Paraszat CAW

6

¹ Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: ² Nakaż Aharonowi i jego synom – to jest przepis prawa oddania wstępującego [ola]: jest to oddanie wstępujące [ola], które [może] płonąć na ołtarzu całą noc, do rana. I ogień ołtarza będzie płoną z nim. ³ Kohen założy swoją, [uszytą na miarę], tunikę z lnu i założy na swoje ciało spodnie z lnu. Nabierze [szuflą] popiół, który pozostał z oddania wstępującego [ola], które ogień strawił na ołtarzu, i umieści go obok ołtarza [po wschodniej stronie rampy]. ⁴ [Potem powinien] zdjąć swoje ubranie i założyć inne ubranie, [zanim] wyniesie ten popiół na miejsce rytualnie czyste, poza obozem. ⁵ A ogień na ołtarzu będzie płonął, nie wygaśnie. I zapali na nim kohen drwa każdego poranka, i ułoży na nich oddanie wstępujące [ola], i zmieni na nim w wonny dym tłuszcze z oddań pokojowych [szlamim]. ⁶ Ogień nieustanny [dla codziennego zapalania świeczenika] będzie płonął na ołtarzu [zewnętrznym] i nie wygaśnie. ⁷ A to jest przepis prawa oddania hołdowniczego [mincha]. Przybliżą je synowie Aharona, przed Boga, [blisko miejsca, gdzie koheni wstępują] na ołtarz. ⁸ [Jeden z kohenów] nabierze z niego tyle, ile zmieści mu się w dłoni pod trzema [zaciśniętymi] palcami, z wybornej mąki oddania hołdowniczego [mincha] i z jego oliwy. [Potem weźmie] całe kadzidło, które jest na oddaniu hołdowniczym [mincha], i zmieni [je] w wonny dym na ołtarzu na kojących zapach, by [człowiek] był pamiętany przez Boga. ⁹ A pozostałość z niego zjedzą Aharon i jego synowie, będzie zjedzone jako przaśniki w świętym miejscu, zjedzą je na dziedzińcu Namiotu Wyznaczonych Czasów. ¹⁰ [Pozostałość] nie będzie pieczona [jako] kwaśna. Dałem im je jako ich udział z Moich [oddań] ogniowych. Jest to najświętsze. [Oddanie hołdownicze tego, kto zgrzeszył, jest jak] oddanie za grzech [- nabierając tyle, ile zmieści mu się w dłoni pod trzema zaciśniętymi palcami, musi to zrobić z intencją, że jest to oddanie za grzech. Ale dobrowolne oddanie hołdownicze jest] jak oddanie za winę, [intencja nie jest istotna]. ¹¹ Każdy mężczyzna z potomków Aharona może je jeść, [jest to] wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń z [oddań] ogniowych dla Boga. Cokolwiek ich dotknie, stanie się uświęcone.

¹² Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: ¹³ To jest oddanie Aharona i jego synów, które przybliżą oddając Bogu w dniu, kiedy [jeden z nich] będzie namaszczany: dziesiąta część efy wybornej mąki, oddanie hołdownicze [mincha], nieustanne. Połowa [składana jest] rano, połowa wieczorem. ¹⁴ Będzie przyrządzone na patelni, z oliwą. Będzie przyniesione po sparzeniu [wodą, wielokrotnie] pieczone, [w piecu i na patelni]. Przybliżysz się oddając je jako oddanie hołdownicze [mincha], [pokruszone na] kawałki, na zapach kojący dla Boga – ¹⁵ [gdy Najwyższy Kohen umrze], kohen, który będzie namaszczony na jego miejsce, spośród jego synów, przygotuje je. [To jest] wieczny bezwzględny nakaz od Boga, będzie całkowicie zmienione w wonny dym. ¹⁶ [Podobnie] każde oddanie hołdownicze [mincha] kohena będzie całkowicie [spalone]. Nie będzie jedzone.

¹⁷ Bóg powiedział do Moszego wyjaśniając mu: ¹⁸ Przemów do Aharona i jego synów – to jest przepis prawa oddania za grzech [chatat]: w miejscu, gdzie zarżniesz oddanie wstępujące [ola], zarżniesz oddanie za grzech [chatat], przed Bogiem. Jest to najświętsze. ¹⁹ Kohen, który składa oddanie za grzech, zje je. Ma być zjedzone w świętym miejscu, [mianowicie] na dziedzińcu Namiotu Wyznaczonych Czasów. ²⁰ Wszelkie [jedzenie], które dotknie mięsa [oddania], stanie się uświęcone. Jeżeli trochę jego krwi skapnie na ubranie, to, na co skapnęła, ma być wyprane w świętym miejscu. ²¹ A naczynie gliniane, w którym [mięso z oddania za grzech] jest gotowane, ma być rozbite. A jeżeli gotowano w naczyniu miedzianym, będzie wyparzone wrzątkiem i wypłukane wodą. ²² Każdy mężczyzna spośród kohenów może zjeść [mięso z tego oddania]. Jest to najświętsze. ²³ I żadne oddanie za grzech [chatat], z którego część krwi była wniesiona do Namiotu Wyznaczonych Czasów, aby dokonać przebłagania w świętym [miejscu], nie będzie jedzone. Będzie spalone w ogniu.

7

¹ To jest przepis prawa oddania za winę [aszam]. Jest to najświętsze. ² W miejscu, gdzie zarżną oddanie wstępujące [ola], zarżną oddanie za winę [aszam]. Jego krwią opryskasz ołtarz dookoła. ³ I [kohen] przybliży cały jego tłuszcz: dorodny ogon, tłuszcz, który przykrywa wnętrzności, ⁴ i obie nerki [razem] z tłuszczem, który jest na nich, który jest na polędwicach. Usunie przeponę, która jest na wątrobie, razem z nerkami. ⁵ Kohen zmieni to w wonny dym na ołtarzu, [jako oddanie] ogniowe dla Boga. Jest to oddanie za winę [aszam]. ⁶ Każdy mężczyzna spośród kohenów może je jeść. Będzie zjedzone w świętym miejscu. Jest to najświętsze. ⁷ Oddanie za grzech [chatat] jest jak oddanie za winę [aszam], jeden jest przepis prawa dla nich. Kohenowi, który dokonuje przebłagania, należy się to. ⁸ [Podobnie] do kohena, który przybliży oddanie wstępujące [ola] człowieka będzie należeć skóra oddania wstępującego, które kohen przybliżył. ⁹ I każde oddanie hołdownicze [mincha] pieczone w piecu, a także każde przygotowane w rondlu, albo na patelni będzie należeć do kohena, który przybliżył je oddając. Będzie jego. ¹⁰ I każde [dobrowolne] oddanie hołdownicze [mincha, tego, kto popełnił grzech, które jest] suche, będzie dla wszystkich synów Aharona – tak dla jednego, jak dla reszty.

¹¹ To jest przepis prawa o zarzynanym na ucztę oddania pokojowego [zewach haszlamim], które [człowiek] przybliży oddając Bogu. ¹² Jeżeli przybliży je jako oddanie dziękczynne [toda], przybliży oddając razem z zarzynanym na ucztę oddaniem dziękczynnym [zewach hatoda] [dziesięć bochenków] przaśnego ciasta zmieszanego z oliwą i [dziesięć] przaśnych placków pomazanych oliwą, i [dziesięć bochenków przaśnego chleba pieczonego z] mąki, [która przedtem była sparzona i pomieszana z oliwą], ¹³ razem z [dziesięcioma] bochenkami zakwaszonego chleba. Przybliży swoje oddanie razem z zarzynanym na ucztę pokojowym oddaniem dziękczynnym [zewach toda haszlamim]. ¹⁴ I przybliży z niego [kohenowi] jeden [chleb] z każdego oddania [z czterech rodzajów chleba], jako wyznaczony dar dla Boga. [Te chleby] są dla kohena, który opryskał [ołtarz] krwią oddania pokojowego [szlamim]. Należą się jemu.

¹⁵ Mięso z zarzynanego na ucztę pokojowego oddania dziękczynnego [zewach todat haszlamim] będzie zjedzone w dniu jego przybliżenia. Nie pozostawi się nic z niego do rana. ¹⁶ Jeżeli jego oddaniem jest [zwierzę] zarzynane na ucztę, dla [wypełnienia] ślubowania, albo dobrowolnym darem, będzie zjedzone w dniu jego przybliżenia i cokolwiek z niego zostało, ma być zjedzone następnego dnia. ¹⁷ Cokolwiek zostanie z mięsa jego uczty na trzeci dzień, będzie spalone w ogniu. ¹⁸ Jeżeli [przybliża swoje oddanie z intencją], by było zjedzone trzeciego dnia, nie będzie przyjęte. Nie będzie liczone dla tego, kto je przybliżył, będzie to odstręczające [dla Boga]. I człowiek, który zje z niej, poniesie [karę] za swoje przewinienie. ¹⁹ Mięso [oddania szlamim], którego dotknie cokolwiek rytualnie skażonego, nie będzie jedzone, będzie spalone w ogniu. Ale [uświęcone] mięso – każdy, kto jest rytualnie czysty, może jeść to mięso. ²⁰ [Jeżeli] człowiek zje z mięsa oddania pokojowego zarzynanego na ucztę [zewach haszlamim] dla Boga, gdy rytualne skażenie jest na nim – jego dusza będzie odcięta od jego ludu. ²¹ [Jeżeli] człowiek dotknie czegokolwiek rytualnie skażonego – czy to skażonego rytualnie człowieka, czy skażonego rytualnie zwierzęcia, [to jest jego padliny], czy jakiejkolwiek [padliny] wstrętnego zwierzęcia i je z mięsa oddania pokojowego zarzynanego na ucztę [zewach haszlamim], które jest dla Boga – jego dusza będzie odcięta od jego ludu.

²² Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: ²³ Przemów do synów Jisraela: Nie będziecie jedli żadnego [przybliżonego jako oddanie] tłuszczu byka, owcy ani kozy. ²⁴ Tłuszczu padliny i tłuszczu rozszarpanego zwierzęcia można użyć do wszelkiej czynności, ale nie wolno go jeść. ²⁵ [Jeżeli] ktokolwiek zje [złożony ja oddanie] tłuszcz zwierząt, które są przybliżane jako [oddanie] ogniowe dla Boga, dusza [tego człowieka], który go zjadł, będzie odcięta od jego ludu. ²⁶ Nie będziecie jedli żadnej krwi we wszystkich waszych siedzibach, czy to z ptactwa, czy z bydła. ²⁷ [Jeżeli] człowiek je jakąkolwiek krew, [jego] dusza będzie odcięta od jego ludu. ²⁸ Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: ²⁹ Powiedz synom Jisraela: Jeżeli ktoś przybliży oddając swoje oddanie pokojowe zarzynane na ucztę [zewach haszlamim] dla Boga, przyniesie swoje oddanie Bogu [osobiście], ze [zwierzęcia wyznaczonego jako] jego zarzynane na ucztę szlamim. ³⁰ We własnych rękach przyniesie [oddania] ogniowe Bogu. Przyniesie tłuszcz, który jest na mostku, żeby zakołysać mostkiem [na cztery strony] przed Bogiem, wykonując kołysanie przed Bogiem. ³¹ I kohen zmieni tłuszcz w wonny dym na ołtarzu. Mostek będzie dla Aharona i jego synów. ³² Prawy udziec dasz jako podniesiony dar dla kohena z waszych oddań pokojowych zarzynanych na uczty [zewach haszlamim]. ³³ [Każdy] z synów Aharona, który przybliży krew oddania pokojowego i tłuszcz, będzie miał udział w prawym udźcu. ³⁴ Bo mostek kołysania i udziec podniesionego daru wziąłem od synów Jisraela z ich oddań pokojowych zarzynanych na ucztę [zewach haszlamim] i dałem je Aharonowi, kohenowi i jego synom. Jest to wieczny bezwzględny nakaz, [żeby te dary były zbierane] od synów Jisraela. ³⁵ [Wszystko] to są [przywileje] Aharona i jego synów z [oddań] ogniowych dla Boga, w dniu, gdy zostali namaszczeni, gdy przybliżył [ich uświęcając], by byli kohenami dla Boga, ³⁶ ponieważ Bóg nakazał, w dniu ich uświęcenia, [by] dawali im to synowie Jisraela. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla ich pokoleń. ³⁷ To są przepisy praw dla ola, mincha, chatat, aszam, dla dnia upełnomocnienia [do służby kohena] i zewach haszlamim, ³⁸ które Bóg nakazał Moszemu na górze Synaj, w dniu, gdy On nakazał synom Jisraela, by przybliżali swe oddania Bogu na pustyni Synaj.

8

¹ Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: ² Zabierz Aharona i jego synów z nim. [Weź] ubrania i olej namaszczenia, i młodego byka na oddanie za grzech [chatat], i dwa barany, i kosz przaśnych chlebów. ³ I zgromadź całą społeczność u wejścia Namiotu Wyznaczonych Czasów. ⁴ Mosze zrobił [dokładnie] tak, jak Bóg mu nakazał, a społeczność zgromadziła się u wejścia Namiotu Wyznaczonych Czasów. ⁵ I Mosze powiedział do społeczności: To jest rzecz, którą Bóg nakazał wykonać. ⁶ Mosze przybliżył w oddaniu Aharona i jego synów i zanurzył ich w wodzie [mykwy]. ⁷ Założył [Aharonowi] tunikę, obwiązał go pasem i ubrał go w suknię, i założył mu efod, i owinął go pasem efodu, i przystroił go nim. ⁸ I umieścił na nim napierśnik, i włożył do napierśnika Światłości i Doskonałości [Urim i Tumim]. ⁹ I umieścił zawój na jego głowie, a na zawoju nad jego twarzą umieścił złoty diadem, świętą opaskę, tak jak Bóg przykazał Moszemu. ¹⁰ I wziął Mosze olej namaszczenia, i namaścił Miejsce Obecności i wszystkie [sprzęty], które są w nim, uświęcając je. ¹¹ Pokropił [olejem namaszczenia] ołtarz siedem razy. Namaścił ołtarz i wszystkie jego sprzęty, kadź i jej podstawę, aby je uświęcić. ¹² Wylał [trochę] oleju namaszczenia na głowę Aharona i namaścił go, aby go uświęcić. ¹³ Przybliżył w oddaniu synów Aharona, ubrał ich w tuniki i obwiązał [każdego z nich] pasem, i zawinął wysokie zawoje [na] ich [głowach], wszystko tak, jak Bóg przykazał Moszemu. ¹⁴ Przywiódł młodego byka oddania za grzech [chatat], a Aharon i jego synowie uścisnęli rękami głowę młodego byka oddania za grzech [chatat]. ¹⁵ Mosze zarżnął [go], wziął krew, i pomazał nią rogi ołtarza dookoła swoim wskazującym palcem. I oczyścił ołtarz. Wylał [pozostałą] krew u podstawy ołtarza i uświęcił go, [dając mu moc] dokonywania na nim przebłagania. ¹⁶ I wziął cały tłuszcz, który jest na wnętrznościach, i przeponę wątroby, i obie nerki, i ich tłuszcz i Mosze zmienił [to] w wonny dym na ołtarzu. ¹⁷ Młodego byka spalił w ogniu, z jego skórą, jego mięsem i jego nieczystościami – poza obozem, tak jak Bóg przykazał Moszemu. ¹⁸ Przybliżył oddając barana oddania wstępującego [ola], a Aharon i jego synowie uścisnęli rękami głowę barana. ¹⁹ Zarżnął [go] i opryskał jego krwią ołtarz dookoła. ²⁰ Mosze pociął barana na odpowiednie części i zmienił w wonny dym głowę, te [pocięte] części i tłustość. ²¹ [A wcześniej] Mosze obmył wnętrzności i nogi [zwierzęcia] w wodzie i [dodawszy resztę] zmienił w wonny dym całego barana. Jest to oddanie wstępujące [ola], na zapach kojący, [oddanie] ogniowe dla Boga, tak jak Bóg przykazał Moszemu. ²² Przybliżył drugiego barana, barana upełnomocnienia, i uścisnęli, Aharon i jego synowie, swymi rękami głowę barana. ²³ Zarżnął! I wziął Mosze trochę jego krwi, i pomazał środkową część prawego ucha Aharona i kciuk jego prawej ręki, i duży palec jego prawej nogi. ²⁴ I przybliżył w oddaniu synów Aharona, i pomazał Mosze krwią środkową część ich prawych uszu i kciuk ich prawych rąk, i duży palec ich prawych nóg. A [pozostałą] krwią opryskał Mosze ołtarz dookoła. ²⁵ Wziął tłuszcz i dorodny ogon, i cały tłuszcz, który jest na wnętrznościach, i przeponę, i obie nerki razem z ich tłuszczem, i prawy udziec. ²⁶ Z kosza przaśnych chlebów, który jest przed Bogiem, wziął jeden bochenek przaśnego chleba i jeden bochenek chleba [gotowanego i pieczonego] w oliwie, i jeden placek i położył je na tłuszczach i na prawym udźcu. ²⁷ I położył to wszystko na dłoniach Aharona i na dłoniach jego synów i zakołysał tym [na cztery strony, wykonując] kołysanie przed Bogiem. ²⁸ Wziął to Mosze z ich dłoni i zmienił w dym na ołtarzu razem z oddaniem wstępującym [ola]. To było oddanie upełnomocnienia, zapach kojący, [oddanie] ogniowe dla Boga. ²⁹ Wziął Mosze mostek i zakołysał nim, wykonując kołysanie przed Bogiem. Należał się Moszemu jako część z barana upełnomocnienia, tak jak przykazał Bóg Moszemu. ³⁰ Wziął Mosze trochę oleju namaszczenia i trochę krwi, która była na ołtarzu, i pokropił Aharona i jego ubrania, i jego synów, i ubrania jego synów z nim. I uświęcił Aharona i jego ubrania, jego synów i ubrania jego synów z nim. ³¹ Mosze przemówił do Aharona i jego synów: Ugotujcie mięso u wejścia Namiotu Wyznaczonych Czasów i zjedzcie je tam razem z chlebem, który jest w koszu upełnomocnienia, tak jak nakazałem mówiąc: Aharon i jego synowie będą je jedli. ³² Pozostałość mięsa i chleba palicie w ogniu. ³³ Nie opuście wejścia Namiotu Wyznaczonych Czasów przez siedem dni, aż do dnia wypełnienia się dni upełnomocnienia. Bo przez siedem dni, będziecie upełnomocniani. ³⁴ Bóg nakazał, że cokolwiek zostało uczynione tego dnia, ma być czynione przez [wszystkie siedem dni], aby dokonać przebłagania dla was. ³⁵ Pozostaniecie u wejścia Namiotu Wyznaczonych Czasów dzień i noc przez siedem dni i będziecie przestrzegać obowiązku [nałożonego na was] przez Boga – abyście nie poumierali, bo tak zostało mi przykazane. ³⁶ I uczynił Aharon oraz jego synowie wszystkie te rzeczy, które nakazał Bóg przez Moszego.