×

Kim i gdzie jestem?

Dodał: Alexandr  •  
Sefirot i zdolności Duszy.
Wszystkie plany Stworzenia są zorganizowane według schematu dziesięciu sefirot, nazwa każdej sefiry w kabale opisuje szczególną rolę, jaką ona odgrywa w procesie tworzenia rzeczywistości. Wszystko to — zewnętrzne właściwości sefirot, opisujące ich funkcje w procesie przekazywania boskiego Światła (Or) na wszystkie poziomy istnienia. Sefirot mogą być traktowane zarówno jako światła, i jako naczynia (również nazywane kli bądź kelim). Rola każdej z nich ogólnie odpowiada określonym właściwościom konkretnego kli. Ale oprócz tego każda sefira posiada własną ukrytą, wewnętrzną, duchową właściwość, pobudzającą ją do działania. I ta właściwość odpowiada wewnętrznemu światłu, które wypełnia kli danej sefiry.
Właściwości sefirot są interpretowane za pomocą analogii ze zdolnościami ludzkiej Duszy. Ta zasada jest stosowana nie tylko do zewnętrznej struktury sefirot, ale także do ich wewnętrznych jakości, które bezpośrednio przejawiają się w różnych zdolnościach człowieka. Analiza wewnętrznej właściwości ludzkiej Duszy daje możliwość poznać ich boskie źródło i, co więcej, odkrywa duchowe piękno Duszy w całości.
Słowo Kabała pochodzi od „kabal“ co oznacza otrzymywanie po przez stworzonie duchowej siły i światła Stwórcy. Wszystkie kabalistyczne księgi opisują ten proces bardzo głęboko i w detalach detalach.
Co to jest Parcuf?
W kabale dość często występuje taka nazwa jak parcuf, sprobujmy zobaczyć w czym jest różnica pomiędzy sefirot a parcufim.
Jedna z pierwszych wzmianek o parcufim znajdziemy w kabale luriańskiej gdzie dziesięć sefirot obracają się w parcufim (oblicza, liki). Pojęcie parcuf było znane i szeroko omawiane już w średniowieczu, w oparciu o księgę „Zohar”. Rabbi Szimon bar Jochaj wyjaśnia funkcje parcufim, traktując je jako niezależne duchowe emanacje Stwórcy. „Święty Starożytny” i „Długi Lik” — to nie tylko boskie epitety, ale osobne jego duchowe manifestacje, każda z nich odnosi się do określonego poziomu przejawienia i posiada szczególne właściwości. Ale w kabale luriańskiej parcufim traktowane są jako ostateczna forma ewolucji sefirot. Jeśli na pierwszym etapie, na początku stworzenia, każda sefira po prostu zawierała w sobie dziesięć sefirot jako ukrytych, potencjalnych sił, to na etapie parcufim sefirot w pełni odkrywają swoje potencjalne zdolności i nawiązują więź jedna z drugą. Nazwa każdego „Liku” wskazuje na to, że sefira, z której się on rozwinął, zamieniła się w system z dziesięciu pełnofunkcjonalnych sefirot, zorganizowanych według pionowego schematu joszer (prostoty), podobnego do budowy człowieka. Dzięki tej reorganizacji duchowe siły sefirot zyskują samowystarczalność i, jednocześnie, uzyskują możliwość harmonijnego współdziałania z innymi siłami. Każdy parcuf jest niezależny i jednocześnie, związany z innymi parcufim. Na przykład „Długi Lik” zstępuje i ubiera się niższymi parcufim, jak obłóczeniem. Sefirot dochodzą do harmonii, dzięki czemu wchodzi w działanie system naprawienia.
Sefirot i 5 światów
Te dziesięć poziomów mają odniesienie do pięciu światów, lub poziomów istnienia, o których mówi się w księdze Zohar. Z naszego punktu widzenia, tworzą one zstępujący łańcuch stworzenia, łączący Nieskończoność Stwórcy – Ejn Sof z naszym skończonym fizycznym światem. W każdym z pięciu światów zawarta jest swoja kolejność z dziesięciu sefirot, i wszystkie one połączone kanałami, przez które płynie energia Stwórcy, nieustannie tworząc różne poziomy istnienia. Ponieważ sefirot to atrybuty, za pomocą których istota Stwórcy objawia się całemu Stworzeniu, w każdym ze światów znajduje się wszystkich dziesięć emanacji. Ale, niemniej jednak, w każdym z pięciu światów określone sefirot zajmują ważniejsze miejsce niż pozostałe, — i właśnie dzięki temu powstaje cały system pięciu światów. Cztery z pięciu światów są duchowe, i tylko ostatni, piąty, — świat Asia (świat „fizycznego działania”) — odpowiada naszemu materialnemu wszechświatu. Każdy kolejny poziom w tym łańcuchu światów, jest gęstszy od poprzedniego i bardziej oddala się od boskiej świadomości. Nasz świat, najgęstszy, jest oddalony na tyle, że w nim nawet staje się możliwe zaprzeczać wszelkiej duchowości i Stworcy. Pięć światów w zstępującym porządku są takie:
1. Adam Kadmon (A’K), poziom przejawionego Bóstwa, pośrednik między EjnSof a pozostałymi czterema światami.
2. Acilut — świat Emanacji. Na tym poziomie światło, wychodzące z EjnSof, wciąż zachowuje bezpośredni związek ze swoim źródłem. Tu panuje boska Hochma — nieskończony blask niepoznanej mądrości.
3. Bria — świat Stworzenia. Na tym poziomie po raz pierwszy powstaje stworzenie „z niczego”. Dusze i anioły tu posiadają samoświadomość, lecz jeszcze pozbawione są formy. Tutaj zarządza sfira Bina — rozumne pojmowanie.
4. Jecira — świat Formowania. Na tym poziomie stworzenie nabiera formy. Tu rządzą boskie sefirot które objawione w nas po przez emocje — od Hesed do Jesod.
5. Asja — świat Działania. Na tym poziomie stworzenie otrzymuje materialność. To najniższy ze wszystkich światów i jedyny fizyczny świat — wszechświat który znamy. Tu panuje boskie Królestwo – Malchut, cel całego Stworzenia.
Łącząc nasz świat z Nieskończonością, pięć światów służą swego rodzaju drabiną, po której dusza w mistycznym transie może wznosić się do Stwórcy.
Należy również pamiętać ten fakt, że człowiek jest integralną częścią całości, i w nim, możliwie na dziś nieświadomie i ukrycie, objawione wszystkie wyżej opisane byty i emanacje Stwórcy. Poznając Duchową rzeczywistość my tak naprawdę poznajemy samych siebie – swoja Duchową konstrukcję.