Exodus XXX

1. I wystawisz ołtarz do kadzenia kadzidła; z drzewa akacyowego wystawisz go.
2. Łokieć długość jego, a łokieć szerokość jego; czworograniastym będzie, – dwa zaś łokcie wysokość jego; z niego wychodzić będą narożniki jego.
3. I obłożysz go złotem czystem, powierzchnię jego, i ściany jego w około, i narożniki jego; i zrobisz do niego wieniec złoty na około.
4. Dwa też pierścienie złote zrobisz poniżej wieńca jego, po obu bokach jego zrobisz je, przy obu kantach jego, i będą to osady dla drążków, dla uniesienia go na nich.
5. I zrobisz drążki te z drzewa akacyowego, i powleczesz je złotem.
6. I umieścisz go przed zasłoną, co przed arką świadectwa, – naprzeciw wieka, co na arce świadectwa, – gdzie stawiać się będę tobie.
7. I będzie kadził na nim Ahron kadzidłem z wonności; każdego rana, gdy będzie oczyszczał lampy, kadzić niem będzie.
8. Także gdy zapali Ahron lampy nad wieczorem, będzie kadził niem. Kadzidło ustawiczne to przed Wiekuistym, w pokoleniach waszych.
9. Nie wniesiecie nań kadzidła postronnego, ani całopalenia, ani obiaty; a zalewki nie wylewajcie nań.
10. I dopełni Ahron oczyszczenia narożników jego raz do roku; z krwi ofiary zagrzesznej, oczyszczającej, dopełniać będzie raz do roku oczyszczenia jego w pokoleniach waszych: świętym świętości on Wiekuistemu.
11. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
12. „Gdy zbierzesz poczet synów Israela wedle spisowych ich, niechaj da wtedy każdy okup duszy swojej Wiekuistemu przy spisie ich, aby nie było w pośród nich klęski, przy spisie ich.
13. Oto co dać ma każdy przechodzący ku spisowym, – pół szekla według szekla świętego; po dwadzieścia ger szekel; pół tego szekla, jako dań Wiekuistemu.
14. Każdy przechodzący ku spisowym, od dwudziestu lat i wyżej, niechaj da dań tę Wiekuistemu.
15. Bogaty niechaj nie dołoży, a ubogi – nie ujmie od półszekla, składając tę dań Wiekuistemu, dla odpuszczenia duszom waszym.
16. I wziąwszy srebro odpuszczenia od synów Israela obrócisz je na służbę przybytku zboru; i będzie to synom Israela na pamiątkę przed Wiekuistym, dla odpuszczenia duszom waszym.”
17. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
18. Zrobisz też miednicę miedzianą i podnóże jej miedziane do umywania, i umieścisz ją między przybytkiem zboru i między ofiarnicą, i nalejesz w nią wody.
19. I umywać będą Ahron i synowie jego z niej ręce swoje i nogi swoje.
20. Gdy przyjdą do przybytku zboru obmyją się wodą, aby nie umarli, albo gdy przystąpią do ofiarnicy dla służby, dla puszczenia z dymem ogniowej ofiary Wiekuistemu:
21. Niechaj wtedy umyją ręce swoje i nogi swoje, aby nie umarli. I będzie to im ustawą wieczną, jemu i potomstwu jego, w pokoleniach ich.
22. I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi, i rzekł:
23. „Ty też weźmiesz sobie korzeni najprzedniejszych: myrry samościekłej – pięćset (szekli), a cynamonu wonnego – połowę tego, dwieście pięćdziesiąt, i trzciny wonnej – dwieście pięćdziesiąt.
24. I kassyi – pięćset, podług wagi świętej i oliwy z oliwników, hin.
25. I przyrządzisz z tego olej do namaszczania świętego, maść zgotowaną sposobem mieszających pachnidła: olejem do namaszczania świętego będzie.
26. I namaścisz nim przybytek zboru i arkę świadectwa.
27. I stół, i wszystkie naczynia jego, i świecznik, i wszystkie przyrządy jego; i ołtarz kadzenia,
28. I ołtarz całopaleń i wszystkie naczynia jego, i miednicę i podnóże jej:
29. I poświęcisz je, a staną się świętem świętości; cokolwiek dotknie się ich, uświęconem będzie,
30. Ahrona też i synów jego namaścisz i poświęcisz ich, aby piastowali Mi kapłaństwo.
31. A synom Israela powiesz tak: Olejem namaszczania świętego niechaj będzie to dla Mnie, w pokoleniach waszych.
32. Na ciało innych ludzi nie ma być wylewanym, i według składu jego nie zrobicie podobnego mu; świętym on, – świętym ma zostać dla was.
33. Ktokolwiek zmięsza podobny mu, i kto namaści nim postronnego, wytraconym będzie z ludu swojego.”
34. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Weźmiesz sobie proszków wonnych, balsamu i morskiego goździeńca, i galbanu, w proszkach, i kadzidło czyste; z każdego równa ilość niechaj będzie.
35. I zgotujesz z tego kadzidło mieszane sposobem mieszających pachnidła, utarte, czyste: dla świętości.
36. A utłuczesz część miałko, i położysz ją przed arką świadectwa, w przybytku zboru, tam gdzie stawiać się będę tobie: świętem świętości niechaj będzie to dla was.
37. A kadzidło, które zrobisz, – wedle składu jego nie zrobicie dla siebie: świętem ci to będzie dla Wiekuistego.
38. Ktobykolwiek zrobił podobne, aby orzeźwiać się niem, wytracony będzie z ludu swego.