Exodus XXI
- A oto są prawa, które przedstawisz im:
- Gdy kupisz niewolnika ibrejskiego, sześć lat niechaj służy, a siódmego wyjdzie na wolność, darmo.
- Jeżeli sam jeden przyszedł, sam jeden niechaj wyjdzie; jeżeliby zaś był żonaty, niechaj wyjdzie i żona jego z nim.
- Jeżeli mu pan jego dał żonę, a urodziła mu synów albo córki; żona z dziećmi swemi zostaną przy panu jej, a on wyjdzie sam jeden.
- Jeżeliby zaś powiedział niewolnik: miłuję pana mojego; żonę i dzieci moje; nie wyjdę na wolność;
- Tedy przywiedzie go pan jego przed sędziów, a postawi go u drzwi, albo u odrzwia, i przekole mu pan jego ucho szydłem, i będzie mu służył na zawsze.
- A jeżeliby zaprzedał mąż córkę swą na służebnicę; to nie wyjdzie ona jako wychodzą niewolnicy.
- Jeżeli nie znajduje upodobania w oczach pana swojego, który był przeznaczył ją dla siebie, to niechaj jej pomoże się wykupić; obcym ludziom nie jest mocen ją sprzedać, wzgardziwszy nią.
- A jeżeli ją dla syna swego przeznaczy; to niechaj wedle prawa dziewic postępuje z nią.
- A jeżeliby inną wziął dla niego; tedy pożywienia, odzieży i małżeńskiego pożycia jej nie pozbawi.
- A jeżeliby trzech tych (warunków) nie dopełnił jej, to wyjdzie darmo, bez wykupu.
- Kto pobije człowieka na śmierć, śmiercią ukarany będzie.
- Lecz kto nie czychał, ale Bóg nadarzył tak pod rękę jego – to wyznaczę ci miejsce dokąd ma uciec.
- Jeżeliby zaś kto godził na bliźniego, a zabił go zdradziecko; od ołtarza Mojego weźmiesz go na stracenie.
- Kto uderzy ojca swojego, albo matkę swoję; śmiercią ukarany będzie.
- A kto wykradnie człowieka, – czy sprzedał go, czy znajduje się w mocy jego – śmiercią karanym będzie.
- A kto przeklina ojca swojego, albo matkę swoję; śmiercią ukaranym będzie.
- A gdy pokłócą się ludzie, a uderzy jeden drugiego kamieniem, albo pięścią, i nie umrze, ale zapadnie na łoże;
- To jeżeliby powstał, a przechadzał się po ulicy o kuli swej, – uwolnionym będzie uderzający; wszakże za zmarnowanie czasu go wynagrodzi, i da go zupełnie wyleczyć.
- A jeżeliby kto pobił niewolnika swojego, albo służebnicę swoję kijem, i umarliby pod ręką jego; niech pomszczonem to będzie.
- Wszakże, gdyby dzień, albo dwa dni przeżył: nie należy brać pomsty, bo to pieniądz jego.
- Gdy się wadzić będą ludzie, a uderzy kto kobietę brzemienną, tak że poronionym będzie płód jej, inny zaś wypadek nie zajdzie; tedy poniesie karę pieniężną, jaką nałoży na niego mąż tej kobiety, albo zapłaci wedle wyroku sędziów.
- (Jeżeli zaś zajdzie wypadek; tedy ustanowisz życie za życie):
- Jeżeli oko – za oko; jeżeli ząb – za ząb; jeżeli ręka – za rękę; jeżeli noga – za nogę;
- Jeżeli opalenizna – za opaleniznę; jeżeli rana – za ranę; jeżeli siniec – za siniec.
- Jeżeli uderzy kto w oko niewolnika swego, albo w oko służebnicy swojej, i uszkodzi je; to wypuści go na wolność za oko jego.
- Także jeżeli ząb niewolnika swojego, albo ząb służebnicy swojej wybije; to wypuści go na wolność za ząb jego.
- Jeżeli zabodzie wół mężczyznę, albo kobietę, na śmierć; to należy ukamionować wołu, i nie jeść mięsa jego; a właściciel wołu – wolny.
- Wszakże, jeżeli to wół bodliwy od wczoraj i zawczoraj, i ostrzeżono właściciela jego, a nie strzegł go, i zabił mężczyznę, albo kobietę: to będzie wół ukamionowany, a nadto i właściciel jego stracony.
- Jeżeliby wszakże pokutę włożono na niego; da wtedy okup duszy swojej, jakikolwiek nałożony nań zostanie.
- Czy chłopca zabodzie, czy dziewczynę zabodzie: podług tegoż prawa postąpionem będzie z nim.
- Jeżeliby niewolnika zabódł wół, albo służebnicę – srebra trzydzieści szeklów da panu ich, a wół ukamionowany będzie.
- A jeżeliby kto otworzył jamę, albo gdyby kto wykopał studnię, i nie przykrył jej, a wpadłby tam wół albo osieł:
- To niechaj winny za studnię zapłaci; pieniądze niechaj zwróci właścicielowi jego; a zabity niechaj należy do niego.
- Gdyby czyj wół ubódł wołu sąsiada, a zdechłby: to sprzedadzą wołu żywego, i podzielą się ceną jego; a także zabitym podzielą się.
- Ale jeżeli było wiadomo, że to wół bodliwy od wczoraj i zawczoraj, a nie strzegł go właściciel jego – to powinien oddać wołu za wołu; a zabity niechaj należy do niego.
- Jeżeliby kto ukradł wołu, albo jagnię, i zarznął je albo je sprzedał, – to pięć wołów odda za wołu, a cztery owce za jagnię.