1. Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.
2. Gdy go odwiedził Natan, prorok, po przyjściu do Bat-Szeby.
3. Zmiłuj się nademną Panie wedle łaski Twojej, według wielkiego miłosierdzia Twego zmaż występki moje.
4. Zupełnie obmyj mnie z winy mojej, a z grzechu mojego oczyść mnie.
5. Bo występki moje ja znam, a grzech mój obecny mi zawsze.
6. Tobie samemu zgrzeszyłem, a zło w oczach Twoich czyniłem, przetoś sprawiedliwy w wyroku Twoim, czysty w sądzie Twoim.
7. Owóż w występku stworzony zostałem, i w grzechu poczęła mnie matka moja.
8. Wszak prawdy żądasz w tajni, a w skrytości mądrość wskazujesz mi.
9. Rozgrzesz mnie izopem, a będę czysty, obmyj mnie, a od śniegu będę bielszy.
10. Daj mi usłyszeć radość i wesele, niech rozradują się kości, któreś pokruszył.
11. Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich, a wszystkie winy moje zmaż.
12. Serce czyste stwórz mi Panie, a ducha stałego odnów we mnie.
13. Nie rzucaj mnie z przed oblicza Twego, a ducha Twego świętego nie odbieraj mi.
14. Przywróć mi radość wybawienia Twojego, a duchem gorliwym pokrzep mnie.
15. Nauczać będę przestępców dróg Twoich, a grzesznych by do Ciebie wrócili.
16. Ocal mnie od krwawej winy Panie, Panie wybawienia mojego, by wysławiał język mój sprawiedliwość Twoję.
17. Panie wargi moje roztwórz, a niech usta moje wygłoszą chwałę Twoję.
18. Bo nie pragniesz ofiar, abym je składał, całopalenia nie żądasz.
19. Ofiarami Panu duch skruszony, sercem skruszonem i złamanem Panie nie pogardzisz.
20. Obdarz w łasce Twojej Cyon, odbuduj mury Jerozolimy.
21. Wtedy upodobasz ofiary sprawiedliwości, całopalenie i dary; wtedy wniosą na ołtarz Twój woły.

1. Przewodnikowi chóru dumanie Dawida.
2. Gdy przyszedł Doego Edomita i doniósł Saulowi i rzekł mu: wszedł Dawid do domu Achimelecha.
3. Czemu przechwalasz się złością mocarzu, łaska Pana nieustanna.
4. Zagubę knuje język twój, niby brzytwa wyostrzona gotujesz zdradę.
5. Upodobałeś raczej zło aniżeli dobro, fałsz aniżeli słowa prawdy. – Sela.
6. Upodobałeś wszelkie mowy zgubne, języku zdradziecki.
7. To też Pan skruszy cię na wieki, pochwyci cię i wyrwie cię z namiotu i wykorzeni cię z ziemi żyjących. – Sela.
8. I ujrzą to sprawiedliwi i wzdrygną się, i jemu urągać będą.
9. Oto człowiek, który nie uczynił Pana obroną swoją, a polegał na wielkiem bogactwie swojem, dufał w potęgę swoję.
10. A ja, jako oliwnik zielony w domu Pańskim, zaufałem łasce Pana wiecznie i zawsze.
11. Wysławiać Cię będę na wieki za to co uczynisz, i zaufam imieniu Twojemu, gdyż słodkiem ono dla miłujących Cię.

1. Przewodnikowi chóru Macholitów. – Dumanie Dawida.
2. Rzecze nikczemny w sercu swojem: niemasz Boga; zepsuci skażeni nieprawością, niema czyniącego dobro.
3. Pan z nieba spogląda na synów ludzkich, by zobaczyć, jest-li rozumny, szukający Pana.
4. Wszystko odstąpiło, społem popsuli się, niema czyniącego dobro, ani jednego.
5. Czyż nie znają, złoczyńcy, co pożerają lud mój, spożywają jako chleb, Pana, którego nie wezwali.
6. Tam zatrwożyli się trwogą, gdzie nie było trwogi, gdyż Pan rozproszył kości oblegających Cię, pohańbiłeś ich, bo Pan wzgardził nimi.
7. Ktoby dał z Cyonu pomoc Izraelowi; gdy zwróci Pan wygnańców narodu Swego, rozweseli się Jakób, rozraduje się Izrael.

1. Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Dumanie Dawida.
2. Gdy przyszli Zyfejczycy i rzekli do Saula: Oto Dawid ukrywa się wśród nas.
3. Panie, imieniem Twojem dopomóż mi i wszechmocą Twoją broń mnie.
4. Panie wysłuchaj modlitwę moję, bacz na słowa ust moich.
5. Albowiem barbarzyńcy powstali przeciw mnie, a okrutnicy pragną duszy mojej; nie mają Pana przed sobą. – Sela.
6. Oto Pan pomocą moją, Pan z tymi co wspierają duszę moję.
7. Zwróci zło na czyhających na mnie; gwoli prawdy Twojej zniwecz ich.
8. Chętnie złożę Ci ofiary, wysławiać będę imię Twoje Boże, bo dobrotliwe.
9. Bo ze wszelkiej niedoli ocalił mnie, a nad wrogami mojemi znęcało się oko moje.

1. Przewodnikowi chóru, przy towarzyszeniu instrumentów smyczkowych. Dumanie Dawida.
2. Wysłuchaj Panie modlitwę moję, a nie odwracaj się od błagania mojego.
3. Wejrzyj na mnie i odpowiedz mi, zanoszę się od płaczu i zawodzę.
4. Dla okrzyku wroga, w obec ucisku złoczyńcy, że zwalają na mnie biedę i zawziętością ścigają mnie.
5. Serce drży we wnętrzu mojem, a postrachy śmierci spadły na mnie.
6. Trwoga i dreszcz przenika mnie, a ogarnia odrętwienie.
7. I wołam: kto da mi skrzydło gołębicy? Uleciałbym i odpoczął.
8. Oto oddaliłbym się lotem, osiadł na pustyni. – Sela.
9. Pospieszyłbym do schronienia mojego, przed wichrem wirującym, przed nawałnicą.
10. Zniwecz Panie rozdziel język ich, bo widzę grabież i rozbój w mieście.
11. Dzień i noc krążą po murach jego, a krzywda i bezprawie we wnętrzu jego.
12. Nędza w pośród niego, a nie ustępują z rynku jego przemoc i zdrada.
13. Bo nie wróg urąga mi, co bym zniósł; nie przeciwnik nademnie się wynosi, bo bym się uchronił od niego.
14. Lecz ty mąż rówiennik mój, towarzysz i przyjaciel mój.
15. Którzyśmy wspólnie napawali się rozmową, do domu Bożego chadzali z zapałem.
16. Bodaj rzucił śmierć na nich, by zstąpili do grobu żywcem; bo złość w siedzibie ich, we wnętrzu ich.
17. Ja do Pana wołam, a Bóg dopomoże mi.
18. Wieczorem i zrana i w południe płaczę i zawodzę, a usłyszy głos mój.
19. Wybawił szczęśliwie duszę mą z boju, choć tłumnie stanęli przeciwko mnie.
20. Usłyszy Pan i upokorzy ich, On, który panuje od wieczności. – Sela. – Przeto że przemian nie doznali, nie obawiają się Pana.
21. Podniósł ręce na przyjaciół swoich, znieważył przymierze swoje.
22. Gładsze niż śmietanka usta jego, a waśnią serce jego; miększe słowa jego od oliwy, ale to miecze obna-żone.
23. Porucz Bogu brzemię twoje, a On podźwignie cię, nie pozwoli nigdy zachwiać się sprawiedliwemu.
24. A ty Panie strącisz ich w otchłań zagłady; ludzie krwi i zdrady nie dojdą połowy dni swoich. A ja ufam Tobie.

1. Przewodnikowi chóru na nutę: „gołębico niema dali” Dawida klejnot. Gdy pojmali go Filistyni w Gat.
2. Zmiłuj się nademną Panie, bo chce mnie pochłonąć człowiek; ustawicznie przeciwnik gnębi mnie.
3. Chcą mnie pochłonąć czyhający na mnie nieustannie, bo liczni przeciwnicy moi, o Najwyższy.
4. W dzień trwogi ja na Tobie polegam.
5. Panem się chlubię, słowem Jego; na Panu polegam, nie obawiam się, cóż uczyni śmiertelny mi.
6. Ustawicznie słowa moje przekręcają, wszystkie zamysły ich ku nieszczęściu mojemu.
7. Zbierają się, śledzą oni, kroków moich strzegą, bo czyhają na duszę moję.
8. Za krzywdę rozprosz ich, w gniewie ludy roztrąć Panie.
9. Tułactwa moje policzyłeś, zbierz łzy moje w łagiew Twoję, alboż nie są w księdze Twojej.
10. Wtedy cofną się wrogi wstecz, w dniu, w którym zawołam. To wiem, iż Pan ze mną.
11. Panem się chlubię, słowom, Bogiem się chlubię słowem (Jego).
12. Na Panu polegam, nie obawiam się, cóż uczyni człowiek mi.
13. Na mnie Panie śluby Twoje, spłacę dzięki Tobie.
14. Boś ocalił duszę moję od śmierci, tak, nogi moje od upadku, bym postępował przed Panem w świetle życia.

1. Przewodnikowi chóru na nutę: „nie zatracaj” Dawida klejnot, gdy schronił się przed Saulem do jaskini.
2. Zmiłuj się nademną Panie, zmiłuj się nademną, bo do Ciebie chroni się dusza moja, a pod cień skrzydeł Twoich się uciekam, aż przeminie niedola.
3. Wołam do Pana Najwyższego, do Pana, który postanawia o mnie.
4. Zeszle z niebios i wspomoże mnie Ten, którego lży czyhający na mnie. – Sela. Zeszle Pan łaskę Swoję i prawdę Swoję.
5. Dusza moja w pośród lwów przebywa, w pośród zapalczywych ludzi, zęby ich jako oszczepy i strzały, a język ich jako miecz ostry.
6. Wznieś się ponad niebiosa Panie, nad całą ziemią chwałę Twoję.
7. Sidła przygotowali krokom moim, zgnębiona dusza moja; – wykopali przedemną jamę, wpadli w nią. – Sela.
8. Pokrzepione serce moje Panie, pokrzepione serce moje; śpiewam i wysławiam.
9. Rozbudź się duchu mój, rozbudź lutnio i cytro, budzę się wraz z jutrzenką.
10. Wysławiać Cię będę wśród narodów, śpiewać Cię wpośród ludów.
11. Bo wielką po niebiosa łaska Twoja, i aż pod obłoki prawda Twoja.
12. Wznieś się nad niebiosa Panie, nad całą ziemią chwałę Twoję.

1. Przewodnikowi chóru na nutę: „nie zatracaj” Dawida klejnot.
2. Alboż to oniemiałym sprawiedliwość głosicie, rzetelnie rozsądzacie synów ludzkich.
3. Raczej w sercu krzywdy knujecie w kraju, gwałtem rąk waszych torujecie drogę.
4. Odszczepili się złoczyńcy od chwili urodzenia, błądzą od żywota matki, kłamcy.
5. Jad ich na podobieństwo jadu węża, jakoby żmija głucha, co zatula ucho swoje.
6. Co nie słyszy głosu zaklinaczy, zażegnywacza w zamawianiu biegłego.
7. Panie skrusz zęby w ustach ich; szczęki lwiąt pogruchocz Boże.
8. Niech się rozpłyną jako woda, niech zniszczeją; gdy nałoży strzały swoje, niech się pokruszą.
9. Jako ślimak rozpływający się niech znika, jako poroniątko niewieście, niech nie oglądają słońca.
10. Zanim poczują garnki wasze cierń, tak żywą, jak i opaloną rozwieje.
11. Ucieszy się sprawiedliwy, bo widzi pomstę; stopy swe nurza we krwi złoczyńcy.
12. I rzecze człowiek: zaprawdę zbiera owoc sprawiedliwy; zaprawdę jest Pan, sędzia na ziemi.

1. Przewodnikowi chóru, na nutę: „nie zatracaj” Dawida klejnot, gdy posłał Saul, i pilnowali domu, by go zabić.
2. Ocal mnie od wrogów moich, Panie mój; od przeciwników moich obroń mnie.
3. Ocal mnie od złoczyńców; od łaknących krwi wybaw mnie.
4. Bo oto czyhają na życie moje, spiknęli się na mnie zuchwali; chociażem nie przewinił, nie zgrzeszył, Boże.
5. Na niewinnego zbiegają się i szykują; powstań w obec mnie i spojrzyj.
6. A Ty Boże, Panie zastępów, Panie Izraela, zbudź się, by nawiedzić wszystkie te ludy; nie ulituj się nad żadnym ze zdrajców występnych. – Sela.
7. Wychodzą wieczorem, warczą jako psy i okrążają miasto.
8. Oto plwają usty swojemi, miecze na wargach ich. Czy to kto słyszał?
9. A Ty Boże, szydzisz z nich, urągasz wszystkim narodom.
10. W obec potęgi jego Ciebie wyglądam, bo Pan twierdzą moją.
11. Pan mój litościwy poprzedza mię; Pan dozwoli mi widzieć pomstę nad prześladowcami moimi.
12. Nie zabijaj ich, by nie zapomniał lud mój; wstrząśnij ich mocą Twoją i strąć ich, tarczo nasza, Panie.
13. Grzechem ust ich, słowo warg ich; a niech uwikłają się pychą swoją, i złorzeczeniem i kłamstwem które głoszą.
14. Zgładź ich w gniewie, zgładź, póki ich nie stanie; a niech poznają, że Pan włada nad Jakóbem, aż do krańców ziemi. – Sela.
15. I będą chadzali wieczorem, warczeli jako psy i okrążali miasto.
16. Oni błąkać się będą za pożywieniem, i choć się nie nasycą, pokładą się.
17. A ja będę wysławiał potęgę Twoję i wychwalał co rano miłosierdzie Twoje; bo byłeś twierdzą mi i ucieczką w dzień niedoli mojej.
18. Potęgo moja, Tobie zaśpiewam; bo Pan twierdzą moją, Pan miłosierny mój.

1. Przewodnikowi chóru na sześć głosów, na świadectwo, klejnot Dawida, dla nauki.
2. Gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram-Coba i zwrócił się Joab, i poraził Edomitów w Dolinie Solnej, dwanaście tysięcy.
3. Panie, porzuciłeś nas, złamałeś nas; gniewałeś się, ale pocieszasz nas.
4. Wstrząsłeś ziemię, rozwarłeś ją; ulecz rozpadliny jej, bo chwieje się.
5. Wskazałeś ludowi Twemu twardy los; napoiłeś nas winem odurzającem.
6. Dałeś pobożnym Twoim chorągiew, by ją rozwinęli za prawdę. – Sela.
7. Aby ocaleni byli umiłowani Twoi, niech wspomoże prawica Twoja, i wysłuchaj nas.
8. Pan wyrzekł w świętości Swojej: ucieszę się, podzielę Szechem a dolinę Sukoth pomierzę.
9. Mój Gilead i mój Menasse, a Efraim twierdzą główną moją; Jehuda berłem mojem.
10. Moab miską do umywania mojego, na Edom rzucam obuwie moje; nademną Filisteo tryumfuj.
11. Kto wprowadzi mnie do miasta obronnego, kto mnie powiedzie do Edomu?
12. Czyliż nie Ty, Panie, któryś porzucił nas, a nie występowałeś Panie wśród zastępów naszych.
13. Użycz nam pomocy przeciw wrogowi, bo zawodna pomoc ludzka.
14. Z Panem dokonamy przewagi, a On zdepcze wrogi nasze.