Wyjaśnienie. Malchut składa się z dziesięciu sfirot i ma dwa ukończenia:
Trzy wierzchołki szin, nazywane koroną, oznaczają światło biny, or hasadim – światło miłosierdzia, które schodzi z parcufa Imy w parcuf malchut. To światło biny, or hasadim – światło miłosierdzia, tworzy w malchut nowe altruistyczne właściwości, altruistyczne zamiary – otrzymać ze względu na Stwórcę, po czym parcuf malchut jest w stanie otrzymać od parcufa Z’A or hochma (światło mądrości). W takiej więzi pomiędzy sobą Z’A i malchut nazywane są mężem i żoną, a światło, które malchut otrzymuje od Z’A, nazywa się „sto błogosławień”.
Dlatego, to nowe ukończenie parcufa malchut w sfirze jesod, zamiast sfiry malchut, które nazywa się jesod de-nukwa, nazywa się centralną kropką zamieszkania, ponieważ całe zamieszkanie świata odbywa się od niego, dzięki niemu. Parcuf malchut jest sumą wszystkich stworzeń, wszyscy jesteśmy jego częściami. Wszystkie światy i je zasiedlający przedstawiają sobą różne części parcufa malchut świata Acilut.
Każdy wyższy parcuf w stosunku do niższego nazywa się jego stwórcą, dlatego że powstał, urodził się, z wyższego w stosunku do niego. Dlatego też, w stosunku do wszystkich stworzeń, parcuf Z’A świata Acilut nazywa się i jest Stwórcą, naszym Stwórcą.
Dlatego litera ש szin nazywa się – prawda, jak i litera ת taw, jak również nazywa się pieczęcią Stwórcy, tak jak litera taw, ponieważ pieczęć oznacza: ukończenie duchowego obiektu – parcufa, podobnie do pieczęci, która jest postawiona na końcu listu napisanego w imieniu Stwórcy. Znak samego Stwórcy podobny jest do Niego, dlatego pieczęć nazywa się znakiem prawdy, gdyż wyłącznie obecność pieczęci daje listowi siłę prawdy, pieczęć stwierdza prawdziwość napisanego.
Lecz ważność litery szin przewyższa ważność litery taw, ponieważ litera szin – początkowa litera słowa Szadaj, jednego z imion Stwórcy, i oznacza Jego siłę, którą On powiedział stworzeniu: „daj” – wyhamuj i nie opuszczaj się niżej – nie opuszczaj się poniżej litery szin.
Z tego wychodzi, że świat może istnieć i jego zasiedlający mogą istnieć, wyłącznie za pomocą litery szin, dzięki jej właściwości – ograniczać rozprzestrzenienie światła. Powiedział Stwórca: „Wyhamuj stworzenie na literze szin i nie rozprzestrzeniaj się bardziej do litery taw” – dlatego że jeżeli światło rozprzestrzeniłoby się do litery taw, to nieczyste życzenia otrzymałyby tak wielką siłę, że nie miałby człowiek żadnych możliwości wyjść z nich i osiągnąć altruistyczne właściwości. I dlatego kropka ukończenia szin nazywa się centralną kropką stworzenia.
Dlatego po tym jak zobaczyła litera ש szin, że Stwórca odmówił literze ת taw, właśnie z powodu tego, że kończąc poprzez nią rozprzestrzenienie światła tworzą się tym bardzo ciężkie warunki do naprawienia świata poprzez człowieka, stwierdziła litera ש szin, że jej właściwością Szadaj można stworzyć świat, i była pewna, że Stwórca wybierze ją, jej właściwości, jako osnowę stworzenia, przecież są w niej wszystkie przewagi, z powodu których Stwórca odmówił literze ת taw.
Przy tym jest w niej ta sama przewaga, co i w literze ת taw: one są pieczęcią Stwórcy – prawdą. A oprócz tego jest w niej dodatkowa przewaga: poprzez nią nazwano imię Szadaj, nowe ukończenie malchut dla zasiedlających świat, zamiast ukończenia właściwością litery ת taw. Wychodząc z tego wszystkiego, litera ש szin znalazła w sobie siły i śmiałość, by powstać przed Stwórcą i zaproponować stworzenie świata poprzez nią.
Lecz odpowiedział jej Stwórca, że właśnie z powodu jej dodatkowych przewag w porównaniu do litery ת taw, wzmacniają się przeciwne jej nieczyste siły. Przecież na przeciwko każdej litery – siły – właściwości duchowo czystych, znajdują się przeciwne jej nieczyste siły – egoistyczne życzenia, jak powiedziano: „To, naprzeciwko tego stworzył Stwórca”.
Zwiększenie nieczystych sił od właściwości litery ש szin, odbyło się od połączenia jej właściwości z nieczystymi właściwościami kłamstwa, podszywania się pod duchową czystość liter ק kuf i ר rejsz: nie byłoby sił istnienia kłamstwa w świecie, jeżeliby od razu rozpoznali, gdyby litery ק kuf i ר rejsz nie wzięłyby jako główną literę ש szin dla powstania słowa szeker – kłamstwo. A kiedy na początku słowa – właściwości kłamstwa, stoi prawda, to rzecz jasna myli się z tego powodu człowiek.
I to dlatego, że są dwa źródła nieczystych sił:
Małe świecenie (ner dakik), sam Stwórca wysyła nieczystym siłom, życzeniom, żeby mogły istnieć, by nie zniknęły do tej pory, dopóki jest w nich niezbędność „karać” nimi grzeszników. Lecz są to niewielkie siły, ich poziom jest niewielki, dlatego że otrzymują wyłącznie małe świecenie, wystarczające dla podtrzymania ich życia.
To małe świecenie schodzi w nieczyste siły od litery kuf, dlatego nieczyste siły zaczynają być podobne do człowieka światów BE’A, jak małpa w porównaniu do człowieka, jak powiedziano: „To, naprzeciwko tego stworzył Stwórca”.
Drugie źródło nieczystych sił powstaje z powodu duchowego upadku niższych: na skutek złych, egoistycznych czynów ludzi, światło z systemu czystych sił odchodzi w nieczyste. A pierwszy czyn jest to grzech Adama, na skutek czego system nieczystych sił nabył taką samą konstrukcję, jak system czystych sił, i rozmieścił się naprzeciwko, poziomo do niej. W skutku tego, naprzeciwko czystych światów ABE’A pojawiły się nieczyste światy ABE’A.
Drugie źródło nieczystych sił jest to litera ר rejsz, mówiąca o tym, że nieczyste siły wznoszą się i przylepiają do czystych sił, aż do biny w malchut, która oznacza się literą ד dalet.
Jak już było mówione, dwadzieścia dwie litery parcufa malchut świata Acilut są podzielone w niej na trzy grupy liter: jedynki w binie, dziesiątki w Z’A i setki w malchut.
Litery alef, bet, gimel odpowiadają sfirot keter, hochma, bina, które nazywa się głową duchowego obiektu, a litery od dalet do tet mają odniesienie do ciała parcufa.
א alef – keter – rosz,
ב bet – hochma – rosz,
ג gimel – bina – rosz,
ד dalet – hesed – guf,
ה hej – gwura – guf,
ו waw – tiferet – guf,
ז zajn – necah – guf,
ח het – hod – guf,
ט tet – jesod – guf.
Guf otrzymuje wyłącznie to, co schodzi do niego z rosz. Dlatego ד dalet – początkowa litera guf, poprzez którą guf otrzymuje światło od rosz, nazywa się „dala we anija” – porzucona i biedna. Dalet otrzymuje wyłącznie to, co gimel jej da. Ponieważ w gimel jest światło miłosierdzia – or hasadim, więc ono schodzi w dalet.
A litera gimel dlatego nazywa się gimel hasadim – tworzący miłosierdzie – według jej działań odnośnie dalet, która bez tego w ogóle jest pozbawiona światła. Wypinający, ostry, prawy kąt w literze dalet jest symptomem tego, że dalet ma w nadmiarze światło miłosierdzia.
Lecz naprzeciwko czystej, altruistycznej malchut jest nieczysta malchut, dumnie nie życząca sobie otrzymywać od ג gimel i zależeć od niej. A powstaje w życzeniu być głową, dlatego zaciera się w literze ד dalet ostry kąt, mówiący o obecności światła miłosierdzia i obraca się w literę ר rejsz, która jest pisana i wypowiadana poprzez dwie litery ד rejsz i ש szin.
Rzeczywiste połączenie czystych Z’A i malchut nazywa się ehad (jeden), i składa się z liter א alef, ח het, ד dalet, ponieważ litery od alef do het – jest to dziewięć sfirot Z’A, a on daje od litery ג gimel biny literze ג gimel malchut, z tego powodu malchut staje się literą ד dalet, z wystającym prawym kątem, od obecności światła miłosierdzia. Na skutek tego Z’A i malchut stają się jednością.
Kiedy niżsi, czyli ludzie, grzeszą w swoich działaniach, czyli zamiarach, dają tym samym siłę nieczystej malchut przylepić się do czystej malchut – ד dalet, wytrzeć jej ostry kąt światła miłosierdzia i uczynić z niej literę ר rejsz. I tym, ze słowa ehad (jeden), staje się słowo aher (drugi), inny, cudzy: אחד alef-het-dalet słowa ehad wymienione na אחר alef-het-rejsz słowa aher, dlatego że zamiast więzi ze Stwórcą, pojawia się więź z innymi, nieczystymi siłami, które nazywane są „cudzymi bogami” – Elokim Aherim, które przylepiają się do Z’A i malchut czystego świata Acilut.
To doprowadza do tego, że litery ק kuf i ר rejsz krzywdzą pieczęć Stwórcy ש szin, literę prawdy. Na skutek tego jesod de-malchut, otrzymująca od jesod de-Z’A, staje się związana zamiast z czystym źródłem – z nieczystym, gdyż za pomocą litery ש szin tworzy się nowy jesod nieczystej malchut.
Stąd nieczyste siły rozwijają się do dziesięciu sfirot, z rosz i guf, a ש szin staje się ich punktem całego spustoszenia, dlatego że od zniszczenia czystego rodzi się nieczyste. I dlatego, z tego urodził się system nieczystych światów ABE’A nieczystego człowieka.
I tak zostało wyjaśnione, jak litery ק kuf i ר rejsz stały się dwoma źródłami objawienia i rozwoju nieczystych sił. A ponieważ nieczyste siły udają czyste, to nazywane są one zakłamane, fałszywe litery, celem których jest zniszczyć system czystych sił i ich jedność ze Stwórcą, żeby stworzyć siebie ze zniszczenia czystych sił.
To urodzenie nieczystych sił i zniszczenie czystych sił jest możliwe na skutek tego, że litera ש szin w jesod de-malchut połączyła się z nieczystymi siłami, na skutek fałszowania litery ד dalet w literę ר rejsz, czym przerobiły i podrobiły AHa’D w AHe’R i stworzyły tym samym system nieczystych sił Elokim Aherim. A jeżeliby litery ק kuf i ר rejsz nie pochwyciły litery ש szin, to nie objawiłby się tak wielki system nieczystych sił, z jego wielkimi możliwościami kłamstwa i podrabiania wszystkiego w oczach człowieka.
Dlatego odpowiedział Stwórca literze ש szin: „Chociaż dobra jesteś, stoisz na początku słowa szeker (kłamstwo), z literami ק kuf i ר rejsz, przecież kradnąc ciebie, te litery będą mogły twoją siłą stworzyć cały system nieczystych sił i kłamstwa, i udawać czyste siły. Dlatego nie mogę twoimi właściwościami stworzyć świata, przecież dlatego, że jest naprzeciwko ciebie nieczysty system, nie jest możliwe poprzez ciebie osiągnąć cel stworzenia.”