Paraszat BECHUKOTAI

3 Jeżeli będziecie postępowali zgodnie z Moimi bezwzględnymi nakazami, [studiując je po to, żeby] strzec Moich przykazań i przestrzegać ich, 4 wtedy Ja dam wam wasze deszcze we [właściwym] czasie i ziemia wyda swój urodzaj, i [w przyszłości nawet] drzewo pola, [które nie owocuje], wyda swój owoc. 5 Będziecie [zajęci] młócką do winobrania, a winobraniem będziecie [zajęci] do siewu. Nasycicie się [nawet małą ilością] waszego chleba i będziecie mieszkać bezpiecznie w waszej ziemi. 6 Obdarzę ziemię pokojem i położycie się [na spoczynek] niczego się nie lękając. Wytępię z ziemi dzikie zwierzęta i obcy miecz nie będzie przechodził przez waszą ziemię [nawet w czasie pokoju]. 7 Będziecie gnać waszych wrogów i padną od własnego miecza [uprzedzając wasz miecz]. 8 Pięciu z waszych [najsłabszych ludzi] przegoni setkę, a stu z was przegoni dziesięć tysięcy. I wasi wrogowie padną od własnego miecza. 9 I zwrócę Moją uwagę ku wam, [żeby was wynagrodzić], i uczynię was płodnymi, i rozmnożę was [w ludzi dorodnych]. I odnowię Moje przymierze z wami. 10 Będziecie jedli stary [plon, który będzie smakował lepiej niż świeży], a [spichlerze będą tak pełne, że] wyniesiecie stary [plon, żeby zrobić miejsce] dla nowego. 11 I umieszczę miejsce Mojego przebywania pośród was i Moje słowo nie oddali się od was. 12 I Moja Obecność będzie odczuwana pośród was. Ja będę waszym Bogiem, a wy będziecie Moim ludem. 13 Ja jestem Bóg, wasz Bóg, który was wywiódł z ziemi Micrajim, gdzie byliście niewolnikami. I złamałem belki waszego jarzma, i powiodłem was wyprostowanych.

14 [1] Ale jeżeli nie będziecie Mnie słuchać, [zaniedbując Torę Ustną],

[2] i nie będziecie wypełniać wszystkich tych przykazań,

15 [3] i jeżeli Moje bezwzględne nakazy będą dla was odrażające,

[4] i jeżeli odrzucicie [mędrców Tory, którzy studiują] Moje prawa,

[5] i powstrzymywać będziecie [innych] od wypełniania [przykazań,

[6] i głosić będziecie, że nie są to] wcale Moje przykazania,

[7] łamiąc Moje przymierze [i zaprzeczając zasadom wiary],

16 wtedy Ja też uczynię wam to samo. Ześlę na was trwogę, przygnębienie, trawiącą gorączkę, choroby, które powodują beznadziejne wypatrywanie [uzdrowienia], i udręczenie [waszej rodziny, kiedy umrzecie]. Będziecie siać na próżno wasze ziarno, [bo nie wzejdzie], a [jeżeli wzejdzie], zjedzą je wasi wrogowie. 17 Zwrócę Moją złość przeciwko wam i zostaniecie powaleni przed waszymi wrogami, i będziecie poniżeni przez tych, którzy was nienawidzą, będziecie uciekać, choć nikt nie będzie was gonił. 18 Jeżeli nie będziecie Mnie słuchać, gdy te [kary wam zagrażają], dodam dodatkowych siedem lat [kar] za siedem waszych grzechów.

19 [1] Ja zniszczę [Świątynię], dumę waszej siły.

[2] Uczynię wasze niebo [suchym jak] żelazo, [zsyłając suszę].

[3] Wasza ziemia [wydzieli wilgoć] jak miedź, [powodując, że zgnije jej owoc].

20 [4] [Będziecie ciężko pracować na ziemi], ale wasz wysiłek będzie daremny.

[5] Wasza ziemia nie odda [nawet] plonów, [które wsialiście].

[6] Ziemia nie da [wystarczającego pożywienia] drzewom,

[7] [a jeżeli będą owocować], nie dadzą swych owoców [wam], bo owoce upadną na ziemię i zgniją.

21 Jeżeli [nadal] będziecie obojętni wobec Moich przykazań i nie będziecie chcieli Mnie słuchać, dodam [kolejnych] siedem ciosów za siedem waszych grzechów.

22 [1] Naślę na was dzikie zwierzęta pola

[2] [razem z udomowionymi zwierzętami, które staną się drapieżne],

[3] [i jadowite węże] [4] i one cię pozbawią [dzieci, zabijając je].

[5] Zniszczę cały wasz dobytek, [który pasie się na zewnątrz],

[6] i pomniejszę wasz [dobytek, który trzymacie w środku].

[7] Wasze [główne i poboczne] drogi opustoszeją.

23 Jeżeli mimo tych [klęsk] nadal nie będziecie [wystarczająco] pouczeni, [żeby powrócić] do Mnie, jeżeli [nadal] będziecie obojętni wobec Moich przykazań, 24 wtedy Ja też będę obojętny wobec was i Ja sam ponownie zadam cios siedmioma karami za siedem waszych grzechów.

25 [1] Sprowadzę na was [armię uzbrojoną w] miecze, żeby się mścić na was mszcząc przymierze.

[2] Skupicie się na waszych miastach [z powodu] oblężenia.

[3] Ześlę zarazę na was i będziecie [zmuszeni pochować zmarłych poza Jerozolimą, gdzie zostaniecie] wydani w ręce waszych wrogów.

26 [4] Odetnę wasze zapasy pożywienia.

[5] [Z powodu braku drzewa] dziesięć kobiet będzie piekło chleb w jednym piecu,

[6] [a chleb rozpadnie się w piecu] i przyniosą z powrotem wasz chleb [jako okruchy odmierzane] wagą.

[7] Będziecie jedli [chleb], lecz nie będziecie nasyceni.

27 Jeżeli pomimo to nie będziecie Mnie słuchać i [nadal] będziecie obojętni [wobec Moich przykazań], 28 wystąpię przeciwko wam ze złością [z powodu] waszej obojętności i Ja sam ukarzę was siedem [razy] za waszych [siedem] grzechów.

29 [1] Będziecie jedli ciało waszych synów i będziecie jedli ciało waszych córek.

30 [2] Zburzę wasze wyniosłe wieże [pałaców i twierdz], rozbiję wasze idole, [które stoją w] słońcu,

[3] [gdy wasze brzuchy napuchną z głodu i weźmiecie wasze idole, chcąc je pocałować], sprawię, że [wasze brzuchy pękną, a] wasze trupy [upadną] na wasze idole.

[4] Moja wola odrzuci was.

31 [5] I obrócę wasze miasta w gruzy, tak że nikt nie przejdzie przez nie,

[6] i sprawię, że opustoszeje wasza Świątynia,

[7] i nie przyjmę kojących zapachów [waszych oddań w Świątyni, bo one ustaną].

32 I Ja sprawię, że opustoszeje ziemia i opustoszeje również z waszych wrogów, którzy [teraz] mieszkają w niej. 33 A was rozrzucę pomiędzy narody i naślę [wojska uzbrojone w] miecze, [żeby ścigały] was. I wasza ziemia opustoszeje [na czas długi], i wasze miasta będą obrócone w gruzy. 34 Wtedy ziemia uspokoi [gniew Boga z powodu] jej [niewypełnionych] lat szabatowych, przez wszystkie lata jej opustoszenia, gdy będziecie w ziemi waszych wrogów. Wtedy ziemia odpocznie i uspokoi [Boga] z powodu [niedotrzymanych] lat szabatowych. 35 Przez wszystkie dni, gdy będzie opustoszała, odpocznie, [tę samą liczbę lat], przez ile nie odpoczywała podczas lat szabatowych, gdy mieszkaliście w niej. 36 Tym, którzy ocaleli spośród was, Ja ześlę przerażenie w ich serca, [gdy będą przebywać] w ziemiach ich wrogów, tak że szelest liścia będzie [ich płoszył] i będą gnali tak, jak ktoś, kto gna uciekając przed mieczem. Upadną, [nawet gdy] nie będzie goniącego. 37 [Będą uciekać w pośpiechu, tak] ze każdy człowiek potknie się o swojego brata, [bo zawsze będą się czuli ścigani] mieczem, choć [w rzeczywistości] nie będzie goniącego. Nie będziecie [mieć siły] wystąpić przeciw waszym wrogom. 38 Będziecie zatraceni wśród narodów, [jeden daleko od drugiego], i ziemia waszych wrogów połknie was. 39 Ci, którzy ocaleli spośród was, zgniją w ziemiach waszych wrogów z powodu swoich przewinień. Zgniją niechybnie za przewinienia ich ojców wciąż [praktykowane] przez nich. 40 Wyznają przed sobą swoje przewinienia i przewinienia swoich ojców, przeniewierstwo, które popełnili, i swoją obojętność wobec Mnie. 41 Także Ja pozostanę obojętny wobec nich. I przywiodę ich do ziemi ich wrogów, może wtedy ich nieustępliwe serce spokornieje, i [pokuta] za ich przewinienia zostanie przyjęta. 42 Ale Ja wspomnę Moje przymierze z Jaakowem, a także Moje przymierze z Jicchakiem, a także Moje przymierze z Awrahamem, i będę pamiętał ziemię. 43 Ziemia, która pozostała po nich, uspokoi [gniew Boga] z powodu jej [niewypełnionych] lat szabatowych, pozostając opustoszała, bez nich, i ich przewinienia będą odpokutowane. [To wszystko stanie się, bo] sprzeciwili się Moim prawom, a ich dusze odrzuciły Moje bezwzględne nakazy. 44 Ale mimo tego wszystkiego, gdy będą w ziemi swoich wrogów, nie wzgardzę nimi i nie odrzucę ich [tak daleko, żeby] ich zniszczyć, łamiąc Moje przymierze z nimi, bo Ja jestem Bogiem, ich Bogiem. 45 Wspomnę na nich na przymierze z pierwszymi [pokoleniami Jisraela], które wywiodłem z ziemi Micrajim na oczach narodów, żebym im był Bogiem. Ja jestem Bóg. 46 To są [przekraczające rozum] bezwzględne nakazy i [rozumne] prawa [społeczne] z Tor [Pisanej i Ustnej], które Bóg dał przez Moszego na górze Synaj [jako przymierze] pomiędzy Nim i synami Jisraela.

27

1 Bóg przemówił do Moszego wyjaśniając mu: 2 Przemów do synów Jisraela i powiedz im: Jeżeli dorosły człowiek wyrzeknie ślubowanie, [że daruje] wartość życia [dorosłego lub dziecka dla Świątyni] Boga, 3 [taka] będzie twoja wycena: [za] mężczyznę pomiędzy dwudziestym a sześćdziesiątym rokiem będzie twoje wycena pięćdziesiąt srebrnych szekli według wagi Świątyni, 4 jeżeli to jest kobieta, jej wycena będzie trzydzieści szekli. 5 Jeżeli ma między pięć lat a dwadzieścia lat, [taka] będzie jego wycena: chłopiec dwadzieścia szekli, a dziewczynka dziesięć szekli. 6 Jeżeli ma od jednego miesiąca do pięciu lat: chłopiec za pięć srebrnych szekli, dziewczynka za trzy srebrne szekle. 7 Jeżeli ma sześćdziesiąt lat i więcej, za mężczyznę wycena będzie piętnaście szekli, a za kobietę dziesięć szekli. 8 Jeżeli [ten, kto ślubował], jest za biedny, żeby płacić [ustaloną] wycenę, to przyprowadzi człowieka, które wartość ślubował, i postawi go przed kohenem, po to, żeby go kohen wycenił. Według tego, na ile stać ślubującego, kohen go wyceni. 9 [Jeżeli człowiek poświęci dla Świątyni choćby tylko jedną kończynę] zwierzęcia, [z tych], które można przybliżyć jako oddanie dla Boga, wtedy każda część, którą poświęcił Bogu, będzie święta, [zwierzę musi być sprzedane, a wartość tej części, która została poświęcona, będzie przekazana Świątyni]. 10 Nie zamieni go ani nie zastąpi go – lepszego [bez skazy] gorszym, [który ma cielesną wadę], ani gorszego lepszym. Jeżeli zamieni jedno zwierzę na drugie, wtedy [oba], tamto i to, którym zostało zastąpione, staną się święte. 11 Jeżeli jest to zwierzę z wadą cielesną, którego nie przybliża się oddając dla Boga: przywiedzie zwierzę przed kohena 12 i kohen wyceni je według jego dobrych i złych [cech. Jeżeli ktoś inny niż pierwotny właściciel chce kupić je od Świątyni, zapłaci] to, co wycenił kohen. 13 Ale jeżeli [pierwotny właściciel] je wykupi, doda jedną piątą jego wartości. 14 Jeżeli człowiek poświęci swój dom dla [Świątyni] Boga, żeby był święty dla Boga, kohen wyceni go według dobrych i złych [cech] i jego wycena będzie stała – tyle, ile kohen wycenił. 15 Jeżeli ten, kto poświęcił swój dom, chce go wykupić, doda jedną piątą do jego pieniężnej wyceny, i będzie [znowu] jego. 16 Jeżeli człowiek poświęci pole ze swojego dziedzictwa dla [Świątyni] Boga, jego wycena [nie będzie liczona według rynkowej wartości, lecz] według ilości wysianego ziarna – pięćdziesiąt srebrnych szekli za każdy chomer jęczmienia. 17 Jeżeli poświęci swoje pole [od razu po] roku jubileuszowym, jego wycena pozostanie [pięćdziesiąt srebrnych szekli za każdy chomer jęczmienia]. 18 Ale jeśli poświęci swoje pole [wiele lat] po roku jubileuszowym, kohen policzy jego pieniężną cenę według lat, [gdy dzierżawa wygaśnie], pozostałych do [następnego] roku jubileuszowego, [a procent dzierżawy, która wygasła] będzie potrącony z wyceny. 19 Jeżeli ten, kto poświęcił, wykupi pole, [według tego rozliczenia] doda jedną piątą jego pieniężnej wyceny i będzie [znowu] jego. 20 Jeżeli nie wykupił pola i [skarbnik Świątyni] sprzedał pole innemu człowiekowi, nie będzie już wykupione [i nie stanie się z powrotem własnością pierwszego właściciela w roku jubileuszowym]. 21 [Lecz] gdy pole opuści majątek nabywcy w roku jubileuszowym, [będzie należeć do kohenów] i będzie świętością Boga, jako pole zastrzeżone. Dziedzictwo [pierwotnego właściciela] będzie teraz należało do kohenów. 22 Jeżeli [człowiek] poświęci Bogu pole, które kupił, a które nie jest częścią jego dziedziczonego majątku, 23 kohen wyliczy mu wartość wyceny [w zależności od tego, ile czasu pozostało] do roku jubileuszowego. Od tego dnia [każdy może wykupić pole] dając jego wycenę [Świątyni, żeby to była] świętość dla Boga. 24 W roku jubileuszowym pole wróci do tego, od którego [pierwotny nabywca] kupił je – ten, do którego należał dziedziczony majątek. 25 Każda wycena będzie według [miary] świątynnego szekla, dwadzieścia gera będzie równowartością jednego szekla. 26 Ale pierwotne zwierzęcia, bo jest pierworodne, [będzie poświęcone] Bogu. Nikt go nie poświęci [jako inne oddanie]. Czy byk, czy owca, jest dla Boga. 27 Jeżeli [ktoś poświęci] zwierzę rytualnie skażone [jako dar na utrzymanie Świątyni], może je wykupić płacąc według wyceny, dodając jedną piątą. Jeżeli nie jest wykupione przez tego, [kto je poświęcił, będzie sprzedane według wyceny. 28 Ale każda zastrzeżona własność, którą człowiek zastrzeże dla Boga, z czegokolwiek, co jest jego, od człowieka po zwierzę, albo pole jego dziedziczonego majątku, nie będzie sprzedane ani nie będzie wykupione, bo wszystko, co jest zastrzeżone, będzie najświętsze dla Boga. 29 Każdy człowiek, który jest skazany [na śmierć], nie ma żadnej [wartości] wykupu, [skoro] ma ponieść śmierć. 30 [Druga] dziesięcina z ziemi czy z ziarna ziemi, czy z owoców drzewa, należy do Boga. Jest święta dla Boga. 31 Jeżeli człowiek wykupi część swojej dziesięciny, doda jedną piątą [jej wartości]. 32 Każda dziesięcina z bydła albo z trzody, każde dziesiąte, które przejdzie [oznaczone uderzeniem] kija, będzie święte dla Boga. 33 Nie uczyni różnicy pomiędzy dobrym [bez skazy] a złym [z wadą cielesną] i nie zastąpi go innym. A jeżeli go zastąpi, wtedy [pierwsze] i to, które je zastępuje, będą święte. Nie będą wykupione. 34 To są przykazania, które Bóg przykazał Moszemu dla synów Jisraela na górze Synaj.

Bądź silny, bądź silny i rośnij w siłę!