Paraszat Noach

9 To są potomkowie Noacha: Noach był człowiekiem sprawiedliwym, doskonałym [jak] na swoje pokolenia. Z Bogiem chodził Noach. 10 Noach miał trzech synów: Szema, Chama i Jefeta. 11 Zepsuł się świat przed Bogiem i ziemia napełniła się zbrodnią. 12 Zobaczył Bóg ziemię – była zepsuta, bo każde stworzenie wypaczyło swoją drogę na ziemi. 13 Powiedział Bóg do Noacha: Koniec wszelkiego stworzenia przyszedł przede Mnie, bo ziemia napełniła się zbrodnią przez nich – dlatego zniszczę ich [razem] z ziemią. 14 Zrób sobie arkę z drzewa cedrowego, zrób [w] arce przedziały i pokryj ją od wewnątrz i z zewnątrz smołą. 15 Tak ją zrobisz: długość arki [będzie] trzysta ama, szerokość pięćdziesiąt ama, wysokość trzydzieści ama. 16 Zrób arce światło i umieść je na [wysokość] łokcia do góry. Wejście do arki umieść z jej boku. I zrób pierwszy, drugi i trzeci [pokład]. 17 Ja sprowadzam wody potopu na ziemię, aby zniszczyć pod niebem wszelkie stworzenie, w którym jest oddech życia; wymrze wszystko, co jest na ziemi. 18 Ale z tobą zawrę Moją umowę – wejdziesz do arki, ty i twoi synowie, i twoja żona, i żony twoich synów z tobą. 19 Ze wszystkich żyjących [istot] z każdego stworzenia wprowadzisz po dwa do arki, by przeżyły z tobą – będą to samiec i samica. 20 Z ptaków według ich gatunku i ze zwierząt według ich gatunku, ze wszystkich stworzeń ruszających się przy ziemi według ich gatunku – po dwa z każdego przyjdą do ciebie, aby przeżyły. 21 A ty weź sobie ze wszystkiego, co jest do jedzenia. Zgromadzisz [to] sobie i będzie dla ciebie i dla nich do jedzenia. 22 Uczynił Noach wszystko dokładnie tak, jak mu Bóg nakazał.

 

7

1 Powiedział Bóg do Noacha: Wejdź ty i cała twoja rodzina do arki, bo zobaczyłem, że ty jesteś sprawiedliwy wobec Mnie w tym pokoleniu. 2 Ze wszystkich zwierząt czystych weź sobie po siedem – siedem samców z ich samicami. I ze zwierząt, które nie są czyste, po dwa – samca i jego samicę. 3 Także ptactwa niebieskiego po siedem – siedem samców z ich samicami, aby przeżyło nasienie na ziemi. 4 Bo za siedem dni spuszczę deszcz na ziemię, [przez] czterdzieści dni i czterdzieści nocy. I wyniszczę wszystko, co istnieje, to, co uczyniłem na powierzchni ziemi. 5 I Noach zrobił wszystko dokładnie tak, jak przykazał mu Bóg.

6 Noach miał sześćset lat, [gdy] był potop – woda na ziemi. 7 Wszedł Noach, jego synowie i jego żona, i żony jego synów z nim do arki, przed wodami potopu. 8 Ze zwierząt czystych i ze zwierząt, które nie są czyste, z ptactwa i ze wszystkiego, co pełza po ziemi, 9 weszły do Noacha do arki po dwa – samiec i samica – tak jak nakazał Bóg Noachowi. 10 A [po] siedmiu dniach wody potopu [zeszły] na ziemię. 11 W sześćsetnym roku życia Noacha, w drugim miesiącu, siedemnastego dnia miesiąca – tego to dnia wytrysnęły wszystkie źródła wielkiej otchłani i otworzyły się otwory nieba, 12 a deszcz [padał] na ziemię czterdzieści dni i czterdzieści nocy. 13 W środku dnia wszedł Noach i Szem, Cham i Jefet (synowie Noacha), żona Noacha i trzy żony jego synów z nim do arki. 14 Oni i każde dzikie zwierzę według swojego gatunku i każde zwierzę, które rusza się blisko ziemi, według swojego gatunku i wszelkie ptactwo według swojego gatunku, każdy ptak, wszystko [co ma] skrzydła. 15 Przyszły do Noacha do arki po dwa z każdego stworzenia, w którym jest oddech życia. 16 A przychodziły samiec i samica z każdego stworzenia; przyszły tak jak, nakazał mu Bóg. I Bóg go uchronił. 17 Potop trwał na ziemi przez czterdzieści dni, wody wezbrały, podniosły arkę i była wyniesiona ponad ziemią. 18 Woda bardzo wezbrała i nasiliła się na ziemi, a arka płynęła po powierzchni wody. 19 I woda wzbierała na ziemi coraz bardziej i zostały przykryte wszystkie wysokie góry, które są pod całym niebem. 20 Woda wezbrała na piętnaście ama w górę i góry były zakryte. 21 I wyginęło wszelkie stworzenie ruszające się na ziemi – spośród ptaków, spośród domowych zwierząt i spośród dzikich zwierząt; wszelkie zwierzę, które roi się na ziemi i wszystkie ludzkie istoty. 22 Wszystko na suchym lądzie, co było ożywiane przez oddech – poumierało. 23 [Potop] zmiótł wszystko, co istniało na powierzchni ziemi, od człowieka aż do zwierzęcia, aż do płaza, aż do ptaka niebieskiego – [wszystko] było wymiecione z ziemi. Został tylko Noach i to, co było z nim w arce. 24 A wody wzbierały na ziemi [przez] sto pięćdziesiąt dni.

8

1 Bóg skierował uwagę na Noacha i wszystkie dzikie zwierzęta i zwierzęta domowe, które były z nim w arce, i Bóg przeprowadził wiatr nad ziemią i wody opadły. 2 Zostały zamknięte źródła otchłani i otwory nieba. A deszcz z nieba został powstrzymany. 3 Wody cofały się z [powierzchni] ziemi, ustępując nieustannie. I opadły wody pod koniec stu pięćdziesięciu dni. 4 Arka osiadła w siódmym miesiącu, siedemnastego dnia miesiąca, na górze Ararat. 5 A wody wciąż opadały, aż do dziesiątego miesiąca. W dziesiątym [miesiącu], pierwszego dnia miesiąca, ukazały się szczyty gór. 6 I było tak, że pod koniec czterdziestu dni Noach otworzył okno arki, które zrobił. 7 Wypuścił kruka i [ten] wyleciał. I wylatywał, i wracał, aż do wyschnięcia wody na ziemi. 8 [Noach] wypuścił gołębicę, by zobaczyć, czy obniżyły się wody nad powierzchnią ziemi. 9 Ale gołębica nie znalazła miejsca odpoczynku dla swoich nóg i wróciła do niego do arki, bo woda była na powierzchni całej ziemi. Wyciągnął rękę, wziął ją i [gołębica] weszła do niego do arki. 10 [Noach] odczekał jeszcze siedem następnych dni i ponownie wypuścił gołębicę z arki. 11 Gołębica wróciła do niego pod wieczór i miała w dziobie zerwany liść oliwki. [Z tego] wiedział Noach, że [już] obniżyły się wody nad ziemią. 12 Odczekał jeszcze siedem następnych dni i wypuścił gołębicę, ale już więcej do niego nie powróciła. 13 I stało się w sześćset pierwszym roku pierwszego [miesiąca], pierwszego [dnia] miesiąca, że wyschły wody na ziemi; Noach odsunął pokrywę arki i zobaczył, że wyschła powierzchnia ziemi. 14 W drugim miesiącu, siedemnastego dnia miesiąca, ziemia całkiem wyschła.

15 Bóg powiedział do Noacha co następuje: 16 Wyjdź z arki, ty i twoja żona, i twoi synowie, i żony twoich synów z tobą. 17 Wszelkie zwierzę, które jest z tobą, z każdego stworzenia, spośród ptactwa i bydła, i spośród wszelkich zwierząt poruszających się przy ziemi, wyprowadź je z sobą i niech się zaroją na ziemi, niech będą płodne i rozmnażają się na ziemi. 18 I wyszedł Noach i jego synowie, jego żona i żony jego synów z nim. 19 Wszelkie [duże] zwierzęta, wszelkie [drobne] zwierzęta i wszelkie ptactwo, wszystko, co rusza się po ziemi – według swoich rodzin wyszło z arki. 20 A Noach zbudował ołtarz dla Boga i wziął z każdego czystego zwierzęcia i z każdego czystego ptaka i złożył [oddania] wstępujące na ołtarzu. 21 Bóg poczuł przyjemny zapach i postanowił Bóg: Nie będę więcej przeklinał ziemi z powodu człowieka, bo skłonność serca człowieka jest zła od jego młodości, i nie będę więcej niszczył całego życia, które uczyniłem. 22 Przez wszystkie dni ziemi: sianie i żniwa, zimno i ciepło, lato i zima, dzień i noc – nie ustaną.

9

1 I Bóg pobłogosławił Noacha i jego synów i powiedział im: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, i napełnijcie ziemię. 2 Strach i przerażenie przed wami będzie na każdym stworzeniu ziemskim i w każdym ptaku niebieskim, we wszystkim, co rusza się na ziemi, i we wszystkich rybach morza. W waszą rękę są oddane. 3 Każde żyjące [stworzenie], które się rusza, będzie dla was pożywieniem, tak jak zielone rośliny – dałem wam wszystkie. 4 Ale mięsa [stworzenia], które jest jeszcze żywe, nie jedzcie! 5 A waszej krwi, [związanej] z waszym życiem, będę żądał; od wszelkiego stworzenia będę jej żądał. I z ręki człowieka i [nawet] z ręki jego [własnego] brata – będę żądał duszy człowieka. 6 Kto rozlewa krew człowieka – tego krew będzie rozlana przez człowieka. Bo człowieka uczynił [Bóg] według istoty Boga. 7 A wy – bądźcie płodni i rozmnażajcie się, rozprzestrzeniajcie się po ziemi i mnóżcie się na niej.

8 I powiedział Bóg do Noacha i do jego synów, [którzy byli] z nim: 9 Ja ustanawiam Moje przymierze z wami i z waszym potomstwem po was, 10 i z wszelkimi żyjącymi stworzeniami, które są z wami – z ptactwem i bydłem, i wszystkimi stworzeniami ziemi. Ze wszystkimi stworzeniami na ziemi, które wyszły z arki. 11 Ustanawiam Moje przymierze z wami – nie będzie więcej zgładzone całe stworzenie przez wody potopu; nie będzie więcej potopu na zniszczenie ziemi. 12 I powiedział Bóg: To jest znak przymierza, który Ja daję, na pokolenia [i] na wieki, [przymierza] pomiędzy Mną a wami i pomiędzy wszystkimi żywymi stworzeniami, które są z wami. 13 Położyłem Moją tęczę na obłoku i będzie znakiem przymierza pomiędzy Mną a ziemią. 14 Gdy umieszczę obłok nad ziemią – tęcza będzie widoczna na obłoku. 15 Wspomnę Moje przymierze, które jest pomiędzy Mną a wami, i wszystkimi żywymi stworzeniami, wszelkim ciałem – i nie będzie więcej wód na potop, na zniszczenie wszelkiego stworzenia. 16 [Gdy] tęcza będzie na obłoku, to będę ją widział, by wspomnieć wieczne przymierze pomiędzy Bogiem a wszelką żywą istotą i wszelkim stworzeniem, które jest na ziemi. 17 I powiedział Bóg do Noacha: To jest znak przymierza, które zawarłem pomiędzy Mną a wszelkim stworzeniem, które jest na ziemi.

18 A synowie Noacha, którzy wyszli z arki, [to]: Szem, Cham i Jefet. Cham był ojcem Kenaana. 19 Ci trzej to synowie Noacha i od nich zaludniła się cała ziemia. 20 Noach zaczął uprawiać ziemię i zasadził winnicę. 21 Napił się wina, upił się i obnażył się w środku namiotu. 22 Zobaczył Cham, ojciec Kenaana, swojego ojca nagiego i powiedział swoim dwóm braciom na zewnątrz. 23 Wziął Szem i Jefet ubranie, położyli je na swoje ramiona, weszli tyłem i zakryli nagość swojego ojca. A ich twarze były odwrócone i nie widzieli swojego ojca nagiego. 24 Obudził się Noach z upojenia i dowiedział się o tym, co zrobił mu jego najmniejszy syn. 25 I powiedział: Przeklęty jest Kenaan! Będzie niewolnikiem niewolników u swoich braci. 26 Powiedział: Błogosławiony Bóg, Bóg Szema. Niech Kenaan będzie mu niewolnikiem. 27 Niech Bóg rozprzestrzeni Jefeta, niech mieszka w namiotach Szema i niech Kenaan będzie jego niewolnikiem. 28 Noach żył po potopie trzysta pięćdziesiąt lat. 29 I wszystkich lat Noacha było dziewięćset pięćdziesiąt. I umarł.

10

1 To są potomkowie synów Noacha, Szema, Chama i Jefeta. Urodzili im się synowie po potopie. 2 Synowie Jefeta: Gomer, Magog, Madai, Jawan, Tuwal, Meszech i Tiras. 3 Synowie Gomera: Aszkenaz, Rifat i Togarma. 4 Synowie Jawana: Elisza, Tarszisz, Kitim i Dodanim. 5 Z tych rozprzestrzeniły się oddzielne narody w swoich ziemiach – każdy według swojego języka i według swoich rodzin pomiędzy narodami.

6 Synowie Chama: Kusz, Micrajim, Put i Kenaan. 7 Synowie Kusza: Sewa, Chawila, Sawta, Rama, Sawtecha. Synowie Ramy: Szewa i Dedan. 8 Kusz miał syna Nimroda, ten był pierwszym mocarzem na świecie. 9 Był silnym myśliwym przed Bogiem, dlatego mówi się „Jak Nimrod silny myśliwy przed Bogiem”. 10 Początkiem jego królestwa były [miasta] Bawel, Erech, Akad i Kalne – w ziemi Szinar. 11 Z tej to ziemi wyszedł Aszur i zbudował Niniwę, Rechowot Ir i Kalach 12 i Resen pomiędzy Niniwą (wielkim miastem) a Kalach. 13 Micrajim miał synów: Ludim, Anamim, Lehawim Naftuchim, 14 Patrusim, Kasluchim (stąd wywodzą się Plisztyci) i Kaftorim. 15 Kenaan miał synów: Cidona, swojego pierworodnego, Cheta 16 [i był przodkiem] Jewusytów, Amorytów, Girgaszytów, 17 Chiwitów, Arkitów, Sinitów, 18 Arwadytów, Cemarytów i Chamatytów. Potem rozproszyły się rodziny Kenaanitów. 19 A granica Kenaanitów ciągnęła się od Sydonu, idąc [w stronę] Gererydo Gazy, idąc [w stronę] Sodomy, Gomory, Admy i Cewojim – aż do Lasza. 20 To są synowie Chama według ich rodzin i ich języków, ich ziem i ich narodów.

21 Także Szemowi urodzili się [synowie]. Szem – brat Jefeta, starszego, był przodkiem wszystkich Hebrajczyków. 22 Synowie Szema [to]: Elam, Aszur, Arpachszad, Lud i Aram. 23 Synowie Arama [to]: Uc, Chul, Geter i Masz. 24 Arpachszad miał syna Szelacha a Szelach miał syna Ewera. 25 Ewerowi urodziło się dwóch synów, jeden miał na imię Peleg, bo w jego dniach podzieliła się ziemia, a jego brat miał na imię Joktan. 26 Joktan miał synów: Almodada, Szelefa, Chacarmaweta, Jaracha, 27 Hadorama, Uzala, Diklę, 28 Owala, Awimaela, Szewę, 29 Ofira, Chawilę i Jowawa – wszyscy oni to synowie Joktana. 30 Osiedlili się, idąc od Mesza [w stronę] Sefar, gór wschodu. 31 To są synowie Szema według ich rodzin, według ich języków, ich ziem i ich narodów. 32 To są rodziny synów Noacha, według ich potomków w ich narodach. Z nich rozprzestrzeniły się narody na ziemi po potopie.

11

1 Cała ziemia miała jeden język i jednakowe pojęcia. 2 Podczas swojej wędrówki ze wschodu znaleźli dolinę w ziemi Szinar i osiedli tam. 3 Powiedzieli jeden do drugiego: Wyróbmy cegły i wypalmy je w ogniu. I cegły [służyły] im jako kamień, a smoła [służyła] im jako zaprawa. 4 I powiedzieli: Zbudujemy sobie miasto i wieżę, której szczyt będzie w niebie. Uczynimy sobie imię, żebyśmy nie byli rozproszeni po całej ziemi. 5 Bóg objawił się, aby zobaczyć to miasto i tę wieżę, którą wybudowali ludzie. 6 I powiedział Bóg: Są jednym narodem, o jednym języku i tak zaczęli postępować! Więc teraz nie powstrzymają się [już] od niczego, co postanowią uczynić. 7 Zejdźmy i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał języka drugiego. 8 Rozproszył ich Bóg stamtąd po całej ziemi i przerwali budowę miasta. 9 Dlatego [miasto] nazwano Bawel, bo tam pomieszał Bóg język całej ziemi i stamtąd rozproszył ich Bóg po całej ziemi.

10 To są potomkowie Szema: Szem miał sto lat, gdy urodził mu się syn Arpachszad, dwa lata po potopie. 11 I żył Szem po narodzinach Arpachszada pięćset lat, i miał synów i córki. 12 Arpachszad miał trzydzieści pięć lat, gdy urodził mu się syn Szelach. 13 I żył Arpachszad po narodzinach Szelacha czterysta trzy lata, i miał synów i córki. 14 Szelach miał trzydzieści lat, gdy urodził mu się syn Ewer. 15 I żył Szelach po narodzinach Ewera czterysta trzy lata, i miał synów i córki. 16 Ewer miał trzydzieści trzy lata, gdy urodził mu się syn Peleg. 17 I żył Ewer po narodzinach Pelega czterysta trzydzieści lat, i miał synów i córki. 18 Peleg miał trzydzieści lat, gdy urodził mu się syn Reu. 19 I żył Peleg po narodzinach Reu dwieście dziewięć lat, i miał synów i córki. 20 Reu miał trzydzieści dwa lata, gdy urodził mu się syn Serug. 21 I żył Reu po narodzinach Seruga dwieście siedem lat, i miał synów i córki. 22 Serug miał trzydzieści lat i urodził mu się syn Nachor. 23 I żył Serug po narodzinach Nachora dwieście lat, i miał synów i córki. 24 Nachor miał dwadzieścia dziewięć lat, gdy urodził mu się syn Terach. 25 I żył Nachor po narodzinach Teracha sto dziewiętnaście lat, i miał synów i córki. 26 Terach miał siedemdziesiąt lat i miał synów: Awrama, Nachora i Harana. 27 A to są potomkowie Teracha: Terach miał synów: Awrama, Nachora i Harana, a Haran miał syna Lota. 28 Haran umarł za życia swojego ojca, w ziemi swoich narodzin, w Ur Kasdim. 29 Awram i Nachor wzięli sobie żony, Awram żonę o imieniu Saraj, a Nachor żonę o imieniu Milka, córkę Harana, ojca Milki i Jiski. 30 Ale Saraj była niepłodna, nie rodziła dzieci. 31 Terach wziął swojego syna Awrama. [Terach i Awram] wyruszyli z imi z Ur Kasdim, by iść do ziemi Kanaan; dotarli do Charanu i osiedli tam. 32 Lat Teracha było dwieście pięć. I umarł Terach w Charanie.