Przedmowa do księgi Zohar p.18-24

18. Przy tym wyjaśnijmy piąte pytanie. Jak to możliwe, żeby z wiecznego wychodziły działania czasowe i mijające? Z tego, co było powiedziane, w rzeczywistości znajdujemy się w stosunku do Stwórcy w stanie godnym Jego wieczności, to znaczy jak stworzenia wieczne i we wszystkim doskonałe, i nasza wieczność zobowiązuje nas do tego, że egoizm ciała, który jest dany nam tylko do pracy, powinien być zlikwidowany, jeżeli zostałby on wiecznym, pozostalibyśmy oddzielonymi od wiecznego istnienia.

I powiedziano w punkcie 13, że ta forma naszego ciała, przedstawiająca sobą życzenie otrzymywać dla siebie, nie istnieje w planie wiecznego stworzenia, ponieważ tam my znajdujemy się w stanie 3, a przejawia się wyłącznie w stanie 2, żeby pozwolić nam ją naprawić.

I nie ma po co pytać o resztę stworzeń w świecie oprócz człowieka, ponieważ człowiek jest centrum stworzenia. A reszta stworzeń nie jest brana pod uwagę i nie ma żadnego znaczenia w odrębności, a wyłącznie w tej mierze, w której są one korzystne dla człowieka, żeby mógł on osiągnąć doskonałość, i dlatego podnoszą się i spadają razem z nim, i oddzielnie nie są brane pod uwagę.

19. Jednocześnie jest zrozumiałe czwarte pytanie – ponieważ Stwórca jest dobry i czyni wyłącznie dobro, dlaczego On stworzył stworzenia, żeby cierpiały i męczyły się w ciągu całego swojego życia? Przecież, jak powiedziano, wszystkie te cierpienia przewidziane są naszym stanem 1, w którym naszą doskonałą wieczność osiąga się z przyszłego stanu 3, zobowiązującego nas poruszać się drogą Tory lub drogą cierpienia dla osiągnięcia wieczności w naszym stanie 3.

A wszystkie te cierpienia odczuwalne są wyłącznie w klipie naszego ciała, które zostało stworzone dla niczego innego, jak wyłącznie umrzeć i być pochowanym, co wskazuje nam na to, że życzenie otrzymywać stworzono wyłącznie dlatego, żeby zniszczyć je i zetrzeć z liku ziemi, obracając je w życzenie oddawać. A cierpienie, które odczuwamy na sobie, jest zesłane wyłącznie dlatego, żeby zobaczyć nikczemność i zło życzenia otrzymywać.

I zrozum, kiedy cały świat zgodzi się uwolnić się i zniszczyć w sobie życzenie otrzymywać dla siebie, i będzie we wszystkich tylko życzenie oddawać innym, zostaną wyeliminowane tym wszystkie niepokoje i całe zło w świecie, i każdy będzie pełny w zdrowym i wypełnionym życiu, dlatego że u każdego z nas będzie cały wielki świat, który będzie opiekować się nami i naszymi potrzebami.

Lecz dopóki w każdym jest tylko życzenie otrzymywać dla siebie – stąd pochodzą wszystkie niepokoje i cierpienia, zabójstwa i wojny, od których nie ma dla nas ratunku, które osłabiają ciało różnymi chorobami i bólami.

I staje się widoczne, że wszystkie nasze cierpienia w naszym świecie są dlatego, żeby otworzyć nasze oczy, popchnąć nas do uwolnienia od złego egoizmu ciała i do otrzymania doskonałej formy życzenia oddawać. I tak jak powiedziano, droga cierpienia sama jest w stanie doprowadzić nas do pożądanego stanu.

I wiedz, że przykazania wzajemnych relacji pomiędzy przyjaciółmi ważniejsze są od przykazań relacji ze Stwórcą, dlatego że oddawanie innym doprowadza do oddawania Stwórcy.

20. Po tym, co zostało wyjaśnione wyżej, zostaje otwarte nam pierwsze pytanie – czym jest nasza istota? Nasza istota – jest istotą wszystkich cząstek stworzenia, objawionych jako życzenie otrzymywać, nie więcej i nie mniej, ale nie w tej postaci, w której ono powstaje przed nami w stanie 2, jako życzenie otrzymywać tylko dla siebie, lecz w tym stanie, w którym znajduje się ono w stanie 1, w świecie Ejn Sof, to znaczy w swojej wiecznej formie – życzenie dawać zadowolenie dla Stwórcy.

I chociaż jeszcze w rzeczywistości nie osiągnęliśmy stanu 3 i znajdujemy się jeszcze w granicach czasu, to w żaden sposób nie zmniejsza naszej istoty, dlatego że nasz stan 3 gwarantowany nam stanem 1, a otrzymujący w przyszłości jest podobny do tego, kto otrzymał. Przecież faktor czasu jest ograniczeniem wyłącznie tam, gdzie istnieją wątpliwości – czy zostanie ukończone to, co powinno być ukończone w wyznaczonym czasie. A ponieważ u nas nie ma żadnych wątpliwości, jest to podobne temu, jakbyśmy już osiągnęli stan 3.

I nasze niedoskonałe ciało, które jest nam dane w teraźniejszości, nie należy do naszej istoty, ponieważ ono i wszystkie jego nabyte rzeczy znikną razem z systemem nieczystych sił, jego źródłem, a znikający jest podobny do tego, kto już zniknął, tak jakby w ogóle nigdy nie istniał.

Jednak istota duszy obłóczonej w ciało – też jest tylko życzeniem, ale życzeniem oddawać, które bierze swój początek w systemie czterech czystych światów ABE’A. I ono istnieje wiecznie, tak jak właściwość życzenia oddawać – jest to właściwość Źródła życia, i ona jest niezmienna.

21. I nie wierz filozofom, który stwierdzają, że istotą duszy jest wyłącznie materiał rozumu i siła życia jej pochodzi wyłącznie z poznania, że od tego ona rośnie i tym sama siebie ożywia, a jej nieśmiertelność po śmierci ciała całkowicie zależy od miary zdobytej wiedzy do tego stopnia, że bez niej nie ma u duszy fundamentu, na którym opiera się nieśmiertelność – wszystko to nie są poglądy Tory.

Ale i serce nie jest zgodne z tym, i każdy, kto chociaż raz próbował nabyć jakikolwiek rozum, wie i odczuwa, że rozum jest to coś, co jest nabyte, ale nie jest istotą nabywającego.

I jak powiedziano: cały materiał nowego stworzenia (jak duchowych, tak i materialnych obiektów), przedstawia sobą nie więcej nie mniej, a tylko życzenie otrzymywać. (I bez względu na to, że dusza przedstawia sobą życzenie oddawać, jest to tylko skutek jej naprawy dzięki obłóczeniu w światło odbite, które otrzymuje od Wyższych światów, z których ona przychodzi do nas, lecz istota duszy – jest to życzenie otrzymywać, i zrozum to.)

I cała różnica pomiędzy jedną istotą a drugą, którą my możemy rozróżnić – to nic innego jak różnica w ich życzeniach otrzymywać, które rodzą w każdej istocie jej potrzeby, które w swojej kolejności rodzą myśli i wiedzę w takiej ilości, w jakiej są niezbędne dla zaspokojenia tych potrzeb, zobowiązanych swoim powstaniem życzenia otrzymywać. I tak jak różnią się u ludzi życzenia otrzymywać, tak różnią się ich myśli i wiedza.

Przykładowo, u tych, czyje życzenie otrzymywać jest ograniczone tylko zwierzęcymi zadowoleniami, potrzeby, myśli i rozum jest skierowany wyłącznie na napełnienie tego życzenia w całej zwierzęcej pełni. I bez względu na to, że do tego wykorzystywany jest rozum i wiedza człowieka (przecież czas, by byli dorosłymi), rozum ten jest jak rozum zwierzęcia, ponieważ znajduje się on w niewoli zwierzęcego życzenia i służy wyłącznie jemu. A ci, czyje życzenie otrzymywać potrzebuje głównie ludzkiej nasłody – takiej jak szacunek i władza nad innymi, czego nie ma u typu zwierzęcego – ich główne potrzeby, myśli i wiedza skierowane są wyłącznie na to, żeby napełnić to życzenie w takiej mierze, jak tylko to możliwe. A ci, życzenie otrzymywać których potrzebuje głównie wiedzy – ich główne potrzeby, myśli i wiedza istnieją wyłącznie dlatego, żeby całkowicie wypełnić to życzenie.

22. I te trzy rodzaje życzeń obecne są w każdym człowieku, lecz połączone w każdym w różnych proporcjach. Stąd wynikają różnice pomiędzy ludźmi. A zgodnie z materialnymi właściwościami można określić analogiczność właściwości duchowych, zgodnie z ich duchową wielkością.

23. W ten sposób dusze ludzi swoim duchowym obłóczeniem w światło odbite, otrzymywane z Wyższych światów, skąd oni pochodzą, nabywają tylko życzenie oddawać – zamiar wyłącznie dla Stwórcy. Jest to istota duszy. I po obłóczeniu w ciało człowieka ona rodzi w nim potrzeby, myśli i rozum skierowane na oddawanie, na to, żeby stworzyć zadowolenie dla Stwórcy, zgodnie z wielkością życzenia duszy.

24. I dlatego, że istota ciała – jest tylko życzeniem otrzymywać dla siebie we wszystkich jego przejawieniach i ze wszystkimi nabytkami, a wszystko, co otrzymuje – jest wyłącznie napełnieniem tego zepsutego życzenia otrzymywać – początkowo stworzonego tylko dlatego, żeby być unicestwionym i zniknąć ze świata, żeby dojść do doskonałego stanu 3 w końcu naprawiania.

Dlatego ono jest śmiertelne, rzecz jasna, że również niedoskonałe, jak i wszystkie jego nabytki, które mijają jak cień, nie pozostawiając po sobie nic.

A istota duszy – jest wyłącznie życzeniem oddawać, i wszystkie jej przejawienia i nabytki wypełnione są tym życzeniem, które już istnieje zarówno w wiecznym stanie 1, jak i w przyszłym stanie 3. I w ten oto sposób ona – i razem z nią wszystkie jej przejawienia – nieśmiertelne i nie mijające, i nic z tego nie znika wtedy, kiedy umiera ciało. Odwrotnie, uwolnienie od zepsutego ciała wzmacnia ją jeszcze bardziej na tyle, że może ona wznieść się do raju (gan eden).

Wyjaśniliśmy, że wieczność duszy zupełnie nie zależy od nabytej wiedzy, jak uważają filozofowie. Wieczność jej jest założona w jej istocie, czyli w życzeniu oddawać. A wiedza, nabyta przez nią, jest jej wynagrodzeniem, a nie samą duszą.