Paraszat HAAZINU

32

¹ Baczcie, niebiosa, [i bądźcie moimi świadkami, bo] ja będę mówił. Niech ziemia wysłucha [i będzie świadkiem łagodnych] słów moich ust. ² Niech moja nauka [Tory] kapie jak deszcz [i dostarcza życia światu]. Niech moje słowa ściekają jak rosa, [niech będą] jak ulewa na młode pędy, i jak krople deszczu na trawę. ³ Gdy wołam Imię Boga w błogosławieństwie, oddając cześć naszemu Bogu, [odpowiedzcie: Amen]. ⁴ Potężny, którego dzieła [kary i nagrody] są doskonałe, bo wszystkie Jego drogi są prawością. Bóg ufności, [wynagradzający sprawiedliwych, a nawet złych, jeśli czymś się zasłużyli -] bez niesprawiedliwości. [Wszyscy uznają, że] jest sprawiedliwy i uczciwy [w sądzie]. ⁵ Przekupstwo [jest ich], nie Jego, to skaza Jego synów – pokolenia przewrotnych i wypaczonych. ⁶ Pytajcie w modlitwie – czy tak macie odpłacić Bogu? Lud, który otrzymał Torę, a nie stał się mądry! Czy nie jest On waszym Ojcem, skoro nazywa was Swoją własnością? Uczynił was [wyjątkowym narodem] i wyznaczył wam cel. ⁷ Pamiętajcie przeszłe dni, [gdy Bóg ukarał grzesznych]. Rozważcie lata [minionych] pokoleń. Zapytaj proroków, a odpowiedzą ci, [zapytaj] starszyzny, a wyjaśnią ci. ⁸ Gdy Najwyższy wyznaczył narodom ich udział [po potopie], gdy rozproszył śmiertelników [po zburzeniu wieży Bawel], ustalił granice [siedemdziesięciu odrębnych] ludów, według liczby synów Jisraela, [siedemdziesięciu potomków Jaakowa]. ⁹ [Uratował narody], gdyż własnością Boga jest Jego lud, [ukryty pośród nich]. Jaakow [i jego synowie są] Jego dziedzictwem, [bo zasługa Jaakowa była potrójna, jak sploty] sznura. ¹⁰ Znalazł go, [wiernego Mu], w opustoszałej ziemi, w wyschniętej, straszliwej pustyni. Otoczył go [obłokami Swej Obecności, poprzez Torę] obdarzył go zrozumieniem i chronił go [od węży i skorpionów], jak źrenicy oka. ¹¹ [Troszczył się o niego], jak orzeł, który rozbudza swoje gniazdo [łagodnie], wznosząc się nad swymi młodymi [nie dotykając ich], i rozpościera swoje skrzydła, bierze je i nosi je [bezpiecznie] na wierzchu [skrzydeł]. ¹² Bóg sam go prowadził i nie było z nim żadnej innej siły. ¹³ Umieścił go [w ziemi Jisraela], na wyżynie świata, żeby mógł jeść [szybko dojrzewające] plony [jej] pól. Pozwolił mu sycić się modem [fig, które rosną na] skalistej [ziemi], i oliwą z [oliwek, które rosną na] twardej opoce [ziemi Gusz Chalaw], ¹⁴ śmietaną od krów i mlekiem owiec, tłustością jagniąt i baranów hodowanych w Baszan, i kozłów, i tłustą pszenicą. I pił krew winnych gron – wyśmienite [wino]. ¹⁵ Ale Jisrael utył i wierzgał – utyłeś, stałeś się tłusty i opasły. I opuścił Boga, który go uczynił, i wzgardził Skałą swojego zbawienia. ¹⁶ Podjudzili Go obcymi [bożkami], rozdrażnili Go obrzydliwościami. ¹⁷ Zarzynali [zwierzęta] na ucztę dla demonów, które są pozbawione mocy, dla przeraźliwych sił, których nie znali, dla nowych [bożków], dopiero co uczynionych, którym nie okazywali względów wasi przodkowie. ¹⁸ Porzuciłeś Skałę, która cię zrodziła, zapomniałeś Boga, który cię wywiódł z łona, ¹⁹ co widząc Bóg zapłonął gniewem, podsyconym przez Jego synów i córki. ²⁰ I powiedział: Usunę od nich Swoją Obecność i będzie Mi objawione, jaki będzie ich koniec. Bo jest to pokolenie przewrotne, dzieci, w których nie ma wierności. ²¹ Zakwestionowali Moją wyłączność czymś, co nie jest przeraźliwą siłą i rozdrażnili Mnie swymi marnościami, więc i Ja zakwestionuję ich wyłączność nikczemnym ludem bez [imienia], rozdrażnię ich narodem głupców. ²² Bo rozpali się ogień Mojego gniewu i buchnie aż do najniższych głębin Szeolu, niosąc kres ziemi i jej urodzajom i trawiąc [Jerozolimę, która jest] założona na górach. ²³ Połączę nieszczęścia przeciwko nim, Moje plagi będą siać pośród nich zniszczenie. ²⁴ Spuchną od głodu, pożerani będą przez drapieżne ptactwo, będą dręczeni goryczą śmierci. Kły zwierząt zapuszczę na nich, jad tych, które pełzają w prochu. ²⁵ Na zewnątrz [miasta] osieroci ich miecz [najeźdźcy], a wewnątrz groza śmierci zniszczy komnaty [serc] młodzieńców i panien, niemowląt razem ze starcami. ²⁶ Byłem gotów cisnąć ich na kraniec świata, pamięć o nich wymazać spośród ludzkości. ²⁷ Ale wzdrygałem się, by nie sprowokować tym ich wrogów, by ci, którzy ich napadli, nie pysznili się mówiąc: Nasza siła zwyciężyła, to nie Bóg dokonał tego wszystkiego. ²⁸ Bo [wróg Jisraela] jest narodem pozbawionym dobrej rady i nie ma pomiędzy nimi rozeznania, [żeby wiedzieli, że ich zwycięstwo pochodzi od Boga]. ²⁹ Jeżeli byliby mądrzy, pojęliby to, rozważyliby, co będzie ich końcem. ³⁰ [Pomyśleliby]: Jak może jeden [z nas] ścigać tysiące [Jisraela], a dwóch zmusić do ucieczki dziesięć tysięcy, gdyby [Ten, który jest] ich Skałą, nie ustąpił ich [nam]. To Bóg wydał ich w nasze ręce. ³¹ Bo moc [tych, którzy nas napadli], nie jest jak nasza Moc. [Lecz] nasi wrogowie stali się naszymi sędziami. ³² Bo kara na nich będzie jak kara na lud Sodomy, a chłosta na nich jak na lud Gomory, dotkną ich plagi tak straszne, jak [ukąszenia] jadowitych węży. Odpłata za ich postępki będzie jak ich własna trucizna. ³³ Jak jad węży jest puchach ich kary i jak jad okrutnych żmij. ³⁴ Czyż wszystko to nie jest schowane u Mnie, zapieczętowane w Moim skarbcu do dnia sądu? ³⁵ Do Mnie należy karanie i Ja odpłacę w czasie, gdy pójdą na wygnanie z ich ziemi, bo bliski jest dzień ich klęski i spieszy się wszystko, co na nich ma przyjść. ³⁶ Gdyż Bóg osądzi Swój lud i wymierzy karę Swym skruszonym sługom, bo wie, że gdy [siła ich wrogów] wzrosła, [synowie Jisraela] zostali porzuceni i zapomniani. ³⁷ Wtedy On powie: Gdzie jest ich potęga, skała, której ufali? ³⁸ Którzy jedli tłuszcz zarzynanych [zwierząt] i pili wino ich darów wylania, niech powstaną i pomogą wam, niech będą waszą ochroną. ³⁹ Uznaj teraz, że to Ja jestem! Ja jestem Te, [Jedyny], i nie ma boga oprócz Mnie. Ja uśmiercam i ożywiam, Ja ranię i leczę. I nikt [z tych, którzy grzeszą przeciwko Mnie], nie ujdzie Mojej kary. ⁴⁰ Bo Moją Obecność utwierdziłem w niebie i powiedziałem: Ja jestem życiem wiecznym. ⁴¹ Mój miecz zostanie objawiony jak podwójny blask światła z jednego krańca nieba po drugi, a Moja ręka dokona sądu [nad wrogami Jisraela]. Przywiodę karę na nich, [bo oni są również] Moimi przeciwnikami. I odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą. ⁴² Upoję Moje strzały krwią [wrogów] i Mój miecz będzie syty [ich] mięsa, z powodu krwi zabitych i uprowadzonych [spośród Jisraela], nawet w pierwszych napaściach wroga. ⁴³ [Wtedy] narody będą wychwalać Jego lud, bo odpłaci za krew Swoich sprawiedliwych sług i wymierzy karę tym, którzy Go nienawidzą, i będzie ona przebłaganiem za Jego ziemię i Jego lud. ⁴⁴ Mosze przyszedł i wypowiedział wszystkie słowa tej pieśni przed ludem, on i Hoszea, syn Nuna. ⁴⁵ Gdy Mosze skończył wypowiadać wszystkie te słowa do całego Jisraela, ⁴⁶ powiedział do nich: Weźcie sobie do serca wszystkie te słowa, którymi was ostrzegam, żebyście nakazali je swoim dzieciom, aby starannie wypełniały wszystkie słowa tej Tory. ⁴⁷ Bo nie jest to dla was próżna nauka, lecz jest to wasze życie i przez tę naukę wytrwacie w ziemi, do której idąc przechodzicie przez Jordan, żeby ją posiąść. ⁴⁸ Bóg przemówił do Moszego w środku tego dnia, wyjaśniając mu: ⁴⁹ Wejdź na tę górę Awarim, na górę Newo, która jest w ziemi Moaw naprzeciw Jerycha w posiadanie. ⁵⁰ I umrzesz na górze, na którą się wspiąłeś, i zostaniesz dołączony do swojego ludu, tak jak twój brat Aharon umarł na górze Hor i został dołączony do swojego ludu. ⁵¹ Bo przestąpiliście Moje słowo pośród synów Jisraela przy wodach Meriwa [„Kłótni”] w Kadesz, na pustyni Cin, i nie uświęciliście Mojego Imienia pośród synów Jisraela. ⁵² Bo ujrzysz ziemię z daleka, lecz tam nie wejdziesz, do ziemi, którą Ja dam synom Jisraela.