Rosz, toch, sof w każdym parcufie, i kolejność obłóczenia parcufim jeden na drugi

50. Rozpatrywaliśmy różnice pomiędzy malchut mezdaweget a malchut mesajemet w każdym parcufie. Siłą masacha malchut mezdaweget, wychodzi dziesięć sfirot or hozer od niej i wyżej. One obłaczają dziesięć sfirot or elion i nazywane są dziesięć sfirot de-rosz, czyli tylko korzeniami. A stąd i niżej rozprzestrzenia się dziesięć sfirot de-guf parcufa – poziom obłóczenia światła w ukończone kelim.

Te dziesięć sfirot de-guf podzielone są na dwie bhiny: dziesięć sfirot de-toch i dziesięć sfirot de-sof. Dziesięć sfirot de-toch umieszczone poniżej pe i do tabura, ponieważ jest to miejsce, gdzie światło obłacza się w kelim. A dziesięć sfirot de-sof umieszczone poniżej tabura i powyżej sijum raglin. To oznacza, że malchut zamyka każdą sfirę, aż nie przechodzi do własnego poziomu, gdzie ona nie może otrzymywać światła, i dlatego tam kończy się parcuf. I ten poziom ukończenia nazywa się sijum raglin parcufa, i stąd i niżej – miejsce puste, bez światła.

I wiedz, że te dwa rodzaje sfirot schodzą od dziesięciu sfirot de-rosz. Obydwa włączone w malchut mezdaweget, ponieważ jest w niej siła obłóczenia i siła odpychania masachu poziomu malchut, niepozwalająca jej przyjąć światła, co jest przyczyną ziwug de-akaa, który wznosi or hozer. Te dwie siły w rosz są wyłącznie korzeniami. Lecz kiedy one rozprzestrzeniają się z góry w dół, to pierwsza siła (siła obłóczenia) objawia się od pe do tabura – w dziesięciu sfirot de-toch, a druga siła (siła odpychania, niepozwalająca malchut przyjąć światła) objawia się od tabura do sijum raglin – w dziesięciu sfirot de-sof.

Te dwa rodzaje sfirot zawsze nazywane są HaGa’T i NeHI’M. Dziesięć sfirot de-toch (od pe do tabura) nazywane są HaGa’T. A dziesięć sfirot de-sof (poniżej tabura) – nazywane są NeHI’M.

51. Należy wyjaśnić, że cimcum ma odniesienie wyłącznie do or hochma, kelim którego (kli życzenia otrzymywać) kończą się na bhinie dalet. I tam jest masach i odbywa się cimcum. Lecz w świetle hasadim w ogóle nie było cimcuma, ponieważ jego kelim – jest to kli życzenia oddawać, nie posiadające awijuta i różnicy właściwości w stosunku do Stwórcy, więc nie ma potrzeby ich naprawiać. W dziesięć sfirot or elion włączone or hochma i or hasadim. One powiązane pomiędzy sobą i nie ma pomiędzy nimi podziału, i one są jedynym światłem rozprzestrzeniającym się zgodnie ze swoimi właściwościami. I dlatego po cimcum, obłaczając się w kelim, również i or hasadim nie przenika na poziom malchut, bez względu na to, że na niego nie był uczyniony cimcum. Przecież jeżeli or hasadim przyszłoby w to miejsce, gdzie zupełnie nie może rozprzestrzenić się or hochma (w malchut mesajemet), to odbyłoby się rozerwanie or elion i or hasadim oddzieliłoby się od or hochma. A ponieważ jest to niemożliwe, to malchut mesajemet staje się poziomem pustym i nie ma w niej nawet or hasadim.

52. Razem z tym jasne jest, że dziesięć sfirot de-sof parcufa (poniżej tabura) nie są tylko or hasadim, dlatego że or hasadim nigdy w całości nie oddziela się od or hochma. Więc i w tych sfirot jest odrobinę or hochma i to małe światło zawsze nazywamy Wa’K bli rosz (Wa’K bez rosz).

I zostały wyjaśnione trzy bhiny parcufa, które nazywane są rosz, toch i sof.

53. A teraz wyjaśnimy kolejność obłóczenia parcufim Galgalta, A’B, Sa’G de-A’K jeden na drugi. Wiadomo, że każdy parcuf powstaje z masacha wyższego parcufa. Po tym jak masach oczyszcza się i równa się właściwościami z malchut i masachem de-rosz, on włącza się w masach de-rosz, w jego ziwug de-akaa – i tak zostaje stworzony parcuf.

Na skutek ziwug de-akaa na reszimot awijut i itlabszut, które pozostały w masachu de-guf, jego awijut jest rozpatrywany jako awijut de-guf. I tym stworzony poziom wychodzi z rosz pierwszego parcufa de-A’K, opuszcza się i obłacza poziom jego guf w miejscu jego korzenia, który znajduje się w masachu de-guf.

A w rzeczywistości masach razem z malchut mezdaweget nowego parcufa powinien był opuścić się w tabur pierwszego parcufa, ponieważ tam rozpoczyna się masach de-guf z malchut mesajemet pierwszego parcufa i tam jest korzeń nowego parcufa. Lecz ponieważ ostatni poziom awijuta był utracony w masachu z powodu bitusz pomiędzy or makif i or pnimi (jak powiedziano w punkcie 40), w masachu pozostał wyłącznie awijut bhiny gimel, który nazywa się haze. Dlatego masach i malchut mezdaweget nowego parcufa nie mają żadnego odniesienia do wyższego tabura, a powiązane są wyłącznie z haze i przylepione do niego jak gałąź do swojego korzenia.

54. Wychodzi, że masach nowego parcufa opuszcza się w miejsce haze pierwszego parcufa i siłą ziwug de-akaa z or elion wyprowadza tam dziesięć sfirot de-rosz – stąd i do pe wyższego parcufa (malchut de-rosz pierwszego parcufa). Lecz dziesięć sfirot de-rosz wyższego parcufa zupełnie nie łączy się z niższym, ponieważ niższy jest wyłącznie bhiną masacha de-guf wyższego parcufa.

A następnie wyprowadza dziesięć sfirot z góry w dół, które nazywane są dziesięć sfirot de-guf, w postaci toch i sof niższego parcufa. I ich miejsce – pomiędzy haze i taburem wyższego parcufa, ponieważ poniżej tabura – jest to miejsce dziesięciu sfirot sijum wyższego parcufa, czyli bhina dalet. A jest reguła, że niższy parcuf nie opiera się na ostatnim poziomie wyższego parcufa, ponieważ on zniknął podczas oczyszczenia (jak powiedziano w punkcie 40). I dlatego ten niższy parcuf, który nazywa się parcufem hochma de-A’K (lub A’B de-A’K), obowiązkowo kończy się powyżej tabura pierwszego parcufa de-A’K.

I zostało opisane, że rosz, toch, sof parcufa A’B de-A’K, który idzie za pierwszym parcufem de-A’K, umieszczone od pe pierwszego parcufa do miejsca jego tabura. Przy tym haze pierwszego parcufa jest miejscem pe parcufa A’B, czyli jego malchut mezdaweget. A tabur pierwszego parcufa – jest to miejsce sijum raglin parcufa A’B, czyli jego malchut mesajemet.

55. I podobnie do tego, jak wyszedł parcuf A’B z pierwszego parcufa de-A’K, wychodzą wszystkie parcufim – do końca świata Asia. Każdy wychodzi z masachu wyższego parcufa po tym, jak ten masach oczyszcza się i włącza się w malchut de-rosz wyższego parcufa dla ziwug de-akaa, co jest tam. A następnie on opuszcza się w to miejsce guf wyższego parcufa, z którym jest powiązany, i wyprowadza również na swoim miejscu za pośrednictwem ziwug de-akaa dziesięć sfirot de-rosz – z dołu do góry, i również rozprzestrzenia się z góry w dół w dziesięć sfirot de-guf – w toch i sof, jak było wyjaśnione w parcufie A’B de-A’K. I różnica jest możliwa tylko w ukończeniu parcufa, jak to będzie wyjaśnione.