Paraszat EMOR

1 Bóg powiedział do Moszego: Powiedz kohenom, synom Aharona, i oznajmij im: Niech żaden [kohen] nie stanie się rytualnie skażony [poprzez kontakt z martwym człowiekiem, gdy są inni] z jego ludu, [którzy mogą go pochować]. 2 Oprócz [jego żony, która] jest mu bliska [tak jak] jego krewna, [a także oprócz] jego matki, jego ojca, jego syna, jego córki i jego brata, 3 jego siostry, która jest dziewicą i która jest mu bliska, bo nigdy nie była [poślubiona] mężczyźnie, [dla której] stanie się rytualnie skażony, żeby ją pochować, [jak również przez wszystkich innych wymienionych członków swojej rodziny]. 4 Mąż nie stanie się rytualnie skażony [z powodu zmarłej żony, której jako kohen nie miał prawa poślubić, i która pozbawiła] go [służby kohena. Jednak będzie tak tylko wtedy, gdy są inni] z jego ludu, [którzy mogą ją pochować]. 5 Koheni nie zrobią sobie gołego miejsca na swoich głowach [z powodu żałoby] i boków swoich bród nie będą golić, i na swoich ciałach nie zrobią nacięć. 6 Będą święci dla swojego Boga i nie zbezczeszczą Imienia swojego Boga. Bo oni przybliżają [oddania] ogniowe dla Boga i [inne] oddania dla Boga i są święci. 7 Nie poślubią kobiety nierządnej ani kobiety [urodzonej ze związku, który] pozbawiłby ich [prawa do spełniania] służby [kohena], ani kobiety rozwiedzionej z jej mężem nie poślubią. Bo [kohen] jest święty dla swojego Boga. 8 [Jeżeli chce poślubić rozwódkę, przymusisz go], żeby był święty [wbrew jego woli], bo on przybliża oddania dla twojego Boga. Będzie dla ciebie święty [i uhonorujesz go dając mu pierwszeństwo we wszystkim], bo Ja jestem Święty, Bóg, który cię uświęca. 9 Jeżeli [poślubiona] córka kohena pozbawi siebie [świętości] przez cudzołóstwo, pozbawi swojego ojca jego świętości. Będzie spalona w ogniu. 10 Najwyższy Kohen, [wywyższony] spośród swoich braci, na którego głowę był wylany olej namaszczenia i którego upełnomocniono do noszenia ubrań [Najwyższego Kohena], [gdy jest w żałobie] nie zostawi swoich włosów nie strzyżonych [przez trzydzieści dni] ani nie rozedrze swoich ubrań. 11 Nie wejdzie [pod ten sam dach], pod którym są martwe ciała. Nie skazi się rytualnie, [żeby pochować] swojego ojca albo swoją matkę, [jeżeli są inni, którzy mogą się tym zająć]. 12 Nie wyjdzie ze Świątyni, [aby dołączyć się do orszaku pogrzebowego. Może kontynuować wykonywanie służby świątynnej w żałobie, bo czyniąc tak] nie zbezcześci Świątyni swojego Boga, bo [jako na Najwyższym Kohenie] korona oleju namaszczenia jego Boga jest na nim. Ja jestem Bóg. 13 Poślubi kobietę, która jest dziewicą. 14 Wdowy, rozwódki, kobiety [urodzonej ze związku], który pozbawiłby go świętości [służby kohena], ani nierządnicy nie poślubi. Bo poślubi tylko dziewicę spośród swojego ludu, 15 aby nie pozbawił świętości [służby kohena] swoich dzieci pośród jego ludu. [A wszystko to,] bo ja jestem Bóg, który go uświęca. 16 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 17 Przemów do Aharona pouczając go: Żaden z twoich potomków, przez wszystkie pokolenia, który ma cielesną wadę, nie zbliży się przybliżając oddania swego Boga. 18 Bo żaden mężczyzna [spośród kohenów] z cielesną wadą nie zbliży się: ślepy ani kulawy, ani z zapadniętym nosem, ani mający nieproporcjonalne kończyny, 19 ani mężczyzna, który ma złamaną nogę lub rękę, 20 ani garbaty, ani karzeł, ani z bielmem na oku, ani ze świerzbem, ani z ropiejącymi wrzodami, ani ze zgniecionymi jądrami. 21 Żaden mężczyzna spośród potomków Aharona, kohena, który ma [jakąkolwiek inną] cielesną wadę, nie podejdzie przybliżając [oddania] ogniowe dla Boga. [Póki] ma wadę cielesną, nie podejdzie do swojego Boga przybliżając oddania. 22 [Nawet kohen z wadą cielesną] może zjeść z [obu rodzajów] oddań dla swojego Boga, z najświętszych i z [mniej] świętych oddań. 23 A zwłaszcza nie przystąpi do zasłony oddzielającej, [żeby pokropić krwią], ani nie podejdzie do [zewnętrznego] ołtarza, bo ma cielesną wadę i nie zbezcześci Mojej świętości, bo Ja jestem Bóg, który ich uświęca. 24 Powiedział [to] Mosze do Aharona i do jego synów, i do wszystkich synów Jisraela.

22

1 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 2 Przemów do Aharona i do jego synów, [i powiedz im], żeby, [jeżeli są rytualnie skażeni], powstrzymali się od [spożywania] świętych [oddań] synów Jisraela [i z oddań, które koheni] poświęcają dla Mnie, i nie zbezcześcili Mojego świętego Imienia. Ja jestem Bóg. 3 Powiedz im: Przez wasze pokolenia każdy mężczyzna spośród wszystkich waszych potomków, który, gdy jest na nim rytualne skażenie zbliży się, [żeby zjeść] z oddań świętych, które synowie Jisraela poświęcili dla Boga – ta dusza będzie odcięta sprzede Mnie. Ja jestem Bóg. 4 Żaden mężczyzna spośród potomków Aharona, który będzie miał caraat albo [niezdrowy] wyciek, nie zje z oddań świętych, dopóki się rytualnie nie oczyści [zanurzając się w mykwie i czekając do wieczora]. [Tak samo] mężczyzna, który stanie się rytualnie skażony poprzez dotknięcie martwego człowieka, albo mężczyzna, który stanie się rytualnie skażony poprzez dotknięcie któregoś z rojących się stworzeń, albo stanie się rytualnie skażony przez dotknięcie [choćby części martwego] ciała, albo [mężczyzna], który stanie się rytualnie skażony przez jakiekolwiek inne źródło rytualnego skażenia. 6 Człowiek, który dotknie [czegoś takiego], będzie rytualnie skażony do wieczora i nie zje ze świętych oddań, chyba że zanurzył swoje ciało w wodzie [mykwy]. 7 Gdy słońce zajdzie, stanie się rytualnie czysty i potem może zjeść ze świętych [wyznaczonych darów], które są jego pożywieniem. 8 I nie zje padliny [koszernego zwierzęcia, ani koszernego zwierzęcia, które było niewłaściwie zarżnięte], ani żadnego [zwierzęcia], które było rozszarpane, bo stanie się rytualnie skażony [i nie będzie mógł jeść z oddań]. Ja jestem Bóg. 9 [Koheni] będą przestrzegać Moich przestróg i nie wezmą na siebie grzechu [jedząc z wyznaczonego daru, gdy są rytualnie skażeni], bo umarliby przez to, że bo zbezcześcili. Ja jestem Bóg, który ich uświęca. 10 I żaden nieuprawniony, [ten, kto nie jest kohenem], nie zje ze świętego wyznaczonego daru. [Niewolnik, który odmówił przyjęcia wyzwolenia, a który] przebywa z Kohenem, albo jego [żydowski niewolnik], który pracuje dla niego, nie zje ze świętych [wyznaczonych darów]. 11 Jeżeli kohen nabędzie człowieka, [który nie jest Żydem, na niewolnika], stanie się on własnością [swojego pana] i może jeść [z wyznaczonych darów, tak jak dzieci nieżydowskiej niewolnicy, które] urodziły się w jego domu, mogą jeść z jego pożywienia [z wyznaczonych darów]. 12 Jeżeli córka kohena jest poślubiona nieuprawnionemu, [temu, kto nie jest kohenem], nie może [już] jeść ze świętych wyznaczonych darów. 13 Jeżeli córka zostanie wdową [po mężu, który nie był kohenem], albo rozwiedzie się [z takim mężem] i nie ma potomstwa, może wrócić do domu swojego ojca [i] jak w młodości, z pożywienia [wyznaczonych darów] jej ojca może jeść. Żaden nieuprawniony, [ten, kto nie jest kohenem], nie zje [z wyznaczonych darów, ale kohen, który jest w żałobie, może jeść z wyznaczonego daru]. 14 Jeżeli mężczyzna, [który nie jest kohenem], zje ze świętych [wyznaczonych darów] przez pomyłkę, doda jedną piątą wartości [tego] i da kohenowi [owoce o tej wartości, które staną się] świętym [wyznaczonym darem]. 15 [Koheni] nie zbezczeszczą świętości [wyznaczonych darów] synów Jisraela, które przeznaczone są dla Boga, 16 ściągając na siebie grzech i winę, gdy [ludzie, którzy nie są kohenami], jedzą z ich świętości. Bo Ja jestem Bóg, który ich uświęca. 17 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 18 Przemów do Aharona i do jego synów i do wszystkich synów Jisraela i powiedz im: Ktokolwiek z Domu Jisraela albo z konwertytów, [którzy się dołączyli] do Jisraela, [albo z ludzi nie będących Żydami], przybliży swoje oddanie, żeby wypełnić ślubowanie albo [złożyć] dobrowolny dar, który [ślubował], żeby przybliży oddając Bogu na oddanie wstępujące [ola], 19 [ma przyprowadzić zwierzę, które będzie przychylne] przyjęte [przez Boga], dla niego, doskonałe [bez skazy], samca z bydła, owiec albo kóz. 20 Nie przybliżycie oddając żadnego [zwierzęcia], które ma wadę cielesną, bo nie będzie przyjęte [przez Boga] dla was. 21 Jeżeli człowiek przybliży oddanie pokojowe zarzynane na ucztę [zewach haszlamim] dla Boga, z bydła albo z trzody, żeby wypełnić ślubowanie albo [złożyć] dobrowolny dar, będzie [ono] doskonałe i będzie przyjęte [przez Boga]. Nie będzie miało żadnej cielesnej wady. 22 Ślepego ani ze złamaną [nogą], ani z rozszczepioną [powieką lub wargą], ani spuchniętego, ani ze świerzbem, ani z ropiejącymi wrzodami – nie przybliżycie oddając żadnego z nich dla Boga ani nie położycie żadnego z nich na ołtarz jako [oddanie] ogniowe dla Boga. 23 Możesz złożyć byka lub owcę o nieproporcjonalnych kończynach, z nierozszczepionym kopytem jako dobrowolny dar [na utrzymanie Świątyni], ale nie będzie [on] przyjęty jako spełnienie ślubowania, [aby był przybliżony w oddaniu na ołtarz]. 24 Nie przybliżycie w oddaniu dla Boga [ani nie pokropicie krwią z żadnego zwierzęcia, którego jądra są] zgniecione, ściśnięte, oderwane albo wycięte. Nie [wykastrujecie żadnego zwierzęcia] w waszej ziemi, [koszernego czy niekoszernego]. 25 Nie przybliżycie oddając żadnego [zwierzęcia z wadą cielesną] z rąk nie-Żyda jako oddanie dla waszego Boga, bo jest uszkodzone i ma wadę cielesną, [która je wyklucza jako oddanie]. Nie będzie przyjęte [przez Boga jako przebłaganie] za was. 26 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 27 Gdy byk, owca albo koza urodzone [są naturalnie], pozostaną z ich matką przez siedem dni, a ósmego dnia mogą być przyjęte jako [oddanie] ogniowe dla Boga. 28 Z bydła, owiec [ani kóz] nie zarżniesz matki razem z jej młodym tego samego dnia. 29 Gdy zarżniesz na ucztę oddania dziękczynnego dla Boga, w taki sposób zarżniesz na ucztę, żeby było przyjęte: 30 [gdy będziesz zarzynał, intencją twoją niech będzie, że oddanie] będzie zjedzone tego samego dnia i że nie zostanie z niego [nic] do rana. Ja jestem Bóg. 31 Przestrzegajcie, [studiując], Moje przykazania i wypełniajcie je. Ja jestem Bóg. 32 Nie będziecie bezcześcić Mojego świętego Imienia. I będę uświęcony pośród synów Jisraela. Ja jestem Bóg, który was uświęca, 33 który wywiódł was z ziemi Micrajim, żeby być waszym Bogiem. Ja jestem Bóg.

23

1 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 2 Przemów do synów Jisraela i powiedz im: [Zawsze staraj się przyjść do Jerozolimy, żeby czcić] wyznaczone czasy Boga, [a Sanhedryn, który ustala kalendarz i] który wyznacza święte zwołania, [ogłosi co pewien czas rok przestępny, który będzie miał trzynaście miesięcy, pozwalając ci dotrzeć w porę do Jerozolimy]. [To] są Moje wyznaczone czasy: 3 przez sześć dni powszednich możesz wykonywać pracę, a w sobotę będzie Szabat, całkowity odpoczynek, zwołanie święte. Żadnych czynności [zakazanych] nie wykonacie, jest to Szabat dla Boga we wszystkich waszych siedzibach. 4 To są wyznaczone czasy Boga, święte zwołania, które będą ustalone w ich właściwych porach [przez najwyższy sąd, który ogłosi początek każdego miesiąca, gdy pojawi się księżyc w nowiu]. 5 W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, [po szóstej godzinie halachicznej] po południu, [jest czas, żebyś przybliżył oddanie] pesach dla Boga. 6 Piętnastego dnia tego miesiąca jest obchodzone święto Mac dla Boga. Będziecie jedli mace przez siedem dni. 7 Pierwszego dnia będzie święte zwołanie dla was, żadnej z czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. 8 I będziecie przybliżać [dodatkowe oddania] ogniowe dla Boga przez siedem dni. Siódmego dnia będzie zwołanie święte, żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać.

9 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 10 Przemów do synów Jisraela i powiedz im: Gdy przyjdziecie do ziemi, którą Ja dam wam, i będziecie zbierać żniwo, przyniesiecie omer, pierwocinę z pierwszego waszego żniwa, do kohena. 11 I zakołysze omerem [na cztery strony] przed Bogiem, żeby był przyjęty [przez Boga] dla was. Kohen zakołysze w tym dniu przypadającym po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach]. 12 I złożycie w dniu waszego zakołysania omerem barana doskonałego [bez skazy], pierwszorocznego, na oddanie wstępujące [ola] dla Boga. 13 [Towarzyszącym mu] oddaniem hołdowniczym [mincha] będą dwie dziesiąte [efy] wybornej mąki zmieszanej z oliwą na [oddanie] ogniowe, na zapach kojący dla Boga. A [towarzyszącym mu] darem wylania będzie jedna czwarta hinu wina. 14 Nie będziecie jedli chleba ani prażonego ziarna, ani krup z nowego plonu aż do tego właśnie dnia, dopóki nie przyniesiecie waszego oddania [omer] dla waszego Boga. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń we wszystkich waszych siedzibach. 15 Od dnia przypadającego po pierwszym dniu odpoczynku [święta Pesach], w dniu, kiedy przyniesiecie omer na zakołysanie, będziecie liczyć dla siebie siedem pełnych tygodni. 16 Będziecie liczyć do pięćdziesięciu dni, [lecz nie włączając pięćdziesiątego], do dnia, który przypada po siedmiu tygodniach. [Pięćdziesiątego dnia] przybliżycie [pierwsze] oddanie hołdownicze [mincha] z nowego [plonu] dla Boga. 17 Z waszych siedzib [w ziemi Jisraela] przyniesiecie chleb, który jest przeznaczony [na chwałę Boga]: dwa [bochenki zrobione] z dwóch dziesiątych efy. Będą zrobione z wybornej mąki i będą pieczone z zakwasem, [bo są] oddaniem z pierwocin dla Boga. 18 I przybliżycie w oddaniu razem z chlebem siedem doskonałych baranów, pierwszorocznych, i jednego młodego byka, i dwa barany. Będą oddaniem wstępującym [ola] dla Boga, razem z ich oddaniami hołdowniczymi i darami wylania. Jest to [oddanie] ogniowe na kojący zapach dla Boga. 19 I złożycie jednego kozła na oddanie za grzech [chatat] i dwa barany pierwszoroczne jako zarzynane na ucztę oddania pokojowego [zewach haszlamim]. 20 Kohen zakołysze chlebem z oddaniem z pierwocin [i dwiema owcami] jako zakołysanie przed Bogiem. Dwa barany będą święte dla Boga, należeć będą do kohena. 21 I ogłosicie ten właśnie dzień zwołaniem świętym dla was, żadnych czynności zakazanej pracy nie wykonacie. Jest to wieczny bezwzględny nakaz we wszystkich waszych siedzibach dla waszych pokoleń. 22 Gdy będziecie zbierać żniwo waszej ziemi, nie będziesz [ścinał] całkowicie skrajów twojego pola podczas żniwa, [będzie to zostawione dla biednych], ani nie będziesz zbierał kłosów twojego żniwa, [które upadły przypadkiem]. Pozostawisz je dla biednego i dla konwertyty. Ja jestem Bóg, wasz Bóg.

23 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 24 Przemów do synów Jisraela: W siódmym miesiącu, pierwszego dnia miesiąca, będzie dla was Szabaton, na przypomnienie [związania Jicchaka] – dęcie [w szofar], święte zwołanie. 25 Żadnej czynności zakazanej pracy nie wykonacie. I przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. 26 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 27 Ale dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca jest Jom Hakipurim [Dzień przebłagań], będzie to święte zwołanie dla was i musicie pościć, [całkowiecie wstrzymując się od jedzenia i picia]. I przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. 28 I żadnej zakazanej czynności nie będziecie wykonywać tego właśnie dnia, bo jest to dzień przebłagań, żeby przebłagać [za was] przed Bogiem, waszym Bogiem. 29 Każdy człowiek, który nie będzie pościł właśnie tego dnia, będzie odcięty od swojego ludu. 30 I każdego człowieka, który będzie wykonywał zakazane czynności właśnie tego dnia – tego człowieka Ja zniszczę spośród jego ludu. 31 Żadnych zakazanych czynności nie będziecie wykonywać, jest to wieczny bezwzględny nakaz na wasze pokolenia, we wszystkich waszych siedzibach. 32 Jest to Szabat wszystkich Szabatów dla was, [całkowicie zaprzestanie pracy – dzień], gdy musicie pościć. [Zaczynając od] dziewiątego dnia miesiąca wieczorem, od wieczora do wieczora, będziecie przestrzegać dnia odpoczynku wstrzymując się od wszelkiej pracy.

33 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 34 Przemów do synów Jisraela: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest obchodzone święto Sukot, siedem dni dla Boga. 35 Pierwszego dnia będzie święte zwołanie, żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. 36 Przez siedem dni przybliżać będziecie [oddanie] ogniowe dla Boga. Ósmego dnia będzie święte zwołanie dla was i przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga. Jest to [czas, gdy Bóg] zatrzymuje [żydowski naród, by był z Nim jeszcze jeden dzień dłużej]. Żadnej czynności zakazanej pracy nie będziecie wykonywać. 37 To są wyznaczone czasy Boga, które wyznaczycie na święte zwołania. Przybliżycie [oddanie] ogniowe dla Boga, oddanie wstępujące [ola] i oddanie hołdownicze [mincha], [a także inne] oddania zarzynanych na ucztę [zewach haszlamim] i ich dary wylania – każdego dnia według jego wymogów, 38 oprócz oddań szabatowych dla Boga i waszych darów i oprócz wszystkich waszych ślubowań i oprócz wszystkich waszych dobrowolnych darów, które dacie dla Boga. 39 Ale na piętnasty dzień siódmego miesiąca zbierzecie plon ziemi, będziecie obchodzić święto Boga przez siedem dni. Pierwszy dzień będzie dniem odpoczynku i ósmy dzień będzie dniem odpoczynku. 40 I weźmiecie sobie pierwszego dnia owoc cytrusowego drzewa, [nierozsunięte] liście palmy, gałązkę mirtu i wierzby znad potoku. I będziecie się radować przed Bogiem, waszym Bogiem, przez siedem dni. 41 I będziecie je obchodzić, święto dla Boga, przez siedem dni w roku. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń, że będziecie obchodzić je w siódmym miesiącu. 42 Przez siedem dni będziecie żyć w sukot [szałasach]. Każdy urodzony w Jisraelu [i konwertyta] będą żyć w sukot, 43 po to, żeby twoje [przyszłe] pokolenia wiedziały, że sprawiłem, iż synowie Jisraela będą żyć w [obłokach sławy, które przypominają szałasy święta] Sukot, gdy ich wywiodłem z ziemi Micrajim. Ja jestem Bóg, wasz Bóg. 44 I oznajmił Mosze synom Jisraela [te prawa] o wyznaczonych czasach Boga.

24

1 I Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 2 Nakaż synom Jisraela, żeby przynieśli ci klarowną oliwę z oliwek, wytłoczoną [tylko] do oświetlania, aby nieustannie palić światło. 3 W Namiocie Wyznaczonych Czasów, przed zasłoną oddzielającą, która jest obok [Skrzyni] Świadectwa, Aharon i jego synowie będą przygotowywali [lampy], by ogień płonął od wieczora do rana przed Bogiem nieustannie. Jest to wieczny bezwzględny nakaz dla waszych pokoleń. 4 Na świeczniku z czystego [złota] ustawi lampy, [żeby się paliły] przed Bogiem nieustannie. 5 I weźmiesz wybornej mąki, i upieczesz z niej dwanaście bochenków, każdy bochenek z dwóch dziesiątych [efy] mąki. 6 I położysz je w dwóch rzędach, po sześć w każdym rzędzie, na stole z czystego [złota] przed Bogiem. 7 I położysz kadzidło czyste na każdy rząd. [Kadzidło będzie spalone na ołtarzu] jako [oddanie] ogniowe dla Boga, które przypomni [Bogu o] chlebie. 8 W każdy Szabat ułoży [to], nieustannie, przed Bogiem, od synów Jisraela jako wieczne przymierze. 9 I będzie należeć się Aharonowi i jego synom i zjedzą je w świętym miejscu, bo jest najświętsze spośród [oddań] ogniowych dla Boga, wieczny bezwzględny nakaz. 10 Syn żydowskiej kobiety, który był synem człowieka z Micrajim [- tego właśnie człowieka Mosze zabił, a ów syn dokonał konwersji, żeby w pełni być jednym] spośród synów Jisraela – [chciał postawić namiot w obozie Dana]. I sprzeczali się w obozie, ten syn żydowskiej kobiety sprzeczał się z żydowskim mężczyzną, [który się temu sprzeciwiał, gdy ów syn] wyszedł [sprzed sądu Moszego przegrawszy sprawę]. 11 Syn żydowskiej kobiety wymówił złorzecząc [święte] Imię i bluźnił. Przywiedli go do Moszego. Imię jego matki było Szelomit, córka Diwrijego z plemienia Dana. 12 I umieścili go pod strażą [do czasu, gdy jego sprawa zostanie] objaśniona im przez słowo Boga.

13 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 14 Wyprowadźcie bluźniercę poza obóz. Wszyscy [sędziowie i świadkowie], którzy usłyszeli [jego bluźnierstwo], ucisną swoimi rękami jego głowę i ukamienują go, [reprezentując] całą społeczność. 15 I do synów Jisraela przemówisz w następujący sposób: Każdy człowiek, który będzie bluźnił swojemu Bogu, poniesie [konsekwencje] swojego grzechu. 16 Ktoś, kto wymówi złorzecząc Imię „Bóg” [a był ostrzeżony, że ma tak nie czynić], musi ponieść śmierć, cała społeczność ukamienuje go. Tak konwertyta, jak urodzony w narodzie, jeżeli wymówi złorzecząc [święte] Imię, musi umrzeć. 17 Jeżeli człowiek uderzy jakąś ludzką istotę, [również kobietę lub dziecko, i ofiara umrze], musi ponieść śmierć. 18 A jeżeli [śmiertelnie] uderzy zwierzę, musi zapłacić za nie. [Musi zapłacić wartość zwierzęcego] życia [jako odszkodowanie za] życie, [które zabrał]. 19 Jeżeli człowiek wyrządzi cielesną szkodę swojemu bliźniemu, będzie ukarany według [tego, jak poważna jest szkoda], którą wyrządził. 20 [Zapłaci odszkodowanie wartości] złamania za złamanie, [odszkodowanie wartości] oka za [uszkodzenie] oka, [odszkodowanie wartości] zęba za [uszkodzenie] zęba. Jeżeli wyrządzi cielesną szkodę, będzie ukarany według [tego, jak poważne jest uszkodzenie], które spowodował u człowieka. 21 Ten, kto uderzy zwierzę, musi zapłacić [odszkodowanie za zranienie]. Jeżeli uderzy [jedno ze swoich rodziców powodując siniak], musi ponieść śmierć. 22 Jedno prawo będzie dla was, tak dla konwertyty, jak dla urodzonego w narodzie, bo Ja jestem Bóg, wasz Bóg. 23 [Tak] przemówił Mosze do synów Jisraela. [Sędziowie i świadkowie] wyprowadzili bluźniercę poza obóz i ukamienowali go. I synowie Jisraela uczynili tak, jak nakazał Bóg Moszemu.