Numeri XXX

  1. I opowiedział Mojżesz synom Israela o wszystkiem tak, jak rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi.
  2. I oświadczył Mojżesz naczelnikom pokoleń synów Israela, i rzekł: „Oto, co rozkazał Wiekuisty!
  3. Jeżeliby kto ślubował ślub Wiekuistemu, albo złożył przysięgę, związawszy zarzeczeniem duszę swoję, niechaj nie naruszy słowa swojego: podług wszystkiego, co wyszło z ust jego, niechaj spełni.
  4. Niewiasta też, jeżeliby ślubowała ślub Wiekuistemu, albo związała się zarzeczeniem w domu ojca swojego, w młodości swojej;
  5. A słyszał jej ojciec ślub jej, albo zarzeczenie, którem związała duszę swą, a milczał na to ojciec jej: utwierdzają się wtedy wszystkie śluby jej, i każde też zarzeczenie, którem związała duszę swą, utwierdza się.
  6. Jeżeliby zaś sprzeciwiał się temu ojciec jej, dnia, którego to usłyszał, – wtedy wszystkie śluby jej, albo wszystkie zarzeczenia, któremi związała duszę swą, nie utwierdzają się, a Wiekuisty wybaczy jej, – gdyż sprzeciwiał się temu ojciec jej.
  7. A jeśliby poszła za mąż, gdy były śluby jej na niej, albo wyrzeczenie ust jej, którem związała duszę swą,
  8. A usłyszałby mąż jej, a dnia, któregoby słyszał, milczał na to, – wtedy utwierdzają się śluby jej, i zarzeczenia, któremiby związała duszę swą, utwierdzają się;
  9. Gdyby zaś dnia, któregoby usłyszał mąż jej, sprzeciwił się temu; wtedy zniósł ślub, który na niej, i wyrzeczenie ust jej, którem związała duszę swą, – a Wiekuisty wybaczy jej.
  10. Wszakże ślub wdowy albo rozwódki, wszystko, czemby związała duszę swą, – utwierdza się dla niej.
  11. Jeżeliby zaś w domu męża swego ślubowała, albo związała zarzeczeniem duszę swą pod przysięgą, –
  12. Jeżeli słyszał to mąż jej, a milczał na to, i nie sprzeciwiał się temu, – wtedy utwierdzają się wszystkie śluby jej, i każde zarzeczenie, którem związała duszę swą, utwierdza się;
  13. Ale gdyby zniósł je mąż jej dnia, którego to słyszał; wtedy wszystko, co wyszło z ust jej, tak śluby jej, jak zarzeczenie duszy jej, nie utwierdzają się: mąż jej zniósł je, a Wiekuisty wybaczy jej.
  14. Każdy ślub, i każde zaprzysiężone zarzeczenie się na udręczenie duszy – mąż jej może je utwierdzić, i mąż jej może je znieść;
  15. A jeżeliby mąż jej milczał na to dzień za dniem, to utwierdził tem wszystkie śluby jej, albo wszystkie zarzeczenia, które na niej; utwierdził je, gdyż milczał na to, dnia, którego to słyszał;
  16. Gdyby zaś zniósł je po usłyszeniu o tem, – tedy wziął na siebie winę jej.”
  17. Oto ustawy, które przykazał Wiekuisty Mojżeszowi odnośnie do męża i żony, ojca i córki jego, w młodości jej, w domu ojcowskim.