Paraszat SZEMINI

9

1 I stało się ósmego dnia tego [upełnomocnienia], że Mosze zawołał Aharona i jego synów, i starszyznę Jisraela. 2 Powiedział do Aharona: Weź dla siebie z bydła cielę na oddanie za grzech [chatat] [jako przebłaganie za złotego cielca] i barana na oddanie wstępujące [ola], [oba] doskonałe [bez skazy], i przybliż je oddają przed Boga. 3 A do synów Jisraela przemów w następujący sposób: Weźcie kozła na oddanie za grzech [chatat] oraz cielę i owcę, pierwszoroczne, doskonałe [bez skazy], na oddanie wstępujące [ola], 4 i byka, i barana na oddanie pokojowe [szlamim], by zarżnąć je przed Bogiem, i oddanie hołdownicze [mincha] zmieszane z oliwą, bo dzisiaj [Namiot Wyznaczonych Czasów zostanie w pełni uświęcony i] Boska Obecność objawi się wam. 5 Przynieśli, co nakazał Mosze, do wejścia Namiotu Wyznaczonych Czasów i cała społeczność przybliżyła się w oddaniu, i stanęli przed Bogiem. 6 Mosze powiedział: [Gdy] tę rzecz, którą nakazał Bóg, wykonacie, objawi wam się Chwała Boga. 7 Mosze powiedział do Aharona: Przybliż się do ołtarza i złóż swoje oddanie za grzech [chatat] i swoje oddanie wstępujące [ola] i dokonaj przebłagania za nich, tak jak przykazał Bóg. 8 Aharon przybliżył się do ołtarza i zarżnął cielę oddania za grzech [chatat] za siebie. 9 Synowie Aharona przybliżyli do niego krew i umoczył swój palec wskazujący we krwi, i pomazał nią rogi ołtarza, a [pozostałą] krew wylał u podstawy ołtarza. 10 Tłuszcz, nerki, przeponę, która jest na wątrobie, z oddania za grzech [chatat], zmienił w wonny dym na ołtarzu, tak jak przykazał Bóg Moszemu, 11 a mięso i skórę spalił w ogniu poza obozem. 12 I zarżnął oddanie wstępujące [ola], a synowie Aharona przekazali mu krew i opryskał nią ołtarz dookoła. 13 I przekazali mu oddanie wstępujące [ola], w [odpowiednich] częściach, razem z głową, i zmienił [to] w wonny dym na ołtarzu, 14 obmywszy wnętrzności i nogi [zwierzęcia], i zmienił je w wonny dym na ołtarzu razem z oddaniem wstępującym [ola]. 15 Przybliżył oddanie ludu i wziął kozła oddania za grzech [chatat], który należał do ludu, i zarżnął go, i przygotował go jak pierwsze [oddanie za grzech]. 16 Przybliżył oddanie wstępujące [ola] i złożył je według prawa. 17 Przybliżył oddanie hołdownicze [mincha], napełnił nim swą dłoń i zmienił w wonny dym na ołtarzu. [Oddania te były składane jako] dopełnienie porannego oddania wstępującego [ola]. 18 Zarżnął byka i barana na oddanie pokojowe [szlamim] ludu. Synowie Aharona przekazali mu krew i opryskał nią ołtarz dookoła. 19 [Przekazali mu również] tłuszcz z byka i z barana, dorodny [barani] ogon, [tłuszcz] przykrywający [wnętrzności], nerki i przeponę, 20 położyli tłuszcze na mostkach i zmienili to w wonny dym na ołtarzu. 21 [Przed położeniem tego na ołtarzu] Aharon zakołysał mostkami i prawymi udźcami, wykonując kołysanie przed Bogiem, tak jak nakazał Mosze. 22 Aharon podniósł ręce nad ludem i pobłogosławił ich. I zszedł [z miejsca], gdzie składał oddanie za grzech, oddanie wstępujące i oddanie pokojowe. 23 Mosze i Aharon weszli do Namiotu Wyznaczonych Czasów, [gdzie Mosze uczył Aharona, jak składać oddanie z kadzidła], wyszli i pobłogosławili lud, i całemu ludowi objawiła się Chwała Boga. 24 Wyszedł ogień sprzed Boga i strawił na ołtarzu oddanie wstępujące [ola] i tłuszcze. Cały lud ujrzał [to]. Krzyczeli w zachwyceniu i [modląc się] upadli na twarze.

10

1 Wzięli synowie Aharona, Nadaw i Awihu, każdy swoją kadzielnicę i zabrali w nie ogień, i położyli na nie kadzidło. I przybliżyli w oddaniu przed Boga obcy ogień, którego On im [przybliżać] nie nakazał. 2 Wyszedł ogień sprzed Boga i strawił ich, i umarli przed Bogiem. 3 Mosze powiedział do Aharona: O tym [właśnie] Bóg mówił: Będę uświęcony przez tych, którzy są Mi oddani, i będę chwalony przed całym ludem. A Aharon milczał. 4 Zawołał Mosze Miszaela i Elcafana, synów Uziela, wuja Aharona, i powiedział do nich: Zbliżcie się i wynieście waszych braci ze świętego [miejsca], poza obóz. 5 Zbliżyli się i wynieśli ich w ich tunikach poza obóz, tak jak mówił Mosze. 6 Mosze powiedział do Aharona i jego synów, Elazara i Itamara: Nie zapuszczajcie włosów i nie rozdzierajcie waszych ubrań, [kiedy służycie w Miejscu Obecności], żebyście nie poumierali i żeby [nie wybuchła] złość przeciwko całej społeczności. Wasi bracia, cały Dom Jisraela, będą płakać z powodu ognia, który Bóg wzniecił, aby zapłonął. 7 Nie wychodźcie poza wejście Namiotu Wyznaczonych Czasów, żebyście nie poumierali, bo olej namaszczenia Boga jest na was. I uczynili według słowa Moszego. 8 Bóg przemówił do Aharona: 9 Kiedy wejdziesz do Namiotu Wyznaczonych Czasów, nie pij wina ani odurzających napojów, ani ty, ani twoi synowie z tobą, żebyście nie poumierali. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń, po to, 10 [żebyście mogli] rozróżniać święte od powszedniego i skażone rytualnie od czystego, 11 abyście pouczyli synów Jisraela o wszystkich bezwzględnych nakazach, które Bóg [dał wam] mówiąc do was przez Moszego.

12 Mosze przemówił do Aharona i do synów, którzy mu pozostali – do Elazara i do Itamara: [Mimo że jesteście w żałobie], weźcie oddanie hołdownicze [mincha], które pozostało z [oddań] ogniowych dla Boga, i zjedzcie jego przaśne chleby obok ołtarza, bo to jest najświętsze. 13 I zjedz je w świętym miejscu, [mimo, że żałobnikom jest zakazane jeść z oddań], bo jest to twój udział i udział twoich synów z [oddań] ogniowych dla Boga, i tak nakazałem [w tym przypadku]. 14 A mostek kołysania i udziec daru podnoszenia zjesz w miejscu rytualnie czystym, ty, twoi synowie i twoje córki z tobą, bo dany [jest] jako twój udział i udział twoich synów z oddań pokojowych zarzynanych na uczty [zewach haszlamim, składanych przez] synów Jisraela. 15 Przyniosą udziec daru podnoszenia i mostek kołysania na tłuszczach, [oddania] ogniowe, wykonując kołysanie przed Bogiem. To będzie dla ciebie i dla twoich synów z tobą wieczny bezwzględny nakaz, tak jak przykazał Bóg. 16 Mosze dopytywał się uporczywie o [to, co stało się z trzema] kozłami oddań za grzech [chatat]. I tak – [dwa zostały zjedzone do końca, ale jeden] był spalony [w całości]. Rozgniewał się na Elazara i Itamara, synów Aharona, którzy mu pozostali: 17 Dlaczego nie zjedliście z oddania za grzech [chatat]? [Czy może wyszliście na zewnątrz] świętego miejsca, [gdzie może być zjedzone]? A jest to najświętsze oddanie [- czyżby stało się nieważne? Bóg] dał je wam, żebyście uzyskali przebaczenie za grzech społeczności, dokonując przebłagania za nich przed Bogiem. 18 Ale krew [zwierzęcia przybliżonego w oddaniu nie musiała być] przyniesiona do wnętrza świętego miejsca, [w którym to przypadku rzeczywiście waszą powinnością byłoby oddanie spalić], więc było waszym obowiązkiem zjeść je w świętym [miejscu, mimo że jesteście w żałobie], jak ja przykazałem! [Czy może opryskaliście krwią oddania, gdy jesteście w żałobie i w ten sposób unieważniliście oddanie powodują konieczność spalenia go?] 19 Aharon przemówił do Moszego [srogo: Czy myślisz], że oni przybliżyli swoje oddanie za grzech i oddanie wstępujące dzisiaj przed Bogiem? [Nie, to ja je złożyłem. I będąc Najwyższym Kohenem ja mogę opryskać krwią, mimo że jestem w żałobie]. I teraz, skoro to mi się przydarzyło, to jeżeli zjadłbym [trzecie] oddanie za grzech dzisiaj, czy zadowoliłbym Boga? 20 Mosze zrozumiał [wyjaśnienie] i zadowoliło go ono.

11

1 Bóg przemówił do Moszego, [żeby przemówił] do Aharona, [a on] żeby powiedział [Elazarowi i Itamarowi]: 2 Powiedzcie synom Jisraela: To są żywe stworzenia, które możecie jeść ze wszystkich zwierząt na ziemi: 3 Możecie jeść każde zwierzę z rozdzielonym kopytem i którego racica jest całkowicie rozszczepiona na dwoje, jeżeli przeżuwają pokarm. 4 Ale spośród tych, które przeżuwają pokarm i mają rozdzielone kopyto, nie będziecie jedli: wielbłąda, bo przeżuwa pokarm, lecz nie ma [całkowicie] rozdzielonego kopyta – jest skażony dla was, 5 świstaka, bo przeżuwa pokarm, lecz nie ma [całkowicie] rozdzielonego kopyta – jest skażony dla was, 6 zająca, bo przeżuwa pokarm, lecz nie ma [całkowicie] rozdzielonego kopyta – jest skażony dla was, 7 świni, bo ma [całkowicie] rozdzielone kopyto, lecz nie przeżuwa pokarmu – jest skażona dla was. 8 Nie będziecie jedli ich mięsa. [Kohen] nie dotknie ich padliny, są skażone dla was. 9 Spośród wszystkich [stworzeń], które są w wodzie, te możecie jeść: każde w wodzie, które ma płetwy i łuski, w morzach i w rzekach możecie jeść. 10 Ale wszystko, co nie ma płetw i łusek, czy to w morzach, czy w rzekach, spośród wszelkich stworzeń pełzających, [które żyją] w wodzie czy w morzach, czy w rzekach – jest wstrętne dla was. 11 Wstrętne będą dla was, ich mięsa nie będziecie jedli, ich padliną będziecie się brzydzić. 12 Każde stworzenie w wodzie, które nie ma płetw i łusek, jest wstrętne dla was. 13 Spośród ptaków wstrętne będą dla was następujące – nie będą jedzone, bo są wstrętne: orzeł, sęp, orlik, 14 kania, wszelkie odmiany myszołowów 15 i wszelkie odmiany kruka, 16 struś, sowa, mewa i odmiany jastrzębia, 17 sokół, kormoran, ibis, 18 łabędź, pelikan, sroka, 19 bocian, odmiany czapli, dudek, nietoperz. 20 Każdy skrzydlaty owad chodzący na czterech [odnóżach] będzie wstrętny dla was. 21 Jednak te możecie jeść ze wszystkich skrzydlatych owadów chodzących na czterech [odnóżach], które ponad nogami mają [tylne] kończyny, aby skakać po ziemi. 22 Spośród tych jeść [możecie tylko] następujące: odmiany arbe, odmiany salam, odmiany chargol i odmiany chagaw. 23 Inne skrzydlate owady, które mają cztery nogi [do chodzenia], będą wstrętne dla was. 24 Przed [dotknięcie] następujących [zwierząt] staniesz się rytualnie skażony do wieczora. 25 Ktokolwiek podniesie ich padlinę, [nabywając gorszy rodzaj skażenia], zanurzy [siebie i] swoje ubranie [w mykwie] i będzie rytualnie skażony do wieczora. 26 Wszelkie zwierzę, które ma rozdzielone kopyto, ale jego racica nie jest całkowicie rozszczepiona i nie przeżuwa pokarmu, jest rytualnie skażone dla was. Ktokolwiek ich dotknie, będzie rytualnie skażony. 27 Spośród wszystkich zwierząt czworonożnych, każde, które chodzi na łapach, [tak jak pies czy niedźwiedź], jest rytualnie skażone dla was. Ktokolwiek dotknie ich padliny, będzie rytualnie skażony do wieczora. 28 Ktokolwiek dotknie ich padlinę, zanurzy [siebie i] swoje ubranie [w mykwie] i będzie rytualnie skażony do wieczora. Będą rytualnie skażone dla was. 29 A te są rytualnie skażone spośród rojących się stworzeń, które się roją przy ziemi: łasica, mysz, różne odmiany ropuch, 30 jeż, kameleon, jaszczurka, ślimak, kret. 31 Wszystkie one są rytualnie skażone dla was spośród rojących się stworzeń. Ktokolwiek ich dotknie, gdy są martwe, będzie rytualnie skażony do wieczora. 32 I wszystko, na co spadnie jakiekolwiek martwe [stworzenie], stanie się rytualnie skażone – czy jest to naczynie drewniane, czy ubranie, czy [rzecz ze] skóry, czy worek, wszelka rzecz, która jest używana przy pracy. Ma być zanurzona w mykwie, ale pozostanie rytualnie skażona do wieczora. I stanie się czysta [po zachodzie słońca]. 33 Jeżeli jakiekolwiek z tych [martwych stworzeń] wpadnie do środka glinianego naczynia, wszystko, cokolwiek jest w środku, stanie się rytualnie skażone, [a samo naczynie] rozbijecie. 34 [Jeżeli w środku glinianego naczynia jest] jakikolwiek pokarm do zjedzenia [przeznaczony dla ludzi], stanie się rytualnie skażony [tylko] jeżeli [kiedykolwiek wcześniej] dotarła do niego woda. I [tak samo] jakikolwiek napój, [przeznaczony] do picia, który jest w [skażonym] naczyniu, stanie się rytualnie skażony. 35 Wszystko, na co spadnie jakakolwiek padlina tych [zwierząt], stanie się rytualnie skażone. Gliniane palenisko lub piec, [które nie mogą być oczyszczone], mają być zniszczone, [bo] są rytualnie skażone dla was. 36 Tylko mykwa z wodą, [czy to zbiornik uczyniony przez człowieka, czy naturalne źródło], zawsze pozostanie rytualnie czysta. Wszelka inna [woda], której dotknie padlina [tych zwierząt], stanie się rytualnie skażona. 37 Jeżeli coś z padliny spadnie na nasiona [przeznaczone] na siew, [i nigdy nie zwilgotniały], pozostaną rytualnie czyste. 38 Ale jeżeli woda [albo inny płyn] dostanie się na nasiona i potem coś z padliny spadnie na nie, będą rytualnie skażone dla ciebie. 39 Jeżeli zwierzę, które [wolno ci] jeść, padnie, ten, kto dotknie [mięsa] jego padliny, będzie rytualnie skażony do wieczora. 40 Ktokolwiek je padlinę [bez dotknięcia jej, nie jest] rytualnie skażony do wieczora i [nie] musi zanurzać swojego ubrania [w mykwie, chyba że też] nosi jego padlinę, [w którym to przypadku] musi zanurzyć [siebie i] swoje ubranie [w mykwie] i będzie rytualnie skażony do wieczora, [póki nie zajdzie słońce]. 41 Każde spośród rojących się stworzeń, które roją się przy ziemi, jest wstrętne. Nie będą jedzone. 42 Nie zjesz żadnego [węża ani robaka], który pełza na brzuchu, i żadnego [skorpiona], który porusza się na czterech [nogach], ani żadnego [krocionoga], który ma mnogość odnóży – ze wszystkich rojących się stworzeń, które roją się przy ziemi, [włączając gatunki żuków], bo są wstrętne. 43 Nie plugawcie waszych dusz [jedząc] jakiekolwiek rojące się stworzenia, które się roją. Nie skazicie się nimi, bo stalibyście się skażeni przez nie [w Przyszłym Świecie]. 44 Bo Ja, Bóg, jestem waszym Bogiem. Staniecie się świętymi, bo Ja jestem Święty. I nie skazicie się [jedzeniem] żadnego rojącego się, które się roi przy ziemi. 45 Bo Ja, Bóg, wzniosłem was z ziemi Micrajim, aby być waszym Bogiem. Bądźcie świętymi, bo Ja jestem Święty. 46 To jest przepis prawa dotyczący zwierząt, ptaków i wszystkich żywych stworzeń, które poruszają się w wodzie, i wszystkich stworzeń, które się roją przy ziemi, 47 aby rozróżniać między tym, co rytualnie skażone, a tym, co czyste, [między] zwierzętami, które mogą być spożywane, a zwierzętami, które nie będą jedzone.