Deuteronomium XXVIII

1. Jeżeli tedy pilnie słuchać będziesz głosu Wiekuistego, Boga twojego, przestrzegając i wypełniając wszystkie przy­kazania Jego, które ci przykazuję dzisiaj, wtedy wyniesie cię Wiekuisty, Bóg twój, wyżej nad wszystkie narody ziemi.
2. I przyjdą na cię wszystkie te błogosławieństwa i do­sięgną cię, jeżeli posłusznym będziesz głosowi Wiekuistego, Boga twojego.
3. Błogosławiony będziesz w mieście, i błogosławiony będziesz na polu;
4. Błogosławiony owoc żywota twego, i owoc ziemi twojej, i owoc bydła twojego; płód rogacizny twojej, i przychowek trzód twoich;
5. Błogosławiony kosz twój, i dzieża twoja.
6. Błogosławiony będziesz wchodząc, i błogosławiony wy­chodząc.
7. Poda Wiekuisty, Bóg twój, wrogów twoich, którzy powstaną, przeciw tobie, porażonych przed obliczem twojem; drogą jedną wyciągną przeciw tobie, a siedmią drogami pierzchać będą przed obliczem twojem;
8. Przekaże ci Wiekuisty błogosławieństwo w spichrze i twoje i na wszelkie przedsięwzięcie ręki twojej, i pobłogosławi ci na ziemi, którą Wiekuisty, Bóg twój, oddaje tobie.
9. Ustanowi cię Wiekuisty ludem Swoim poświęconym, jako zaprzysiągł tobie, – jeżeli będziesz przestrzegał przy­kazań Wiekuistego, Boga twojego i postępował drogami Jego;
10. I obaczą wszystkie ludy ziemi, że imię Wiekuistego mianowane nad tobą, – i obawiać się będą ciebie.
11. I nadmierzy ci Wiekuisty w dobrem, w owocu ży­wota twojego, i w płodzie bydła twojego, i w plonie roli twojej, na ziemi, o której zaprzysiągł Wiekuisty ojcom twoim, iż ją odda tobie.
12. Otworzy ci Wiekuisty skarbnicę Swą dobroczynną, – niebo, aby dać deszcz ziemi twej w czasie swoim, i by błogosławić wszelkiej sprawie rąk twoich, że będziesz wy­pożyczał wielu narodom, sam zaś nie pożyczał.
13. I uczyni cię Wiekuisty głową, a nie kończyną; i będziesz wciąż na wysokości, a nie będziesz w poniżeniu, jeżeli posłu­szny będziesz przykazaniom Wiekuistego, Boga twojego, które ci przykazuję dzisiaj, abyś ich przestrzegał i je spełniał, –
14. A nie odstąpisz od wszystkich słów, które przykazuję ci dzisiaj, ani na prawo, ani na lewo, idąc za bóstwami cudzemi, by służyć im.
15. Jeżelibyś wszakże nie słuchał głosu Wiekuistego, Boga twojego, by strzedz i spełniać wszystkie przykazania i ustawy Jego, które ci przykazuję dzisiaj, – przyjdą wtedy na cię wszystkie te przekleństwa idosięgną cię:
16. Przeklęty będziesz w mieście, i przeklęty będziesz na polu;
17. Przeklęty kosz twój, i dzieża twoja;
18. Przeklęty owoc żywota twego, i owoc ziemi twojej, płód rogacizny twojej, iprzychowek trzód twoich;
19. Przeklęty będziesz wchodząc, i przeklęty wychodząc;
20. Ciśnie Wiekuisty na cię klątwę, popłoch i zatratę na każdą sprawę rąk twoich, którą się zajmiesz, póki nie bę­dziesz wytępiony, i póki nie zginiesz nagle za niegodziwość postępków twoich, przeto żeś opuścił Mnie.
21. Przyczepi Wiekuisty do ciebie mór, aż zgładzi cię z ziemi, do której idziesz, abyś ją posiadł.
22. Porazi cię Wiekuisty suchotami, i zimnicą, i gorączką, i zapaleniem, i posuchą, i śniecią, i rdzą, – i prześladować cię będą, aż zginiesz.
23. I będzie niebo, które nad głową twoją miedzią, a ziemia, która pod tobą, żelazem.
24. Przemieni Wiekuisty deszcz ziemi twojej w pył i proch; z nieba padać będzie na ciebie, aż zniszczejesz.
25. Poda cię Wiekuisty porażonym przed obliczem wro­gów twoich; drogą jedną wyciągniesz przeciw nim, a siedmią drogami pierzchniesz przed nim, – i będziesz straszydłem dla wszystkich królestw ziemi.
26. A będą trupy twoje żerem wszelkiemu ptactwu nieba, i zwierzowi ziemi, a nikt nie spłoszy.
27. Porazi cię Wiekuisty trądem Micraimu, i krwawi­cami, i krostami, i strupami z których nie zdołasz się wyleczyć.
28. Porazi cię Wiekuisty obłędem i ślepotą, i stępieniem umysłu;
29. I będziesz chodził omackiem w południu, jako chodzi omackiem ślepy w ciemności; a nie powiedzie ci się na drogach twoich, – i będziesz jeno ciemiężony i ograbiany codzień, a nikt nie wspomoże.
30. Żonę sobie narzeczesz, a kto inny położy się z nią, dom zbudujesz, a nie zamieszkasz w nim; winnicę zasadzisz, a użytkować z niej nie będziesz.
31. Wół twój – zarznięty w oczach twoich, a nie bę­dziesz jadł z niego; osioł twój – porwany z przed oblicza twego, a nie wróci do ciebie; trzody twe oddane wrogom twoim, a nikt ci nie pomoże.
32. Synowie twoi i córki twe wydane ludowi obcemu, a oczy twoje patrzą na to, i tęsknią za nimi dzień cały, ale bezsilna ręka twoja.
33. Plon ziemi twojej i wszystek trud twój będzie pożerał lud, którego nie znałeś, a będziesz tylko ciemiężony i drę­czony po wszystkie dni.
34. I będziesz szalał na widok oczu twoich, jaki zobaczysz.
35. Porazi cię Wiekuisty trądem złośliwym na kolanach i na goleniach, z którego nie zdołasz się wyleczyć, od stopy nogi twej, do ciemienia twojego.
36. Zawiedzie Wiekuisty ciebie, i króla twego, którego usta­nowisz nad sobą, do narodu, którego nie znałeś, – ani ty, ani ojcowie twoi, a będziesz tam służył bogom cudzym drewnu i kamieniom.
37. I będziesz straszydłem, baśnią i pośmiewiskiem u wszystkich ludów, do których uprowadzi cię Wiekuisty.
38. Zasiew obfity wyniesiesz na pole, – a mało zbie­rzesz, – bo wyniszczy to szarańcza.
39. Winnice zasadzisz i uprawisz ale wina nie będziesz pił, ani zbierał, – bo pożre je robactwo.
40. Oliwniki będziesz miał na całej dziedzinie twojej, ale oliwą namaszczać się nie będziesz, bo opadną oliwki twoje.
41. Synów i córki napłodzisz, ale nie będą twoje, bo pójdą w niewolę.
42. Wszystkie drzewa twoje, i plon ziemi twojej przy­właszczy sobie świerszcz.
43. Cudzoziemiec, który wpośród ciebie, wyniesie się nad tobą wyżej i wyżej; a ty będziesz schodził niżej i niżej.
44. On ci będzie pożyczał, a ty mu pożyczać nie będziesz; on będzie głową, a ty będziesz kończyną.
45. I przyjdą na cię wszystkie przekleństwa te, i prze­śladować cię będą, i ogarną cię aż zginiesz, przeto, żeś nie słuchał głosu Wiekuistego, Boga twojego, by przestrzegać przykazań i ustaw Jego, które ci zalecił.
46. A będą one znamieniem i oznaką na tobie i na rodzie twoim na wieki.
47. Dlatego, żeś nie służył Wiekuistemu, Bogu twojemu, z radością i uciechą serca, przy dostatku wszystkiego. –
48. Będziesz służył wrogowi twojemu, którego naszle na ciebie Wiekuisty, o głodzie, i w pragnieniu, i w nagości, i w niedostatku wszelkim; i włoży jarzmo żelazne na szyję twoję, aż cię wytępi.
49. Nawiedzie Wiekuisty na ciebie naród zdaleka, z krańca ziemi, gdyby lotem orła, – naród, którego języka nie zro­zumiesz;
50. Naród srogiego wejrzenia, który nie uwzględni starca, ani użali się nad młodzieńcem.
51. I będzie pożerał płód bydła twojego, i płód ziemi twojej, aż cię zniszczy, tak że nie zostawi ci ani zboża, ani wina, ani oliwy, ani płodu rogacizny twojej, ani przy­chówku trzód twoich, aż cię zgubi.
52. I będzie cię oblegał we wszystkich bramach twoich, aż upadną mury twe wysokie i warowne, na których polegasz, na całej ziemi twojej; i tak oblegać cię będzie we wszystkich bramach twoich, na całej ziemi twojej, którą ci oddał Wie­kuisty, Bóg twój;
53. I będziesz jadł płód żywota twego, ciało synów i córek twoich, które dał ci Wiekuisty, Bóg twój, – w owem oblężeniu i ściśnieniu, którem cię ściśnie wróg twój.
54. Mąż tkliwy w pośród ciebie i najbardziej wypieszczony będzie chciwie poglądał na brata swojego, i na żonę łona swego, i pozostałe dzieci swe, które jeszcze zostawił, –
55. Nie użyczając nikomu z nich ciała dzieci swych, które pożerać będzie; ponieważ nie zostało mu nic w oblężeniu i ściśnieniu, którem cię ściśnie wróg twój we wszystkich bramach twoich.
56. Najtkliwsza też wpośród ciebie, i najbardziej wy­pieszczona, która nie nawykła była stopy swojej stawiać na ziemię dla pieszczoty i delikatności, będzie chciwie poglądała na męża łona swego, i na syna swego, i na córkę swą, –
57. Nie użyczając im błony, która wychodzi z niej, i dzieci, które rodzi; bo je pożre w niedostatku wszystkiego skrycie, w oblężeniu i ściśnieniu, którem ściśnie cię wróg twój w bramach twoich, –
58. Jeżeli nie będziesz starannie spełniał wszystkich słów zakonu tego, napisanych w tej księdze, żebyś się obawiał tego imienia sławnego i groźnego, – Wiekuistego Boga twojego;
59. Odznaczy wtedy Wiekuisty klęski twoje, i klęski po­tomstwa twojego, jako klęski wielkie i trwałe, i choroby złe i długie.
60. I zwróci na ciebie wszystkie niemoce Micraimu, któ­rych się tak lękałeś, i przylgną one do ciebie;
61. Wszelką też chorobę, i wszelką klęskę, nie napisaną w księdze zakonu tego, przywiedzie Wiekuisty na cię, aż cię wytępi.
62. I zostanie was garstka nieliczna, zamiast coście byli jako gwiazdy nieba w mnóstwie; przeto, żeś nie słuchał głosu Wiekuistego, Boga twojego.
63. I stanie się, że jako rad był Wiekuisty świadczyć wam dobrze, i rozmnażać was; tak rad będzie Wiekuisty gubić was i tępić, – i wyplenieni będziecie z ziemi, do której idziesz, abyś ją posiadł.
64. I rozproszy cię Wiekuisty między wszystkie ludy, od krańca ziemi, do krańca ziemi, i będziesz tam służył bogom cudzym, których nie znałeś, ani ty, ani ojcowie twoi, – drewnu i kamieniom.
65. Ale i między narodami tymi nie wytchniesz, ani znajdzie odpoczynku stopa twoja, – i da ci tam Wiekuisty serce drżące, i zanik oczu, i boleść duszy.
66. I będzie życie twoje zawieszone przed tobą, i będziesz w postrachu nocą i dniem, i nie będziesz pewien życia twojego.
67. Zrana powiesz: „gdyby też nastał wieczór!” a wie­czorem powiesz: „gdyby też nastał poranek!” – dla trwogi serca twego, która cię ogarnie, i dla widoku oczu twoich, jaki zobaczysz.
68. I wróci cię Wiekuisty do Micraim w okrętach, drogą, o której ci powiedziałem: nie ujrzysz jej więcej; i będziecie się tam zaprzedawali wrogom waszym za niewolników i za niewolnice, ale nikt nie kupi!”
69. Oto słowa przymierza, które rozkazał Wiekuisty Moj­żeszowi zawrzeć z synami Israela na ziemi Moab, – oprócz przymierza, które był zawarł z nimi przy Chorebie.