Leviticus XXVI

  1. Nie róbcie sobie bałwanów, a bożków litych i posągów nie stawiajcie sobie, a kamieni rytych nie kładźcie w ziemi waszej, aby korzyć się na nich; bom Ja Wiekuisty, Bóg wasz.
  2. Sabbatów Moich przestrzegajcie, a świątynię Moję czcijcie: Jam Wiekuisty.
  3. Jeżeli podług ustaw Moich postępować, a przykazań Moich przestrzegać, a pełnić je będziecie, –
  4. Tedy dam wam deszcze w czasie swoim, i wyda ziemia plon swój, a drzewo polne wyda owoc swój.
  5. I starczy wam młoćba do winobrania, a winobranie do wysiewu, i pożywać będziecie chleb swój do syta, i zamieszkacie bezpiecznie na ziemi waszej.
  6. I ustanowię pokój na ziemi, i spoczywać będziecie, a nikt nie wystraszy; wyplenię też zwierzęta dzikie z ziemi, a miecz nie przejdzie po ziemi waszej.
  7. I ścigać będziecie wrogów waszych i padną przed wami od miecza.
  8. I ścigać będzie pięciu z was stu, a stu z was dziesięć tysięcy ścigać będzie, i padną wrogi wasze przed wami od miecza.
  9. I zwrócę się ku wam, i rozplenię was, i rozmnożę was i utwierdzę przymierze Moje z wami.
  10. I pożywać będziecie zboże łońskie, zaprzeszłoroczne, a łońskie dla nowego uprzątać będziecie.
  11. I ustanowię przybytek Mój w pośród was, a nie odtrąci was dusza Moja.
  12. I będę ustawicznie chodził w pośród was, i będę wam Bogiem, a wy będziecie Mi ludem.
  13. Jam Wiekuisty, Bóg wasz, którym wywiódł was z ziemi Micrejczyków, abyście nie zostali niewolnikami ich, i skruszyłem sworzenie jarzma waszego, a prowadziłem was z czołem podniesionem.
  14. Jeżelibyście zaś nie usłuchali Mnie, i nie pełnili wszystkich przykazań tych, –
  15. Jeżeli ustawami Mojemi wzgardzicie, a prawa Moje odtrąci dusza wasza, żebyście nie pełnili wszystkich przykazań Moich, naruszając przymierze Moje;
  16. Tedy i Ja uczynię to wam: nawiodę na was trwogę, wycieńczenie i gorączkę, które pożerają oczy, i omdlałą czynią duszę, a siać będziecie daremnie nasiona wasze, i spożyją Je wrogi wasze.
  17. I zwrócę oblicze Moje na was, i porażeni będziecie przed wrogami waszymi, i władać wami będą nieprzyjaciele wasi, i będziecie pierzchali, choć was nikt nie będzie ścigał.
  18. A jeżeli pomimo to nie posłuchacie Mnie: tem silniej karać was będę, siedmkroć za grzechy wasze.
  19. I złamię wyniosłość mocy waszej, i uczynię niebo wasze jako żelazo, a ziemię waszę jako kruszec.
  20. I wyczerpywać się będzie daremnie siła wasza, i nie wyda ziemia wasza plonu swego, a drzewo ziemi nie wyda owocu swego.
  21. A jeżeli pomimo to postępować będziecie na przekór Mnie, a nie zechcecie Mnie słuchać, pomnożę wtedy klęski wasze, siedmkroć, w miarę grzechów waszych.
  22. I puszczę na was zwierzęta dzikie i pozbawią was dzieci, i wyniszczą dobytek wasz i wyplenią was, i opustoszeją drogi wasze.
  23. A jeżeli i tem się nie ukorzycie Mi i postępować będziecie na przekór Mnie,
  24. Postępować też będę i Ja na przekór wam, a razić was będę i Ja siedmkroć za grzechy wasze.
  25. I sprowadzę na was miecz, który pomstę wywrze za przymierze; i zbiegniecie się do miast waszych, ale zeszlę zarazę między was, – a podani będziecie w moc wroga.
  26. Gdy złamię wam podporę chleba, będą piekły dziesięć niewiast chleb wasz w piecu jednym, i oddawać wam chleb wasz pod wagą, i będziecie jedli, a nie nasycicie się.
  27. A jeżeli i pomimo to nie usłuchacie Mnie, a postępować będziecie na przekór Mnie:
  28. Wtedy postąpię z wami w zapalczywości na przekór wam, i karcić was będę też i Ja siedmkroć za grzechy wasze.
  29. I pożerać będziecie ciało synów waszych, i ciało córek waszych pożerać będziecie.
  30. I zburzę wyżyny wasze, i rozwalę wasze posągi słońca, i rzucę trupy wasze na szczątki bałwanów waszych, i odtrąci was dusza Moja.
  31. I obrócę miasta wasze w pustkowie i opustoszę świątynie wasze i nie przyjmę wdzięcznej wonności waszej.
  32. I spustoszę ziemię, że zdumieją się nad nią wrogi wasze, które osiądą na niej.
  33. Was zaś rozproszę między narody i obnażę za wami miecz, a będzie ziemia wasza pustynią, a miasta wasze pozostaną rumowiskiem.
  34. Wtedy uczyni zadość ziemia Sabbatom swoim po wszystkie dni opustoszenia swego, gdy będziecie w ziemi wrogów waszych; wtedy odpocznie ziemia i zaspokoi Sabbaty swoje.
  35. Po wszystkie dni opustoszenia swego odpoczywać będzie, ile nie odpoczywała w Sabbaty wasze, gdyście wy mieszkali na niej.
  36. A na pozostałych z was – nawiodę lękliwość w serca ich, na ziemi wrogów ich, że gnać ich będzie szmer liścia opadłego, i będą uciekali jako przed mieczem, i padną, choć nikt nie będzie ścigał.
  37. I padać będą jeden na drugiego, jakby od miecza, choć nikt nie ściga; a nie będzie wam ostoju przed wrogami waszymi.
  38. I poginiecie między narodami i pożre was ziemia wrogów waszych.
  39. A pozostali z pośród was wyniszczeją za winy swoje w ziemiach wrogów waszych, i za winy też ojców swoich wraz z nimi wyniszczeją.
  40. Jeżeli wtedy wyznawać będą winę swoję i winę ojców swoich, że za przeniewierstwo ich, którem przeniewierzyli się Mnie, i za to, że postępowali ze mną w przekorze,
  41. I Ja też postępowałem z nimi w przekorze, i zawiodłem ich do ziemi wrogów ich; gdyby wtedy ukorzyło się serce ich nieobrzezane, a zadość uczynili za winę swoję:
  42. Wspomnę wtedy na przymierze Moje z Jakóbem, i na przymierze Moje z Ic’hakiem i na przymierze Moje z Abrahamem wspomnę, i na ziemię wspomnę.
  43. Ale ziemia musi być opuszczoną przez nich i zadość uczynić Sabbatom swoim podczas opustoszenia swego po nich; muszą oni zadosyć uczynić za winy swoje, ponieważ prawa Moje porzucili, a ustawy Moje odtrąciła dusza ich.
  44. Ale z tem wszystkiem, kiedykolwiek by przebywali w ziemi wrogów swoich, nie porzucę ich, i nie odtrącę ich, żebym ich miał wytępić, żebym zerwał przymierze Moje z nimi; bom Ja Wiekuisty, Bóg ich!
  45. I wspomnę dla nich o przymierzu przodków, których wywiodłem z ziemi Micraim w oczach ludów, abym był im Bogiem: Ja Wiekuisty”.
  46. Oto ustawy i prawa i nauki, które ustanowił Wiekuisty między Sobą a synami Israela u góry Synai przez Mojżesza.