Numeri V

I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
„Rozkażesz synom Israela, aby usunęli z obozu wszystkich trędowatych, i wszystkich cierpiących na upławy, i wszystkich, którzy się zanieczyścili przy umarłym.
Zarówno mężczyzn jak i niewiasty usuniecie, po za obóz usuniecie ich, aby nie zanieczyszczali obozów swoich, w pośród których Ja przebywam”.
I uczynili tak synowie Israela i usunęli ich po za obóz; jako powiedział Wiekuisty Mojżeszowi, tak uczynili synowie Israela.
I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
„Powiedz synom Israela: jeżeliby mężczyzna albo niewiasta popełnili jakikolwiek grzech przeciw człowiekowi, dopuściwszy się tem występku przeciw Wiekuistemu, – a winną by była dusza ona, –
Niechaj tedy wyspowiadają się z grzechu swojego, którego się dopuścili, i zwrócą krzywdę w całości, a piątą część dołożą nadto i oddadzą temu, przeciw któremu zawinili.
Gdyby zaś nie miał ów człowiek bliższego krewnego, któremuby krzywdę wynagrodzić było można; wtedy krzywda wynagrodzona należy do Wiekuistego, – do kapłana, – oprócz barana odpuszczenia, przez który mu odpuszczonem będzie.
Wszelka też danina, ze wszystkich świętych darów synów Israela, które składają przez kapłana, do niego należy.
A co przez kogokolwiek poświęcone zostało, do niego należy; któremu kapłanowi je daje, do tego należy.”
I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
„Powiedz synom Israela a objaśnij im: „jeżeliby czyjakolwiek żona wykroczyła i dopuściła się wiarołomstwa względem niego, –
A złączyłby się z nią mężczyzna, obcując z nią, a byłoby to utajone przed oczyma męża jej, – ponieważ ukrywała się, gdy się zbezcześciła, – a świadka by nie było przeciw niej, a nie została schwytana;
A przypadłby nań duch zazdrości i podejrzywałby żonę swoję, któraby zbezczeszczoną była; albo przypadłby nań duch zazdrości i podejrzywałby żonę swoję, któraby zbezczeszczoną nie była:
Zaprowadzi wtedy mąż ów żonę swą do kapłana i przyniesie zarazem w ofierze za nią dziesiątą część efy mąki jęczmiennej, – nie wylewając wszakże oliwy na nią, ani położywszy na nią kadzidła, albowiem śniedna ofiara to zazdrości, śniedna ofiara pamięci, przypominająca winę. –
Przywiedzie ją zaś kapłan i postawi przed oblicze Wiekuistego.
I nabierze kapłan wody poświęconej w naczynie gliniane, i nieco prochu znajdującego się na toku przybytku weźmie kapłan i wsypie do tej wody.
I postawi kapłan niewiastę przed oblicze Wiekuistego, i rozpuści włosy na głowie niewiasty, i poda w ręce jej śniedną ofiarę pamięci, ową śniedną ofiarę zazdrości; w ręku zaś kapłana będzie woda goryczy, klątwy.
I zaklnie ją kapłan i rzeknie do niewiasty: jeżeli nie obcował nikt z tobą, a nie wykroczyłaś zbezczeszczeniem przeciw mężowi twemu, – nienaruszona bądź od tej wody goryczy, klątwy;
Ale jeżeliś wykroczyła przeciw mężowi twojemu i zostałaś zbezczeszczona, a obcował kto z tobą oprócz męża twojego, –
Zaklnie zaś kapłan niewiastę klątwą przekleństwa, przemawiając do niewiasty jako kapłan: – „niechaj cię poda Wiekuisty na przekleństwo i klątwę między ludem twoim, czyniąc łono twoje zapadłem, a żywot twój opuchłym;
I niech przenikną te wody klątwy we wnętrzności twoje, aby opuchł żywot twój, a zapadło łono twoje!” Odpowie zaś niewiasta: Amen, amen.
I napisze kapłan przekleństwa te na zwitku, a spłucze je w owej wodzie goryczy.
I da się napić niewieście wody goryczy, klątwy, tak aby przenikły ją te wody klątwy, na gorycz jej.
Ale przedtem weźmie kapłan z rąk niewiasty śniedną ofiarę zazdrości i przedstawi tę ofiarę przed oblicze Wiekuistego i zaniesie ją do ofiarnicy;
I nabierze kapłan garścią ze śniednej tej ofiary, jej ofiarę przypomnienia i puści ją z dymem na ofiarnicy, poczem da wypić niewieście wodę.
A gdy da się jej napić owej wody, to jeżeliby zbezczeszczona była, a dopuściłaby się wiarołomstwa względem męża swojego, wtedy przenikną ją wody klątwy goryczą i opuchnie żywot jej, a zapadnie łono jej, i stanie się niewiasta ta przekleństwem między ludem swoim;
Jeżeliby zaś nie była zbezczeszczona niewiasta, a byłaby czystą, wtedy nienaruszoną zostanie, a obdarzona będzie potomstwem.
Oto ustawa o zazdrości, gdyby wykroczyła niewiasta przeciw mężowi swojemu, a zbezczeszczoną została;
Albo gdyby w ogóle na męża przypadł duch zazdrości, tak żeby podejrzywał żonę swoję, wtedy postawi żonę przed oblicze Wiekuistego, a postąpi z nią kapłan wedle całej ustawy tej.
A czystym będzie mąż od winy, żona zaś poniesie karę swoję.”