Exodus XXI

  1. A oto są prawa, które przedstawisz im:
  2. Gdy kupisz niewolnika ibrejskiego, sześć lat niechaj służy, a siódmego wyjdzie na wolność, darmo.
  3. Jeżeli sam jeden przyszedł, sam jeden niechaj wyjdzie; jeżeliby zaś był żonaty, niechaj wyjdzie i żona jego z nim.
  4. Jeżeli mu pan jego dał żonę, a urodziła mu synów albo córki; żona z dziećmi swemi zostaną przy panu jej, a on wyjdzie sam jeden.
  5. Jeżeliby zaś powiedział niewolnik: miłuję pana mojego; żonę i dzieci moje; nie wyjdę na wolność;
  6. Tedy przywiedzie go pan jego przed sędziów, a postawi go u drzwi, albo u odrzwia, i przekole mu pan jego ucho szydłem, i będzie mu służył na zawsze.
  7. A jeżeliby zaprzedał mąż córkę swą na służebnicę; to nie wyjdzie ona jako wychodzą niewolnicy.
  8. Jeżeli nie znajduje upodobania w oczach pana swojego, który był przeznaczył ją dla siebie, to niechaj jej pomoże się wykupić; obcym ludziom nie jest mocen ją sprzedać, wzgardziwszy nią.
  9. A jeżeli ją dla syna swego przeznaczy; to niechaj wedle prawa dziewic postępuje z nią.
  10. A jeżeliby inną wziął dla niego; tedy pożywienia, odzieży i małżeńskiego pożycia jej nie pozbawi.
  11. A jeżeliby trzech tych (warunków) nie dopełnił jej, to wyjdzie darmo, bez wykupu.
  12. Kto pobije człowieka na śmierć, śmiercią ukarany będzie.
  13. Lecz kto nie czychał, ale Bóg nadarzył tak pod rękę jego – to wyznaczę ci miejsce dokąd ma uciec.
  14. Jeżeliby zaś kto godził na bliźniego, a zabił go zdradziecko; od ołtarza Mojego weźmiesz go na stracenie.
  15. Kto uderzy ojca swojego, albo matkę swoję; śmiercią ukarany będzie.
  16. A kto wykradnie człowieka, – czy sprzedał go, czy znajduje się w mocy jego – śmiercią karanym będzie.
  17. A kto przeklina ojca swojego, albo matkę swoję; śmiercią ukaranym będzie.
  18. A gdy pokłócą się ludzie, a uderzy jeden drugiego kamieniem, albo pięścią, i nie umrze, ale zapadnie na łoże;
  19. To jeżeliby powstał, a przechadzał się po ulicy o kuli swej, – uwolnionym będzie uderzający; wszakże za zmarnowanie czasu go wynagrodzi, i da go zupełnie wyleczyć.
  20. A jeżeliby kto pobił niewolnika swojego, albo służebnicę swoję kijem, i umarliby pod ręką jego; niech pomszczonem to będzie.
  21. Wszakże, gdyby dzień, albo dwa dni przeżył: nie należy brać pomsty, bo to pieniądz jego.
  22. Gdy się wadzić będą ludzie, a uderzy kto kobietę brzemienną, tak że poronionym będzie płód jej, inny zaś wypadek nie zajdzie; tedy poniesie karę pieniężną, jaką nałoży na niego mąż tej kobiety, albo zapłaci wedle wyroku sędziów.
  23. (Jeżeli zaś zajdzie wypadek; tedy ustanowisz życie za życie):
  24. Jeżeli oko – za oko; jeżeli ząb – za ząb; jeżeli ręka – za rękę; jeżeli noga – za nogę;
  25. Jeżeli opalenizna – za opaleniznę; jeżeli rana – za ranę; jeżeli siniec – za siniec.
  26. Jeżeli uderzy kto w oko niewolnika swego, albo w oko służebnicy swojej, i uszkodzi je; to wypuści go na wolność za oko jego.
  27. Także jeżeli ząb niewolnika swojego, albo ząb służebnicy swojej wybije; to wypuści go na wolność za ząb jego.
  28. Jeżeli zabodzie wół mężczyznę, albo kobietę, na śmierć; to należy ukamionować wołu, i nie jeść mięsa jego; a właściciel wołu – wolny.
  29. Wszakże, jeżeli to wół bodliwy od wczoraj i zawczoraj, i ostrzeżono właściciela jego, a nie strzegł go, i zabił mężczyznę, albo kobietę: to będzie wół ukamionowany, a nadto i właściciel jego stracony.
  30. Jeżeliby wszakże pokutę włożono na niego; da wtedy okup duszy swojej, jakikolwiek nałożony nań zostanie.
  31. Czy chłopca zabodzie, czy dziewczynę zabodzie: podług tegoż prawa postąpionem będzie z nim.
  32. Jeżeliby niewolnika zabódł wół, albo służebnicę – srebra trzydzieści szeklów da panu ich, a wół ukamionowany będzie.
  33. A jeżeliby kto otworzył jamę, albo gdyby kto wykopał studnię, i nie przykrył jej, a wpadłby tam wół albo osieł:
  34. To niechaj winny za studnię zapłaci; pieniądze niechaj zwróci właścicielowi jego; a zabity niechaj należy do niego.
  35. Gdyby czyj wół ubódł wołu sąsiada, a zdechłby: to sprzedadzą wołu żywego, i podzielą się ceną jego; a także zabitym podzielą się.
  36. Ale jeżeli było wiadomo, że to wół bodliwy od wczoraj i zawczoraj, a nie strzegł go właściciel jego – to powinien oddać wołu za wołu; a zabity niechaj należy do niego.
  37. Jeżeliby kto ukradł wołu, albo jagnię, i zarznął je albo je sprzedał, – to pięć wołów odda za wołu, a cztery owce za jagnię.