Leviticus III

  1. A jeżeli ofiarą opłatną ofiara jego, to jeżeli z rogacizny przynosi, – samca albo samicę zdrową niechaj przyniesie przed oblicze Wiekuistego.
  2. I położy rękę swą na głowę ofiary swojej, i zarzną ją u wejścia do przybytku zboru, i pokropią synowie Ahrona, kapłani, krwią ofiarnicę w około.
  3. I przyniesie z ofiary opłatnej, jako ofiarę ogniową Wiekuistemu, – łój pokrywający trzewa, i wszystek łój, który nad trzewami;
  4. Obie też nerki z łojem, który na nich, który nad polędwicami, i przeponę, która na wątrobie, wraz z nerkami ją oddzieli.
  5. I puszczą to z dymem synowie Ahrona na ofiarnicy wraz z całopaleniem, co na drwach, na ogniu: ofiara to ogniowa, woń przyjemna Wiekuistemu.
  6. A jeżeli z trzody ofiara jego na „opłatną” Wiekuistemu, – samca albo samicę zdrową niechaj przyniesie.
  7. Jeżeli jagnię przynosi na ofiarę swoję; niechaj przyniesie je przed oblicze Wiekuistego.
  8. I położy rękę swą na głowę ofiary swojej, i zarzną ją u wejścia do przybytku zboru, i pokropią synowie Ahrona krwią jej ofiarnicę, w około.
  9. I przyniesie z ofiary opłatnej jako ofiarę ogniową Wiekuistemu najlepszą część jej, – ogon cały, po samą krzyżową kość go odciąwszy, również łój pokrywający trzewa, i wszystek łój, który nad trzewami.
  10. Obie też nerki z łojem, który na nich, który na polędwicach, i przeponę, która na wątrobie, wraz z nerkami ją oddzieli.
  11. I puści to z dymem kapłan na ofiarnicy, – pokarm to, ofiara ogniowa Wiekuistemu.
  12. A jeżeli ofiara jego koza; niechaj przyniesie ją przed oblicze Wiekuistego,
  13. I położy rękę swą na głowę jej, i zarzną ją przed przybytkiem zboru, i pokropią synowie Ahrona krwią jej ofiarnicę, w około.
  14. I przyniesie z niej ofiarę swą, jako ofiarę ogniową Wiekuistemu: – łój pokrywający trzewa, i wszystek łój, który nad trzewami.
  15. Obie też nerki z łojem, który na nich, który nad polędwicami, i przeponę, która na wątrobie, wraz z nerkami ją oddzieli.
  16. I puści je z dymem kapłan na ofiarnicy: pokarm to, ogniowa ofiara, woń przyjemna: wszystek łój Wiekuistemu.
  17. Ustawa to wieczna w pokoleniach waszych, we wszystkich siedzibach waszych: żadnego łoju i żadnej krwi jeść nie będziecie!”