Exodus XX

  1. I wygłosił Bóg wszystkie słowa te, i rzekł:
  2. „Jam Wiekuisty, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Micraim, z domu niewolników.
  3. Nie będziesz miał bogów cudzych przed obliczem Mojem.
  4. Nie uczynisz sobie posągu, ani żadnego obrazu tego, co na niebie wysoko, i co na ziemi nizko, i co w wodzie poniżej ziemi.
  5. Nie będziesz się im korzył, ani służył im; gdyż Ja Wiekuisty, Bóg twój, Bóg żarliwy, pomny winy ojców na synach, na wnukach i prawnukach tych, którzy Mnie nienawidzą;
  6. A świadczący miłosierdzie tysiącom, gwoli tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają przykazań Moich.
  7. Nie wzywaj imienia Wiekuistego, Boga twojego, do fałszu! Gdyż nie przepuści Wiekuisty temu, który wzywa imię Jego do fałszu.
  8. Pamiętaj na dzień Sabbatu, abyś go święcił.
  9. Sześć dni pracuj, i wykonywaj wszelką robotę twoję;
  10. Ale dzień siódmy Sabbat Wiekuistemu, Bogu twojemu: nie czyń żadnej roboty, ani ty, ani syn, ani córka, ani sługa, ani służebnica twoja, ani bydło twoje, ani przychodzień, który w bramach twoich.
  11. Gdyż w sześciu dniach stworzył Wiekuisty niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich, a odpoczął dnia siódmego. Przeto pobłogosławił Wiekuisty dzień siódmy i poświęcił go.
  12. Czcij ojca twego i matkę twoję, aby się przedłużyły dni twoje na ziemi, którą Wiekuisty, Bóg twój, da tobie.
  13. Nie zabijaj.
  14. Nie łam małżeńskiej wiary.
  15. Nie kradnij.
  16. Nie dawaj przeciw bliźniemu twemu świadectwa fałszywego.
  17. Nie pożądaj domu bliźniego twego; nie pożądaj żony bliźniego twojego, – ani sługi jego, ani służebnicy, ani wołu, ani osła jego, ani niczego, co do bliźniego twego należy.”
  18. A lud cały widział gromy i płomienie, i głos trąby, i górę dymiącą się; i widział to lud i cofnął się struchlały, i stanął zdaleka.
  19. I rzekli do Mojżesza: Mów ty z nami, a będziemy słuchali; a niech nie przemawia do nas Bóg, abyśmy nie pomarli.”
  20. I rzekł Mojżesz do ludu: „Nie obawiajcie się; gdyż aby doświadczyć was przyszedł Bóg, i aby była bojaźń Jego przed obliczem waszem, abyście nie grzeszyli.”
  21. I stanął lud z daleka; a Mojżesz przystąpił do mgły, gdzie był Bóg.
  22. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Tak powiesz synom Israela: wyście widzieli żem z nieba przemawiał do was!
  23. Nie ustanawiajcie nic przy Mnie; bożków srebrnych i bożków złotych nie czyńcie sobie.
  24. Ofiarnicę z ziemi wystawisz dla Mnie, a ofiarować będziesz na niej całopalenia twoje i ofiary okupne twoje, owce, i woły twoje. W każdem miejscu w którem oznajmię imię Moje, przyjdę do ciebie i pobłogosławię cię.
  25. A jeżeli ofiarnicę kamienną wystawisz Mi, nie stawiaj jej z ciosu; bo jeżeliś topór twój podniósł na nią, znieważyłeś ją.
  26. I nie będziesz wchodził po stopniach na ofiarnicę Moję, aby nie odkryła się nagość twoja na niej!”