Numeri XXXI

1. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
2. „Pomścij krzywdę synów Israela nad Midjanitami poczem przyłączon będziesz do ludu twego!”
3. I rzekł Mojżesz do ludu, mówiąc: „Uzbrójcie z pośród siebie ludzi na wojnę, aby szli przeciw Midjanitom, a wywarli pomstę Wiekuistego na Midjanitach;
4. Po tysiącu z pokolenia, ze wszystkich pokoleń Israela wyszlecie na wojnę!”
5. I wydzielono z tysięcy Israela po tysiącu z pokolenia – dwanaście tysięcy uzbrojonych do boju.
6. I wyprawił ich Mojżesz po tysiącu z pokolenia na wojnę, ich i Pinchasa, syna Elazara, kapłana wojskowego, a przybory święte i trąby na trwogę w ręku jego.
7. I napadli na Midjantów, jak rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi, i zabili wszystkich mężczyzn;
8. I królów Midjanu zabili między innymi poległymi: Ewiego, i Rekema, i Cura, i Chura, i Rebę, pięciu królów Midjanu, – Bileama też, syna Beora, zabili mieczem.
9. I zabrali w niewolę synowie Israela kobiety Midjańskie i dzieci ich, i wszystko bydło, i wszystkie stada i cały dobytek ich złupili;
10. I wszystkie miasta w osiadłościach ich, i wszystkie zamki ich popalili ogniem;
11. Zabrali też wszystkie łupy i wszelką zdobycz wraz z ludźmi i bydłem, –
12. I sprowadzili do Mojżesza i do Elazara, kapłana, i do zboru synów Israela jeńców, zdobycz i łupy, do obozu na równiny Moabu, które nad Jardenem Jerychońskim.
13. I wyszli Mojżesz i Elazar, kapłan, i wszyscy naczelnicy zboru na spotkanie ich po za obóz;
14. Ale rozgniewał się Mojżesz na wodzów wojska, tysiączników i setników, którzy wrócili z wyprawy wojennej;
15. I rzekł do nich Mojżesz: „Zostawiliście przy życiu wszystkie kobiety!?
16. Wszak to one przeznaczone były dla synów Israela, za sprawą Bileama, by skłonić do odstępstwa od Wiekuistego na rzecz Peora – z czego wynikła klęska w zborze Wiekuistego!
17. Przetoż teraz pozabijajcie każdego chłopca z pośród dzieci, i każdą też niewiastę, która poznała męża na łożu męzkiem – zabijcie;
18. Wszystkie jednak dzieci płci żeńskiej, które nie poznały łoża męzkiego, zostawcie przy życiu dla siebie;
19. Wy zaś obozujcie po za obozem przez siedm dni; każdy, który zabił człowieka, i każdy, który dotknął się poległego, oczyśćcie się dnia trzeciego i dnia siódmego, wy i jeńce wasi;
20. Każdą też szatę, i każdą rzecz skórzaną, i każdy wyrób z koziej sierści, i każde naczynie drewniane oczyścicie.”
21. I rzekł Elazar, kapłan, do wojowników, którzy chodzili na wojnę: „Oto ustawa zakonu, którą nakazał Wiekuisty Mojżeszowi:
22. Tylko złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę i ołów, –
23. Wszystko co przechodzi przez ogień, przeprowadzicie przez ogień, a czystem będzie, jednak i wodą oczyszczającą oczyszczonem być musi; wszystko zaś, co nie przechodzi przez ogień, przeprowadzicie przez wodę;
24. Wypierzecie też szaty wasze dnia siódmego, i oczyścicie się, a następnie możecie wnijść do obozu.”
25. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
26. „Zbierz poczet całej zdobyczy pojmanej wraz z ludźmi i bydłem – ty i Elazar, kapłan, i naczelnicy rodów w zborze,
27. I rozdziel tę zdobycz na pół między czynnych na wojnie, którzy występowali do boju, i między cały zbór;
28. I pobierzesz podatek Wiekuistemu: od wojowników, którzy występowali do boju, po jednej duszy z pięciuset, tak z ludzi jak i z rogacizny, z osłów i z trzód.
29. Z ich połowy to weźmiecie, i oddam to Elazarowi, kapłanowi, jako „dań Wiekuistemu”;
30. Z połowy zaś „synów Israela” weźmiesz po jednemu wziętemu z pięćdziesięciu – z ludzi, z rogacizny, z osłów i z trzód, z wszelkiego bydła domowego – i oddasz to Lewitom trzymającym straż przy przybytku Wiekuistego.”
31. I uczynił Mojżesz i Elazar, kapłan, jako rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi;
32. A było owej zdobyczy, z pozostałości łupów, które zagrabił lud wojenny: owiec sześćkroć siedmdziesiąt pięć tysięcy;
33. Wołów – siedmdziesiąt dwa tysiące.
34. Osłów – sześćdziesiąt jeden tysięcy.
35. A dusz ludzkich, – kobiet, które nie poznały łoża męzkiego, wszystkich dusz trzydzieści dwa tysiące.
36. I tak była połowa, udział tych, którzy wystąpili byli do boju: liczba owiec – trzykroć trzydzieści siedm tysięcy pięćset;
37. I przypadło podatku dla Wiekuistego z owiec – sześćset siedmdziesiąt i pięć;
38. A wołów: trzydzieści sześć tysięcy; a podatek z nich dla Wiekuistego – siedmdziesiąt i dwa;
39. A osłów – trzydzieści tysięcy pięćset; a podatek z nich dla Wiekuistego – sześćdziesiąt i jeden;
40. A dusz ludzkich – szesnaście tysięcy; a podatek z nich dla Wiekuistego – trzydzieści i dwie dusze.
41. I oddał Mojżesz podatek, – dań Wiekuistemu, Elazarowi, kapłanowi, jako rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi.
42. A z połowy synów Israela, którą oddzielił Mojżesz od ludzi wyszłych na wojnę, –
43. Była zaś przypadająca na zbór połowa: owiec – trzykroć trzydzieści siedm tysięcy pięćset;
44. A wołów – trzydzieści sześć tysięcy;
45. A osłów – trzydzieści tysięcy pięćset;
46. A dusz ludzkich – szesnaście tysięcy, –
47. I wziął Mojżesz z tej połowy synów Israela po jednemu wziętemu z pięćdziesięciu, z ludzi i z bydła, i oddał to Lewitom trzymającym straż przy przybytku Wiekuistego, jako rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi.
48. I przystąpili do Mojżesza wodzowie tysięcy wojska, tysiącznicy i setnicy;
49. I rzekli do Mojżesza: „Słudzy twoi zliczyli poczet wojowników poruczonych nam, a nie ubyło z nich nikogo;
50. I tak przynosim na ofiarę Wiekuistemu, każdy co zdobył, naczynia złote, łańcuszki i naramienniki, pierścienie, zausznice i naszyjniki dla rozgrzeszenia dusz naszych przed Wiekuistym.”
51. I przyjął Mojżesz i Elazar, kapłan, owo złoto od nich, wszelakie naczynia wyrobione;
52. A było wszystkiego złota dani, którą złożyli Wiekuistemu, – szesnaście tysięcy siedmset pięćdziesiąt szekli od tysiączników i od setników.
53. Szeregowi zaś – grabili każdy dla siebie.
54. I wziął Mojżesz i Elazar, kapłan, owo złoto od tysiączników i setników i wnieśli je do przybytku zboru jako pamiątkę od synów Israela przed Wiekuistym.