Exodus XXII

Jeżeli w podkopie schwytanym będzie złodziej, a pobitym zostanie na śmierć; nie będzie o niego winy krwi.
Jeżeli zaś świeciło słońce nad nim, to jest o niego wina krwi. Zapłatą niechaj się opłaci; a jeżeli nic nie ma, sprzedany będzie za kradzież swoję.
Jeżeli znalezioną będzie w ręku jego kradzież: bądź wół, bądź osieł, bądź jagnię, jeszcze żywe, – to w dwójnasób zapłaci.
Gdy spasie kto pole albo winnicę, a puści bydło swoje, aby się pasło na polu cudzem, – najlepszem z pola swojego albo najlepszem z winnicy swojej niechaj zapłaci.
Gdy wyniknie ogień i zajmie ciernie, a spali się sterta albo zboże na pniu, albo pole – to zapłaci ten który wzniecił pożar.
Jeżeli powierzy kto bliźniemu swemu pieniądze, albo naczynia do przechowania, a wykradzionem to zostanie z domu tego człowieka, – jeżeli wykryty zostanie złodziej, zapłaci tenże w dwójnasób.
Jeżeliby zaś wykrytym nie został złodziej, – to stawi się pan domu przed sędziów, z tem, że nie wyciągnął ręki swojej na własność bliźniego swego.
O każdy przedmiot sprzeniewierzenia, o wołu, o osła, o jagnię, o szatę, o każdą zgubę, o której ktokolwiek powie, że to taka, – przed sędziów przyjdzie sprawa obudwu: Kogo skażą sędziowie, zapłaci w dwójnasób bliźniemu swemu.
Jeżeli kto odda bliźniemu swemu osła, albo wołu, albo jagnię, albo inne bydlę na chowanie, a zdechnie, albo okaleczonem zostanie, albo zabranem, a nikt nie widział.
Przysięga Wiekuistego będzie między obudwoma: czy nie wyciągnął ręki swej na własność bliźniego swego; i przyjmie ją właściciel jej, a ów płacić nie będzie.
Ale jeżeli mu skradzionem zostanie, powinien zapłacić właścicielowi jego.
Jeżeli zaś rozszarpanem zostało, przedstawi je jako dowód: – za rozszarpane nie płaci.
A gdyby kto pożyczył od bliźniego swego, a okaleczałoby, albo zdechło: jeżeli właściciel jego nie był przytem, to powinien zapłacić.
Jeżeli zaś właściciel jego był przytem, – to płacić nie powinien. Jeżeli wynajętem jest, to wchodzi to w miejsce jego wynagrodzenia.
Jeżeliby kto uwiódł dziewicę nie zaręczoną, i spałby z nią, to dawszy jej wiano, pojmie ją sobie za żonę.
A jeżeli nie zechce ojciec jej wydać ją za niego, to niech odważy srebra, stosownie do wiana dziewic.
Wróżki przy życiu nie zostawisz.
Ktoby obcował ze zwierzęciem, śmiercią karany będzie.
Kto ofiaruje bogom, oprócz Wiekuistemu, Jedynemu, wytępionym będzie.
Cudzoziemca nie będziesz krzywdził, ani uciskał go; bo cudzoziemcami byliście w ziemi Micraim.
Żadnej wdowy, ani sieroty, gnębić nie będziecie.
Jeżeli kogo gnębić będziesz, – a wszak gdy zawoła do Mnie, wysłucham wołanie jego:
Tedy wspłonie gniew Mój, a zabiję was mieczem, i będą żony wasze wdowami, a dzieci wasze sierotami.
Jeżeli pieniędzy pożyczysz któremukolwiek z ludu Mojego, biednemu przy tobie; nie postępuj z nim jako lichwiarz; nie nakładajcie nań lichwy.
Jeżeli weźmiesz w zastaw okrycie bliźniego twego, przed zachodem słońca zwrócisz mu je.
Bo ono przykryciem jego jedynem, ono odzieniem ciała jego; pod czemże się położy? I stanie się, że gdyby zawołał do Mnie, wszak wysłucham; bom Ja miłosierny!
Sędziom nie będziesz złorzeczył, a księcia ludu twego nie przeklinaj.
Z pełnią ziarna i płynów twoich nie ociągaj się; pierworodnego z synów twoich oddasz Mi.
Tak samo uczynisz z wołem twoim, z owcą twoją; siedm dni niechaj będzie przy matce swojej, ósmego dnia oddasz je Mnie.
Ludźmi świętymi bądźcie Mi: mięsa, rozszarpanego w polu nie jadajcie; – dla psa rzućcie je.”