Exodus XVII

  1. I wyruszył cały zbór synów Israela, z pustyni Syn w pochody swoje, podług rozkazu Wiekuistego, i rozłożyli się obozem w Refidim; a nie było wody do picia dla ludu.
  2. I swarzył się lud z Mojżeszem i rzekli: „Dajcie nam wody, abyśmy pili!” I rzekł do nich Mojżesz: „Czemu swarzycie się ze mną? Czemu doświadczacie Wiekuistego?”
  3. Ale lud pragnął tam wody, i szemrał lud przeciw Mojżeszowi i rzekł: „Pocóżeś wywiódł nas z Micraim, aby zamorzyć nas i dzieci nasze i dobytek nasz pragnieniem?”
  4. I zawołał Mojżesz do Wiekuistego, i rzekł: „Cóż mam czynić ludowi temu? Już niedługo, a ukamionują mnie.”
  5. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: Przejdź przed ludem, a zabierz ze sobą kilku ze starszych Israela; a laskę twą, którąś uderzył w rzekę, weźmiesz w rękę twoję, i pójdziesz.
  6. Oto stanę przed tobą tam, na skale, na Chorebie; i uderzysz w skałę, a wyjdzie z niej woda, i będzie pił lud.” I uczynił tak Mojżesz w oczach starszych Israela.
  7. I nazwał miano miejsca tego: Massa i Meriba, dla swaru synów Israela, i za to, że doświadczali Wiekuistego, mówiąc: „Jestże Wiekuisty w pośród nas, czy nie?”
  8. Tedy przyciągnął Amalek i walczył z Israelem w Refidim.
  9. I rzekł Mojżesz do Jehoszuego: „Wybierz nam mężów i wyjdź, walcz z Amalekiem. Jutro ja stanę na szczycie pagórka, a berło Boże w ręku moim.”
  10. I uczynił Jehoszua, jak mu rozkazał Mojżesz o walce z Amalekiem; a Mojżesz, Ahron i Chur – wstąpili na szczyt pagórka.
  11. I stało się, że gdy podnosił Mojżesz rękę swoję, przemagał Israel, a gdy opuszczał rękę swoję, przemagał Amalek –
  12. Ale ręce Mojżesza ociężały; wzięli tedy kamień i podłożyli podeń, i usiadł na nim; Ahron zaś i Chur podpierali ręce jego, jeden z jednej, drugi z drugiej strony, i tak dotrwały ręce jego aż do zachodu słońca.
  13. I poraził Jehoszua Amaleka i lud jego ostrzem miecza.
  14. I rzekł Wiekuisty do Mojżesza: „Wpisz to dla pamięci w księgę, a wraź to w uszy Jehoszuego, że zgładzić zgładzę pamięć Amaleka z pod nieba!”
  15. I zbudował Mojżesz ołtarz i nadał mu miano: „Wiekuisty – chorągwią moją.”
  16. I rzekł: „Bo ręka (wzniesiona) ku tronowi, Jah: wojna Wiekuistemu z Amalekiem od pokolenia do pokolenia!”