Exodus XXIX

  1. A oto co masz spełnić nad nimi, aby poświęcić ich, aby Mi piastowali kapłaństwo: weźmiesz cielca jednego, młodego, i dwa barany, bez wady;
  2. I chleby przaśne, i kołacze przaśne, zaczynione oliwą, i opłatki przaśne, namazane oliwą; z przedniej mąki pszennej zrobisz je.
  3. I włożysz je w jeden kosz, i przyniesiesz je w tymże koszu, – oraz cielca i dwa barany.
  4. Ahrona zaś i synów jego przywiedziesz do wejścia przybytku zboru i wykąpiesz ich w wodzie.
  5. I wziąwszy szaty, obleczesz Ahrona w szatę spodnią i w płaszcz pod naramiennik, i w naramiennik, i w napierśnik, i opaszesz go pasem naramiennika.
  6. I włożysz zawój na głowę jego, i przytwierdzisz diadem święty na zawoju.
  7. I wziąwszy olej namaszczenia, polejesz na głowę jego i namaścisz go.
  8. Synów też jego przyprowadzisz i przybierzesz ich w szaty spodnie.
  9. I przepaszesz ich pasem, – Ahrona i synów jego, – i okryjesz głowy ich mitrami; i będą mieli kapłaństwo podług ustawy wiecznej: i upełnomocnisz rękę Ahrona i rękę synów jego.
  10. I przywiedziesz cielca przed przybytek zboru, i położą Ahron i synowie jego ręce swoje na głowę cielca.
  11. I zarżniesz cielca przed obliczem Wiekuistego u wejścia do przybytku zboru.
  12. A wziąwszy z krwi cielca, pomażesz narożniki ofiarnicy palcem twoim, a całą krew wylejesz u podstawy ofiarnicy.
  13. I weźmiesz cały tłuszcz pokrywający trzewa i przeponę nad wątrobą, i obie nerki i tłuszcz, który na nich, i puścisz z dymem na ofiarnicy.
  14. Mięso zaś cielca, i skórę jego, i nieczystość jego, – spalisz w ogniu za obozem: ofiara to zagrzeszna.
  15. A jednego barana weźmiesz, i położą Ahron i synowie jego ręce swoje na głowę tego barana.
  16. I zarżniesz barana, i weźmiesz krew jego, i pokropisz ołtarz w około.
  17. A barana rozłożysz na części jego, i opłóczesz trzewa i golenie jego, i położysz je do części i do głowy jego.
  18. I puścisz z dymem całego tego barana na ofiarnicy. Całopalenie to Wiekuistemu, wonią przyjemną, ogniową ofiarą Wiekuistemu.
  19. Poczem weźmiesz barana drugiego, a położy Ahron i synowie jego ręce swoje na głowę barana.
  20. A zarżnąwszy barana weźmiesz nieco krwi jego, i włożysz na chrząstkę ucha Ahrona i na chrząstkę prawego ucha synów jego, i na wielki palec ręki ich prawej, i na wielki palec nogi ich prawej; i pokropisz krwią ofiarnicę w około.
  21. I weźmiesz ze krwi, która na ofiarnicy, i z oleju namaszczenia, i pokropisz Ahrona i szaty jego, i synów jego, i szaty synów jego z nim; i będą poświęceni on, i szaty jego, i synowie jego, i szaty synów jego z nim.
  22. I weźmiesz z barana tłuszcz, i ogon, i tłuszcz pokrywający trzewa, i przeponę wątroby, i obie nerki i łój, który na nich, i udziec prawy; – bo to baran upełnomocnienia.
  23. I bochenek chleba jeden, i kołacz na oliwie jeden, i opłatek jeden z kosza przaśników, który przed Wiekuistym.
  24. A położywszy to wszystko na dłonie Ahrona, i na dłonie synów jego, stawisz to, jako przedstawienie przed obliczem Wiekuistego.
  25. I weźmiesz to z ręki ich, i puścisz z dymem na ofiarnicy przy całopaleniu, na woń przyjemną przed Wiekuistym: ogniowa to ofiara Wiekuistemu.
  26. A wziąwszy mostek z barana upełnomocnienia, przeznaczonego dla Ahrona, stawisz je jako przedstawienie przed obliczem Wiekuistego, a będzie to udziałem twoim.
  27. I tak poświęcisz mostek przedstawienia i łopatkę podniesienia, które przedstawiono i które podniesiono z barana upełnomocnienia, z tego, co dla Ahrona i co dla synów jego;
  28. I należeć będą do Ahrona i do synów jego prawem wiecznem od synów Israela; bo to podniesieniem jest, a podniesieniem ma zostać od synów Israela, z ofiar ich opłatnych, – podniesienie ich Wiekuistemu.
  29. A szaty święte Ahrona pozostaną dla synów jego po nim, aby ich namaścić w nich i upełnomocnić niemi ręce ich.
  30. Siedm dni będzie się w nie odziewał ten z jego synów, który zostanie kapłanem na miejscu jego, który wnijdzie do przybytku zboru dla służby w świątyni.
  31. Barana zaś upełnomocnienia weźmiesz, i ugotujesz mięso jego na miejscu świętem.
  32. I jeść będą Ahron i synowie jego mięso onego barana i chleb, który jest w koszu – u wejścia do przybytku zboru.
  33. I niech jedzą oni to, czem spełniono rozgrzeszenie ich dla upełnomocnienia rąk ich, dla poświęcenia ich: postronny zaś jeść tego nie będzie, bo świętem jest.
  34. A jeżeliby się co zostało z mięsa upełnomocnienia i z chleba aż do rana; spalisz pozostałe w ogniu: nie należy go jeść, bo świętem jest.
  35. I postąpisz z Ahronem i z synami jego we wszystkiem tak, jakem polecił tobie: przez siedm dni upełnomacniać ich będziesz.
  36. Cielca też zagrzesznego składać będziesz codzien przy oczyszczeniach – i będziesz spełniał ofiary zagrzeszne na ofiarnicy, oczyszczając ją; i namaścisz ją, by ją uświęcić.
  37. Siedm dni będziesz oczyszczał ofiarnicę i uświęcał ją, – i będzie ofiarnica świętem świętości: cokolwiek dotknie się ofiarnicy uświęconem będzie.
  38. A oto co będziesz składał na ofiarnicy: jagniąt rocznych dwoje codzień, ustawicznie.
  39. Jagnię jedno sprawiaj zrana, a jagnię drugie sprawiaj nad wieczorem.
  40. I dziesiąta część efy mąki przedniej, rozczynionej z czwartą częścią hina oliwy wytłoczonej, a jako zalewkę czwartą część hina wina na jedno jagnię.
  41. A jagnię drugie będziesz sprawiał nad wieczorem; według dani porannej i według zalewki jej sprawiać ją będziesz, na woń przyjemną, na ofiarę ogniową Wiekuistemu.
  42. Całopalenie to ustawiczne będzie w pokoleniach waszych, u wejścia do przybytku zboru przed Wiekuistym, gdzie się stawiać będę wam, aby tam mówić z tobą.
  43. I stawiać się tam będę synom Israela, i będzie poświęcony majestatem Moim.
  44. I poświęcę przybytek zboru i ofiarnicę; Ahrona zaś i synów jego poświęcę, aby Mi piastowali kapłaństwo.
  45. I będę przebywał w pośród synów Israela, i będę im Bogiem.
  46. I poznają, żem Ja Wiekuisty, Bóg ich, którym ich wywiódł z ziemi Micraim, abym przebywał w pośród nich, Ja – Wiekuisty, Bóg ich.