Exodus XII

I oświadczył Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi w ziemi Micraim i rzekł:
„Miesiąc ten, będzie wam początkiem miesięcy; pierwszym on dla was z miesięcy roku!
Powiedźcie całemu zborowi Israela, mówiąc: „Dziesiątego tego miesiąca niech wezmą sobie, każdy jagnię dla rodziny, jagnię dla domu.
A jeżeliby za małym był dom na jagnię, to niechaj weźmie on i sąsiad jego, najbliższy jego domu, – wedle ilości dusz; każdego w miarę jego spożycia policzycie na jagnię.
Jagnię zdrowe, samca, roczniaka mieć będziecie; z owiec albo z kóz wziąć je możecie.
I będziecie je chowali do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zarżnie je cała rzesza zboru Israelskiego, nad wieczorem.
I wezmą z krwi jego, i pokropią oba odrzwia i nadproże w domach, w których pożywać je będą.
I będą jedli mięso jego tej samej nocy, upieczone na ogniu; z przaśnikami i gorzkiemi ziołami jeść je będą.
Nie będziecie pożywali z niego nic niedopieczonego, ani ugotowanego w wodzie, tylko pieczone na ogniu, od głowy do nóg i wnętrzności jego.
A nie zostawicie zeń do rana; a coby zostało zeń do rana, w ogniu spalicie.
A tak pożywać je będziecie: biodra wasze przepasane, obuwie wasze na nogach waszych, a laska wasza w ręku waszym, i spożyjecie je w pośpiechu; jest to ofiara paschalna Wiekuistemu.
I przejdę po ziemi Micraim tej samej nocy, i porażę wszelkie pierworodne w ziemi Micraim, – od człowieka do bydlęcia, i nad wszystkiemi bożyszczami Micraimu wykonam sądy: Jam Wiekuisty.
A będzie wam ona krew znakiem na domach, w których będziecie, i ujrzę krew i ominę was i nie będzie w pośród was klęski zgubnej, gdy razić będę na ziemi Micraim.
A będzie ten dzień wam pamiątką, i obchodzić go będziecie jako uroczystość Wiekuistemu w pokoleniach waszych; jako ustawę wieczną obchodzić go będziecie.
Przez siedm dni jeść wam przaśniki, wszakże dnia już pierwszego, wyprzątniecie zakis z domów waszych, bo ktoby spożył co kiszonego, od dnia pierwszego aż do dnia siódmego, – wytracona będzie dusza ta z pośród Israela.
A dnia pierwszego zgromadzenie uroczyste, a dnia siódmego zgromadzenie uroczyste będzie u was: żadna robota wykonana nie będzie w nich; jedynie co służy na pokarm dla każdego, to jedynie przyrządzonem być może u was.
A przestrzegajcie przaśników; albowiem tego samego dnia wywiodłem zastępy wasze z ziemi Micraim; i przestrzegajcie dnia tego w pokoleniach waszych jako ustawę wieczną.
Pierwszego miesiąca, czternastego dnia miesiąca na wieczór, jeść będziecie przaśniki, aż po dzień dwudziesty pierwszy tegoż miesiąca na wieczór.
Przez siedm dni zakis niech się nie znajduje w domach waszych; bo ktoby spożył co kiszonego, wytracona będzie dusza ta ze zgromadzenia Israelskiego, – tak przychodzień, jako i zrodzony w kraju.
Żadnego kiszonego jeść nie będziecie; we wszystkich siedzibach waszych jeść będziecie przaśniki!”
I zwołał Mojżesz wszystkich starszych Israela, i rzekł do nich: „Sprowadźcie i weźcie sobie jagnięta, według rodzin swoich, a zarżnijcie ofiarę paschalną.
Weźmiecie też wiązkę hyzopu, i zamoczycie we krwi znajdującej się w naczyniu, a pomażecie nadproże i oba odrzwia krwią znajdującą się w naczyniu; sami zaś nie wyjdziecie, nikt za drzwi domu swego, aż do rana.
A gdy przejdzie Wiekuisty, by porazić Micraim, a zobaczy krew na nadprożu i na obu odrzwiach, przejdzie Wiekuisty mimo tych drzwi, i nie dozwoli niszczycielowi wejść do domów waszych, by razić.
I będziecie przestrzegali tego, jako ustawę dla siebie i dla synów swoich, na wieki.
I będzie, gdy przyjdziecie do ziemi, którą da wam Wiekuisty, jako przyrzekł, – przestrzegać wtedy będziecie tego obrzędu.
A gdy wtedy powiedzą wam dzieci wasze: cóż to za obrzęd u was?
To odpowiecie: ofiara to paschalna Wiekuistemu, który przeszedł mimo domów synów Israelskich w Micraim, gdy raził Micrejczyków, a domy nasze uchronił.” I ukłonił się lud i ukorzył się.
I poszli i uczynili to synowie Israela; jako przykazał Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi, tak uczynili.
I stało się o północy, że poraził Wiekuisty wszystko pierworodne w ziemi Micraim, od pierworodnego Faraona, który miał zasiąść na tronie jego, aż do pierworodnego więźnia, który zostawał w więzieniu, i wszelkie pierworodne z bydła.
I wstał Faraon w nocy – on i wszystkie sługi jego i wszystek Micraim; i powstał płacz wielki w Micraim, bo nie było domu, w którymby nie było umarłego.
I wezwał Mojżesza i Ahrona w nocy, i rzekł: „Zabierzcie się, wyjdźcie z pośród ludu mojego, tak wy, jak i synowie Israela, a idźcie, służcie Wiekuistemu, jakeście mówili.
I trzody wasze i stada wasze zabierzcie, jakeście żądali i idźcie; a błogosławcie też i mnie!”
I nalegali Micrejczycy na lud, by ich czemprędzej wyprawić z kraju, bo rzekli: „Wszyscy pomrzemy.”
I poniósł lud ciasto swoje, zanim skisło, donice swoje obwinięte w zwierzchnie szaty swe, na barkach swoich.
A synowie Israela uczynili według słowa Mojżesza, i uprosili u Micrejczyków naczynia srebrne i naczynia złote i szaty.
A Wiekuisty dał łaskę ludowi w oczach Micrejczyków i użyczyli im, i tak opróżnili Micrejczyków.
I wyruszyli synowie Israela z Ramses do Sukkoth: około sześciukroćstotysięcy mężów pieszych, oprócz dzieci.
I także różnoplemiennego ludu mnóstwo wyszło z nimi i trzody, i stada, dobytek wielki bardzo.
I wypiekli ciasto, które wynieśli z Micraim, na placki przaśne; ponieważ nie skisło, bo wypędzeni zostali z Micraim, a nie mogli się zatrzymywać; a także zapasów nie przygotowali sobie.
A czasu pobytu synów Israela, który spędzili w Micraim, było czterysta trzydzieści lat.
I było po upływie czterystu trzydziestu lat, że tegoż samego dnia, wyszły wszystkie zastępy Wiekuistego z ziemi Micraim.
Noc to była czuwania dla Wiekuistego, aby ich wyprowadzić z ziemi Micraim, noc to czuwania przed Wiekuistym dla wszystkich synów Israela w pokoleniach ich.
I rzekł Wiekuisty do Mojżesza i Ahrona: „Oto ustawa ofiary paschalnej: Żaden cudzoziemiec niema jeść z niej.
A każdy niewolnik, nabyty za pieniądze, – gdy go obrzezasz, wtedy jeść z niej może.
Przysiedleniec albo najemnik, nie będzie jadł z niej.
W jednym domu ma być spożyta, nie wyniesiesz z domu z tego mięsa na dwór; a kości nie złamiecie w niej.
Cały zbór Israelski spełni ją.
A jeśli zamieszka u ciebie cudzoziemiec, i zechce spełnić paschalną ofiarę Wiekuistemu; obrzeż u niego wszystkich płci męzkiej, a wtedy przystąpi do spełnienia jej, i będzie jako urodzony w kraju; żaden zaś nieobrzezaniec pożywać z niej nie będzie.
Zakon jeden będzie dla krajowca i dla cudzoziemca przemieszkującego w pośród was.”
I uczynili to wszyscy synowie Israela: jako rozkazał Wiekuisty Mojżeszowi i Ahronowi, tak uczynili.
I stało się, że tegoż samego dnia wywiódł Wiekuisty synów Israela z ziemi Micraim, wedle zastępów ich.