Paraszat WAERA

² Bóg przemówił do Moszego i powiedział mu: Ja jestem. ³ [I Tym byłem, kiedy] objawiłem się Awrahamowi, Jicchakowi, Jaakowowi jako Bóg Wszechmogący. Ale Mojego Imienia nie dałem im poznać. ⁴ Zawarłem z nimi Moje przymierze, że dam im ziemię Kenaan, w której przebywali, ziemię, na której mieszkali [jako przybysze]. ⁵ Usłyszałem też lament synów Jisraela, których zniewolił Egipt. I pamiętam o Moim przymierzu. ⁶ Dlatego powiedz synom Jisraela: ‘Ja jestem. Wyprowadzę was spod ciężaru robót [w] Egipcie i wyratuję was z ich niewoli. Wybawię was okazując wielką moc i [poprzez] wielkie wyroki. ⁷ Wezmę was dla Siebie jako naród, będę dla was Bogiem. I będziecie wiedzieli, że Ja jestem, waszym Bogiem, który wyprowadził was spod ciężaru robót w Egipcie. ⁸ Zaprowadzę was do ziemi, którą przysiągłem dać Awrahamowi, Jicchakowi i Jaakowowi. Dam ją wam w dziedzictwo. Ja. ⁹ Mosze przemówił do synów Jisraela, ale nie słuchali Moszego z powodu zniecierpliwienia i ciężkiej pracy.

¹⁰ Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: ¹¹ Idź, przemów do faraona, króla Egiptu, a wypuści synów Jisraela ze swojego kraju. ¹² Ale Mosze powiedział przed Bogiem: Synowie Jisraela mnie nie słuchali, to czyż wysłucha mnie faraon? A ja mam trudności z mówieniem. ¹³ Bóg przemówił do Moszego i do Aharona i przykazał im co do synów Jisraela i co do faraona, króla Egiptu, aby wyprowadzić synów Jisraela z ziemi egipskiej. ¹⁴ To są głowy rodów ich ojców. Synowie Reuwena, pierworodnego Jisraela: Chanoch, Palu, Checron i Karmi. To są rodziny Reuwena. ¹⁵ Synowie Szimona: Jemuel, Jamin, Ohad, Jachin, Cochar i Szaul syn Kenaanitki. To są rodziny Szimona. ¹⁶ A to są imiona synów Lewiego, według [kolejności] ich narodzin: Gerszon, Kehat i Merari. Lewi żył sto trzydzieści siedem lat. ¹⁷ Synowie Gerszona, według ich rodzin: Liwni i Szimi. ¹⁸ Synowie Kehata: Amram, Jic-har, Chewron i Uziel. Kehat żył sto trzydzieści trzy lata. ¹⁹ Synowie Merariego: Machli i Muszi. To są rodziny Lewiego według [kolejności] ich narodzin. ²⁰ Amram wziął za żonę Jochewed, swoją ciotkę. I urodziła mu Aharona i Moszego. Amram żył sto trzydzieści siedem lat. ²¹ Synowie Jic-hara: Korach, Nefeg i Zichri. ²² A synowie Uziela: Miszael, Elcafan i Sitri. ²³ Aharon wziął za żonę Eliszewę, córkę Aminadawa, siostrę Nachszona. I urodziła mu Nadawa, Awihu, Elazara i Itamara. ²⁴ Synowie Koracha: Asir, Elkana i Awiasaf. To są rodziny Korachitów. ²⁵ Elazar, syn Aharona, wziął sobie żonę spośród córek Putiela. I urodziła mu Pinchasa. To są przywódcy rodów Lewitów według ich rodzin. ²⁶ To są Aharon i Mosze, do których Bóg powiedział: ‘Wyprowadźcie synów Jisraela z ziemi egipskiej w ich zgromadzonych siłach’. ²⁷ Oni przemawiali do faraona, króla Egiptu, aby wyprowadzić synów Jisraela z Egiptu. To [byli] Mosze i Aharon. ²⁸ Było to w dniu, gdy Bóg mówił do Moszego w ziemi egipskiej. ²⁹ Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: Ja jestem Bóg. Oznajmij faraonowi, królowi Egiptu, to wszystko, co Ja do ciebie mówię. ³⁰ A do Mosze powiedział przed Bogiem: Skoro mam trudności z mówieniem, to jak faraon ma mnie posłuchać?

7

¹ Bóg powiedział do Moszego: Patrz, uczyniłem cię władcą nad faraonem. A twój brat Aharon będzie twoim mówcą. ² Ty będziesz mówił wszystko, co ci przykażę, a twój brat Aharon będzie przemawiał do faraona. I [on] wypuści synów Jisraela ze swojego kraju. ³ Ja uczynię faraona nieustępliwym i pomnożę Moje znaki i Moje cudowne siły w ziemi egipskiej. ⁴ Faraon was nie posłucha, [a Ja] okażę Moją moc nad Egiptem i wyprowadzę Moje zgromadzone siły, Mój lud, synów Jisraela z ziemi Egiptu przez wielkie wyroki. ⁵ Egipcjanie dowiedzą się, że Ja jestem Bogiem, gdy okażę Moją moc nad Egiptem i wyprowadzę synów Jisraela spośród nich. ⁶ Mosze i Aharon zrobili dokładnie tak, jak przykazał im Bóg. ⁷ Mosze miał osiemdziesiąt lat, a Aharon miał osiemdziesiąt trzy lata, gdy rozmawiali z faraonem. ⁸ Bóg przemówił do Moszego i Aharona: ⁹ Gdy faraon będzie z wami mówił i powie: ‘Wykażcie się cudowną siłą’, powiesz Aharonowi: ‘Weź swoją laskę i rzuć przed faraona i [niech] stanie się krokodylem!’ ¹⁰ Mosze i Aharon poszli do faraona. I zrobili dokładnie tak, jak nakazał im Bóg – Aharon rzucił swoją laskę przed faraona i jego sługi i stała się krokodylem. ¹¹ [Lecz] faraon wezwał swoich mędrców i czarowników. I magowie egipscy zrobili tak samo swoimi zaklęciami. ¹² Każdy rzucił swoją laskę i stały się krokodylami. [A] laska Aharona połknęła ich laski. ¹³ Ale faraon się zawziął i nie posłuchał ich. Tak jak zapowiedział Bóg. ¹⁴ Bóg powiedział do Moszego: Faraon jest nieprzejednany i odmawia wypuszczenia ludu. ¹⁵ Idź do faraona rano, gdy wychodzi nad wodę, stań naprzeciw niego nad brzegiem Rzeki i weź do ręki laskę, która zmieniła się w węża. ¹⁶ I powiedz mu: ‘Bóg, Bóg Hebrajczyków, posłał mnie do ciebie, mówiąc: Wypuść Mój lud, aby mogli Mi służyć na pustyni. Ale nie posłuchałeś aż do tej pory. ¹⁷ Tak powiedział Bóg: Po tym poznasz, że Ja jestem Bóg. Laską, którą mam w ręce, uderzę w wodę Rzeki i [woda] zamieni się w krew. ¹⁸ Ryby, które są w Rzece, wymrą, a Rzeka zacznie śmierdzieć i Egipcjanie będą udręczeni [próbując] pić wodę z Rzeki’. ¹⁹ Bóg powiedział do Moszego: Powiedz Aharonowi: ‘Weź swoją laskę i wyciągnij rękę nad wodami Egiptu, nad jego kanałami, stawami i zbiornikami wody, i staną się krwią. I krew będzie w całej ziemi egipskiej, i w [naczyniach] drewnianych i kamiennych’. ²⁰ Mosze i Aharon zrobili dokładnie tak, jak nakazał im Bóg. [Aharon] podniósł laskę i na oczach faraona i jego sług uderzył wodę Rzeki. I cała woda, która była w Rzece, zamieniła się w krew. ²¹ Ryby, które były w Rzece, powymierały, Rzeka stała się śmierdząca i Egipcjanie nie mogli pić wody z Rzeki. A krew była wszędzie w ziemi egipskiej. ²² Ale magowie egipscy zrobili tak [samo] swoimi tajemnymi zaklęciami. Jednak, tak jak zapowiedział Bóg, faraon się zawziął i nie posłuchał [Moszego i Aharona]. ²³ Faraon odwrócił się, odszedł do swojego pałacu i wcale się nie przejął. ²⁴ Wszyscy Egipcjanie kopali wokół Rzeki [szukając] wody do picia, bo nie mogli pić z Rzeki. ²⁵ Upłynęło siedem [pełnych] dni, po tym jak Bóg uderzył Rzekę.

²⁶ Bóg powiedział do Moszego: Idź do faraona i powiedz mu: ‘To powiedział Bóg – wypuść Mój lud, aby Mi służyli. ²⁷ Jeśli odmówisz wypuszczenia ich uderzę cały twój obszar żabami. ²⁸ Rzeka zaroi się od żab, będą się wspinać i wejdą do twojego domu, do twojej sypialni, [a nawet] do twojego łoża i do domu twoich sług i twojego ludu, do twoich pieców i do twoich misek na ciasto. ²⁹ Żaby będą wchodzić na ciebie, na twój lud i na wszystkie twoje sługi’.

8

¹ Bóg powiedział do Moszego: Powiedz Aharonowi: ‘Wyciągnij rękę z twoją laską na rzeki, kanały i stawy, i wyprowadź [z nich] żaby na ziemię egipską’. ² Aharon wyciągnął rękę nad wody Egiptu, wyszły żaby i pokryły całą ziemię egipską. ³ Ale magowie zrobili tak [samo] swoimi tajemnymi zaklęciami i wyszły żaby na ziemię egipską. ⁴ Faraon wezwał Moszego i Aharona i powiedział: Ubłagajcie Boga, aby usunął żaby ode mnie i od mojego ludu, a wypuszczę [wasz] lud i zarżną na ucztę dla Boga. ⁵ Mosze powiedział do faraona: Chwali ci się, [że] mnie [o to prosisz]. Kiedy mam błagać za ciebie, za twoje sługi i za twój lud, żeby usunąć żaby od ciebie i z twoich domów? Zostaną tylko w Rzece. ⁶ Powiedział: Jutro. [Mosze] odpowiedział: [Niech się stanie] według twoich słów, żebyś wiedział, że nie ma takiego jak Bóg, nasz Bóg. ⁷ Odejdą żaby od ciebie, z twoich domów i od twoich sług, i od twojego ludu. Zostaną tylko w Rzece. ⁸ Mosze i Aharon wyszli od faraona i Mosze wołał w modlitwie do Boga, [by usunął] żaby, które sprowadził na faraona. ⁹ A Bóg uczynił według słów Moszego. Wyzdychały żaby w domach, na podwórzach i na polach. ¹⁰ Zbierali je na liczne sterty a [cały] kraj cuchnął. ¹¹ Faraon zobaczył, że nastała ulga, ale pozostał nieprzejednany i nie posłuchał ich. Tak jak zapowiedział Bóg. ¹² Bóg powiedział do Moszego: Powiedz Aharonowi: ‘Wyciągnij swoją laskę i uderz proch ziemi i stanie się wszami w całej ziemi egipskiej’. ¹³ Tak zrobili. Aharon wyciągnął rękę ze swoją laską i uderzył w proch ziemi. I były wszy na ludziach i na zwierzętach. Cały proch ziemi zmienił się we wszy, w całej ziemi egipskiej. ¹⁴ Magowie robili to [samo] swoimi tajemnymi zaklęciami, aby sprowadzić wszy, ale nie mogli. A wszy zostały na ludziach i na zwierzętach. ¹⁵ Magowie powiedzieli do faraona: To jest kara od Boga. [Ale] faraon był zawzięty i tak jak zapowiedział Bóg, nie posłuchał ich. ¹⁶ Bóg powiedział do Moszego: Wstań wcześnie rano, staw się przed faraonem, gdy wychodzi nad wodę i powiedz do niego: ‘Tak powiedział Bóg – wypuść Mój lud, aby Mi służyli, ¹⁷ bo jeśli nie wypuścisz Mojego ludu, to Ja ześlę na ciebie i na twoje sługi, i na twój lud, i na twoje domy rozwścieczone zwierzęta. Domy egipskie i nawet ziemia, na której stoją, wypełnią się rozwścieczonymi zwierzętami. ¹⁸ Tego dnia oddzielę cudownie ziemię Goszen, w której pozostaje Mój lud, aby nie było tam rozwścieczonych zwierząt, żeby wiedział, że Ja, Bóg, jestem [władcą] na ziemi. ¹⁹ Ustanowię wykupienie, [odróżniające] pomiędzy Moim ludem i twoim ludem. Jutro będzie ten znak’. ²⁰ I tak Bóg zrobił. Gromady rozwścieczonych zwierząt weszły do domu faraona i jego sług. W całym kraju egipskim ziemia była wyniszczona przez rozwścieczone zwierzęta. ²¹ Faraon wezwał Moszego i Aharona i powiedział: Idźcie i zarżnijcie na ucztę waszemu Bogu w obrębie kraju. ²² Ale Mosze powiedział: Nie możemy tak zrobić. Bo zarżnięte dla Boga, naszego Boga, jest bóstwem u Egipcjan. Jakże zarżniemy na ucztę bóstwo Egipcjan na ich oczach, tak żaby nas nie ukamienowali? ²³ Pójdziemy na pustynię, na odległość trzech dni drogi, i zarżniemy dla Boga, naszego Boga, tak jak nam powie. ²⁴ Faraon odpowiedział: Pozwalam wam iść. Zarżnijcie na ucztę dla Boga, waszego Boga, na pustyni. Tylko nie oddalajcie się zbytnio. I błagajcie też za mnie. ²⁵ Mosze powiedział: Gdy wyjdę od ciebie, będę błagał Boga. Jutro rozwścieczone zwierzęta opuszczą faraona, jego sługi i jego lud. Ale niech faraon więcej nas nie zwodzi, nie wypuszczając ludu, by mogli zarżnąć na ucztę dla Boga. ²⁶ Mosze wyszedł od faraona i błagał Boga. ²⁷ A Bóg uczynił według słów Moszego. Usunął rozwścieczone zwierzęta od faraona, jego sług i jego ludu. Nie zostało ani jedno. ²⁸ Ale i tym razem faraon pozostał nieprzejednany i nie wypuścił ludu.

9

¹ Bóg powiedział do Moszego: Idź do faraona i przemów do niego: ‘To powiedział Bóg, Bóg Hebrajczyków – wypuść Mój lud, aby Mi służyli, ² bo jeśli odmówisz wypuszczenia [ich] i dalej będziesz ich zatrzymywał, ³ to plaga od Boga skieruje się na twoje stada, które są w polu – na konie, osły, wielbłądy, bydło i owce [spadnie] bardzo ciężka zaraza. ⁴ [Ale] Bóg cudownie oddzieli stada Jisraela od stad Egiptu i ze wszystkiego, co należy do synów Jisraela, nic nie umrze. ⁵ Bóg wyznaczył porę, mówiąc: Jutro Bóg uczyni to na ziemi’. ⁶ Nazajutrz Bóg uczynił to i wymarły wszystkie stada Egiptu. A wśród stad synów Jisraela nie padło ani jedno [zwierzę]. ⁷ Faraon sprawdził [i przekonał się], że wśród stad synów Jisraela nie padło ani jedno [zwierzę], ale faraon pozostał nieprzejednany i nie wypuścił ludu.

⁸ Bóg powiedział do Moszego i Aharona: Weźcie sobie pełne garście sadzy z pieca i niech Mosze rzuci ją w kierunku nieba, na oczach faraona. ⁹ Stan się [ona] prochem na całej ziemi egipskiej. A na ludziach i na zwierzętach stanie się wrzodami, nabrzmiewającymi pęcherzami, w całej ziemi egipskiej. ¹⁰ Wzięli sadzę z pieca, stanęli przed faraonem, a Mosze rzucił ją w kierunku nieba i stała się wrzodami, nabrzmiewającymi pęcherzami na ludziach i na zwierzętach. ¹¹ A magowie nie mogli stawić się przed Moszem z powodu wrzodów, bo i magowie, i cały Egipt mieli wrzody. ¹² I Bóg wzmocnił zawziętość faraona i tak jak powiedział Bóg Moszemu, [faraon] ich nie posłuchał. ¹³ Bóg powiedział do Moszego: Wstań wcześnie rano i staw się przed faraonem i powiedz do niego: ‘To mówi Bóg, Bóg Hebrajczyków – wypuść Mój lud, aby mogli Mi służyć, ¹⁴ bo tym razem Ja posyłam wszystkie Moje plagi przeciw twojej woli. I na twoje sługi, i na twój lud, żebyś doświadczył, że nie ma takiego jak Ja na całej ziemi. ¹⁵ Bo teraz [mógłbym] okazać moc i uderzyć zarazą i usunąć z ziemi ciebie i twój lud. ¹⁶ Ale właśnie po to cię zachowałem, żeby pokazać ci Moją siłę i aby opowiadano o Moim Imieniu po całej ziemi. ¹⁷ Dalej uciskasz Mój lud i [nie chcesz] ich wypuścić, ¹⁸ więc spuszczę jutro o tej porze bardzo ciężki grad, taki, jakiego nie było w Egipcie od dnia jego powstania aż do tego czasu. ¹⁹ A teraz poślij i zbierz twoje stada i wszystko, co masz w polu. Na wszystkich ludzi i zwierzęta znajdujące się w polu, które nie będą zabrane do domu, zejdzie grad i poumierają’. ²⁰ [Ci] ze sług faraona, którzy przestraszyli się słów Boga, zagonili do domów swoich niewolników i swoje stada. ²¹ A ci, którzy nie przejęli się słowami Boga, pozostawili swoich niewolników i swoje stada na polu.

²² Bóg powiedział do Moszego: Wyciągnij swoją rękę do nieba i będzie grad nad całą ziemią egipską, [spadnie] na ludzi i na zwierzęta i na całą roślinność polną w ziemi egipskiej. ²³ Mosze wyciągnął swoją laskę ku niebu, a Bóg sprowadził grzmoty i grad i zszedł ogień na ziemię. I Bóg spuszczał grad na ziemię egipską, ²⁴ grad i ogień płonący w gradzie. [Grad] był bardzo ciężki, [taki] jakiego nie było w całej ziemi egipskiej, od czasu gdy [Egipt] się zaludnił. ²⁵ W całej ziemi egipskiej grad wybił wszystko, co było na polu, od człowieka aż po zwierzę. Grad wyniszczył całą roślinność polną i połamał każde drzewo polne. ²⁶ Tylko w ziemi Goszen, gdzie przebywali synowie Jisraela, nie było gradu. ²⁷ Faraon posłał i wezwał Moszego i Aharona i powiedział im: Tym razem zgrzeszyłem. Bóg jest sprawiedliwy. Ja i mój lud jesteśmy winni. ²⁸ Błagajcie Boga. Już za wiele tych Bożych grzmotów i gradu. Wypuszczę was i już dłużej nie zostaniecie. ²⁹ Mosze powiedział do niego: Gdy wyjdę z miasta, wyciągnę ręce [błagając] Boga i ustaną grzmoty i już więcej nie będzie gradu, żebyś poznał, że ziemia należy do Boga. ³⁰ Wiem, że ty i twoi słudzy jeszcze nie jesteście pokorni wobec Boga. ³¹ Len i jęczmień zostały zniszczone, bo jęczmień był dojrzały a len miał już łodygi. ³² Pszenica i orkisz nie były zniszczone, bo dojrzewają później. ³³ Mosze wyszedł od faraona z miasta, wyciągnął [w modlitwie] ręce do Boga i ustały grzmoty, a grad i deszcz nie spadały już na ziemię. ³⁴ Faraon zobaczył, że ustał deszcz, grad i grzmoty i dalej grzeszył – zawziął się, [razem ze] swoimi sługami. ³⁵ Faraon stał się jeszcze bardziej zawzięty i nie wypuścił synów Jisraela, tak jak zapowiedział Bóg przez Moszego.