1) Co to za א (alef) w ו (waw) de-Sa’G?
Litery mają dwa korzenie: jud i alef. W rzeczywistości jud uważa się za prawdziwy korzeń liter. Zawsze, kiedy chcemy napisać jakąkolwiek literę, rozpoczynamy od jud, czyli od kropki, i kiedy przedłużamy kropkę na boki i w dół, powstaje niezbędna litera. W ten sposób jud jest korzeniem każdej litery. Bez względu na to, na początku dwudziestu dwóch liter znajduje się alef. I trzeba zrozumieć dlaczego.
Rzecz w tym, że w swoim wyższym korzeniu litery oznaczają kelim dla otrzymywania nasłodzenia. Wiadomo, że rozprzestrzenienie i wyjście światła wywołuje pogrubienie kelim. Dlatego że kelim otrzymują dodatkowy awijut od reszimot, które pozostają po wyjściu światła. I z tego zrozum, że korzeń jakichkolwiek wyjść światła jest korzeniem dla kelim, czyli liter.
Wiadomo, że C’A – pierwsze skrócenie, jest korzeniem całego wyjścia (światła) w światach. Dlatego kropka skrócenia, która oznacza jud, uważana jest za korzeń wszystkich liter. Jednak wiadomo, że C’A jeszcze nie jest korzeniem światów, a wyłącznie zarodkiem tego korzenia, gdyż rzeczywistym korzeniem światów jest drugie skrócenie – C’B. Różnica pomiędzy nimi jest w tym, że C’A był wyłącznie na jedną kropkę, czyli na bhinę dalet, która nazywa się malchut i niższa hej. C’B był również i na binę, czyli w tym skróceniu połączyły się dwie kropki: kropka malchut i kropka biny. Wewnętrzny sens tego, jak wiadomo, w połączeniu miary miłosierdzia i miary sądu.
Wiadomo, że połączenie dwóch kropek razem tworzy podłużną lub poprzeczną linię. Dlatego C’B nazywa się linią, gdyż w tym skróceniu połączyły się dwie kropki, jak napisano: „i pójdą one obie razem”. Dlatego ono również nazywa się rakia (nieboskłon) lub parsa (poprzeczka), jak linia wykreślona w poprzek i dzieląca wyższe od niższego. Jak zostało wyjaśnione w tej księdze, głównym odnowieniem uczynionym w C’B jest podział dziesięciu sfirot wszystkich poziomów na dwie bhiny. Bina, Z’A i malchut każdego poziomu wyszły na zewnątrz poziomu i stały się dla niego niższą bhiną. Czyli jeden poziom stał się wyższym i niższym: jego keter i hochma stały się wyższą, a jego bina, Z’A i malchut stały się niższą bhiną dla keteru i hochmy. Te dwa odnowienia, czyli połączenie dwóch kropek razem jakby w linię i podział bhiny na wyższą i niższą, ma wygląd postaci litery א (alef). Połączenie dwóch kropek przy skróceniu jest to linia litery א (alef) w formie \. Wyższa bhina każdego poziomu jest to jud, znajdująca się nad linią i zawierająca keter i hochmę poziomu z wewnętrznym sensem maim elonim (dosłownie: wyższa woda) w formie \י. Niższa bhina każdego poziomu jest to niższa jud, znajdująca się pod linią i zawierająca binę, Z’A i malchut, które wyszły na zewnątrz z poziomu i stały się niższymi z wewnętrznym sensem maim tahtonim (dosłownie: niższa woda) w postaci י\.
Ty widzisz, że w światach są dwa korzenie: jud jest pierwszym korzeniem, stworzonym przy C’A wyłącznie na kropkę malchut. א (alef) jest drugim korzeniem, stworzonym przy C’B od razu na dwie kropki: binę i malchut. Z tego powodu, że C’A jest oddalonym od światów korzeniem i wyłącznie C’B uważane jest za korzeń światów, to jud nie uważa się za korzeń liter, godną stać na początku dwudziestu dwóch liter. Wyłącznie א (alef) uważa się za korzeń wszystkich liter, gdyż przedstawia sobą C’B, który jest rzeczywistym korzeniem światów. Dlatego א (alef) znajduje się na początku dwudziestu dwóch liter, a י (jud) uważana jest za przedkorzeń wykorzystywany w literach w ukrytej postaci. Stąd zrozum tajemnicę czterech rodzajów napełnienia, wykorzystywanych w imieniu הוי”ה AWA’Ja: A’B w postaci יוד הי ויו הי , Sa’G w postaci יוד הי ואו הי , M’A w postaci יוד הא ואו הא , Bo’N w postaci יוד הה וו הה. Główna różnica jest w tym, czy przychodzą ich kelim od C’A, czy od C’B. Napełnienie liter z jud pokazuje, że głównie przyszły od C’A, a napełnienie od litery alef pokazuje, że przyszły od C’B. I z tego zrozum, że jeżeli wszystkie litery הוי”ה AWA’Ja z napełnieniem jud, czyli הוי”ה de-A’B, to w kelim tego parcufa nie ma nic od C’B, a wyłącznie od C’A. Jeżeli litery הוי”ה AWA’Ja napełnione z alef, czyli z gematrią M’A, to w kelim tego parcufa nie ma nic od C’A, a wyłącznie od C’B. Jednak w הוי”ה AWA’Ja de-Sa’G litery nie są napełniane jednakowo, gdyż wszystkie z jud, a ו (waw) de הוי”ה (AWA’Ja) z א (alef). Sens tego w tym, że הוי”ה (AWA’Ja) de-Sa’G podzielone na cztery parcufim: hochma, bina, Z’A i malchut, zgodnie z kolejnością jej liter, ו (waw) jest właściwością Z’A parcufa Sa’G. Wiadomo, że C’B, był wyłącznie w parcufie Sa’G, czyli nie w dwóch jego pierwszych parcufach י”ה (jud-hej) – jego hochmie i binie, a wyłącznie w jego Z’A, który stoi pod taburem Sa’G (Wewnętrzne spostrzeganie, p.15). W ten sposób początek korzenia א (alef), czyli C’B był nie w י”ה (jud-hej) de-Sa’G, a wyłącznie w ו (waw) de-Sa’G, dlatego י”ה (jud-hej) de-Sa’G wypełniają się z jud, jak הוי”ה (AWA’Ja) de-A’B. Tylko ו (waw) de-Sa’G napełniane są z א (alef), gdyż do Z’A de-Sa’G C’B, jak zostało wyjaśnione, w żaden sposób nie objawia się. Napełnienie הוי”ה (AWA’Ja) z ה (hej) pokazuje, że znajduje się ona bez napełnienia, a otrzymuje od swego wyższego parcufa. Dlatego ona jest wyłącznie podwojoną הוי”ה (AWA’Ja), gdyż te dwie הוי”ה (AWA’Ja) z gematrią Bo’N. Sens tego jest w tym, że napełnienie wskazuje na miarę poziomu, przyciągniętego za pośrednictwem ziwuga (dosłownie: połączenia) or elion z masachem, znajdującym się tam. Masach parcufa Z’A, mający awijut (dosłownie: grubość) bhiny alef, przyciąga światło również i dla malchut, masach której jest bardzo słaby i nie ma u niego awijut wystarczającego dla ziwug de-akaa (dosłownie: połączenia za pomocą uderzenia) z or elion, jak wiadomo. Dlatego ona sama z siebie nie ma napełnienia i jest u niej podwójna הוי”ה (AWA’Ja), wskazująca na część Z’A, który znajduje się w niej. Z powiedzianego zrozum, że hochmę i binę nie uważa się za korzeń świata, a świat zaczyna się tylko z Z’A z wewnętrznym sensem „sześć dni awnin”, dlatego że w nich (hochma i bina) jest wyłącznie kelim od C’A. Światy rozpoczynają się wyłącznie od C’B, jak było wyjaśnione. Dlatego wyłącznie Z’A, który jest właściwością הוי”ה (AWA’Ja) de-M’A z napełnieniem א (alef), wewnętrzny sens którego C’B, jest korzeniem wszystkich światów.
2) Co to są litery?
Litery – patrz wyżej odpowiedź nr 1.
3) Co to są AHa’P na swoim miejscu?
Trzy pierwsze naprawienia z trzynastu naprawień dikny nazywane są AHa’P na swoim miejscu. Ich sens jest w tym, że nie wyszły z rosz i są właściwością G’E de-rosz dikna i nazywane są AHa’P wyłącznie w stosunku do rosz de-Sa’G.
(Or pnimi, p.20)
4) Co to jest „bucina de-kardinuta”?
Bucina w znaczeniu „świecenie”, a kardinuta – twardość lub ciemność. To wskazuje na niższą hej, czyli bhinę dalet i ma wewnętrzny sens, jak niższa hej w ejnaim keter de-Nekudim. Jej świecenie nie przejawia się i ona jest kropką wewnątrz ו (waw), czyli melafum (dosłownie: szuruk, świecenie poprzez jesod). Jesod de-A’K dał nasłodzenie w Hu’B de-Nekudim i wyłącznie ו (waw) jest otwarta w „Ima”, a kropka ukryta w niej. O tym powiedziano, że bucina de-kardinuta ukryta w jesod de-Ima.
(Or pnimi, p.37)
5) Co to jest rozcięcie parsy?
Rozcięcie parsy wskazuje na zlikwidowanie granicy w niej, oddzielającej toch (wewnętrzną część) poziomu, czyli jej binę i Zo’N od keteru i hochmy. Za pośrednictwem rozcięcia bina i Zo’N powracają do poziomu, jak i na początku.
(Or pnimi, p.15)
6) Co to jest „jedna na drugiej”?
Jedna na drugiej oznacza, że każda sfira jest oddzielona i nie może otrzymywać lub dawać sąsiadującej z powodu różnicy właściwości, która jest pomiędzy nimi i dzieli jedną od drugiej. Wtedy stoją jedna nad drugą w kolejności. Przy tym przednia strona niższego znajduje się w odwrotnej stronie wyższego. Na przykład, Z’A przednia strona którego jest to bhina alef, równa się z odwrotną stroną biny, która również jest bhiną alef, a przednia strona biny, czyli bhina bet, równa się z odwrotną stroną hochmy, która również jest bhiną bet, itd., zgodnie z tą zasadą. W tym stanie one są przeciwne i oddzielone jedna od drugiej.
(Or pnimi, p.30)
7) Co to jest holam?
Kropki wskazują głównie na świecenie ziwuga, które wyniknęło z powodu połączenia niższej i wyższej hej, które nazywane są kropkami. Są tutaj trzy bhiny:
Bhina 1 – kiedy niższa hej jest umieszczona w keter de-Nekudim, zgodnie z zasadą: niższa hej w ejnaim i jud-hej-waw w AHa’P. Wtedy ona nazywa się holam, umieszczona nad literami jud-hej-waw, gdyż światło keter nie daje nasłodzenia w Hu’B, podobnie jak niższa hej, a wyłącznie jako wyższa hej;
Bhina 2 – kiedy kropki są umieszczone pod literami jud-hej-waw, czyli kelim Hu’B. To odbywa się za pomocą ziwuga A’B-Sa’G, opuszczającego niższą hej z ejnaim do pe, jako kamac umieszczony pod literami. Tak samo i tu, niższa hej ukryta w kamacu, będącym właściwością jesod ketera, a w jud-hej-waw, tak jak wcześniej, nie ma świecenia od niższej hej;
Bhina 3 – kiedy kropki są umieszczone wewnątrz liter jud-hej-waw. Odbywa się to za pomocą świecenia jesod de-A’K w melafum. Kiedy kropka niższej hej umieszczona wewnątrz waw. To świecenie wchodzi wewnątrz liter jud-hej-waw, od czego rodzą się Za’T de-Nekudim.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.19)
8) Co to jest tafel (drugorzędny)?
Wyższa sfira każdego poziomu zawiera w sobie wszystkie bhinot (sfirot, właściwości), które są pod nią. Czyli wyższa bhina zawsze uważana jest za istotę poziomu, a reszta bhinot są drugorzędne w stosunku do niej i nie mają imienia.
(Or pnimi, p.6)
9) Co to jest wyjście z siłą?
Przy wielkim awijucie światło wychodzi z wielką siłą, a jeżeli awijut masachu jest słaby, to światło nie wychodzi z siłą, czyli powracające światło jest słabe i poziom światła, który on przyciąga, nie rozprzestrzenia się w dół. Ponieważ niższa hej połączyła się z nikwej ejnaim, tam są światła wychodzące z siłą i rozprzestrzeniające się w dół.
(Or pnimi, p.11)
10) Co to są dwadzieścia dwie litery?
Litery – to są kelim, w które jest obłóczona istota. W nich jest dwadzieścia („dwaraszej awhanot”, dosłownie: głowy właściwości), z których zbudowane są wszystkie parcufim. One są nazywane dwadzieścia dwie litery. Patrz również odpowiedź nr 1.
(Or pnimi, p.53)
11) Co to są wyższe wody, zaharim?
Patrz odpowiedź nr 1. Tam zostało wyjaśnione, że keter de-Nekudim nazywa się wyższe wody nad rakia (nieboskłon), czyli nad parsą, a Hu’B de-Nekudim nazywane są niższe wody pod rakia. Wiadomo, że keter jest zahar (męska właściwość), a Hu’B jest to nekewa (Or pnimi, p.23). Czyli wyższe wody są bhiną zahar, a niższe wodą są to nekewa.
(Or pnimi, p.9)
12) Co to są niższe wody, nekewot?
Patrz odpowiedzi nr 11 i nr 1.
13) Co to jest melafum?
Patrz odpowiedź nr 7.
14) Co to jest mazla?
Searot dikna są nazywane mazla, jak napisano: wypłynęły wody z jego wiadra, gdyż ich nasłodzenie wypływa kropla po kropli, dopóki nie połączy się z wielkimi światłami w światach. Patrz odpowiedź nr 29.
(Or pnimi, p.2)
15) Co to jest mein nukwin – Ma’N?
Wiadomo, że z powodu rozprzestrzenienia nekudot de-Sa’G w M’A i Bo’N wewnętrznego A’K, w masachu połączyły się dwa rodzaje reszimot: od wyższej hej parcufa Sa’G i od niższej hej wewnętrznego A’K. W ten sposób masach składa się z dwóch nekewot: biny i malchut. Dlatego masach nabył nazwę mein nukwin, gdyż stąd i dalej włączone w niego te dwie nukwy w każdym ziwugu, który czyni on z or elion.
(Or pnimi, p.15)
16) Co to jest mita (śmierć)?
Do miejsca rozprzestrzenienia linii światła Ejn Sof – jest to życie, a po ukończeniu linii, czyli pod kropką skrócenia, przerywa się światło życia i nazywa się to mita. W ten sposób kelim, które spadły w BE’A, które znajdują się pod nową kropką skrócenia, uważane są tam za zmarłe, gdyż oddzieliły się od światła życia.
(Or pnimi, p.39)
17) Co to są wyższe kropki?
Patrz odpowiedź nr 7.
18) Co to są kropki pod literami?
Patrz odpowiedź nr 7. Trzy światła wykorzystywane w kropkach: awel ha tabur, awel ha jesod i awel de-cipornej raglej. Awel ha tabur – jest to kropka nad literami, czyli holam, awel ha jesod – jest to kropka wewnątrz liter, czyli melafum, a awel de-cipornej raglej – jest to kropka pod literami.
(Or pnimi, p.28, 47)
19) Co to jest nicuca de-kardinuta?
Patrz odpowiedź nr 4.
20) Co to jest nikwej ejnaim – N’E?
Bhina alef, znajdująca się w rosz, nazywa się nikwej ejnaim. Hochma de-rosz nazywa się ejnaim i siłą wzniesienia tam niższej hej w hochmie wyniknęła nukwa, która nazywa się nikwej ejnaim.
(Or pnimi, p.7)
21) Co to jest nikwej ozen?
Patrz odpowiedź nr 20. Od tego momentu jak połączyły się dwie hej z wewnętrznym sensem „połączenie właściwości rachamim i din (miłosierdzia i sądu)” i niższa hej wzniosła się do ejnaim, była stworzona nukwa we wszystkich sfirotach do hochmy. Wewnętrzny sens tego nekewim (odczucie braku), stworzone w hotem, ozen i ejnaim. Jednak do ich połączenia, nukwa była wyłącznie w pe.
(Or pnimi, p.51)
22) Co to jest ptiho de-ejnin (otwarcie oczu)?
Świecenie hochmy nazywa się „ptiho de-ejnin”, gdyż ejnaim jest to hochma.
(Or pnimi, p.51)
23) Co to jest parsa?
Parsa jest to przepona oddzielająca organy oddechu, czyli życia, od organów trawienia. Ona czyni jakby dwa ciała w jednym. Tak parcufim M’A i Bo’N, które wyszły z nikwej ejnaim de-rosz w Sa’G, podzielone są na dwa parcufim w taburze i parsie. Od pe de-rosz Sa’G do parsy – jest to Ga’R de-M’A i Bo’N. Jego uważa się za cały, samodzielny parcuf, ukończenie (sijum raglej) którego w taburze, gdyż wyszedł z reszimot de-taamin de-Sa’G, niepołączonych z niższą hej. Od parsy i w dół wyszły niższe M’A i Bo’N, czyli dziesięć sfirot de-Nekudim de-Sa’G. One wyszły od reszimot de-nekudot de-Sa’G, połączonych z niższą hej, która, jak wiadomo, znajduje się pod taburem. W ten sposób parsa dzieli jeden parcuf M’A i Bo’N na dwa parcufim.
(Or pnimi, p.9, Wewnętrzne spostrzeganie, p.34)
24) Co to jest C’B (cimcum bet – drugie skrócenie)?
Cimcum NeH’I de-A’K nazywa się C’B, gdyż ono jest podobne do C’A, które było w Ejn Sof na bhinę dalet, a teraz było uczynione cimcum na bhinę bet. Tak jak w parcufie alef, linia światła de-Ejn Sof była przerwana na bhinę dalet de-NeH’I de-A’K, tak samo i tu, linia światła Ejn Sof była przerwana na bhinie bet de-NeH’I de-A’K. Bina, Z’A i malchut pozostały pod kropką cimcuma bez światła, i z nich były stworzone trzy światy de-pruda, nazywane BE’A: Bria z biny, Jecira z Z’A i Asia z malchut.
(Or pnimi, p.7)
25) Co to jest cipornej raglej (paznokcie nóg)?
Cipornej raglej jest to ukończenie każdego parcufa, czyli malchut de-NeH’I parcufa, która nazywa się „ecbaot raglej”. Od momentu naprawienia parsą i dalej, wyniknęła nowa siła dla ukończenia parcufa od włączenia kropki biny w cimcum. Kiedy ta dodatkowa siła znajduje się w taburze, to ona nazywa się parsa, a kiedy znajduje się w miejscu sijuma NeH’I, nazywa się cipornaim, czyli cipornej raglej.
(Or pnimi, p.29)
26) Co to jest rakia amawdil (nieboskłon)?
Rozdzielający nieboskłon jest to parsa, która znajduje się w dziesięciu sfirotach każdego poziomu, siłą połączenia dwóch kropek: biny i malchut. Ona oddziela keter i hochmę w bhinę „wyższe wody” (maim elionim), męskie właściwości (zaharim), a binę i malchut – w bhinę „niższe wody” (maim tahtonim), żeńskie właściwości (nekewot). Patrz wyżej w odpowiedziach 11 i 1.
(Or pnimi, p.9)
27) Co to jest szuruk?
Melafum nazywa się również szuruk. Jego sens patrz w odpowiedzi nr 7.
(Or pnimi, p.31)
28) Co to jest searot rosz (włosy głowy)?
Pierwszy ziwug dla parcufa Nekudim był w nikwej ejnaim rosz Sa’G. Jednak on nie wyprowadził AHa’P z rosz Sa’G na zewnątrz, dlatego że w duchowym nic nie znika i podział poziomów w żaden sposób nie działa w samym rosz, tylko jako dodatkowy parcuf, a mianowicie parcuf searot. Od nikwej ejnaim i wyżej wyszły searot rosz, a niżej wyszły searot dikna jako AHa’P.
(Or pnimi, p.2)
29) Co to jest searot dikna (włosy brody)?
Patrz odpowiedź 25.
30) Co to jest szibolet zakan (kłos brody)?
Szibolet zakan – jest to AHa’P, który wyszedł z pierwszego rosz de-dikna. Trzy pierwsze naprawienia dikny – jest to G’E, czyli rosz de-dikna, a szibolet zakan – jest to AHa’P, który wyszedł z rosz de-dikna w guf, w którym gromadzi się nasłodzenie od trzech pierwszych naprawień dikny.
(Or pnimi, p.20, 23)