26. Opisaliśmy pojęcie masachu, który był ustawiony w kli malchut, czyli w bhinie dalet po cimcumie, jak również pięć rodzajów ziwug de-akaa w tym masachu, wyprowadzające pięć bhinot dziesięciu sfirot – jedna pod drugą. Przystąpimy do opisu pięciu parcufim A’K, które stoją przed czterema światami ABE’A. Tobie już wiadomo, że or hozer, wznosząc się siłą ziwug de-akaa z dołu do góry, obłacza dziesięć sfirot or elion. I sam on może obłóczyć tylko trzy kli, które nazywane są dziesięć sfirot de-rosz. I żeby uczynić kelim doskonałymi, malchut de-rosz rozszerza się od dziesięciu sfirot or hozer, obłaczających dziesięć sfirot de-rosz. I tym rozprzestrzenieniem kończy się formowanie kelim, które nazywane są guf parcufa. Tak, że w każdym parcufie zawsze są dwie bhiny: dziesięć sfirot rosz i guf. Patrz punkt 14.

27. Na skutek C’A, bhina dalet zaprzestała być kli dla or elion. W niej był ustawiony masach. W naturze or elion – są nieustające próby obłóczyć się w kli malchut, lecz masach, ustawiony na tym poziomie, odpycha to światło, tworząc or hozer. To odpychanie ma odniesienie do awijut bhiny dalet, i dlatego or hozer było wzniesione do bhiny keter w or elion, co uczyniło je obłóczeniem i kli szoresz dla dziesięciu sfirot or elion, które nazywane są dziesięć sfirot de-rosz pierwszego parcufa de-A’K.

A następnie, ta malchut rozszerzyła się i rozprzestrzeniła się razem z or hozer siłą dziesięciu sfirot de-rosz w dziesięć nowych sfirot – z góry w dół. I w ten sposób stały się doskonałymi kelim odnoszące się do poziomu guf. I całe to światło, które wyszło w dziesięciu sfirot de-rosz, obłóczyło się również w dziesięć sfirot de-guf. I tak został ukończony pierwszy parcuf de-A’K – rosz i guf.

28. Następnie ten proces powtórzył się ponownie, lecz z masachem awijut bhiny gimel. I w skutek tego pojawiła się bhina hochma – rosz i guf. Ponieważ masach, w którym brakuje bhiny dalet, ma tylko cztery kli: keter, hochma, bina i tiferet. A więc or hozer może obłóczyć tylko cztery bhiny światła: haja, neszama, ruach i nefesz. I brakuje tylko światła jechida, i parcuf nazywa się A’B de-A’K.

Następnie odbywa się ziwug de-akaa na masach kli malchut, na bhinę bet. I w skutek tego pojawia się poziom bina – rosz i guf. Ten parcuf nazywa się Sa’G de-A’K. W nim brakuje dwóch kelim – Z’A i malchut, i dwóch bhinot światła – haja i jechida.

A następnie odbywa się ziwug de-akaa na masach kli malchut, na bhinę alef. I w skutek tego pojawia się poziom tiferet – rosz i guf. Ten parcuf nazywa się M’A i Bo’N de-A’K. W nim brakuje trzech kelim: bina, Z’A i malchut, i trzech świateł: neszama, haja, jechida. Jego światła ruach i nefesz obłóczone w kelim keter i hochma, patrz punkt 24.

29. Taki jest stan wyjścia pięciu parcufim de-A’K, które nazywane są: Galgalta, A’B, Sa’G, M’A i Bo’N – jeden pod drugim. Każdy niższy ma o jeden poziom mniej niż ten, który jest nad nim. W parcufie A’B brakuje or jechida, w parcufie Sa’G jest nieobecne również or haja, a w parcufie M’A i Bo’N brakuje do tego or neszama. I już mówiliśmy, że poziom światła parcufa zależy do awijuta masachu, na który był uczyniony ziwug de-akaa. Patrz punkt 18. Jednak należy zrozumieć: co jest przyczyną zmniejszenia awijut masachu – poziom za poziomem, tak że pojawiło się pięć parcufim z pięciu rodzajów ziwug de-akaa co w nim?