Klucz Duszy
Kabała Luriańska
40. Jest poziom kaw emcai trzech rosz de-Atik, która powyżej dwóch linii. I rosz, która nazywa się „głowa poza uświadomieniem”, wymusza i łączy dwie linie – prawą i lewą, które są dwiema roszim: keter i ukryta hochma (stima) de-Arich Anpin, które znajdują się poniżej niego (Zohar, Idra Zutra str.16, p.27). Jednak one były ustawione i stały się korzeniem trzech linii, chociaż we wszystkich innych wypadkach, oprócz tego, środkowa linia umieszczona poniżej prawej i lewej. Tu znajdujemy trzy kategorie liniowego naprawienia:
1.liniowe naprawienie w trzech rosz Atika, gdzie kaw emcai znajduje się nad dwoma liniami,
2.liniowe naprawienie w Ga’R, gdzie w kaw smol jest niemożliwe objawienie hochmy (p.26),
3.liniowe naprawienie siedmiu niższych sfirot, kiedy w kaw smol jest otwarcie or hochma (p.27-29).
Or Szalom
40. …Wkrótce powrócimy do trzech rodzajów naprawienia linii, o których uczyliśmy się:
a) Naprawienie linii w katnucie. Uczyliśmy się, że na skutek wzniesienia malchut w każdej sfirze powstał kaw smol. Po czym był uczyniony ziwug na kelim biny i nazywa się on „kaw emcai”. I ta bhina była w Ga’R de-Nekudim, jak również w Ga’R de-Acilut.
b) Naprawienie linii w Ga’R: wiadomo, że w Z’A znajdują się reszimot od or hasadim ze świeceniem hochma, i dlatego Z’A każdego poziomu wznosi się w rosz poziomu prosząc o hochmę, i dlatego zmuszone były bina i hochma obrócić się jedna do drugiej „panim be panim”, gdzie bina powinna była połączyć się z hochmą. I uczyliśmy się, że Z’A dlatego nazywa się daat, ponieważ łączy je (pasuk: „… i poznał Adam Hawę”).
c) Naprawienie linii w Wa’K (był uczyniony w Acilut). Uczyliśmy się, że podczas wyjścia Ga’R (czyli or hochma, która świeci w gadlut).
Or Baruch
Pytanie o liniowym naprawieniu. Ogólny opis.
Należy rozróżnić siedem kategorii w tych trzech liniach:
1. Jedna linia. Trzeba rozróżnić w niej dwie właściwości:
a. Istota samych sfirot, która jest tet riszonot (9 pierwszych sfirot) znajdujących się nad malchut, które są wolne od awijut.
b. Kategoria „malchut”, stan obecności awijut, na który było uczynione skrócenie, która naprawia się poprzez masach, kiedy za pomocą or hozer malchut jest zdolna obłóczyć or jaszar.
2. Dwie linię. Również i tu trzeba wydzielić dwie właściwości:
a. Istota sfirot, które otrzymały teraz nową właściwość, która nazywa się jamin, z tego powodu, że malchut wzniosła się i wymieszała się z każdą sfirą. Na przykład jesod, który staje się skróconym, ponieważ malchut wzniosła się w jesod, dlatego otrzymuje tam jamin, a przyczyna tego jest w tym, że malchut która nazywała się wcześniej niższą (kiedy to za pomocą masachu zdolna była otrzymywać), teraz po wzniesieniu w jesod uważa się smol, i ta smol wpływa na to, że istota danej sfiry będzie określać się jako jamin.
b. Malchut w niższym stanie (lemata), zdolna jest uczynić ziwug i z tego powodu obłacza się w światło, wówczas kiedy ona jest w stanie smol, nie jest zdolna uczynić ziwug lecz tylko cimcum, co nazywa się smol, i wpływa to na to, że istota sfirot teraz staje się jamin. Stąd wynika to, że kiedy mówimy bet kawim (dwie linie), oznacza to to, że teraz nie ma światła w malchut, jak również w samych sfirot. Stąd określamy cztery kategorie (bhinot).
3. Trzecia linia nazywa się kaw emcai (środkowa linia). Malchut, która wzniosła się w binę nabywa jej właściwości, czyli nie wykorzystuje swoich indywidualnych właściwości, które nazywane są życzeniem otrzymywać. I jako skutek swojego wzniesienia w binę tworzy kaw smol, czyli cimcum. Kiedy znajduje się z dołu, może uczynić ziwug i otrzymywać, rozpoczynając od niej (malchut) i do góry, a teraz kiedy tworzy kaw smol – jest skrócona.
I teraz, kiedy malchut otrzymuje formę biny, wykorzystuje życzenie oddawać i osiąga or hasadim. I określa się to jako środkowa linia, i to jest z dwóch powodów:
a. Z powodu kli. Czyli kiedy malchut korzysta z życzenia oddawać, co nie jest jej istotą, przecież mówi się o malchut jako o posiadającej awijut, który nie ma żadnego odniesienia do dziewięciu pierwszych sfirot, lecz również nie określa się jako smol, przecież nie korzysta ze swojego życzenia otrzymywać lecz wyłącznie oddawać. I dlatego nazywa się „kaw emcai”.
b. Od przedłużenia światła. Czyli istota sfirot do ich wymieszania z malchut zawierała w sobie również or hochma, czyli do nich nie odnosi się awijut, żeby wyniknęło w nich jakiekolwiek skrócenie, i wtedy nie mogłyby świecić. Teraz, przy wzniesieniu malchut w binę, one są skrócone, i dlatego nazywane są imieniem kaw jamin. Jednak, kiedy świeci or hasadim według właściwości hafec hesed (pragnący miłosierdzia), to kaw jamin otrzymuje napełnienie. Również i smol, czyniący skrócenie na otrzymanie hochmy, lecz nie hasadim, i dlatego wynika, że środkowa linia dopełnia dwie inne, i jest to piąta właściwość rozróżniana w nich.
4. Kaw emcai w stanie gadlut. Należy rozróżnić tu następujące:
a. Kiedy kaw smol opuszcza się w dół, czyli malchut, która stworzyła kaw smol (co skraca sfirot), już opuściła się w dół, sama nie jest skrócona, i znajduje się z dołu, w podobieństwie do tego jak znajdowała się w jednej linii do C’B. I taki stan nazywa się, że C’B jest odmieniony, a C’A powraca. Było to w świecie Nekudim, gdzie odbyła się szwira (rozbicie kelim), i nazywa się to „wielkie światła i małe kelim”. Czyli kelim te nie są zdolne otrzymać z zamiarem oddawania.
b. W świecie Acilut, gdzie malchut, która opuściła się na swoje miejsce, nie uważa się jako znajdującą się z dołu jak w jednej linii, gdzie uważa się niższą, gdyż wykorzystuje swoją niższą właściwość – życzenie otrzymywać jako ograniczenie i sądy. Lecz w danym wypadku, w połączeniu z życzeniem oddawać, uważa się malchut podsłodzona w binie, i nazywa się AHa’P de-alija (niższy wznoszący się do wyższego), jak również jesod de-malchut. W ten sposób widzimy, że jest to nie malchut sama w sobie, lecz w połączeniu z właściwością rachamim. I dlatego określa się teraz jako kaw emcai.
W ten sposób jest u nas kaw emcai w stanie katnut, jak również i w stanie gadlut. I w gadlut jest to stan, który określa się jako liniowe naprawienie w Ga’R, które odbyło się w Acilut. Stąd wychodzi siedem indywidualnych stanów.