6. Z powodu powstania nowych kelim w parcufie, rozróżnialne są trzy jego części:

1.rosz – głowa,

2.toch – ciało,

3.sof – ukończenie.

Wyjaśnia się, że siłą masacha ograniczającego przenikniecie światła w malchut, odbywa się uderzeniowe połączenie ze światłem, na co wychodzi dziesięć sfirot de-or hozer, obłaczające dziesięć sfirot de-or jaszar. I te dziesięć sfirot or jaszar i or hozer nazywane dziesięć sfirot de-rosz. Jednak dziesięć sfirot wychodzących z masacha i wznoszących się do góry, które obłaczają dziesięć sfirot de-or jaszar – jeszcze nie są prawdziwymi kelim, dlatego że samo pojęcie kli wskazuje na obecność w nim siły życzenia (awijut) i na siłę sądu (din) masachu, która przeszkadza światłu obłóczyć się w kli malchut. I jest prawo, że ta siła sądu działa z miejsca jego wyniknięcia i w dół, lecz nie z tego miejsca w górę. I na skutek tego, że dziesięć sfirot or hozer, jak powiedziano, wychodzą z masachu i w górę, w nich nie jest rozróżnialna siła sądu, i dlatego nie są przydatne żeby być kelim, i dlatego nazywane te dziesięć sfirot de-or hozer imieniem rosz, czyli jak wyjaśnia się, są korzeniami kelim, lecz nie ich rzeczywistą zawartością. A malchut, w której wynika masach dla ziwug de-akaa, nazywa się pe (usta), podobnie jak w materialnym, kiedy usta czynią proces wyjścia liter siłą ziwug de-akaa pięciu rodzajów (wargi, zęby, język, podniebienie i gardło), , tak samo i w duchowym pe odbywa się ziwug de-akaa, który wyprowadza dziesięć sfirot or hozer – pięć poziomów KaHa’B Tu’M, i które są kelim dziesięciu sfirot or jaszar. Te kelim nazywane „otijet – litery”. W ten sposób wyjaśniliśmy istotę dziesięciu sfirot de-rosz.

7. Dlatego powinno było te dziesięć sfirot or hozer i or jaszar rozprzestrzenić się od masacha w dół, żeby odmienić dziesięć sfirot or hozer w otrzymujące kelim i obłóczyć się na dziesięć sfirot or jaszar, i wtedy masach znajduje się powyżej dziesięciu sfirot or hozer, i dlatego jego awijut panuje nad dziesięcioma sfirot or hozer i w ten sposób one stają się kelim. I te dziesięć sfirot, które są rzeczywistymi kelim, nazywane toch i guf, czyli wewnętrzna istota duchowego ciała (parcufa). A malchut toch nazywa się tabur (pępek), i wyjaśnia się jako centrum ziemi, jej środek. I to wskazuje na malchut de-toch jako centralną, główną, z or hozer, z której i powstały prawdziwe kelim de-guf – kelim tworzące ciało duchowego parcufa. Jeszcze można powiedzieć, że tabur (טבור) jest stworzony z tych samych liter, co i słowa טוב אור („tow-or”, dobre światło). Wskazuje to na to, że do poziomu tabur światło jest dobre, ponieważ ono znajduje się w kelim przydatnych dla jego otrzymania. W ten sposób wyjaśniliśmy istotę dziesięciu sfirot de-toch do tabura.

8. I tak, znajdujemy w malchut de-rosz dwie właściwości:

1.bhina malchut ograniczająca – mesajemet, masach której odbija i nie pozwala or elion przeniknąć w kli malchut,

2.bhina malchut łącząca – mezdaweget, ta, która czyni ziwug. I to dlatego, że jeżeliby nie ziwug de-akaa or elion z masachem wznoszącym or hozer, które obłacza or elion – nigdy nie pojawiłoby się kli otrzymujące to światło, i nie byłoby w nim światła w ogóle. A jak powiedziano wyżej, nie może być światła bez kli.

W malchut de-rosz te dwie właściwości znajdują się w stanie źródła (szoresz), korzeni. Gdzie malchut mesajemet – korzeń malchut ograniczającej poziom, a malchut mezdaweget – korzeń przyszłego obłóczenia światła w kli.

I te dwa działania otwierają się i wynikają w ciele parcufa od pe do tabura, i malchut mezdaweget objawia swoje siły i właściwości, żeby or elion obłóczyło się w kelim. I od tabura w dół malchut mesajemet objawia siebie tym, że wyprowadza dziesięć ukończonych sfirot (dziesięć sfirot de-sijum – ukończenie poziomu), z których każda jest wyłącznie świeceniem or hozer, bez obłóczenia w or elion, i kiedy to światło sięga malchut dziesięciu sfirot sijum, odbywa się ukończenie całego parcufa, gdyż ta malchut mesajemet nie jest zdolna cokolwiek otrzymywać, i dlatego na niej kończy się rozprzestrzenienie parcufa. I dlatego nazywa się „malchut de-sijum raglin” (ukończenie nóg), odcinająca światło i zamykająca parcuf. I dlatego dziesięć sfirot de-sijum, rozprzestrzeniające się od tabura i w dół – do sijum raglin, nazywane dziesięć sfirot de-sof, i wszystkie są częścią malchut de-sof i de-sijum. I to, co mówimy, że nie ma w nich niczego oprócz or hozer, nie oznacza jego całkowitego braku, lecz jest w nich odrobinę z or jaszar (patrz Pticha p.50, 53) jak Wa’K bli rosz (sześć końców bez rosz).