Wewnętrzne spostrzeganie

Wiedz, że wszystkie światy i to, co jest w nich, określa się poprzez dwie składowe. Pierwsza – jest to istota realności, czyli jest to istota świata, parcufa i duszy, ponieważ były one ustawione z Ejn Sof i rozprzestrzeniły się z góry w dół, każdy na swoim godnym jego. I druga składowa – jest to istnienie rzeczywistości, czyli skarmianie i rozwój ich w kolejności poziomów, do końca ich doskonałego wzrostu, który jest pożądany. I różnica pomiędzy nimi jest w tym, że pierwsza składowa, od strony Stwórcy, od Ejn Sof, a jest On w całości dobrem, i symptomem jej jest to, że zawsze przychodzi z góry w dół. Lecz druga składowa już jest wymieszana ze złem, i jest w niej miejsce na wysiłki i pracę, i symptomem jej jest to, że zawsze przychodzi z dołu do góry, dlatego że początek jej przychodzi od niższego, który powinien poprzedzić to wzniesieniem Ma’N, co oznacza przykazania, dobre uczynki i modlitwę. I w tej części, która jest przed nami, zostało wyjaśnione dziesięć sfirot i parcufim świata Acilut, i dusza Adama Riszon, która jest łącznością wszystkich dusz, które przychodzą na świat tylko jako pierwsza składowa, czyli z tego powodu, że odnowili się i ustawili się z góry w dół od Ejn Sof, że one wszystkie parcufim Acilut i są w nich stałe mohin, bez zmiany, ziwug, który nigdy się nie kończy. I tak samo dusza Adama Riszon, jako istota rzeczywistości w nim stworzona z góry w dół od Ejn Sof. I nie wyjaśniliśmy tu drugiej składowej istoty rzeczywistości, co zostanie wyjaśnione w następnych częściach.

1. Dowiedziałeś się już, że korzeń każdego naprawienia, jest to nowy M’A, który wyszedł z mecah, jednak należy wiedzieć i pamiętać to, co napisał Ari w Ec Haim, że nie ma M’A w katnut, a tylko w gadlut, a to dlatego że w katnut właściwość zahar jest to Bo’N, dlatego że na ziwug odbywający się tam na miejscu keter w mecah, wychodzi poziom dziesięciu sfirot na poziomie malchut, która nazywa się Bo’N, a nie M’A. Jednak tylko w gadlucie, kiedy niższa hej wychodzi z mecah i powraca na swoje miejsce w pe, hotem lub ozen, wtedy otwiera się tam gadlut, i jest powiedziane: AWA’Ja alefin w gematrii M’A (45). I dlatego nazywa się Nowy M’A. Lecz wówczas, kiedy niższa hej znajduje się w mecah, nawet zahar stąd jest Bo’N, czyli poziomem malchut, który nazywa się Bo’N, jak wiadomo. Jednak od strony katnut pięciu parcufim Acilut, one wszystkie nazywane są Bo’N, a nie M’A, jak zostało wyjaśnione.

I z tego zrozum, że wszystkie parcufim z czterech światów ABE’A – są tylko Bo’N de-A’K, dlatego że już dowiedziałeś się, że osnowa Acilut to jest to, co wychodzi w katnucie, i ponieważ te pięć parcufim Acilut wyszły w katnut jako Bo’N, jak powiedziano wyżej, jednak BE’A, które są Wa’K de-Zo’N Acilut, tym bardziej uważane są za Bo’N. W ten sposób, że od strony oczyszczenia masachu, który odbywa się z powodu bitusz or pnimi z or makif, jest w całej realności po cimcum tylko pięć poziomów. Kiedy trzy pierwsze poziomy: Galgalta, A’B, Sa’G mają odniesienie do A’K, czyli do C’A, kiedy linia rozprzestrzenia się do kropki tego świata, a dwa inne poziomy: M’A i Bo’N, M’A który wyszedł w Nekudim, czyli światło ISZSu’T, które wyszło z nikwej ejnaim, które nazywa się M’A, dlatego że ziwug, który odbywa się w miejscu ejnaim, którym jest kelim hochma, nie ma tam nic, oprócz awijut Z’A, który nazywa się M’A. A poziom Bo’N wyszedł w pięciu parcufim Acilut i również BE’A w ich łączności, ponieważ ziwug odbył się w miejscu mecah i jest to galgalta, ponieważ masach już oczyścił się do poziomu keter i wychodzi na niego nie więcej niż poziom malchut, jak wiadomo. A poziom malchut nazywa się Bo’N.

2. Wyjaśniliśmy, że wszystkie światy A’K i ABE’A jest to tylko usubtelnienie masachu według pięciu bhinot od poziomu keter do poziomu malchut. Lecz w dwóch ostatnich poziomach: M’A i BoN, w nich dodaje się C’B, z powodu niższej hej wznoszącej się w ejnaim lub w mecah, i dlatego jest w nich stan katnut i gadlut, ponieważ za pomocą wyższego ziwuga A’B-Sa’G wychodzi nowe światło, które opuszcza niższą hej z ejnaim lub z mecah, i wtedy wychodzi stan gadlut, który zawraca AHa’P na swoje miejsce. Powrót AHa’P na swoje miejsce za pomocą wyższego ziwuga nazywa się AWA’Ja de-alefin. Ty już wiesz, że każdy parcuf z pięciu poziomów powinien rozprzestrzenić się sam w sobie również w pięciu poziomach, a to z tego powodu, że nie jest możliwe, żeby wyszedł na masach nowy ziwug w inny sposób, niż wzniesieniem malchut w rosz. To oznacza, że powinien on usubtelnić się w całości, dopóki nie stanie się subtelnym i podobnym do malchut de-rosz. I dlatego wychodzą cztery poziomy według poziomu jego oczyszczenia, aż nie usubtelni się i nie upodobni się do malchut de-rosz, ponieważ, jak wiadomo, or elion nie przestaje świecić. Jednak w świecie Nekudim, który jest poziomem M’A, są dodatki z tego powodu, że oprócz pięciu wychodzących poziomów drogą usubtelnienia, są tam jeszcze trzy pełne parcufim, które urodziły się i wyszły za pomocą odnowienia awijut w malchut de-rosz, jest to A’B, Sa’G i M’A. Każdy z nich wychodzi według pięciu poziomów drogą oczyszczenia, oprócz M’A, który wychodzi w rosz bez guf, i dlatego nie ma tam wzniesienia masachu.

Wychodzi na to, że trzy wspólne parcufim, które wyszły w świecie Nekudim, chociaż jest to niewielka cześć A’K, podobne do trzech parcufim A’K, czyli wyniknęły trzy ziwugi za pomocą wzniesienia masachu i jego usubtelnienia w malchut de-rosz, i jest to Aba we Ima de-Nekudim. I to potrzebuje wyjaśnienia. Co zmieniło się w M’A de-A’K, który podzielony jest na trzy parcufim, czego nie było w Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K? Rzecz w tym, że tu odbyło się coś nowego, czyli nowe światło, które wyszło od ziwuga A’B-Sa’G, które powróciło i anulowało parsę C’B i zrównało się z A’K, i rozprzestrzeniło się aż do kropki olam aZe. I z powodu dodatkowego tego detalu, w parcufim A’K była siła rozprzestrzenić się w trzy pełne parcufim podobne do A’K. Do tego stopnia, że jego siła zniknęła i on ponownie powrócił w C’B. Po tym, jak usubtelnił się masach guf A’B, czyli Aba we Ima i Da’HGa’T, i zrównał się właściwościami z malchut de-rosz, czyli pe de-Aw’I, tam powrócił i odnowił się awijut de-Sa’G, który wyprowadził ISZSu’T i TaNHI’M. Po tym, jak usubtelnił się masach de-guf, i ponownie przyszedł w stan rosz, tam powrócił i objawił się awijut w bhinie alef, który objawił rozprzestrzenienie daat z dołu do góry, i powiązał Wa’K w naprawieniu kawim. Lecz póki co, nie powrócił C’B na swoje miejsce, dlatego że tam jeszcze jest odrobinę nowego światła, które przebiło parsę, i opuściło wyższą hej od skrócenia niższej hej, lecz w nim jest tylko poziom Z’A, jako miara awijut bhiny alef, która pozostała w nim. Lecz później, kiedy całkowicie oczyścił się i zaprzestał ziwug, zniknęło to nowe światło, które przebiło parsę, i ponieważ zniknęło to światło, to widzimy, że powróciła siła C’B na swoje miejsce, tak jak w katnut de-Nekudim, zanim pojawiło się nowe światło od ziwuga A’B-Sa’G. I widzimy, że nowe światło, które przebiło parsę, wywołało wyjście trzech pełnych parcufim w świecie Nekudim, podobnie do tego, jak było to w A’K. I dlatego Nekudim nazywa się świat (olam), ponieważ jest w nim rozprzestrzenienie pełnych parcufim, podobnie jak w A’K. W ten sposób, że od strony ich katnut, one są uważane jako jeden element A’K, czyli są poziomem M’A. Ale od strony ich gadlut, czyli nowego światła, jak już powiedzieliśmy, one uważane są jako cały świat z trzema pełnymi parcufim, jak wyjaśniliśmy.

3. I stąd zrozum przyczynę zaprzestania rozprzestrzenienia trzech linii KaHa’B HaGa’T i necah-hod Nekudim, czyli nowe kelim, które powstały tam z ahoraim Aw’I i ISZSu’T, które spadły w Z’aT, na które już obłóczyło się siedem świateł, które pozostały do siedmiu melahim, które rozbiły się.

I wyżej napisał Ari, że całe to rozprzestrzenienie zostało odmienione i stało się jak na początku, kiedy były Ga’R na swoim miejscu z góry, i razem z nimi wzniosło się wszystkie siedem niższych świateł do góry, w miejsce biny, i trzeba zrozumieć powiedziane. Po tym, jak rozprzestrzeniły się w postaci kelim w guf, w naprawieniu linii, i obłóczyło się w nie siedem świateł melahim. A jeżeli tak, dlaczego zostały odmienione i co się z nimi stało? I powiedziane wyżej zrozum dobrze, że po tym, jak zmniejszył się masach de-Nekudim również z poziomu M’A i przyszedł do bhiny szoresz, zaprzestało całe świecenie ziwug A’B-Sa’G, które zlikwidowało C’B, dlatego powróciło C’B do swojego pierwotnego stanu. Dlatego wszystkie naprawienia, które wyniknęły od nowego światła A’B-Sa’G, które wszystkie zostały odmienione, dlatego że nie ma już tego, kto będzie je realizował, i ponieważ te nowe kelim są właściwością ahoraim Aba we Ima i ISZSu’T, które spadły z rosz w bhinę guf, która przychodzi od tego nowego światła, dlatego zostały odmienione. I w tym zrozum również to, co napisał Ari w czwartym punkcie, i trzeba, aby w tym ziwugu naprawiły się wszystkie dziesięć sfirot, od keter do malchut, dlatego że nawet Ga’R nie są naprawione, dlatego wzniesienie tego Ma’N było wyżej do A’B-Sa’G, i dlatego tu trzeba zapytać, co zmieniło się w tym wzniesieniu w odniesieniu do wzniesienia masachu guf de-Aba we Ima po tym, jak on zmniejszył się. Przecież zaprzestało tam wzniesienie w Aw’I, bez względu na to, że one są ahor be ahor, i wyprowadziły tam rosz ISZSu’T z Nekudim. I tak samo we wzniesieniu masachu guf de-ISZSu’T po tym, jak on oczyścił się. I tu mówi Ari, że wzniesienia masachu w rosz Aw’I jest za mało, ponieważ Ga’R de-Nekudim nie są naprawione. I w wyjaśnionym zrozum to dobrze, gdyż zanim powrócił C’B na swoje miejsce, Ga’R de-Nekudim uważane są za naprawione, bez względu na to, że znajdują się w katnut, dlatego że ten katnut powstał z powodu braku awijut w masachu, a nie z powodu wady.

Lecz teraz, po tym jak powróciło C’B na swoje miejsce, i Aw’I znajdują się pod cimcumem, zaistniała w nich wada, dlatego są uważane jako nienaprawione. Dlatego że jeszcze nie zostało odmienione świecenie ziwuga A’B-Sa’G, i katnut Aw’I ahor be ahor był tylko dlatego że brakuje awijut w masachu, to wówczas kiedy wzniósł się w nich masach de-guf i reszimo w nim, w którym pozostał awijut bhiny bet, natychmiast opuściło się miejsce ziwuga z ejnaim w ozen i powstał tam poziom ISZSu’T. A teraz, kiedy powrócił C’B na swoje miejsce, to teraz nie zależy to od awijut w masachu, a od siły cimcuma, którą przyjęła w siebie pierwsza hej. Z tego powodu nie jest przydatna do otrzymywania hochmy i dlatego nie są naprawione dla ziwuga w ogóle. I dlatego wzniesienie Ma’N powinno być do wyższego parcufa Nekudim, którym jest rosz de-Sa’G de-A’K, jak powiedział Ari: „w ten sposób, że wzniósł się masach w mecah rosz Sa’G”.

4. I po tym, jak wzniósł się masach i reszimo, które jest w nim od świateł, do ahoraim Aw’I, ISZSu’T i Za’T po rozbiciu, w mecah rosz de-Sa’G, tam odbył się wyższy ziwug na ten masach na poziomie malchut. Dlatego że ostatnia bhina, w która była Nekudim, znika w nim, i nie pozostało w masachu nic, oprócz awijut szoresz, a jest w nim tylko bhina malchut, jak wiadomo. Ten ziwug nazywa się katnut lub ziwug ibur. I po połączeniu ziwuga w rosz, po tym jak został wyjaśniony awijut de-guf, który w nim, opuścił się masach na swoje miejsce w guf, które nazywa się bhiną pe de-Aw’I de-Nekudim, i z punktu widzenia katnut de-Nekudim uważa się to pe za tabur. Ponieważ te AHa’P opuściły właściwość HaGa’T, jak wiadomo, dlatego on powrócił i odbył się ponownie ziwug, i wyprowadza rosz od pe Aw’I de-Nekudim, i wyżej do tabura de-A’K, a guf jego od pe Aw’I i w dół. I opuszczenie masachu od włączenia w rosz de-Sa’G, i przyjście jego na swoje miejsce, nazywa się urodzeniem parcufa. I ten pierwszy parcuf nazywa się Atik. I nie należy pytać, ponieważ masach wzniósł się na poziom mecah, który jest biną de-keter, i on powinien był wyprowadzić z siebie bhinę bet, dlatego że bina jest bhiną bet. Lecz, jak powiedziano, że przy opuszczeniu niższej hej z mecah w miejsce pe, która jest malchut de-keter, i wychodzi na niego poziom keter, z tego powodu, że tu nie mówi się o poziomie awijut, lecz tak samo jak w parcufim A’K było miejsce dla ziwuga w malchut, podobnie w parcufim, które idą po C’B, kiedy niższa hej połączyła się z wyższą hej, określa się miejsce ziwuga w binie. Ponieważ otrzymała na siebie cimcum w miejscu malchut, dlatego że ziwug de-akaa odbywa się tylko w miejscu C’B, jak wiadomo. W ten sposób podobnie jak w parcufim A’K, wówczas kiedy masach usubtelnia się do poziomu keter, określa się miejsce ziwuga w malchut de-keter. Podobnie w parcufim po C’B, kiedy masach usubtelnia się do poziomu keter, określa się miejsce ziwuga w binie de-keter. I w ten sam sposób w bhinie alef, określa się miejsce ziwuga w binie de-hochma. I nawet w jego opuszczeniu w pe, które jest malchut, określa się, że miejsce ziwuga znajduje się w binie de-malchut. Jest to reguła, kiedy parsa nie jest całkowicie odmieniona, bina jest miejscem cimcuma i miejscem ziwuga, i nawet wówczas, kiedy niższa hej opuszcza się na swoje miejsce za pomocą wyższego ziwuga, w każdym przypadku ona nie opuszcza się na swoje miejsce, lecz do bhiny biny, która jest w niej, z tego powodu, że parsa zawsze istnieje. W ten sposób, że w iburze odbywa się ziwug w binie de-keter, co oznacza, że masach, znajdujący się w binie de-keter, usubtelniony jest podobnie do bhiny szoresz, która jest keterem. A przy ziwugu gadlut, kiedy niższa hej opuszcza się w malchut, która jest bhiną dalet, to nie oznacza w malchut de-Galgalta, lecz w malchut wspólnej rosz, czyli pe, czyli do poziomu biny de-pe. I bez względu na to, że cały rosz jest keterem i ogólnie nie wyszły parcufim świata Acilut, oprócz NaRaNHa’J, które odnoszą się do ktarim, jednak w dziesięć sfirot keter włączone są również każda z tych dziesięciu sfirot sama w sobie. I jest dziesięć sfirot keter w keterze, który nazywa się galgalta, i jest dziesięć sfirot w hochmie keteru, która nazywa się ejnaim, również w ozen, która jest biną de-keter, jak również w hotem, która jest Z’A de-keter, i również w pe, która jest malchut de-keter. I wychodzi na to, że mecah, który jest biną keteru, który jest usubtelniony jak bhina szoresz, że nawet malchut galgalty uważa się za subtelną w odniesieniu do szoresz, jak również binę hochmy keteru uważa się bhiną alef, i malchut de-hochma de-keter jest bhiną alef, w ten sam sposób bina malchut, która odnosi się do pe, która odnosi się do malchut keteru, uważana jest za bhinę dalet, podobnie jak malchut de-malchut de-keter. I zrozum to.

5. Również należy wiedzieć, że bez względu na to, że mówimy, że masach de-Nekudim wzniósł się w mecah rosz de-Sa’G, to nie oznacza, że sam masach wzniósł się w mecah, dlatego że masach de-guf nie może wznieść się wyżej niż malchut de-rosz, która jest korzeniem z góry w dół, tego co nazywa się guf. A oznacza to, że masach wznosi się w malchut de-rosz Sa’G, czyli w pe de-Sa’G, a malchut de-rosz Sa’G włącza się w masach i reszimo, które wzniosły się do niej, włączają się w reszimo, i wtedy wznosi się malchut de-rosz w mecah de-Sa’G. I otrzymuje tam ziwug z or elion na poziom awijut, który masach wzniósł do niej. I ten ziwug, bez względu na to, że odbywa się w rosz de-Sa’G, nazywa się imieniem masachu, który wzniósł się, ponieważ ziwug odbywa się na jego awijut. I dlatego mówi się, że masach wzniósł się w mecah, pomimo że on nie wznosił się tam. A tylko malchut de-rosz de-Sa’G sama się wzniosła. I tak wyjaśnił Ari kolejność wzniesienia masachu de-guf w rosz. I zrozum to.

        I należy tu wiedzieć, że w każdy ziwug włączają się dwa ziwugi, i jest to ziwug de-neszekim, co oznacza ziwug, który odbywa się w pe rosz wyższego, i ziwug jesodot, co oznacza ziwug, który odbywa się w NeH’I de-guf wyższego. Dlatego, jak wyjaśniliśmy wyżej, wzniesienie masachu i reszimo w nim w malchut rosz wyższego, i malchut rosz włącza się w awijut, który jest w masach, i wznosi się w mecah rosz, czyli w keter, dokładnie w ten sam sposób odbywa się wzniesienie masachu w guf wyższego, w NeH’I, które jest w guf. Jesod de-guf włącza się w awijut znajdujący się w masachu, i wznosi go w keter de-NeH’I de-guf, i dokonuje ziwuga z jego wyższym, i wyprowadza dziesięć sfirot poziomu malchut. W ten sposób, że ziwug ubara, o którym mówi się, zawsze odbywa się, jako dwa ziwugi, na początku w rosz, a później w guf.

6. I bez względu na to, że całe rozprzestrzenienie trzech linii KaHa’B, które przedstawiają sobą ahoraim de-Aw’I i ISZSu’T, i wszystkie reszimot siedmiu melahim, wzniosły się w całości jednocześnie w Ma’N, jak mówi Ari, w żadnym wypadku nie odbywa się wyższy ziwug w sposób inny, niż jeden za drugim poziomami, czyli ten najbardziej czysty naprawia się na początku, i to już było wyjaśnione w or pnimi, i tam mówiliśmy o rozróżnieniu kelim de-Nekudim, które były odmienione i rozbiły się według trzech podziałów. Lecz trzeba rozumieć te rzeczy według ich korzeni, dziesięciu sfirot or jaszar, gdyż jest zasada, że wszystko odbywa się według dziesięciu sfirot or jaszar, i tym samym my wyjaśniliśmy podział pięciu parcufim Acilut na dwanaście parcufim. Na początku wyjaśnimy podział keteru na dwa parcufy: Atik i A’A. I źródło tych słów znajduje się w Idra Zuta. I on tam pisze, że trzy rosz były opieczętowane jedna w drugiej i jedna powyżej drugiej, jedna rejsza jest to hochma stima, ukryta i nie otwarta, i jest to hochma stima, i jest to rosz wszystkich rosz. I Ari wyjaśnia słowa Zohar, mówiąc, że trzy rosz, o których mówi się, są to tylko dwa parcufy: Atik i A’A. I rosz każdej rosz jest to rosz de-Atik, która nazywa się RADL’A (niepoznawalna rosz), a powyżej rosz jest keter A’A, a rosz de-hochma stima jest to hochma rosz A’A. I w artykułach Rabi Szymona należy zrozumieć, że bez względu na to, że są to tylko dwie rosz z parcufim Atik i A’A, dlaczego Zohar dzieli je na trzy rosz. To również niezbędne jest wyjaśnić, ponieważ Ari mówi, że sam Atik nie może poznać i osiągnąć Ejn Sof, która znajduje się w tej rosz. I te jego słowa potrzebują wyjaśnienia, jak również to, co jest trzy w trzech i trzy nad trzema, również podlega wyjaśnieniu.

7. Na początku należy dobrze zrozumieć, co oznacza rosz. On nazywa dziesięć sfirot rosz siłą dziesięciu sfirot, i mówi tam, że nie było możliwości w kelim wytrzymać tego, i było tam światło nieobłaczające się w kli. A w or pnimi wyjaśnia się, że dziesięć sfirot or hozer, które wznoszą się od ziwug de-akaa, obłaczające z dołu do góry, nie tylko uważa się za obłóczenie, lecz jest to również przeciwdziałanie obłóczeniu, ponieważ każde z dołu do góry oznacza nieobłaczające się, czyli przeciwne kategorii z góry w dół. I razem ze wszystkim tym uważa się, że dziesięć sfirot de-rosz są kategorią obłóczenia be koah (w potencjale). I to z tego powodu, że koniec masachu i w tej malchut, żeby obłóczyć się stąd i wewnątrz dziesięciu sfirot z góry w dół, i przyjść do obłóczenia tych dziesięciu sfirot, które są w rosz całkowicie be poal (w praktyce i w realizacji), dlatego dziesięć sfirot de-rosz uważa się za obłóczenie be koah (w potencjale). I tu znajdują się dwie kategorie po dziesięć sfirot rosz przeciwdziałające jedna drugiej, z jednej strony jest przeciwdziałanie obłóczeniu, co oznacza ziwug de-akaa masachu z or elion, czyli nie ma u kelim możliwości wytrzymać Go, jak mówi Ari, a z drugiej strony jest tam właściwość obłóczenia be koah (w potencjale). Dlatego że nie ma nic w guf, a jest to dziesięć sfirot z góry w dół, co nie byłoby otrzymane z rosz. I dlatego Ari nazywa to: dziesięć sfirot be koah (w potencjale). I wiedz, że obydwie te kategorie, znajdujące się w rosz, są podzielone na dwa parcufy, Atik i A’A. I dlatego są nazywane imionami „iskra Stwórcy” i „iskra stworzenia”. W świecie naprawienia, w Acilut, kiedy naprawienie odbywa się metodą wyjaśnienia, kiedy najbardziej czysty naprawia się na początku, wtedy dzielą się dwie rosz, i iskra Stwórcy, która przeciwdziała obłóczeniu, co oznacza siłę wchodzącą z dołu do góry or hozer, ustawia się w parcufie Atik. Dlatego że będąc dalekim od obłóczenia, znajdują się kelim i iskry Bo’N odnoszące się do tej samej kategorii, i one nie wynoszą nic od rozbicia świata Nekudim, i dlatego na początku jest wyjaśniony ich Ma’N. I od ich ziwuga ustawia się rosz i guf parcufa Atik. A bhina bet, która jest w rosz, jest to obłóczenie dziesięciu sfirot be koah (w potencjale), z tej strony jest to korzeń dziesięciu sfirot guf obłaczających się be poal (w działaniu) w postaci ukończonej. I je nazywa Ari w or hozer: iskra stworzenia lub dziesięć sfirot be koah (w potencjale) znajdujących się w kelim Bo’N, które wycierpiały najwięcej przy szwirat kelim, i one są ich bezwzględnym korzeniem, dlatego wyjaśnia się ich Ma’N po parcufie Atik, i od ich ziwuga ustawia się parcuf A’A w rosz i guf. I zrozum to dobrze, dlatego że jest to pojęcie cienkie z cienkich, i nie jest możliwym bardziej to wyjaśnić. I popatrz na słowa Ari wyżej, że wyższa rosz, czyli Atik, nazywana przez niego jako ostatnia bhina Ejn Sof, ona jeszcze nie jest korzeniem stworzenia, a tylko otrzymuje wszystko to, co powyżej niej. I tylko druga bhina w rosz, czyli A’A, i ją uważa się za korzeń dla stworzenia.

8. I tak znaleźliśmy w słowach Zoharu, że trzy rosz były odpieczętowane jedna wewnątrz drugiej, jedna poniżej drugiej. I ty już wiesz, że wszystko idzie zgodnie z dziesięcioma sfirot or jaszar. Bhina keter, sfirot – rosz, toch i sof, należy pojąć w całości jako relacje sfiry keter i or jaszar, ponieważ jej wyższa bhina jest to sfira keter. I w ten sam sposób bhina hochma, i należy zrozumieć ją w odniesieniu do sfiry hochma de-or jaszar, ponieważ jej wyższa bhina jest to hochma. W ten sam sposób bhina biny. I nie jest możliwe przyjść do prawidłowego zrozumienia, jeżeli nie ustawimy naszego pojmowania jednego z drugiego. Również znajdujemy w słowach Ari, że dwa parcufy – Atik i A’A, nazywa on je razem sfirą keter, czyli keter or jaszar, dlatego że oba one mają odniesienie do keteru or jaszar. I ty już wiesz, co to jest dziesięć sfirot or jaszar, gdzie korzeń wszystkiego jest to sfira keter, a rozprzestrzenienie światła do otrzymującego stworzenia jest to sfira hochma. I oni znajdują się w przeciwieństwie jedno do drugiego, ponieważ korzeń znajduje się w stanie oddawania, i nie ma w nim żadnego otrzymywania, a światło, które rozprzestrzenia się, czyli hochma, właściwością jego jest otrzymywanie, a nie oddawanie, które włączone w niego, w or elion, otwiera się jako sfira bina, jest to or hasadim, lecz w sfirze hochma otwiera się tylko otrzymywanie.

I zgodnie z tym należy rozróżniać w tym keterze dwie bhiny:

· że on odchodzi od otrzymywania, co oznacza obłóczenie acmut w kelim, i jest to sfira hochma.

· że jest on korzeniem obłóczenia sfiry hochma, przecież światło hochma powstaje od keteru. I zrozum to dobrze.

„Trzy rosz były wpieczętowane jedna wewnątrz drugiej i jedna powyżej drugiej, i to oznacza, że dwie bhiny, o których mówi się wyżej, rozróżniane w keterze, i wyższa z nich to jest to, że on odchodzi od obłóczenia i to nazywa się jedno powyżej drugiego, czyli ona wyżej drugiej bhiny keter, która jest korzeniem obłóczenia. I wskazuje to na to, że ta wyższa bhina nie łączy się z parcufem, i od niej wychodzi szczególny parcuf, który nazywa się Atik, i on nazywa się RADL’A. I on wznosi się do góry nad bhiną bet keteru, czyli jeden powyżej drugiego. Lecz bhina bet keteru odnosi się do parcufa A’A, który oddziela się w oddzielny parcuf po tym, jak powstaje parcuf Atik, i to nazywa się jedno wewnątrz drugiego.

Komentarz. Ustawia się bhina bet keteru jako oddzielna rosz, oddzielona od parcufa Atik, dlatego że hochma A’A znajduje się wewnątrz bhiny bet keteru, będąc korzeniem obłóczenia, i jest to sfira hochma. Z tego powodu powstaje parcuf Atik, u którego nie ma korzenia obłóczenia, i dlatego uważa się bhina bet keteru jako oddzielna rosz. I razem z tym, bhinę bet keteru nie uważa się całkowitym korzeniem obłóczenia, dlatego że korzeń obłóczenia, który jest w keterze, jest jak hochma de-keter, co oznacza keter hochmy. I dlatego uważa się hochmę stima A’A jako oddzielną rosz, dlatego że jest to ukończona rosz i korzeń wszystkich bhinot obłóczenia, i nazywa się dlatego początkowa, będąc korzeniem obłóczenia, co jest początkiem wszystkiego.

9. I o tym powiedziano: rosz nieznana i niepoznana, jedno w drugim. Oznacza rosz alef w wyższej bhinie keteru, jest to Atik, i uważa się za korzeń korzenia, rosz wszystkich rosz, ale nie uważa się korzeniem obłóczenia, i zupełnie nie łączy się z parcufem. Co więcej, jest u niego jeszcze przeciwdziałanie obłóczeniu. I o tym powiedziano – rosz nad rosz, bez względu na to, że jest korzeniem wszystkiego, lecz z drugiej strony nie jest korzeniem, i to nazywa się: nieznana i niepoznana rosz. Dlatego że obłóczenie istoty w kelim nazywa się imieniem Daat (wiedza i poznanie), i ponieważ jest to wyżej od każdego obłóczenia, dlatego nazywa się niepoznanym, czyli nie obłaczającym się na siebie. I tak samo nie obłaczającym się w przyszłości, czyli że niepoznane, co oznacza przyszłość. I zrozum to.

I dlatego powiedziano, że wyższa rosz Atika zamknięta wewnątrz, a bhina bet keteru, którą uważa się za korzeń obłóczenia, nazywa się wyższa rosz, czyli ją uważa się za rosz i początek hochmy, dlatego że znajduje się w niej dziesięć sfirot w potencjale. Razem z tym ona uważana jest jako rosz wyższego, tylko jako sama hochma, czyli hochma de-keter, lecz nie resztę części hochmy, dlatego że prawdziwy korzeń obłóczenia istoty w kelim jest to hochma keteru, a nie keter de-keter. Dlatego że keter de-keter uważa się jako rosz bhiny hochma samej siebie. I dlatego nazywa się również imieniem Atik, dlatego że keter de-A’A nie uważa się za korzeń samego A’A i nie niższych, podobny jest do parcufa Atik, całkowicie ukryty od stworzeń, i dlatego nazywa się stima (zamknięty), z tego samego powodu. I to oznacza rosz wszystkich rosz, że hochma A’A nazywa się hochma stima i uważa się korzeniem pełniej rosz, z punktu widzenia obłóczenia kelim, i jest to sfira hochma or jaszar. Dlatego że jest to bhina hochma de-keter, i uważa się keterem i korzeniem. I zrozum to.

10. I zostały wyjaśnione jak należy dwa parcufy – Atik i A’A w ich istocie, kiedy każdy parcuf Atik nie świeci w postaci obłóczenia, nieznany i niepoznany, a hochma – parcuf A’A, uważa się korzeniem świecącym w postaci obłóczenia. I powinieneś zapamiętać, że wszystko powiedziane o obłóczeniu, dotyczy tylko światła hochma i zupełnie nie mają odniesienia do światła hasadim. Z tego powodu, że na światło hasadim nie było zupełnie skrócenia, i ono obłacza się w każdym miejscu bez żadnego zatrzymania od strony kelim, i masachim nie zatrzymują go zupełnie. I dlatego cała różnica pomiędzy Atik i A’A tylko w rozprzestrzenieniu światła hochma, które rozprzestrzenia się tylko od A’A, dlatego że świeci w postaci obłóczenia, i nie rozprzestrzenia się od Atika, ponieważ on nie świeci w postaci obłóczenia, a or hasadim w całości podąża od Atika. I zrozum relacje dziesięciu sfirot do or jaszar, gdyż wiesz już, że ahor be ahor hochmy i biny wychodzi z dziesięciu sfirot or jaszar. Po tym, jak rozprzestrzeniło się or elion w sfirze hochma de-or jaszar, w końcu obudziło się życzenie oddawać zawarte w or elion, i przedłużyło or hasadim z korzenia, który nazywa się keter, i to przyciąganie nazywa się sfira bina. I określa się tu, że bina obróciła lik swój i nie życzy otrzymywać od światła hochma, które znajduje się w sfirze hochma, jest to jej wyższy, i obróciła lik swój otrzymywać or hasadim od keteru, i znajduje się z hochmą w stanie ahor be ahor. I zostało wyjaśnione wyżej, że są dwie bhiny w keterze, i wyższa bhina nie jest korzeniem dla obłóczenia, a tylko bhina bet jest korzeniem dla obłóczenia i jest to sfira hochma. I zrozum w tym, że po tym, jak bina obróciła panim do hochmy i zaczęła otrzymywać or hasadim, to nie oznacza drugiej części bhiny keter, a tylko wyższą część keteru, której nie uważa się korzeniem bhiny hochma. I dlatego staje się bina jako szoresz dla or hasadim, lecz z bhiny bet keteru, która stała się korzeniem dla sfiry hochma, bina nie może otrzymywać or hasadim, po tym jak połączyła się z hochmą. I jest to reguła, że wszystko idzie za początkiem, po tym, jak bhina bet de-keter rozpoczęła dawać hochmę, tak odbywa się zawsze. I wiesz już, że wyższa bhina keter jest to Atik, a bhina bet keter jest to A’A, i znajdujemy w tym, że bina odnosi się tylko do oddziaływania Atika, a nie oddziaływania A’A, ponieważ or hasadim wychodzi z wyższej bhiny keter, która jest Atikem.

11. I tą samą drogą, jak zostało wyjaśnione, podzielenie keteru na dwie części, wyższą połową którego, czyli Ga’R jego, jest Atik, uważa się za szoresz hasadim. Niższa połowa, czyli Za’T jego, uważa się szoresz dla or hochma, A’A jest to Wa’K de-Atik, jak wiadomo. I zgodnie z tą zasadą podzieliły się hochma i bina, czyli Aw’I, na dwa parcufy – Aw’I i ISZSu’T. I Ga’R ich, który jest Aw’I, uważa się korzeniem dla wszystkich hasadim i bhinot Wa’K ich, które są ISZSu’T, jest korzeniem dla or hochma, w stosunku do dusz. I to oznacza, jak już wiesz, że hochma i bina de-Nekudim nie były ustawione na stałe w M’A Hadasz, dlatego że jest to poziom biny. I zostało wyjaśnione wyżej powiedzianym, że bina ma odniesienie tylko do oddziaływania Atika, a nie oddziaływania A’A, i dlatego wyższe Aw’I znajdują się tylko w or hasadim, i karmią się i otrzymują one od Atika drogą biny or jaszar. Lecz wiadomo, że przyciąganie hasadim, jako ahoraim or hochmy, jest do momentu, aż zaczął wyjaśniać się Z’A or jaszar, ale po tym, jak zaczął wyjaśniać się Z’A, zaprzestaje ahoraim or hochmy i powraca panim be panim z nią, żeby przedłużyć świecenie hochma dla Z’A. I są tu dwa stany biny or jaszar, kiedy wyższa jej cześć znajduje się w stanie ahor be ahor z hochmą, a druga cześć w stanie panim be panim z hochmą. Zgodnie z tymi dwoma stanami, które są w binie or jaszar, został podzielony również poziom bina, który jest Aba i Ima. Ga’R w niej, czyli wyższa bhina, nazywa się Aw’I elion i odnosi się do wyższej bhiny w binie, jest to hasadim, a nie hochma, a Za’T w nich, który jest ISZSu’T, odnosi się do drugiej bhiny biny, która przedłuża świecenie hochma dla Z’A, dlatego uważa się wtedy właściwością panim be panim z hochmą. I Aw’I wyższe są właściwością hasadim i oni mają odniesienie do Atika, który jest korzeniem światła hasadim. ISZSu’T znajdują się we świeceniu or hochma, dlatego one obowiązkowo odnoszą się do A’A, który jest korzeniem światła hochma.

Dlatego zrozum to, co napisał Ari w Ec Haim, że Aw’I obłacza A’A do miejsca, skąd rozprzestrzenia się jesod Atika w A’A do jego haze. A ISZSu’T rozpoczyna się tylko od miejsca ukończenia jesod Atika, który jest miejscem haze A’A do tabura A’A. I to zrozumiałe dokładnie z wyjaśnionym wyżej, dlatego że Aw’I, które są poziomem biny, uważane za jej wyższą część, i jest to or hasadim, i dlatego one odnoszą się tylko do Atika, dlatego że on jest korzeniem or hasadim. I dlatego one obłaczają A’A do haze, miejsca gdzie przedłuża się jesod Atika. Dlatego że całe ich otrzymywanie od jesod Atika. Lecz ISZSu’T, które odnoszą się do drugiej bhiny biny, które przedłużają świecenie hochmy, dlatego one odnoszą się do A’A, który jest korzeniem świecenia hochma. Dlatego one są odwrotne do Aw’I, dlatego że dopóki jeszcze przedłuża się świecenie jesod Atika, oni nie mogą otrzymać świecenia hochma od A’A. I po tym, jak został ukończony jesod Atika, czyli od haze A’A i niżej, oni mogą otrzymać świecenie hochma od A’A, dlatego oni rozpoczynają się stąd. I zrozum to dobrze.

12. I w ten sam sposób zostały podzielone Zo’N na dwa poziomy: Zo’N gdalim i Zo’N ktanim. Tak samo jak Z’A or jaszar, jest w nim Ga’R i Wa’K. HaGa’T de-Z’A jest to Ga’R jego, jest to KaHa’B de-hasadim, wychodzące z Ga’R de-bina, które w całości są hasadim, i główne w Z’A zaczyna się z necah, i dlatego HaGa’T de-Z’A jest to hasadim, i mają odniesienie oni do Ga’R de-bina. A NeH’I de-Z’A są świeceniem hochma i odnoszą się do Za’T de-bina, i oni przedłużają świecenie hochma. I zgodnie z tym, również parcufim Zo’N de-Acilut zostały podzielone na dwa poziomy. Ga’R w nich, które są Zo’N gdalim, jest to światło hasadim, i oni przyjmują światło od wyższych Aw’I, które przyjmują od Atika. Ich Wa’K, które są Zo’N ktanim, są od świecenia hochma i oni przyjmują światło od ISZSu’T, którzy w swojej kolejności przyjmują od A’A. Dlatego Zo’N ktanim zaczynają obłaczać Zo’N gdalim tylko od ich haze i niżej, po tym, jak zaprzestał masach jesod de-Ima, gdyż masach jesod de-Ima daje hasadim, i dlatego on obłóczony w Ga’R, co w nim, do haze. I do tego miejsca nie ma miejsca dla Zo’N gdolim, którzy potrzebują tylko świecenia hochma, gdyż masach jesod de-Ima ukrywa je świeceniem hochma. Lecz po tym, jak zaprzestał masach jesod de-Ima, który znajduje się w miejscu haze, stąd i w dół, zaczynają się Zo’N ktanim i mogą przyjąć świecenie hochma od ISZSu’T, który otrzymuje od A’A.

13. I widzisz ty, jak podział pięciu parcufim świata Acilut na dwanaście parcufim wychodzi z dziesięciu sfirot or jaszar, czyli od trzech sfirot keter, bina i Z’A. I z dwóch bhinot keteru or jaszar wyszły cztery parcufim Acilut: Atik i nukwy, A’A i nukwy. Z dwóch bhinot biny or jaszar wyszły cztery parcufim wyższych Aw’I i ISZSu’T, i z dwóch bhinot Z’A or jaszar wyszły cztery parcufim Zo’N gdalim i Zo’N ktanim. I również zostało wyjaśnione, że każdy pierwszy jest bardziej czysty, bardziej bliski do Stwórcy, zgodnie ze swoją czystością. Dlatego że każda sfira, która bardziej oddalona od malchut, którą jest bhiną dalet, jest wyższa. I oprócz tego został wyjaśniony początek kelim, które stoją dla obłóczenia hasadim, ze względu na siebie. I dlatego wówczas, kiedy zostały wyjaśnione kelim keteru, została wyjaśniona na początku najwyższa bhina w nim, w której zostały ustawione Atik i nukwa, następnie zostały wyjaśnione kelim, które odnoszą się do bhiny bet, z nich ustawione zostały A’A i nukwa, dlatego że kelim de-hasadim nie ucierpiały w podczas szwirat kelim, a tylko w tym, że połączyły się ze świeceniem hochma, żeby przekazać go swemu niższemu. Lecz to, co ma odniesienie do nich, co jest otrzymywaniem w hasadim, w tym nie zostały uszkodzone, dlatego że uszkodzenie otrzymywania nie znajduje się w świetle hasadim, dlatego że odbyło się skrócenie tylko na światło hochma i one były czyste od jakiejkolwiek krzywdy, naprawienie ich jest lekkie, i dlatego zostały naprawione na początku. I ponieważ zostały naprawione, u nich już była siła, żeby naprawić również i niższą bhinę w nich. I dlatego po tym, jak został wyjaśniony Atik, on mógł za pomocą swoich sił i swoich właściwości wyjaśnić również A’A. I w ten sam sposób, po tym, jak zostały wyjaśnione wyższe Aw’I, naprawienie których jest lekkie, ponieważ one znajdują się we właściwości hasadim, było wystarczająco sił u nich, żeby naprawić ich niższą bhinę, którą jest ISZSu’T. I tak samo dla Zo’N gdalim i Zo’N ktanim, w ten sposób, że wszystkie niższe bhinot, które znajdują się w właściwości świecenia hochma i ich naprawienie jest ciężkie, one zostały naprawione za pośrednictwem ich wyższych bhinot, które są właściwościami hasadim, naprawienie których jest lekkie. I ponieważ Ga’R o wiele wyżej niż Wa’K, jak jest możliwe, żeby Ga’R był światłem hasadim, a każdy Wa’K był świeceniem hochma. Lecz w rzeczywistości są to bardzo subtelne rzeczy, i nie mam wystarczająco słów, żeby to wyjaśnić. Jednak jeżeli ty uważnie popatrzysz na to, co wyjaśniliśmy w dwóch właściwościach, które znajdują się w keterze, będziesz mógł odczuć i zrozumieć to, że w rzeczywistości niższa bhina w stosunku do wyższej, uważana jest jako ziarnko piasku w stosunku do reszty świata. I nie ma niczego w niższej, czego by nie było w wyższej, co nad nią. I jest to reguła, że nie ma dającego, żeby w nim nie było tego, co daje. Różnica głównie odbywa się z powodu przeciwieństwa, które jest w rosz i guf, czyli pomiędzy or hozer z dołu do góry, że jest to iskra Stwórcy i or hozer, który jest z góry w dół, i jest to iskra stworzenia, wszystko to przeciwieństwo obłóczenia, a inny jest pełnym obłóczeniem. I jest to przyczyna tego, że rosz, która jest bhiną dziesięciu sfirot z dołu do góry, była u dwóch parcufim, w Atik i A’A. I Atik, który jest wyższym, ponieważ jest daleki od obłóczenia, co oznacza światło hochma, stał się z tego powodu korzeniem tylko dla światła hasadim, i obłóczenie nie znajduje się w nim, czyli światło nie przechodzi z powodu obłóczenia w kelim z góry w dół, z tego powodu, że na or hasadim nie było nigdy cimcuma. I dlatego wychodzi, że tylko A’A, który jest korzeniem Z’A de-Atik, stał się korzeniem obłóczenia, czyli światła hochma. I dlatego zaczyna działać ten podział we wszystkich parcufim Aciluta.

14. I należy byś wiedział, że bez względu na to, że tu, w pięciu parcufim Acilut jest całe światło NaRaNHa’J, przecież Atik wyszedł na poziomie keter, a A’A na poziomie hochma, a Aw’I na poziomie bina, Z’A w ruach, a nukwa w nefesz. Razem z tym, licząc się z miarą parcufim A’K, przecież wszystkie światła NaRaNHa’J dzielą się tylko na neszama, ruach, nefesz i brakuje w nich keter, hochma, czyli światła jehida i haja. Atik i A’A są neszama, Aw’I i ISZSu’T jest to ruach, a Zo’N Jakow i Lea, jest to nefesz. Przecież w pięciu parcufim Aciluta nie ma nawet poziomu haja, a tylko w binie i dalej, co jest neszama. Jednak należy to zrozumieć. Rzecz w tym, jak już zostało wyjaśnione w części siódmej, jest wielka różnica pomiędzy parcufim A’K, które wyszły na masachim C’A i pomiędzy parcufim, które wyszły na masach C’B. Dlatego że tylko w parcufim A’K jest pięć części, Ga’R w nich, jest to hochma. Wówczas kiedy pięć bhinot, które wychodzą od C’B i dalej, i nawet Ga’R, który w nich, rozróżnia się jako światło hasadim i gwurot, jednak jest w nich świecenie hochma. Tak jak napisano w księdze Zohar, rosz malchut, i hesed, i gwura naprawia je. I sens tego jest w tym, że wszystkie mohin, wychodzące za pośrednictwem wzniesienia Ma’N i opuszczeniem niższej hej na swoje miejsce, wynikają tylko przy działaniu biny, obracającej swoje panim do hochmy, jak wiadomo. Przecież nie można inaczej, żeby było w nich światło hochma, dlatego że bina według swego korzenia przyciąga tylko świecenie hochma. Czyli w tej samej mierze bina or jaszar rozprzestrzenia świecenie hochma w Zo’N de-or jaszar.

I ty już wiesz, że nawet korzeń światła gadlut de-Nekudim wyszedł tylko z powodu wzniesienia Ma’N z NeH’I de-A’K w rosz Sa’G. I za pośrednictwem tego powrócił Sa’G de-A’K w stan panim do A’B de-A’K. I opuściła się niższa hej z ejnaim w rosz de-Sa’G, która dokonuje ziwug. I od tego ziwuga opuściło się nowe światło przebijając parsę w pnimijut A’K. I świeciło tam światło gadlut poprzez tabur i jesod w Ga’R de-Nekudim. Przecież nawet gadlut Ga’R de-Nekudim wyszedł tylko za pośrednictwem wzniesienia Ma’N na poziom biny, czyli w Sa’G de-A’K, i jeżeli tak, to tam już nie ma prawdziwego światła hochma, a tylko świecenie hochma, na miarę Sa’G de-A’K, które rozprzestrzeniają się w Zo’N, które wzniosły się tam jako Ma’N. I jest to NeH’I de-A’K.

I w ten sam sposób wszystkie pięć parcufm Aciluta wyszły, za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G, drogą Ga’R de-Nekudim. I widzimy, że nie ma w nich nic, oprócz hasadim i gwurot ze świeceniem hochma. Tym samym ty zrozumiesz podział pięciu parcufim Acilut na szoresz, mohin, i otrzymujących mohin, i takiego podziału nie znaleźliśmy w parcufim A’K.

I rzecz w tym, że cokolwiek, co zostaje stworzone w C’B, powstaje w A’K, i przychodzi tylko dla Zo’N, które są z dołu, pod taburem de-A’K. I Ga’R de-A’K jest to Galgalta, A’B, Sa’G, które wyszły i nie potrzebują naprawienia, dlatego że usubtelnienie w guf parcufa Galgalta, wypełnia A’B, wznosi się do tabura w A’K, czyli taamim de-Sa’G, które rozprzestrzenili się aż do tabura, i tylko od tabura i niżej, gdzie wymieszała się niższa hej z dziewięcioma pierwszymi od Sa’G, brakuje tam naprawienia, i tam znajdują się Zo’N, jak wiadomo. Przecież trzy pierwsze parcufim wyszły w całości i tylko Zo’N pozostały bez naprawienia. W ten sposób, że wszystkie naprawienia, co idą od C’B i dalej, istnieją tylko dla potrzeb Zo’N. I dobrze zapamiętaj tą regułę.

Dlatego że keter, hochma i bina już naprawione, tylko Zo’N nadają się do naprawy. I jeżeli nie mogły one wyjść z powodu Zo’N, dlaczego wyszły Ga’R? Dlatego że to jest niemożliwe, ponieważ każdy poziom powinien rozpoczynać się od keteru, czyli z korzenia, który przekazuje w hochmę i binę. A hochma i bina są to stworzyciele Zo’N. A różnica jest w tym, że główny poziom, jest to Zo’N i Ga’R, i przychodzi tylko dla nich. I dlatego określamy Zo’N, czyli otrzymujących mohin, i z nich całe sterowanie, ale nie z Ga’R, które nie aż tak ważne na poziomie, gdyż stworzone nie dla swoich potrzeb. I dlatego ich świecenie jest tylko na miarę otrzymywania w Zo’N, czyli są to hasadim i gwurot w świeceniu hochma.

W ten sposób jest obowiązkowe, żeby światło hochma było w pięciu parcufim Aciluta, dlatego że taka jest kolejność obłóczenia poziomu. Lecz one nie świecą światłem hochma w nich, a tylko świeceniem hochma, ponieważ bina jest ich korzeniem, i według swojej natury ukrywa światło hochma. I świeci ona tylko świeceniem hochma w postaci halon, a nie z siebie, jak wiadomo. I dlatego określa się Ga’R jako świecenie hochma, na miarę ich otwarcia.

15. I wyjaśniliśmy dwa rodzaje mohin, co w Acilut, a mianowicie hochma i bina, i mohin de-Zo’N. Ponieważ ogólne mohin w Acilut, obowiązkowo są światłem hochma, lecz one nie otwierają się w ten sposób, a otwierają się tylko w świeceniu hasadim, ponieważ bina jest ich korzeniem.

Lecz mohin de-Zo’N, według swojej istoty są hasadim i gwurot w świeceniu hochma. I dlatego należy rozróżniać w pięciu parcufim Aciluta trzy rodzaje: pierwszy – jest to szoresz – keter, drugi – jest to mohin – hochma i bina, one nazywane są Aw’I, i trzeci – są to otrzymujące mohin – Zo’N. I one są głównymi parcufim w Acilut. Dlatego że trzy pierwsze parcufim nie powstały dla własnych potrzeb, i one nie są głównymi w Acilut.

I dlatego, jeżeli bierzemy pod uwagę odnośnie wielkości parcufim A’K, to widzimy, że nawet parcuf keter de-Acilut, czyli Atik, uważa się jak bina i neszama. Dlatego że istota światła hochma nie otwiera się z poziomu keter, a otwiera się tylko świecenie hochma, i jest to poziom bina i neszama.

A poziom hochma i bina, które otwierane są z keteru de-Acilut, w stosunku do A’K są jak Z’A, czyli ruach. I to oznacza hasadim i gwurot w świeceniu hochma. I chociaż u nich jest właściwość światła hochma, lecz główne tam jest to, co otwiera się z nich. I ponieważ z nich nie otwiera się nic innego, oprócz hasadim i gwurot, dlatego one są uważane jako ruach.

I na skutek tego Zo’N, które otrzymują od Aw’I, które są tylko właściwością ruach, uważane są tylko za bhinę nefesz. W ten sposób, że relacje neszama de-A’K, czyli bina, w stosunku do Zo’N de-A’K, jest to ruach, jest to podobne do relacji keter de-Acilut i Aw’I de-Acilut. I tak samo relacje Z’A de-A’K odnośnie malchut, tak samo jak relacje Aw’I de-Acilut do Zo’N de-Acilut. Czyli jak ruach do nefesz. I dobrze zrozum to. Ponieważ są to główne korzenie naszej nauki, i dobrze zapamiętaj to, że u każdego stworzonego za pośrednictwem Ma’N, może otworzyć się tylko hasadim i gwurot w świeceniu hochma, a nie sama hochma. Dlatego że bina jest jego korzeniem, a wzniesienie Ma’N sięga tylko do biny. Dlatego że całe ich obudzenie tylko z powodu połączenia biny or-jaszar z Zo’N or-jaszar, i jest to tylko świecenie hochma.

I zostały wyjaśnione jak należy słowa Ari, że Atik de-Acilut jest niczym innym, jak neszama, Aw’I – to bhina ruach i Zo’N – jest to bhina nefesz. I należy również rozróżnić, co w każdym z tych trzech, neszama, którą jest Atik i nukwa, i A’A i nukwa, uważane za NaRa’N. Ponieważ dhurę de-Atik uważa się za właściwość neszama, a nukwę de-Atik uważa się za ruach i nukwa otrzymuje od dhura, która jest tylko neszama. I ona – otrzymywanie jak ruach. A wszystko, co jest otrzymywane od biny – to hasadim i gwurot w świeceniu hochma, i jest to ruach. I dlatego parcuf A’A i nukwa, który otrzymuje od nukwy Atika, nazywa się nefesz. W ten sposób są podzielone Aw’I de-Acilut, kiedy one są ogólnym ruach, i Aba de-Acilut uważane są za neszama od ruach, będąc dającym w stosunku do Imy. I uważa się, że Ima dlatego uważa się ruach od ruach. A ISZSu’T, które otrzymują od Imy, uważane tylko jako nefesz de-ruach. I w ten sam sposób Zo’N, kiedy Z’A uważany jest za neszama od nefesz, a nukwa otrzymuje od niego i uważana jest za ruach de-nefesz. I Zo’N ktarim otrzymują od nukwy de-Z’A i uważane są za nefesz de-nefesz.