Odpowiedzi o sensie działań

31) Na czym polega różnica pomiędzy wzniesieniem świateł do rosz de-Sa’G, od reszty parcufim?
Reszimot de-Sa’G połączyło się z reszimot wewnętrznych M’A i Bo’N, i wywołało to nowe skrócenie w kropce bhiny bet.
(Or pnimi, p.7)

32) Ile świateł wzniosło się spod tabura do Ma’N?
Dwa rodzaje świateł: dziewięć niższych sfirot de-Sa’G i Zo’N wewnętrznego A’K.
(Or pnimi, p.7)

33) Co to za nowe światło, które wyszło za pośrednictwem cimcum NeH’I i ich wzniesienia do góry?
Za pośrednictwem cimcum NeH’I wzniósł się masach razem z reszimot włączonymi w niego w rosz de-Sa’G do nikwej ejnaim, które są bhiną alef. Tak wyniknął poziom bhiny alef, który nazywamy M’A i Bo’N. Kiedy był odczuwalny awijut de-guf w masachu, on opuścił się stąd na swoje miejsce w guf, czyli tabur. Jest to bhina katnut (dosłownie: mały stan) de-Nekudim.
(Or pnimi, p.10)

34) Światło, które wyszło z nikwej ejnaim, jest istotą, czy dodatkiem?
Ono jest istotą światła Nekudim, gdyż to, co przychodzi na początku objawienia, jest istotą.
(Or pnimi, p.14)

35) Co to za poziom, który wyszedł z nikwej ejnaim?
Osnowa tego poziomu – jest to bhina alef, która jest poziomem Z’A. Lecz jest tam również zahar (dosłownie: męska właściwość), u którego jest poziom bhiny bet, jako obłóczenie pozostałe od ostatniej właściwości.
(Or pnimi, p.14)

36) Ile rodzajów ziwugim było dla Nekudim?
Dwa rodzaje ziwugim: pierwszy ziwug był za pośrednictwem wzniesienia masachu i reszimot w rosz de-Sa’G, do nikwej ejnaim, stąd wyszła bhina katnut (dosłownie: mały stan) de-Nekudim. Drugi ziwug był za pośrednictwem ziwuga na A’B-Sa’G i rozcięcie parsy, za pośrednictwem czego powróciły AHa’P w rosz. Stąd wyszła bhina gadlut (dosłownie: wielki stan) de-Nekudim.
(Or pnimi, p.15)

37) Co to jest osnowa i istota Nekudim?
Światło, które wyszło z nikwej ejnaim jest istotą Nekudim.
(Or pnimi, p.14)

38) Co to jest pierwsza bhina Nekudim?
Bhina rosz alef, która wyszła od tabura wewnętrznego A’K i do góry do haze, która nazywa się ISZSu’T, jest pierwszą bhiną Nekudim. Jednak ona uważa się Akudim, gdyż awijut masachu stojącego w miejscu tabura, w żaden sposób nie działa z dołu do góry, i dlatego w tej rosz nie ma nic od Nekudim.
(Or pnimi, p.20)

39) Co to jest druga bhina Nekudim?
AHa’P, które wyszły od bhiny rosz alef, uważają się w istocie bhiną guf i otrzymują od niej. One są drugą bhiną Nekudim i Ga’R de-Nekudim.
(Or pnimi, p.20)

40) Co to jest trzecia bhina Nekudim?
Bhina guf de-Nekudim, która znajduje się pod AHa’P, jest trzecią bhiną Nekudim i nazywana jest siedem niższych sfirot Nekudim.
(Or pnimi, p.20)

41) Skąd biorą się światła Ga’R de-Nekudim?
Ga’R de-Nekudim otrzymują od trzech pierwszych naprawień dikny w miejscu ich połączenia, które nazywane „szibolet zakan”. Dlatego, że trzy pierwsze naprawienia dikny na ich miejscu w rosz są pierwszą rosz dikny.
(Or pnimi, p.20)

42) Dlaczego Ga’R de-Nekudim nie zmarły?
Dlatego że otrzymały swoje świecenie od szibolet zakan, a Za’T otrzymały swoje świecenia od hotem, pe i dlatego zmarły.
(Or pnimi, p.24)

43) Dlaczego nie ma odmiany w keter, a wyłącznie w tylnej części Aw’I?
Dlatego, że keter – jest to zahar (dosłownie: męska właściwość) w M’A i Bo’N, i u niego jest bet de-itlabszut (dosłownie: obłóczenie bhiny bet). Hochma i bina – jest to nekewa (dosłownie: żeńska właściwość), u której jest wyłącznie alef de-awijut. Dlatego u zahar jest poziom biny, czyli światło ozen i bhina Ga’R od początku jego przejawiania. W ten sposób nie zostały odmienione nawet jego ahoraim (dosłownie: tylna część). U nekewa, czyli Hu’B, jest wyłącznie bhina alef, czyli Z’A, dlatego one nie mogą otrzymać poziomu Ga’R i ich tylna część została odmieniona.
(Or pnimi, p.23)

44) Dlaczego główne świecenie Nekudim – poprzez panim (dosłownie: przednią część parcufa)?
Dlatego że światło ejnaim świeci nie w kelim de-ahor (dosłownie: kelim odwrotnej strony parcufa), a w kelim de-panim (dosłownie: kelim przedniej strony parcufa), które znajdują się powyżej tabura i do pe. Wszystkie siedem niższych ustawiły się od tabura i w dół, gdyż AHa’P wyszły na zewnątrz i stały się właściwością HaGa’T. Jednak do nich przychodzi małe świecenie ze stron, jako światło hasadim.
(Or pnimi, p.25)

45) Dlaczego guf de-Nekudim zaczyna się z daat, a nie z keter, jak w każdym miejscu?
Dlatego że rosz alef wzięła dwie sfiry – keter i hochmę, które są nazywane G’E. W rosz bet są wyłącznie bina i Zo’N, czyli AHa’P od rosz alef. Wiadomo, że rosz alef w żaden sposób nie łączy się z parcufem Nekudim i wyłącznie rosz bet uważana jest za rosz Nekudim. Wiadomo również, że cała miara znajdująca się w rosz przechodzi i obłacza się w guf. W ten sposób, ponieważ w rosz nie ma więcej niż trzy kelim – bina, Z’A i malchut – to i w guf nie ma więcej niż te trzy kelim, i brakuje keter i hochmy.

46) Dlaczego keter nie nazywa się daat?
Dlatego że w keter jest również światło ozen, które jest tam właściwością zahar (dosłownie: męska właściwość) i ma bet de-itlabszut.
(Or pnimi, p.26)

47) Z jakiego miejsca w dikna wynikają Ga’R de-Nekudim?
Z szibolet zakan.
(Or pnimi, p.4)

48) Co wywołało wzniesienie nekudot od M’A i Bo’N?
Dlatego że masach oczyścił się od całego awijut i zrównał się z malchut de-rosz, podobnie do innych parcufim.
(Or pnimi, p.6)

49) Co było nowego przy wzniesieniu masachu de-Sa’G w porównaniu do innych parcufim?
Tutaj, w Sa’G masach włączył w siebie reszimot dwóch parcufim: swojego własnego i parcufa Galgalta de-A’K.
(Or pnimi, p.6)

50) Jak bhina dalet włączyła się w masach de-Sa’G, po tym jak usubtelniła się do bhiny alef?
Osnowa bhiny dalet – od tabura i w dół parcufa Galgalta de-A’K. Bez względu na to, że masach już wzniósł się stąd, to w żaden sposób nie ma odniesienia do kelim, gdyż nie ma usubtelnienia w kelim, jak wiadomo. Kiedy kelim są puste od światła, to one są „ciche”, bez działania. Dlatego potem, jak przyszło tam światło Sa’G, powróciła bhina dalet i objawiła się, jak na początku.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.7)

51) Dlaczego z niższej hej, która znajduje się w nikwej ejnaim, nie wyszedł poziom keter, podobnie jak w parcufie Galgalta?
Dlatego że wyższa hej jest główną, gdyż masach ma odniesienie do parcufa Sa’G, a niższa hej jest dodatkową w stosunku do niego (masachu) i włączyła się w niego, jak wiadomo, w procesie świecenia Sa’G poniżej tabura.

52) Dlaczego masach wzniósł się w nikwej ejnaim, a nie w pe?
Dlatego że ostatnia bhina pozostawia wyłącznie reszimo de-itlabszut, od którego nie rozprzestrzeniają się kelim. Jako „amszaha” (dosłownie: przedłużenie) w masachu pozostała wyłącznie bhina alef. Dlatego masach wzniósł się w odpowiednią bhinę rosz, czyli ejnaim.

53) Dlaczego wszystkie naprawienia zależą w istocie od M’A i Bo’N?
Dlatego że niższa hej włączyła się w M’A i Bo’N, a nie w poprzednie parcufim. Ona wychodzi spod tabura wewnętrznego A’K, gdzie korzeń każdego skrócenia i sądu w światach.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.8)

54) Dlaczego świat Nekudim nazwany jest wyłącznie imieniem Bo’N?
Dlatego że wszystko to, co określa się jako bhina M’A, zostało rozbite przy rozbiciu kelim i pozostała od niego wyłącznie jego wyższa hej, która odnosi się do Bo’N.

55) Jakim parcufem A’K zajmuje się raw?
Parcufem Sa’G de-A’K, gdyż pierwszymi dwoma parcufim: Galgalta de-A’K i A’B de-A’K nie ma zezwolenia zajmować się.
(Or pnimi, p.1)

56) Czym jest mohin de-Sa’G?
HaGa’T de-A’K jest neszama i mohin dla rosz de-Sa’G.
(Or pnimi, p.1)

57) Dlaczego Sa’G rozpoczyna się z ozen?
Dlatego że parcuf Sa’G wyniknął z masachem bet de-awijut, wznoszącym or hozer i obłaczającym wyłącznie do biny de-rosz, nazywa się ozen.
(Or pnimi, p.1)

58) Gdzie kończy się Sa’G?
Do drugiego skrócenia rozprzestrzeniał się do sijum raglej A’K (dosłownie: miejsca ukończenia parcufa). A po drugim skróceniu (Sa’G) wzniósł się i kończy się nad taburem A’K.
(Or pnimi, p.1)

59) Gdzie kończy się A’B?
Nad taburem wewnętrznego A’K, gdyż niższa hej nie jest włączona w masach A’B. Dlatego A’B nie może rozprzestrzeniać się poniżej tabura, gdzie znajduje się niższa hej, czyli malchut wewnętrznego A’K.
(Or pnimi, p.1)

60) Gdzie kończą się taamim de-Sa’G?
One kończą się w tym samym miejscu, gdzie znajduje się sijum raglej (dosłownie: miejsce ukończenia parcufa) A’B de-A’K, gdyż „zahar” (dosłownie: męska właściwość) jest obłóczony na kli keter, czyli taamim, ma poziom hochma za przykładem z A’B i on również, jak A’B, nie może świecić w niższej hej umieszczonej pod taburem.
(Or pnimi, p.1)

61) Gdzie było miejsce nekudot de-Sa’G do skrócenia?
One rozpoczynają się od tabura wewnętrznego A’K i kończą się w jego sijum raglej (dosłownie: miejscu ukończenia parcufa).
(Or pnimi, p.1)

62) Dlaczego wyłącznie keter de-Sa’G nazywa się imieniem taamim?
Dlatego że na początku wszystkie światła przychodzą w kli keter i tylko po tym, jak masach zaczyna zmniejszać się, tworzą resztę poziomu: hochma, bina i Zo’N, zgodnie z jego usubtelnieniem. Wiadomo, że do tego jak masach zaczyna zmniejszać się, on jest or jaszar i rachamim (dosłownie: miarą miłosierdzia), czyli tylko kli keter. Dlatego nazywa się „taamim”. Jednak reszta dziewięciu niższych sfirot wynika przy usubtelnieniu masachu, jak było opisane powyżej, i dlatego nazywane są nekudot (dosłownie: kropki). I to pokazuje, że one są odwrotnym światłem i „din” (dosłownie: miarą sprawiedliwości).
(Or pnimi, p.3)

63) Dlaczego dziewięć niższych sfirot nazywane są nekudot?
Patrz wyżej odpowiedź 62.

64) Co to jest Sa’G de-Sa’G de-A’K?
Ta część w Sa’G, która włącza niższą hej, nazywa się Sa’G de-Sa’G, czyli nekudot de-Sa’G, które wyszły jako niższa hej w ejnaim i „jud-hej-waw” w AHa’P. Jednak ta część Sa’G, która nie zawiera niższej hej, nazywa się imieniem taamim de-Sa’G lub A’B de-Sa’G.
(Or pnimi, p.4)

65) Czy objawia się podział poziomu w rosz de-Sa’G?
W rosz de-Sa’G nie objawiają się żadne podziały poziomów, bez względu na to, że tam rodzi się ziwug niższej hej z ejnaim. Ale tam dodaje się nowy parcuf, wewnętrzny sens którego „searot” (dosłownie: włosy), AHa’P którego wyszły na zewnątrz i nazywane są „searot dikna”.
(Or pnimi, p.2)

66) Co wywołało podział M’A i Bo’N na dwa parcufim?
Masach, który usubtelniał się i wzniósł się od Sa’G, włącza dwie właściwości: reszimot de-taamim i reszimot de-nekudot. Dlatego na niego były uczynione dwa rodzaje ziwugim. Od ziwuga uczynionego na reszimo de-taamim, wyszły wyższe M’A i Bo’N obłaczające w miejscu taamim, czyli od pe de-Sa’G do tabura. Od ziwuga uczynionego na reszimot de-nekudot de-Sa’G wyszedł niższy M’A i Bo’N obłaczający w miejscu, gdzie stały nekudot de-Sa’G, czyli od tabura i w dół. Ten niższy M’A i Bo’N nazywa się dziesięć sfirot de-Nekudim.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p. 24)

67) Jakie jest znaczenie M’A i Bo’N umieszczonego nad taburem, w stosunku do M’A i Bo’N umieszczonego pod taburem?
To samo znaczenie jak Ga’R w odniesieniu do Wa’K lub A’B w odniesieniu do Zo’N.

68) Co wywołało podział Aw’I i ISZSu’T na dwa parcufim?
Rozprzestrzenienie dziewięciu niższych sfirot pod taburem wewnętrznego A’K na miejsce niższej hej i bhiny dalet wywołało podział Sa’G na dwa parcufim. Dlatego że taamim, które nie wymieszały się z niższą hej i kończą się nad taburem, określane według swojego znaczenia jak Aw’I w odniesieniu do nekudot, które opuściły się pod tabur i wymieszały się z bhiną dalet. Znaczenie nekudot w odniesieniu do taamim, jak ISZSu’T w odniesieniu do Aw’I.
(„Kitwej Ari”, p.6)

69) Czy zostały połączone ISZSu’T i Ga’R de-Nekudim po rozcięciu parsy?
Zlikwidowanie granicy w parsie było tymczasowe, dlatego niższa hej w ISZSu’T jest stałą i nie opuszcza się pod tabur, żeby połączyć się z Ga’R de-Nekudim, a wyłącznie jej świecenie opuszcza się do Ga’R de-Nekudim.
(Or pnimi, p.17)

70) Ile bhinot jest w parcufie dikna?
W dikna są trzy bhiny:
1. są to trzy pierwsze naprawienia dikny, połączone w rosz w wyższej lehi (dosłownie: policzek),
2. jest to szibolet zakan, czyli AHa’P wychodzące na zewnątrz z rosz,
3. jest to reszta naprawienia dikny.
(Or pnimi, p.19)

71) Z jakiego powodu zaprzestało światło ozen w szibolet zakan?
Dlatego, że całe światło ozen, które znajduje się w świetle ejnaim, jest wyłącznie zahar (dosłownie: męska właściwość) z obłóczeniem bet de-itlabszut. Wiadomo, że w zahar nie ma właściwości rozprzestrzenienia w kelim, dlatego zamyka się kli de-zahar, które znajduje się w szibolet zakan i jest właściwością keter de-szibolet. Świecenie od zahar również przychodzi i w Hu’B de-szibolet, które są jego nekewa (dosłownie: żeńską właściwością). Jednak poniżej szibolet to świecenie w ogóle nie rozprzestrzenia się, gdyż nie ma w nim właściwości „amszaha” (dosłownie: przedłużenia).
(Or pnimi, p.24)

72) Co to za cztery podziały de-Nekudim?
Dlatego że jest tu keter de-Nekudim, w którym właściwie jest zawarte światło ozen, ono również jest męską właściwością (zahar) z obłóczeniem na poziomie bet (bet de-itlabszut) i on również jest właściwością G’E de-rosz Nekudim. Również są właściwości Hu’B (hochma i bina), które są właściwością AHa’P, które wyszły na zewnątrz i stały się HaGa’T (hesed, gwura, tiferet). Jednak w swoim korzeniu one są właściwością rosz. Następnie jest właściwość prawdziwego guf (dosłownie: ciała) de-Nekudim, którym jest Za’T, i w nim również dwie właściwości: HaGa’T, określone według ważności jak Ga’R de-Wa’K i NeH’I (necach, hod, jesod), które są Zo’N de-Wa’K.
(Or pnimi, p.26)

73) Jaki jest sens wyrażenia: „I otworzą się łokcie jego rąk, a nie nóg” (We jafuzu eroej jadaw, we lo reglaw)?
Parsa zawiera w sobie bhinę bet i bhinę dalet z powodu wzniesienia NeH’I (necach, hod, jesod) do HaGa’T (hesed, gwura, tiferet), kiedy bhina bet, wyrażona w HaGa’T, czyli w Sa’G, połączyła się z bhiną dalet, wyrażoną w NeH’I wewnętrznego A’K. Na skutek tego, światło de-ejnaim nie przychodzi do Za’T de-Nekudim, a wyłącznie do Ga’R. Jednak siłą ziwuga A’B-Sa’G weszło do parsy nowe światło rozcięcia lub zrównoważenia granicy, które opuściło niższą hej na swoje miejsce. Wtedy powróciło światło HaGa’T i zaczęło świecić w NeH’I, jak i na początku, po czym Za’T de-Nekudim również otrzymały światła od Sa’G. Dlatego samo w sobie światło uważa się światłem de-HaGa’T, czyli światłem parcufa Sa’G. O tym napisano: „I otworzą się łokcie jego rąk”. Jednak za miejsce otrzymywania uważa się cipornej reglaj (dosłownie: paznokcie nóg – miejsce ukończenia parcufa), czyli granicę w parsie, która kończy parcuf Sa’G i skąd otrzymały Za’T siłę rozcięcia granicy (jak powiedziano wyżej). W ten sposób, z punktu widzenia otrzymywania, parsa określa się jak reglaj (dosłownie: ukończenie parcufa), a z punktu widzenia samego światła, parsę określa się jako jadaim (dosłownie: miejsce drugiego skrócenia – C’B).
(Or pnimi, p.26)

74) Gdzie znajduje się główne przejawienie niższej hej w ejnaim i jud-hej-waw w AHa’P?
Główne przejawienie – w Ga’R de-Nekudim, które nazywa się rosz bet.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.10)

75) W czym jest sens tego, że skrócenie było dla zmniejszenia światła dla Acilut?
Za pośrednictwem skrócenia NeH’I wszystkie bhinot zostały podzielone na dwa: G’E i AHa’P. W Acilut, pozostały wyłącznie bhinot galgalta i ejnaim, a AHa’P stały się bhiną Bria. To odbyło się na wszystkich poziomach, dopóki bina i Zo’N, znajdujące się w dziesięciu sfirotach de-NeH’I, nie stały się bhiną Bria de-pruda (dosłownie: oddaloną Bria). W ten sposób, za pośrednictwem skrócenia NeH’I, zmniejszył się Acilut na wszystkich poziomach.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.14)

76) Co to jest parsa?
Patrz odpowiedź 23 i 76.

77) Co to jest za naprawienie parsy dla Bria?
Za pomocą naprawienia parsy, niższa hej może opuścić się na swoje miejsce i AHa’P, które wyszły i stały się bhiną Bria, powracają i wchodzą w bhinę Acilut.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.14)

78) Jaka jest różnica pomiędzy parsą, a sijum raglej (miejscem ukończenia parcufa)?
Parsa uważana jest za miejsce ukończenia (sijum raglej) wewnętrznego parcufa w podobieństwie do przepony, oddzielającej ważne organy i organy oddechu od organów trawienia. Parsa tworzy podział pomiędzy bhiną Sa’G, która jest nad taburem i resztą parcufa pod taburem, bez względu na to, że te dwie bhiny tworzą jeden parcuf. „Ecbaot raglej” jest ukończeniem całego parcufa.
(Or pnimi, p.9)

79) Kiedy wyniknęła parsa?
Parsa wyniknęła po tym, jak masach włączył się w ziwug de-rosz w Sa’G, który odbył się w nikwej ejnaim, stąd opuścił się na miejsce tabura i stworzył dziesięć sfirot de-rosz od nikwej ejnaim i wyżej, czyli od tabura i wyżej, co nazywa się ISZSu’T. Wtedy w tych nikwej ejnaim, umieszczonych w pe tabura, połączyły się dwie hej: niższa i wyższa. Siłą tego połączenia rozprzestrzeniła się parsa, którą uważa się ogólnie jako ukończenie Ga’R, lecz w indywidualnym ona kończy trzy parcufim:
a) Ona kończy nekudot de-Sa’G, które nie rozprzestrzeniły się, by ponownie świecić pod tabur, jak to było do skrócenia NeH’I. W parsie stworzona kropka ukończenia parcufa Sa’G, gdyż w niej obecna jest niższa hej.
b) W niej jest kropka ukończenia wyższych M’A i Bo’N, które również wyszły z nikwej ejnaim, lecz jako reszimot de-taamim de-Sa’G. Te reszimot nie są wymieszane z niższą hej i dlatego również kończą się w parsie. Dlatego one mają bet de-itlabszut, czyli zahar (dosłownie: męska właściwość) poziomu do ozen, więc uważa się je jako Sa’G i Aw’I.
c) Ona kończy rosz alef, która jest G’E świata Nekudim. Te G’E uważane za Akudim, gdyż niższa hej stoi w ejnaim (rosz alef) i dlatego G’E w żaden sposób nie mogą działać z dołu do góry.
W ten sposób parsa kończy trzy parcufim. Światło opuszczające się pod parsę jest światłem odwrotnej strony (or ahoraim), czyli Wa’K bez Ga’R. Dlatego Hu’B de-Nekudim znajdują się w stanie braku Ga’R.
(Or pnimi, p.9)

80) Co to jest rozcięcie parsy?
Zlikwidowanie poprzeczki pomiędzy G’E poziomu i AHa’P poziomu określa się jako rozcięcie parsy, czyli zlikwidowanie w nim granicy. Jest to spowodowane kosztem opuszczenia niższej hej na swoje miejsce.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.14)

81) Dlaczego powrót AHa’P w rosz nazywa się imieniem parsa?
Pytanie dotyczy osłabienia światła Acilut, czyli ustawienia poziomu wyłącznie na dwóch sfirotach: keter i hochma, zlikwidowania w nim AHa’P. Było to stworzone kosztem wzniesienia niższej hej w nikwej ejnaim rosz alef, gdyż tam niższa hej była ustawiona w połączeniu z wyższą hej i nigdy nie opuszcza się stąd. Jednak w parsie, która wyniknęła z powodu tego połączenia, są dwa naprawienia dla opuszczenia niższej hej z wyższej hej i powrotu AHa’P do poziomu Acilut:

Właściwość przekątnej umieszczonej w niej. Sens tego jest w tym, że w parsie nie ma stałego połączenia, a jest odchylenie w jedną i drugą stronę. Odbywa się to dlatego, że parsa jest gałęzią wyższego połączenia w nikwej ejnaim rosz alef. Gałąź nie jest tak silna jak korzeń (szoresz) i dlatego w niej jest możliwe ich oddzielenie (niższej hej z wyższą hej) jednej od drugiej.

Jest w niej siła ukrycia niższej hej stojącej w nikwej ejnaim rosz alef, żeby niższa hej nie otworzyła swojej siły podczas opuszczenia się na swoje miejsce.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.15, 34)

82) Dlaczego cała różnica pomiędzy AWA’Ja de-A’B i AWA’Ja de-Sa’G jest tylko w napełnieniu alef w waw?
Patrz odpowiedź nr 1.

83) Czy połączenie dwóch hej jest stałe?
Połączenie dwóch hej jest stałe, lecz różnica pomiędzy nimi – wyłącznie w pytaniu otwarcia i ukrycia, czyli jeden raz niższa hej jest otwarta, drugi raz ukryta i nie pokazuje swojej siły.
(Or pnimi, p.4)

84) W jakim sensie Sa’G stał się ziwugiem dla Nekudim?
Masach, który wzniósł się od guf de-Sa’G, zawiera dwa rodzaje reszimot: reszimo de-taamim i reszimo de-nekudot. Dla (stworzenia świata) Nekudim był uczyniony ziwug na (reszimo) nekudot, które są włączone w masach i są dziewięcioma niższymi (sfirot) de-Sa’G. Patrz również odpowiedź 66.
(Or pnimi, p.6)

85) Co to jest nekejwa szorszyt (dosłownie: żeńska korzenna właściwość) światów?
Malchut de-ISZSu’T, od którego były stworzone dziesięć sfirot de-Nekudim, nazywa się nekejwa szorszyt światów.
(Or pnimi, p.6)

86) Gdzie są rozmieszczone BE’A?
Od miejsca nowej kropki skrócenia (stojącego) w binie dziesięciu sfirot de-NeH’I, czyli w miejscu tabura świata Nekudim i w dół, do miejsca kropki C’A stojącego w malchut dziesięciu sfirot de-NeH’I de-A’K. Tam miejsce BE’A de-pruda, gdyż bina jest miejscem świata Bria, Z’A miejscem świata Jecira i malchut miejscem świata Asia.
(Or pnimi, p.7)

87) Ile rozcięć było wywołanych z powodu ziwuga A’B-Sa’G?
Dwa rozcięcia:
a) Z powodu ziwuga A’B-Sa’G opuściło się nowe światło i rozcięło parsę, czyli opuściło stąd niższą hej i tak została odmieniona granica.
b) ziwug A’B-Sa’G rozciął ścianki kelim de-A’K poprzez jesod i to samo nowe światło przyszło do dziesięciu sfirot de-Nekudim.
(Or pnimi, p.16)

88) Co to za „szoresz le ABE’A” (dosłownie: korzeń światów ABE’A)?
Korzeń czterech światów ABE’A jest to świat Nekudim, lecz do tego tam nie ma korzenia światów, gdyż nie było tam jeszcze „szituf midat ha rachamim ba din” (dosłownie: połączenia właściwości miłosierdzia i sądu).
(Wewnętrzne spostrzeganie, na początku)

89) Gdzie znajduje się początek dla połączenia właściwości miłosierdzia i sądu?
W świecie Nekudim.

90) Gdzie znajduje się sijum raglej (dosłownie: miejsce ukończenia parcufa) wewnętrznego A’K?
W kropce tego świata (olam aZe).
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.1)

91) Co to za działanie, które jest osnową dla wszystkich odnowień, uczynionych w Nekudim?
Rozprzestrzenienie nekudot de-Sa’G w wewnętrzne M’A i Bo’N de-A’K, gdzie one połączyły się z niższą hej, jest głównym działaniem dla wszystkich odnowień stworzonych w świecie Nekudim.
(Or pnimi, p.6)

92) Co to jest połączenie właściwości rachamim i din (miłosierdzia i sądu)?
Połączenie dwóch hej: wyższej i niższej nazywa się „szituf midat ha rachamim ba din”, gdyż bina jest to rachamim (właściwość miłosierdzia) i malchut jest to din (właściwość sądu).
(Or pnimi, p.6)

93) Co jest przyczyną dla połączenia właściwości miłosierdzia i sądu (szituf midat ha rachamim ba din)?
Rozprzestrzenienie dziewięciu niższych sfirot w wewnętrzne M’A i Bo’N de-A’K wywołało połączenie dwóch hej w jedną całość, wewnętrzny sens którego – „szituf midat ha rachamim ba din”.

94) Co to za imię mej nukwin – Ma’N?
Po tym, jak połączyły się dwie hej w masachu, on nazywa się „mej nukwin” imieniem dwóch nukwin (dosłownie: żeńska właściwość), połączonych w nim: biny i malchut.
(Or pnimi, p.6)

95) Dlaczego bina nazywa się imieniem Bria?
Od momentu wzniesienia niższej hej do nikwej ejnaim i później, kiedy bina wyszła z poziomu na zewnątrz, bina otrzymała imię Bria.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.26)

96) Na czym polega różnica pomiędzy pierwszym skróceniem – C’A, a drugim skróceniem – C’B?
C’A było uczynione wyłącznie na bhinę dalet, a C’B było również na bhinę bet. Oprócz tego C’A było końcowym, a w C’B jest naprawienie poprzez parsę, która czasami zawraca bhinę bet w Acilut.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.27)

97) W jakim parcufie pojawia się gadlut (dosłownie: wielki stan) i katnut (dosłownie: mały stan)?
Tylko w parcufie Bo’N pojawia się gadlut i katnut. Katnut pojawia się wtedy, kiedy niższa hej znajduje się w ejnaim, a gadlut, kiedy niższa hej opuszcza się na swoje miejsce. Wówczas, kiedy w trzech parcufim: Galgalta, A’B, Sa’G, w których niższa hej nie uczestniczy, jest to niemożliwe.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.28)

98) Kiedy odbył się ziwug de-A’B-Sa’G?
Po tym jak światło, które wyszło z nikwej ejnaim, rozprzestrzeniło się na swoje miejsce i zmniejszył się Acilut (dosłownie: początkowy stan parcufa) tylko do keter i hochma, a nekudot de-Sa’G pozostały nad taburem i nie mogły opuścić się poniżej tabura. Całe to zmniejszenie wywołało Ma’N (mej nukwin) dla obudzenia ziwuga A’B-Sa’G, kiedy ich światła powróciły i opuściły niższą hej na swoje miejsce i wyniknęła parsa. Światło Sa’G powróciło i rozprzestrzeniło się pod taburem.
(Or pnimi, p.14 i Wewnętrzne spostrzeganie, p.17)

99) Dlaczego M’A Hadasz jest taamim świata Nekudim?
Dlatego że te taamim, czyli gadlut (dosłownie: wielki stan), który wyszedł w świecie Nekudim, nie przejawia się tam. Później przyszedł M’A Hadasz, naprawił je (taamim) i wtedy one przejawiły się. Dlatego taamim nazywane imieniem M’A Hadasz.
(Or pnimi, p.30)

100) Dlaczego jesod de-elion (dosłownie: właściwość jesod wyższego parcufa) jest daat de-tahton (dosłownie: właściwość daat niższego parcufa)?
Miejsce masachu i ziwuga nazywa się jesod. Dlatego niższa hej, która znajduje się w nikwej ejnaim keteru Nekudim, nazywa się jesod de-keter. Kiedy jesod de-keter znajduje się powyżej Hu’B, to ich jud-hej-waw staje się właściwością HaGa’T. Jednak kiedy jesod de-keter (on również jest niższą hej) przyciąga się pod jud-hej-waw jako kamac, wtedy Hu’B powracają w rosz i jud-hej-waw, które były HaGa’T, stają się HaBa’D. Wychodzi, że za pośrednictwem jesod de-keter, tiferet (on również jest waw) staje się bhiną daat. W ten sposób jesod de-elion staje się daat de-tahton, gdyż za pomocą jesod de-keter, który przyciągnął się do miejsca waw de-Hu’B (tiferet), staje się jesod de-elion bhiną daat.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.12)

101) Dlaczego za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G niższa hej opuszcza się z ejnaim?
Dlatego że A’B nigdy nie łączył się z niższą hej, i dlatego kiedy mohin de-A’B działają na Sa’G, oni opuszczają niższą hej z ejnaim de-Sa’G w pe, w podobieństwie do tego, jak niższa hej nie jest obecna w ejnaim de-A’B.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.17)

102) Co to są za dwa działania, które zostały ujawnione za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G?
Opuszczenie niższej hej od keteru de-Nekudim na swoje miejsce w pe de-Nekudim i powrót jud-hej-waw w HaBa’D de-rosz.
Nowe światło przyciąga się, rozcina parsę, rozprzestrzenia się do wewnętrznych NeH’I de-A’K, i zawraca binę i Zo’N w Acilut (dosłownie: początkowy stan poziomu).
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.18)

103) Za pośrednictwem czego również i w Za’T były ustawione tikun kawim (dosłownie: naprawienie w trzech liniach) i dziesięć kelim?
Kosztem ibur (dosłownie: pierwsza bhina rozwoju stworzenia) i jenika (dosłownie: stan skarmiania), które będą wytłumaczone w następnej części.
(Or pnimi, p.40)

104) Co to są za cztery kroki niższej hej do jej wejścia wewnątrz liter?
Od nikwej ejnaim rosz de-Sa’G do nikwej ejnaim de-ISZSu’T, gdzie miejsce ich stale łączy się (niższej i wyższej hej), jako korzeń dla M’A i Bo’N w małym stanie, będący osnową ich stworzenia i istotą.
a) Od nikwej ejnaim de-ISZSu’T do nikwej ejnaim keteru Nekudim, gdzie działa naprawienie poprzez parsę (dosłownie: przeszkoda) dla gadlut (dosłownie: wielkiego stanu) M’A i Bo’N.
b) Od nikwej ejnaim keteru do pe de-Nekudim, jako kamac (dosłownie: wyróżnienie litery), umieszczonej pod literami jud-hej-waw. Wtedy Hu’B powraca w rosz, a jud-hej-waw staje się HaBa’D, co jest wystarczające do naprawienia rosz, lecz jeszcze nie Za’T.
c) Od jesod A’K wewnątrz Hu’B de-Nekudim jako kropka wewnątrz liter, czyli melafum (dosłownie: wewnętrznoliterowe wyróżnienie, ona jest również świeceniem poprzez jesod), który jest kropką wewnątrz waw. Wtedy za jej pomocą Hu’B dokonują ziwug i rodzą Za’T de-Nekudim.
(Or pnimi, p.29)

105) Ile rodzajów świateł było wykorzystywanych w Nekudim?
Trzy świata:
a) Światło, które wyszło poprzez ejnaim. W nim główna istota Nekudim, lecz ono jest bhiną katnut de-Nekudim (dosłownie: mały stan świata Nekudim).
b) Światło, które przyciągnęło się za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G, rozcięło parsę i zaświeciło poprzez jesod de-A’K do Nekudim. Stąd – gadlut de-Nekudim (dosłownie: wielki stan świata Nekudim). Jednak ono uważane jest wyłącznie za dodatek i nie jest istotą światła Nekudim.
c) Światło, które przyciągnęło się za pomocą istaklut (dosłownie: rodzaj ziwuga lub wpatrywanie się) ejnaim w AHa’P, tylko dla kelim świata Nekudim.
(Or pnimi, p.17, 18, 19)

106) Co to za różnica pomiędzy daat elion (dosłownie: właściwość daat wyższego parcufa), a daat tahton (dosłownie: właściwość daat niższego parcufa)?
Waw de-Hu’B, która stała się daat siłą itlabszut (dosłownie: obłóczenie) jesod de-keter, określa się jako daat elion, gdyż kelim de-Hu’B czyste od niższej hej. Jednak od melafum (dosłownie: wewnętrznoliterowe wyróżnienie, ona jest świeceniem poprzez jesod), który przyszedł do nich od jesod de-A’K jako kropka wewnątrz litery waw, przedłuża się daat tahton, zawierający niższą hej, wewnętrzny sens którego – kropka wewnątrz waw.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.12)

107) Co to za różnica pomiędzy świeceniem NeH’I de-keter, a NeH’I de-A’K?
NeH’I de-keter powracają w rosz wyłącznie czyste od niższej hej Hu’B. Nie daje to żadnej korzyści dla Za’T, które zawierają niższą hej. NeH’I de-A’K świecą jak kropka wewnątrz liter, która jest włączeniem niższej hej, i stąd przyciągają się Za’T de-Nekudim.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.13)

108) Skąd zaczyna się obłóczenie ISZSu’T?
Ono zaczyna się od tabura wewnętrznego A’K, gdyż tam miejsce opuszczenia masachu zawierającego niższą hej i przyciąga się z dołu do góry do haze.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.14)

109) Dlaczego nekudot nie obłaczają się na Sa’G, z którego wyszły?
Dlatego że masach, który usubtelnia się i wzniósł się od guf de-Sa’G, składa się z dwóch rodzajów reszimo: reszimo de-taamim, w których nie ma niższej hej, gdyż nie opuściły się pod tabur de-A’K i reszimo de-nekudot, zawierających niższą hej, gdyż rozprzestrzeniły się pod tabur de-A’K do sijum raglej (dosłownie: miejsce ukończenia Adam Kadmon). Dlatego na masach były uczynione dwa ziwugim: od ziwuga na reszimo de-taamim wyszedł wyższy M’A i Bo’N, który przyciągnął się od pe de-rosz Sa’G do tabura, czyli w miejscu przebywania świateł taamim de-Sa’G. Od ziwuga na reszimo de-nekudot de-Sa’G wyszło dziesięć sfirot de-Nekudim, obłaczających od tabura de-A’K i w dół, czyli w miejscu gdzie stoją nekudot de-Sa’G do ich usubtelnienia. W ten sposób dziesięć sfirot de-Nekudim obłaczają i napełniają kelim nekudot de-Sa’G, które zostały puste od swoich świateł.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.24-35)

110) Gdzie Sa’G obłacza A’B de-A’K?
Rosz de-Sa’G obłacza się na A’B od jego pe i w dół do haze. HaGa’T de-A’B są neszama i mohin w rosz Sa’G, taamim de-Sa’G obłaczają od haze de-A’B do sijum raglej de-A’B (dosłownie: miejsce ukończenia parcufa A’B), a nekudot de-Sa’G przedłużają się pod sijum raglej A’B, znajdujący się pod taburem wewnętrznego A’K.
(Or pnimi, p.1)

111) Dlaczego Nekudim obłaczają NeH’I de-A’K?
Patrz odpowiedź nr 109.

112) Dlaczego holam (dosłownie: wyróżnienie nad literą, ona również jest światłem przychodzącym z góry) znajduje się nad literami?
W niższej hej umieszczonej w ejnaim keteru, w postaci niższa hej w ejnaim, i w jud-hej-waw umieszczonych w AHa’P, znajduje się niższa hej jako holam nad literami jud-hej-waw. Przyczyna jest w tym, że jej świecenie nie rozprzestrzenia się wewnątrz Hu’B (one również jud-hej-waw), gdyż ziwug nie odbył się na tę niższą hej, a wyłącznie na wyższą hej.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.9-10)

113) Dlaczego szuruk (dosłownie: wewnątrzliterowe wyróżnienie, ona jest również świeceniem poprzez jesod) znajduje się pośrodku?
Szuruk, który nazywa się melafum – jest to światło od NeH’I de-A’K, w całości będące właściwością niższa hej. Wewnątrz niego znajduje się nowe światło, które wyszło za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G i rozcięło parsę. To nowe światło nazywa się właściwością waw, które jest porodzeniem od jud-hej (one również A’B-Sa’G, jak wiadomo). W ten sposób, niższa hej połączona tu z waw w jedną całość, czyli one świecą razem.
(Or pnimi, p.31)

114) Dlaczego parcuf Aba przyjął kropkę szuruk?
Na początku odbył się ziwug, wewnętrzny sens którego istaklut (dosłownie: wpatrywanie się), ejnin de-A’B (dosłownie ejnaim parcufa A’B) na kropkę. Ten ziwug nazywa się Aba. Potem masach usubtelniał się i odbył się ziwug na waw, który przybrał imię Ima, jak napisano w odpowiednim miejscu.
(Or pnimi, p.31)

115) Dlaczego keter i hochma nazywane raz holam szuruk, a innym razem kamac patah?
Holam – jest to bhina początku objawienia keteru, która nazywa się „niższa hej w ejnaim keteru” i umieszczona nad literami, jak napisano w odpowiedzi 112. Szuruk – jest to światło jesod, które wzięły Aba we Ima od jesod de-A’K dla ich ziwuga. Jednak kamac, patah – są to bhinot stanu gadlut keteru i hochmy, gdyż opuszczenie niższej hej, z nikwej ejnaim keteru pod Hu’B de-Nekudim, powraca ich (Hu’B) w rosz. Keter nazwany tu kamac, który znajduje się pod literami jud-hej-waw. Hochma nazywa się tu patah, gdyż za pośrednictwem jej wejścia w rosz otwiera się światło hochma w znaczeniu „ptihu de-ejnim” (dosłownie: otwarcie oczu). Zgodnie z tym imieniem nazywana hochma – patah.
(Or pnimi, p.31)

116) Dlaczego kamac i patah odnoszą się do kropek pod literami?
Czytaj odpowiedź 115.

117) Jaka bhina w kamac i patah nie została rozbita?
Mówi się o tym, co jest w nich od strony ich własnego objawienia, a nie to, co otrzymali od sijum raglej (dosłownie: miejsce ukończenia parcufa).
(Or pnimi, p.32)

118) Dlaczego siedem kropek jest w formie jud?
Dlatego że siedem niższych sfirot wychodzi z właściwości włączenia niższej hej, która nazywa się kropka. W ten sposób siedem kropek jest w formie jud.
(Or pnimi, p.48)

119) Jaka jest różnica pomiędzy kropką holam, a kamac, jeżeli obie one są keterem?
Sens kropki holam w tym, że kropka będąca niższą hej znajduje się nad literami jud-hej-waw. Przy tym one są AHa’P, które wychodzą w bhinę guf, czyli HaGa’T. Sens kropki kamac jest w tym, że niższa hej opuściła się od nikwej ejnaim i przyszła na swoje miejsce pod literą jud-hej-waw. Wtedy jud-hej-waw powracają w rosz i stają się HaBa’D.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.11)

120) Co to jest za główna przyczyna stworzenia parcufa M’A i Bo’N?
Wzniesienie niższej hej w ejnaim, czyli połączenie dwóch hej w jedną całość, jest główną przyczyna stworzenia parcufa M’A i Bo’N.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.6)

121) Co to jest za główna przyczyna rodzenia parcufa?
Jest to bitusz (dosłownie: uderzenie) or makif w or pnimi.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.1)

122) Jak objawia się or makif przy narodzeniu parcufim?
Wszystkie parcufim i dusze, stworzone i przychodzące w światy, są częściami otaczających światów. Przy objawieniu ich wszystkich będzie Gmar Tikun (dosłownie: końcowe naprawienie).
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.1)

123) Co to jest za osnowa pracująca dla stworzenia drugiego parcufa?
Masach tabura, który usubtelnia się do tego, że wznosi się i włącza w ziwug de-rosz, jest osnową przy stworzeniu drugiego parcufa.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.3)

124) Ile końcowych kropek jest od tabura do sijum raglej (dosłownie: miejsca ukończenia parcufa)?
Są to trzy końcowe kropki: kropka tabur – kończąca KaHa’B, kropka jesod – kończąca Z’A, i kropka sijum raglej jest kończącą siłą malchut.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.4)

125) W jaki sposób od tabura i w dół, czyli w malchut, jest dziesięć sfirot?
One są dziesięcioma kończącymi siłami dla dziesięciu sfirot.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.4)

126) Skąd pod taburem jest TaNHI’M?
Trzy sfiry hod, jesod, malchut są wyłącznie rozprzestrzenieniem malchut, jak wiadomo. Necach i hod są uważane za jedną sfirę. W ten sposób, wszystkie cztery sfiry NeHI’M są rozprzestrzenieniem malchut.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.5)

127) Dlaczego M’A i Bo’N znajdują się pod taburem?
Dlatego że one składają się z niższej hej, a miejsce niższej hej jest pod taburem.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.5)

128) Dlaczego M’A powinien być połączony z niższą hej?
Dlatego że poziom Z’A, który jest M’A i Bo’N, wychodzi od masachu bhiny alef. Wiadomo, że awijut bhiny alef jest minimalny. W świetle ziwuga, który wychodzi na nią, nie ma rozprzestrzenienia w dół, a tylko za pośrednictwem połączenia z niższą hej.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.5)

129) Dlaczego nie ma niższej hej w Hu’B de-Nekudim?
Dlatego że przyciągnęły się Hu’B od właściwości istaklut (dosłownie: wpatrywanie się), rodzaj ziwuga (ejnaim w AHa’P, które są jud-hej-waw bez niższej hej). Niższa hej pozostała ukryta w ejnaim.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.9)

130) Jaki jest sens w tym, że Ga’R de-Z’A de-Acilut pozostają w Ima?
Tak samo jak wyższy parcuf M’A i Bo’N pozostaje zlany z Sa’G i nie jest uważany za Nekudim, tak samo i w Z’A jest wyższy parcuf, który pozostaje zlany z Ima i nie jest uważany za Z’A.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.26)

131) Co to są za ahoraim (dosłownie: odwrotna strona) de-Aba we Ima, które zostały odmienione?
Światła, które przyszły podczas gadlut (dosłownie: wielki stan) w dodatkowe właściwości i nie są osnową ich objawienia, nazywane są światłami ahoraim.
(Wewnętrzne spostrzeganie, p.32)

132) Dlaczego Za’T znajdują się w jednej linii?
Dlatego że naprawienie „trzy linie” wyszło siłą połączenia niższej hej z wyższą hej. Początek tego naprawienia był stworzony w świetle, które wyszło z nikwej ejnaim. To światło nie doszło do Za’T de-Nekudim, a wyłącznie do Ga’R, i Za’T pozostały bez naprawienia (trzy linie), i są jedną linią, jak w poprzednim parcufie.
(Or pnimi, p.38)

133) Za pośrednictwem czego były stworzone Zo’N?
Za pośrednictwem ziwuga de-Hu’B na świecenie melafum (dosłownie: wyróżnienie szuruk). Które otrzymały od jesod de-A’K, wyszły Za’T de-Nekudim, czyli Zo’N.

134) Za pośrednictwem czego były stworzone kelim de-Nekudim?
Kelim każdego parcufa są stworzone z kelim wyższego parcufa po wyjściu z nich świateł. W ten sam sposób kelim de-Nekudim stworzone z kelim dziewięciu niższych sfirot de-Sa’G, z których wyszło światło podczas skrócenia NeH’I.
(Or pnimi, p.38)

135) Co to za sens w tym, że kelim były małe?
Tak samo jak w kelim de-guf (świata) Nekudim brakuje dwóch wyższych kelim: keter i hochma, i jest w nich wyłącznie Za’T, a światło, które przyszło do nich, miało dziesięć pełnych sfirot, więc kelim są małymi i dlatego zostały rozbite.
(Or pnimi, p. 39)

136) Co to za niezbędność w dinim i klipot?
Gdyż zamysł stworzenia jest w tym, żeby nasłodzić stworzonych i ten zamysł jest realizowany wyłącznie za pomocą sterowania „ze leumat ze” (dosłownie: jeden naprzeciwko drugiego).
(Or pnimi, p.39)

137) Co to za sens w tym, że siedem niższych sfirot są din (dosłownie: właściwość sądu), a światło przychodzące do nich jest rachamim (dosłownie: właściwość miłosierdzia)?
Gdyż kelim były jako Za’T, czyli din, a światła były od Ga’R, czyli od rachamim.
(Or pnimi, p.40)