiarę jego, i zalewkę jego.
18. A wtedy ostrzyże wstrzemięźliwy u wnijścia do przybytku zboru głowę swą poświęconą, on zaś weźmie włosy poświęconej głowy jego i położy na ogień, znajdujący się pod ofiarą opłatną.
19. Poczem weźmie kapłan łopatkę uwarzoną barana i jeden kołacz przaśny z kosza i ołatek przaśny jeden – a poda w ręce wstrzemięźliwego, gdy ostrzyże głowę swą poświęconą;
20. I przedstawi to kapłan jako przedstawienie przed Wiekuistym: poświęcone to dla kapłana, oprócz mostka przedstawienia i łopatki podniesienia – a potem pić ma wstrzemięźliwy wino.
21. Oto przepis o wstrzemięźliwym, który złożył ślub: ofiara jego przynależy Wiekuistemu za wstrzemięźliwość jego, oprócz tego, na co by go stać było; według ślubu, który ślubował uczyni, oprócz przepisanego o wstrzemięźliwości jego”.
22. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
23. „Powiedz Ahronowi i synom jego w te słowa: Tak błogosławić macie synom Israela; powiecie do nich:
24. Niechaj pobłogosławi cię Wiekuisty, a strzeże cię!
25. Niechaj przyświeca Wiekuisty obliczem Swojem tobie, a miłościwym ci będzie!
26. Niechaj zwróci Wiekuisty oblicze Swoje ku tobie, a da ci pokój!
27. I tak niechaj złożą imię Moje na synów Israela, a Ja ich błogosławić będę!”