Kolejność przyczyny i skutku

Teraz wyjaśnimy kolejność wszystkich działań, które odbyły się w światach do tej pory, w postaci przyczyny i skutku, czyli w jaki sposób każde działanie następuje we wszystkich detalach obowiązkowo z przyczyny poprzedzającej je.

1) Rozpoczniemy od świata skrócenia. Skrócenie głównie było na bhinę dalet, czyli na malchut de-Ejn Sof, która nazywa się centralną kropką. Jednak światło zniknęło ze wszystkich dziesięciu sfirot. To reszimo, które pozostawiło światło po swoim skróceniu, nazywa się dziesięć sfirot de-igulim. Następnie był ustawiony masach w malchut dziesięciu sfirot de-igulim, i wtedy ponownie rozprzestrzeniło się or elion, dopóki nie napotkało na masach w kli malchut, i od uderzenia or elion w masach otwiera się wielkie światło, które nazywa się or hozer, i ten or hozer wznosi się i obłacza or elion do keter z dołu do góry, te dziesięć sfirot nazywamy rosz kawa. Następnie or hozer ponownie rozprzestrzenia się razem z or elion z góry do dołu w całej tej ilości, którą obłóczył przedtem z dołu do góry w rosz kawa. I to rozprzestrzenienie z góry w dół nazywa się toch i sof kawa. I te rosz, toch, sof kawa nazywane są pierwszym parcufem A’K lub parcufem Galgalta de-A’K.

2) I tak jest tu u nas dziesięć działań:

  1. Miejsce, w którym odbył się cimcum.
  2. Dziesięć sfirot, które pozostawiły reszimot, nazywających się dziesięć sfirot de-igulim.
  3. Dziesięć sfirot nazywających się igulim.
  4. Masach w kli malchut.
  5. Rozprzestrzenienie or elion ponownie.
  6. Ziwug de-akaa or elion z masachem.
  7. Or hozer, które staje się obłóczeniem i bhiną otrzymywania dla or elion.
  8. Dziesięć sfirot de-joszer będących rosz kawa.
  9. Rozprzestrzenienie malchut z or hozer w dziesięć sfirot z góry w dół. Dziewięć pierwszych sfirot z tych dziesięciu nazywane są toch kawa, a malchut tych dziesięciu sfirot nazywa się sof kawa.
  10. Kropki końca (sijum) kawa. Stąd i niżej jest ciemność, a nie światło.

3) Teraz wyjaśnimy połączenie przyczyny i skutku pomiędzy nimi:

Miejsce, w którym odbyło się skrócenie. Ono wynika z powodu zniknięcia światła Ejn Sof stąd. I początek całej wiedzy – że nie ma zniknięcia w duchowym, i każda mała zmiana, o której mówi się w duchowym, nie oznacza, że pierwotna forma zniknęła i zamiast niej przychodzi inna forma, jak to odbywa się w świecie materialnym, a to oznacza, że pierwotna forma pozostaje na miejscu bez jakichkolwiek zmian, a zmiana formy, o której mówi się – jest to dodatek do poprzedniej formy. I teraz są dwie formy zamiast jednej. Należy również pamiętać, że prawo oddzielenia w duchowym – jest to nie więcej, niż zmiana właściwości formy. Podobnie do tego, jak topór dzieli w materialnym, tak samo zmiana właściwości dzieli duchowe obiekty. W ten sposób, jeżeli duchowy obiekt otwiera w sobie jakąkolwiek zmianę, on dzieli się i staje się ich dwoje, i odległość pomiędzy nimi – jest na miarę zmiany ich właściwości, i jeżeli zmiana jest lekka, uważa się, że one jeszcze są bliskie jeden do drugiego, ale jeżeli zmiana jest w większej mierze, uważa się, że są dalekie jeden od drugiego.

4) Przyczyna cimcuma i wyjścia światła jest w tym, że malchut de-Ejn Sof, czyli bhina dalet, pragnęła podobieństwa właściwości w największej pełni z or elion, jak wyjaśniliśmy to wyżej w pierwszej części or pnimi i w wewnętrznym spostrzeganiu. Tam wyjaśniliśmy, że w samej Ejn Sof nie odbyły się żadne zmiany na skutek uczynionego skrócenia, a świat skrócenia – jest to tylko dodatek, który odnowił się w świetle Ejn Sof Baruhu.

Rzecz w tym, że w malchut Ejn Sof, która pragnęła wielkiego połączenia, wyniknęła zmiana właściwości, gdyż w Ejn Sof to pragnienie w niej nie było otwarte. I tym określa się, że tu dodała się nowa forma i wyszła poza malchut de-Ejn Sof. I nabyła samodzielne imię, a mianowicie – keter świata skrócenia. I ten keter sam rozprzestrzenia się według czterech bhinot, i kiedy otwiera się bhina dalet w nim i pragnie największego podobieństwa właściwości z or elion, i zmniejsza w nim życzenie otrzymywać, natychmiast znika całe światło, które było tam. Gdyż każde kli otrzymywania w duchowym – jest to życzenie otrzymywać, i przy zniknięciu życzenia otrzymywać, znika światło. Gdyż jest zrozumiałe, że przymus nie działa, oprócz jak w materialnym.

I tak wyjaśniliśmy dwa działania: miejsce, w którym odbyło się skrócenie, i dziesięć sfirot, które pozostawiły reszimot i stworzyły dziesięć kelim de-igulim, gdyż z powodu pragnienia podobieństwa właściwości w malchut de-Ejn Sof były wykorzystane oba – rozprzestrzenienie światła i jego zniknięcie stąd. I z nich wyniknęło trzecie działanie: dziesięć kelim de-igulim, gdyż te reszimot, które pozostały po zniknięciu, są igulim (okrągłymi). I tak te trzy działania zobowiązują i wychodzą jedno z drugiego.

5) Czwarte działanie, masach w malchut de-igulim, wychodzi na skutek wyjścia światła ze wszystkich czterech bhinot. Gdyż skrócenie było wyłącznie na bhinę dalet, a wyjście – ze wszystkich dziesięciu sfirot, ponieważ wyłącznie bhina dalet była wtedy miejscem otrzymywania światła. I dlatego natychmiast obudziło się w niej życzenie ponownie przedłużyć światło w bhinot Ga’R, lecz nie w bhinę dalet, gdyż nie mogła wytrzymać mroku. I na skutek otwarcia tego życzenia wyszła i urodziła się właściwość granicy, będącej korzeniem dla światów. Jak napisano: „Do tej pory idź i nie przerywaj”. Czyli ograniczenie na otrzymywanie, w trzy pierwsze bhiny wyłącznie. I ta forma ograniczenia nazywa się naprawieniem masachu w kli malchut, które wychodzi na skutek nowego przedłużenia światła od Stwórcy po skróceniu.

I tak wyjaśniliśmy czwarte i piąte działanie: masach w kli malchut i rozprzestrzenienie or elion ponownie. Gdyż wyjście światła wprowadza w działanie je oba: i masach, i przedłużenie or elion ponownie w trzy pierwsze bhiny, ponieważ nie mogła wytrzymać mroku.

6) Szóste działanie: ziwug de-akaa or elion z masachem – wychodzi z siły or elion. Gdyż skrócenie i masach, który powstał na bhinę dalet, wyszły siłą samego stworzenia i or elion wychodzące z Ejn Sof, które wypełnia tam całą realność bez jakichkolwiek granic, nie trzyma się tej granicy, która wyniknęła w masachu, i życzy sobie przyjść również i w bhinę dalet, żeby wypełnić całą realność, jak to do niego należy, lecz masach zawraca go z powrotem siłą granicy w nim. I nazywa się to ziwug de-akaa. W ten sposób ziwug de-akaa wychodzi z or elion.

7) Siódme działanie – jest to or hozer. Ono wychodzi z siły uderzenia masachu i or elion, i staje się obłóczeniem i miejscem otrzymywania dla or elion w tej mierze, w której zawraca go z powrotem. Gdyż cała ta miara or elion, która była przydatna wejść w bhinę dalet i nie przyszła tam z powodu zatrzymywania w masachu, który zawrócił ją z powrotem, nazywa się or hozer. W ten sposób or hozer wychodzi od uderzenia masachu z or elion i należy pamiętać, że po skróceniu i dalej, od tego momentu, jak bhina dalet przestała być miejscem otrzymywania or elion, or hozer zajęło jej miejsce, czyli or hozer stało się kli dla otrzymywania zamiast poprzedniej bhiny dalet. I nie ma innego kli otrzymywania, oprócz niego.

8) Ósme działanie: dziesięć sfirot de-joszer w postaci rosz kawa wychodzi za pośrednictwem wyjścia światła, które odbyło się podczas skrócenia, jak napisano wyżej w p.5, gdyż jest to piąte działanie, o którym mówiło się wyżej. Jednak one nie są powiązanie i nie obłaczają się, żeby stać się korzeniami dla parcufa, oprócz jak za pośrednictwem or hozer w siódmym działaniu, jak opisano wyżej, gdyż on obłacza je z dołu do góry.

9) Działanie dziewiąte: rozprzestrzenienie malchut z or hozer w niej z góry w dół w postaci toch i sof, wychodzi z masachu w malchut de-rosz, jest bhiną przejścia „z potencjału w działanie”. Gdyż ta miara odpychania i miara obłóczenia, które wyszły na siłę masachu w dziesięć sfirot de-rosz, były wyłącznie w postaci potencjału, gdyż realnie nie ma tam ani odpychania, ani obłóczenia. Wszystko to, co odbyło się w dziesięciu sfirot rosz w potencjale, otwiera się następnie w toch i sof, czyli w guf, całkowicie realnym wcieleniu. I na miarę poziomu światła, które or hozer obłacza w rosz w potencjale, w tej mierze or elion obłacza się w guf realnie we wcieleniu, i to obłóczenie nazywa się toch tego guf, od pe do tabura. A bhina sijum, która tworzy masach w dziesięciu sfirot rosz w potencjale, czyli akaa (uderzenie), które odbyło się z or elion i nie pozwala mu rozprzestrzenić się w bhinę dalet, otwiera się w guf „w działaniu” od tabura i niżej do sijum raglin, i ta część nazywa się sof parcufa. W ten sposób od sijum raglin parcufa i niżej otwiera się centralna kropka całkowicie w realizacji, i masach przerywa tam or elion całkowicie i pozostawia pustą przestrzeń (halal panuj) bez światła. Dlatego bhina toch tego guf określa się jak rozprzestrzenienie dziewięciu pierwszych sfirot. A bhinot sof, guf określa się jak jedna sfira malchut. Czyli bhina ograniczenia i siła sijuma w niej.

I tak wyjaśniliśmy dziewiąte i dziesiąte działanie: rozprzestrzenienie malchut z góry w dół w postaci toch i sof nazywa się guf i kropka sijuma kawa, i stąd i niżej – mrok, a nie światło. I masach w rosz wprowadził w działanie je oba, jak wyjaśniliśmy.

10) I tak wyjaśniliśmy przyczyny i skutki aż do wyjścia pierwszego parcufa de-A’K, który nazywa się parcuf Galgalta de-A’K. Wyjaśnijmy teraz wyjście pięciu parcufim de-A’K jeden z drugiego, w postaci przyczyny i skutku.

Na początku wyjaśnimy faktory urodzenia parcufa ogólnie, czyli podobnie działające we wszystkich parcufim. A następnie wyjaśnijmy parcufim w indywidualnych detalach.

I pierwszy faktor dla urodzenia parcufa – jest to uderzenie (bitusz) or makif i or pnimi jedno z drugim. I z tego powodu zmniejsza się masach guf parcufa i staje się cienki, jak masach w malchut de-rosz. To określa się jak to, że on wzniósł się i włączył się w wyższy ziwug w rosz razem z reszimot dziesięciu sfirot de-guf wchodzących w niego. I dwa wyższe reszimot w nim, które nazywane są zahar i nekewa, wywołują w masachu de-rosz bet rodzaje ziwugim (patrz na początku części „jest i nie ma”, „mati we lo-mati”). I za pośrednictwem tego włączenia są odnowione masach i reszimo na tyle, że staje się rozróżnialne, że korzeń jego – z awijuta guf, oprócz ostatniej bhiny, która znikła z niego. I wtedy one ponownie opuszczają się w guf w jego zewnętrzną część na miejsce haze, i or elion rozprzestrzenia się do ziwug de-akaa z tym masachem, i wznosi or hozer od masachu do góry, i przedłuża dziesięć sfirot de-rosz, poziom których od pe poprzedniego parcufa. Potem malchut rozprzestrzenia się od haze i w dół razem z or hozer w niej w dziesięć sfirot guf w postaci toch i sof. I te rosz, toch, sof określane są jak porodzenie i syn poprzedniego parcufa, obłaczające go od pe de-rosz do sijuma.

11) I tak jest tu czternaście działań:

  1. bitusz (uderzenie) or makif i or pnimi,
  2. usubtelnienie masachu,
  3. włączenie masachu w reszimot dziesięciu sfirot de-guf,
  4. dwa wyższe reszimot: zahar i nekewa,
  5. dwa rodzaje ziwugim w masachu rosz,
  6. odnowienie awijut w masachu i reszimot,
  7. awijut de-guf w nich staje się rozróżnialny,
  8. zniknięcie reszimo ostatniej bhiny z nich,
  9. ich wyjście z rosz,
  10. ich przyjście w zewnętrzną część guf poprzedniego parcufa na miejsce haze,
  11. ziwug de-akaa, który odbywa się z masachem na miejscu haze i przedłuża dziesięć sfirot de-rosz,
  12. rozprzestrzenienie malchut de-rosz od haze i w dół w stanie guf w postaci toch i sof,
  13. obłacza się na poprzedni parcuf,
  14. jego poziom zaczyna się od pe poprzedniego parcufa.

12) Teraz wyjaśnimy połączenie przyczyny i skutku pomiędzy nimi: Działanie 1, bitusz w or pnimi i or makif wychodzi z masachu. Gdyż w tej mierze, w której masach przedłuża i obłacza or pnimi w parcufie, on odpycha or makif, który należy do parcufa. Gdyż cała jego możliwość obłóczyć or elion jest za pomocą uderzenia z or elion, które zawraca całą tą miarę, która przeznaczona jest dla rozprzestrzenienia w bhinę dalet, z powrotem, i nie daje jemu rozprzestrzeniać się w parcufie, od tabura i niżej. I wiadomo, że to światło, które nie może obłóczyć się w parcuf, jest to or makif – otaczające światło parcufa. I dlatego or pnimi i or makif znajdują się w przeciwieństwie pomiędzy sobą, gdyż miara wielkości obłóczonego wewnętrznego światła or pnimi odpowiada wielkości miary awijut masachu. Jako przeciwieństwo do niego – or makif, miara wielkości którego zależy od subtelności (zakut) kelim. I dlatego or makif czyni usubtelnienie masachu, i or pnimi znika z parcufa, jak wiadomo. W ten sposób masach jest przyczyną bitusz or makif i or pnimi.

13) Działanie 2, usubtelnienie masachu, wychodzi z siły bitusz or makif i or pnimi, jak opisano wyżej w pierwszym działaniu.

Działanie 3, wzajemne włączenie masachu w reszimot dziesięciu sfirot de-guf, odbywa się razem z usubtelnieniem masachu wychodzącym z bitusz or makif i or pnimi. Na skutek tego, że masach usubtelnia się w kolejności położenia sfirot, on przychodzi w każdą z nich przy wzniesieniu i włącza się w nią, i kiedy usubtelnia się on do bhiny gimel, on przychodzi i włącza się w sfirę Z’A, a przy usubtelnieniu do bhiny bet, przychodzi i włącza się w binę. I dalej w ten sam sposób. I kiedy wznosi się do Stwórcy, on zawiera w sobie je wszystkie.

14) Działanie 4: dwa wyższe reszimot zahar i nekewa. Wychodzą z siły tego, że ostatnia bhina znika na skutek usubtelnienia, działającego w każdym parcufie. Na przykład, po usubtelnieniu parcufa Galgalta znika bhina dalet. A po usubtelnieniu parcufa A’B znika bhina gimel, itd. Właśnie część awijuta w niej przeznaczona dla przedłużenia i uderzenia, a część de-itlabszut (obłóczenia) nie znika. I nazywa się to zahar. I nie jest on przydatny dla ziwuga z or elion, oprócz jak przy połączeniu z właściwością bliską do niego, w której jest pełne reszimo. I ona nazywa się jego nekewa. Na przykład, po usubtelnieniu parcufa Galgalta pozostaje ostatnia bhina wyłącznie w połowie reszimo bhiny dalet, czyli itlabszut, która nazywa się zahar. I żeby dokonać ziwug z or elion, ono powinno połączyć się z bhiną gimel, która staje się nekewa dla niego. I wtedy on może dokonać ziwug z or elion. W ten sposób siłą tego, że ostatnia bhina znika w każdym parcufie po usubtelnieniu, wynika bhina zahar i nekewa.

15) Działanie 5 – są to dwa rodzaje ziwugim w masachu rosz. Następuje razem z zahar i nekewa, które wyniknęły za pośrednictwem zniknięcia ostatniej bhiny. Gdyż na początku nekewa włącza się w zahar, i za pośrednictwem ziwuga z or elion przedłuża świecenie na poziom zahar, i na skutek tego, że od tego ziwuga jeszcze nie przedłuża się itlabszut (obłóczenie) w kelim, z powodu hisaronu bhiny przedłużenia w zahar, dlatego jest niezbędny drugi ziwug, żeby zahar włączył się w nekewa, i wtedy jest przedłużonych dziesięć sfirot na poziomie nekewa. I od tego drugiego ziwuga światło staje się przydatnym dla obłóczenia w kelim. I tak dwa rodzaje ziwugim, które odbywają się na zahar i nekewa w masachu de-rosz, wychodzą ze zniknięcia ostatniej bhiny po usubtelnieniu parcufa.

16) Działanie 6 – odnowienie awijut w masachu i reszimot, wychodzi z ich przyłączenia do masachu w rosz tak, że uczestniczą razem z nim w ziwugu de-akaa z or elion. Ponieważ niższy, znajdujący się na miejscu wyższego, staje się prawie jedynym z nim. Dlatego od razu przy ich przyjściu w rosz, one włączają w siebie awijut z dołu do góry, działający w rosz i dlatego ich własny awijut odnawia się w nich, czyli awijut w potencjale, który powinien w skutku realnie otworzyć się i obrócić się w awijut z góry w dół.

17) Działanie 7 – staje się rozróżnialny awijut de-guf w masachu i reszimot, które wzniosły się. Wychodzi i przychodzi razem z odnowieniem awijut, które one otworzyły podczas przyłączenia do masachu w rosz. Gdyż razem z odnowieniem ich awijuta natychmiast staje się rozróżnialna w reszimot ich właściwość z góry w dół, czyli awijut de-guf, z którego one korzystały do wzniesienia. Gdyż na początku, podczas kiedy one oczyściły się od całego awijuta w nich, było zupełnie nierozróżnialne, że one są sfirotami guf, gdyż wtedy były one całkowicie ciche. I dlatego zrównały się z bhiną rosz i wzniosły się, i połączyły z masachem de-rosz. Jednak po tym, jak otworzyły awijut w potencjale w masachu de-rosz, i reszimo ożyło ponownie, natychmiast staje się rozróżnialny w określonej mierze awijut guf, będący u nich od czasu, kiedy one były w guf. I określa się to jako różnica właściwości w stosunku do malchut de-rosz.

18) Działanie 8 – zniknięcie reszimo od ostatniej bhiny w nich. Wychodzi z powodu bitusz z or makif, działanie którego jest rozróżnialne szczególnie w ostatniej bhinie, od której nie pozostaje reszimo.

Działanie 9 – ich wyjście z rosz. Wychodzi z powodu tego, że awijut stał się rozróżnialny, jak opisano w p.17, i określa się jak różnica właściwości od malchut de-rosz. Gdyż różnica właściwości i wyjście na zewnątrz – jest to jedno i to samo.

19) Działanie 10 – jest to ich przyjście w zewnętrzną część guf poprzedniego parcufa na miejsce haze. Wychodzi z powodu zniknięcia ostatniej bhiny. Na przykład, po usubtelnieniu parcufa Galgalta de-A’K, kiedy masach i reszimo wzniosły się w rosz, ich awijut powrócił do nich bez ostatniej bhiny, i jest w nich wyłącznie bhina gimel z tego awijut guf, który był w nich do usubtelnienia. I nazywa się ona haze. A bhina dalet, która była ostatnią bhiną, zniknęła z nich z powodu usubtelnienia.

I dlatego ten poziom, który wychodzi na awijut bhiny dalet, uważa się za zewnętrzny w stosunku do poprzedniego parcufa, gdyż każdy grubszy określa się jako wewnętrzny i wyższy, jak wiadomo. I dlatego one są zewnętrzne do parcufa Galgalta, który jest bhiną dalet.

20) Działanie 11 – jest to ziwug de-akaa, który odbył się z masachem w miejscu haze. Wychodzi z powodu włączenia masachu w malchut de-rosz. On włącza się i otwiera awijut, znajdujący się w „zamyśle” (koah), w masachu de-rosz, jak opisano wyżej w p.16, i dlatego bez względu na to, że zobowiązany jest opuścić się z rosz z powodu awijutu de-guf, który stał się rozróżnialny w reszimo włączonych w niego, tego jest jeszcze nie wystarczająco dla realnego wcielenia awijut w kelim, a tylko po tym, jak na początku za pośrednictwem wyższego ziwuga wychodzi dziesięć sfirot de-rosz z dołu do góry, w zamyśle, i następnie malchut rozprzestrzenia się w dziesięć sfirot od niej i niżej z góry w dół w postaci kelim, w realnym działaniu, w postaci toch i sof.

I tak wyjaśniliśmy 11 działanie – jest to ziwug de-akaa. A działanie 12 – jest to rozprzestrzenienie malchut de-rosz od haze i w dół w bhinę guf, w postaci toch i sof. Oboje wychodzą z powodu wzniesienia i włączenia masachu w malchut de-rosz.

21) Działanie 13 – obłacza poprzedni parcuf. Wychodzi i powiązane jest z wyjściem świateł de-guf z poprzedniego parcufa. Gdyż nowy parcuf napełnia swoim światłem kelim, które stały się puste od swoich świateł przy usubtelnieniu masachu i wzniesieniu go w rosz. I nazywa się to, że on obłacza go w swoje nowe światła.

22) Działanie 14 – to, że jego poziom rozpoczyna się od pe poprzedniego parcufa. To wychodzi z powodu jego urodzenia i stworzenia tam, jak to właściwe naturze gałęzi, połączonej z miejscem jej wyjścia i skarmiania w korzeniu. Tak samo i nowy parcuf, korzeń którego – w siłą włączenia masachu de-guf w malchut de-rosz, która nazywa się pe. I dlatego jego poziom znajduje się tam w połączeniu, i tam również on rozpoczyna się.

23) I tak wyjaśniliśmy czternaście działań, powodujących urodzenie i stworzenie parcufa z parcufa ogólnie, jednakowo działających we wszystkich parcufim i to, jak każdy skutek wychodzi z przyczyny poprzedzającej go. Teraz wyjaśnimy rozwój pięciu parcufim de-A’K drogą przyczyny i skutku.

Wyjaśniliśmy dziesięć działań przy stworzeniu parcufa Galgalta de-A’K drogą przyczyny i skutku (p.1), i po tym, jak ukończył się parcuf Galgalta, zaczyna się bitusz or makif i or pnimi, i następnie wszystkie czternaście działań opisanych wyżej, i z niego był stworzony parcuf A’B de-A’K w postaci rosz, toch i sof. I pe parcufa A’B znajduje się na miejscu haze parcufa Galgalta, gdyż bhina dalet, która nazywa się tabur de-Galgalta, nie była włączona w masach de-A’B, ponieważ jest ostatnią bhiną, która zniknęła przy usubtelnieniu. I dlatego dziesięć sfirot de-rosz A’B znajduje się od miejsca haze do pe parcufa Galgalta. A jego sijum raglin – powyżej tabura Galgalta, gdyż tam jest bhina dalet, a w A’B nie ma nic od bhiny dalet, i dlatego on nie może rozprzestrzenić się poniżej tabura Galgalty.

24) Po tym jak zostały ukończone rosz, toch i sof parcufa A’B, w nim również odbywa się bitusz or pnimi i or makif, które następnie wprowadzi w czyn wszystkie czynności wyżej opisanych działań, i z niego był stworzony parcuf Sa’G de-A’K w postaci rosz, toch i sof, czyli trzeci parcuf de-A’K. I w nim również masach de-rosz znajduje się na miejscu tabura de-A’B, czyli nie w bhinie gimel de-guf, która jest taburem dla A’B, a w jego haze. Gdyż ostatnia bhina z A’B nie włącza się w masach de-Sa’G, dlatego że zniknęła przy usubtelnieniu masachu. I od haze do pe de-A’B znajduje się dziesięć sfirot de-rosz Sa’G. A od haze i niżej wychodzi dziesięć sfirot de-guf Sa’G w postaci toch i sof, do sijum raglin pierwszego parcufa de-A’K, który nazywa się Galgalta.

25) I tu, w parcufie Sa’G dodały się dwa działania, których nie było w parcufie A’B:

  1. On przedłużył się również od tabura i niżej parcufa Galgalta de-A’K, i obłóczył się i świecił w kelim Galgalta de-A’K, znajdujących się od tabura i niżej.
  2. On podzielił się na dwa parcufim na taburze Galgalta de-A’K. I od tabura i wyżej nazywa się A’B de-Sa’G lub taamim de-Sa’G, a od tabura de Galgalta i niżej nazywa się Sa’G, M’A i Bo’N de-Sa’G lub nekudot, tagin i otijot de-Sa’G.

Pierwsze działanie, czyli to, że on przedłużył się również i poniżej tabura de-Galgalta, wychodzi z tego powodu, że jeszcze nie było skrócenia na światło biny, które zaszkodziłoby świecąc w bhinę dalet. Gdyż pierwsze skrócenie było wyłącznie na światło hochma. I dlatego parcuf A’B, poziom którego jest do hochma, nie mógł rozprzestrzenić się z dołu pod taburem de-Galgalta, gdyż tam jest miejsce dla bhiny dalet, lecz parcuf Sa’G, poziom którego jest wyłącznie biną, zdolny jest na skutek tego świecić również i w bhinie dalet.

Drugie działanie, czyli jego podział na taamim i nekudot wychodzi z pierwszego działania, jak również z siły zahar parcufa Sa’G. Gdyż zahar de-Sa’G jest to bhina gimel de-itlabszut, i w pierwszym ziwugu w rosz przedłuża się poziom hochma, który obłacza się w kli de-keter de-Sa’G (patrz wyżej cz.6, or pnimi p.1). I dlatego kli de-keter de-Sa’G, w którym jest światło hochma, powinno było również ukończyć się na taburze, podobnie jak parcuf A’B. Dlatego keter de-Sa’G, który przedłuża się od tabura, nazywa się imieniem A’B de-Sa’G lub taamim. Jednak poniżej keteru światło zahar nie może rozprzestrzenić się, dlatego reszta dziewięciu niższych sfirot de-Sa’G rozprzestrzenia się od tabura de-Galgalta i niżej, gdyż nie ma w nich światła hochma, a wyłącznie jest światło biny, na które jeszcze nie działa skrócenie, jak powiedziano wyżej. I dlatego nazywa się ta bhina Sa’G de-Sa’G – żeby pokazać, że nie ma w niej nic od bhiny A’B.

26) Po tym jak ukończyły się rosz, toch i sof parcufa Sa’G, w nim również odbywa się bitusz or makif i or pnimi, i reszta czternaście działań powiązanych z nim, i z niego tworzy się czwarty parcuf de-A’K, który nazywa się M’A i Bo’N de-A’K. I M’A i Bo’N również wychodzą w postaci dwóch parcufim, oddzielonych jeden od drugiego taburem w Galgalta de-A’K, jak i parcuf Sa’G, z którego one powstały.

Jednak w kolejności stworzenia parcufa M’A i Bo’N dodało się kilka działań, bardzo ważnych, gdyż one służyły jako korzeń dla połączenia miary rachamim i din, które uważa się pierwotnym początkiem dla światów. Gdyż bez tego w ogóle nie byłoby możliwe istnienie światów.

I fundamentalnym faktorem dla wszystkich tych działań, które dodały się tu, jest rozprzestrzenienie nekudot de-Sa’G pod taburem de-A’K i niżej, czyli wewnątrz kelim NeH’I de-Galgalta, będących bhiną dalet. Gdyż za pośrednictwem tego łączy się Sa’G będący bhiną bet z pierwszą hej, z AWAJ’a, z NeH’I parcufa Galgalta, będącymi bhiną dalet i niższą hej z AWAJ’a. I to wywołuje C’B w A’K, podobne do C’A, które odbyło się w Ejn Sof (jak opisano wyżej w słowach Ari cz.6, p.7). Ponieważ podobnie do tego, jak C’A było na bhinę dalet, tak samo i tu odbyło się skrócenie na bhinę bet. I podobnie do tego, jak po C’A oddaliło się światło ze wszystkich czterech bhinot, a następnie powróciło i przedłużyło się wyłącznie w dziewięć pierwszych sfirot, tak samo i tu odbyło się skrócenie na bhinę bet, i oddaliło się światło z całego guf de-Sa’G, a następnie powróciło i przedłużyło się wyłącznie w dwie sfiry: keter i hochma, wszędzie: w rosz, toch i sof, będących w tym parcufie M’A i Bo’N. I podobnie do tego, jak przy C’A został przerwany kaw światła z Ejn Sof w malchut de-NeH’I de-A’K, znajdujący się na miejscu olam aZe (tego świata), który pozostał bez światła, tak samo i tu, przy C’B, zostało przerwane światło kawa z Ejn Sof w binie de-NeH’I de-A’K. I bina, Z’A i malchut pozostały poniżej kropki cimcuma bez światła. I wiedz, że właśnie tu nabyła bina każdego poziomu imię Bria, od słowa „le-bar” (na zewnątrz), w podobieństwie „batej baraj”, co oznacza „zewnętrzne domy” (poza miastem). Gdyż za pośrednictwem drugiego skrócenia, które odbyło się tu, wyszła bina każdego poziomu na zewnątrz poziomu: bina z rosz stała się bhiną guf, bina, która była powyżej tabura stała się poniżej tabura, a bina z NeH’I całkowicie wyszła z parcufa i pozostała bez światła, na podobieństwo kropki olam aZe podczas C’A.

27) Jednak jest wielka różnica pomiędzy cimcumem, które odbyło się tu i C’A. Gdyż tam skrócenie było na bhinę dalet w sposób absolutny i ono nie powinno było odmienić się nigdy. Jednak C’B, które odbyło się tu, nie jest tak kategoryczne i może być odmienione za pośrednictwem wyższego ziwuga. Dlatego od tego momentu i dalej, dla każdego parcufa są dwa stany: stan katnut (mały) i stan gadlut (duży). I dlatego tu stworzone są dwie rosz: rosz alef, w której dwie litery hej łączą się na stałe, tak że nie powinny one rozchodzić się nigdy. A za nią znajduje się rosz bet, w której ich połączenie odbywa się nie na stałe, a w postaci wzniesienia i upadku, i pomiędzy nimi jest ustawiona parsa. I w stanie katnut obydwie litery hej połączone są w nikwej ejnaim rosz bet siłą władzy wyższej rosz, i wtedy niższy znajduje się w takim stanie, kiedy u niego jest nieobecna rosz. A w stanie gadlut, pod wpływem świecenia A’B, parsa ukrywa rosz alef i jej sterowanie jest nieodczuwalne. I wtedy niższa hej opuszcza się z miejsca ejnaim rosz bet poniżej pe rosz bet, trzy sfiry AHa’P powracają w rosz, i niższy nabywa właściwości rosz i Ga’R.

28) I należy wiedzieć, że stan katnut i gadlut działa wyłącznie w parcufie M’A i Bo’N na każdym poziomie, kiedy niższa hej już znajduje się w nikwej ejnaim i rosz. I one są bhinot guf tej rosz. I tym zrozum, że dziesięć sfirot Nekudim łączy się z pierwszymi M’A i Bo’N w światach, i chociaż połowa wyższego parcufa M’A i Bo’N, która obłacza się od pe i niżej parcufa Sa’G do tabura parcufa Galgalta de-A’K, ona również wychodzi z nikwej ejnaim de-rosz Sa’G, jednak ponieważ niższa hej nie jest połączona z jej pierwszą hej, jej nie uważa się jeszcze za M’A i Bo’N, ponieważ masach, w który wchodzi niższa hej, podczas kiedy on wychodzi z nikwej ejnaim de-rosz Sa’G, on opuszcza się w bhinę odpowiadającą mu, czyli w tabur, gdyż tam jest miejsce niższej hej, a nie powyżej tabura. I dlatego tylko dziesięć sfirot de-Nekudim uważane są za M’A i Bo’N, i tylko w nich działają te stany katnut i gadlut.

Co więcej, nawet Ga’R de-Nekudim nie są uważane za realne M’A i Bo’N, ponieważ niższa hej pozostaje w nikwej ejnaim rosz bet, czyli w Ga’R de-Nekudim, i jud-hej-waw bez żadnego otwarcia niższej hej opuszczają się w AHa’P rosz bet, w te, które są Hu’B w nich. W ten sposób niższa hej znajduje się wyłącznie w keterze de-Ga’R de-Nekudim, który jest galgalta ejnaim tej rosz, jednak w hochmie i binie tych Ga’R jest wyłącznie pierwsza hej, i dlatego one również nie są uważane za realne M’A i Bo’N. Przy tym w nich działa pojęcie katnut i gadlut, gdyż niższa hej jednak znajduje się w nich w postaci holam, który jest nad ich literami jud-hej-waw, czyli w keterze, jak wyjaśniliśmy.

I prawdziwe M’A i Bo’N – jest to siedem niższych sfirot de-Nekudim, będących rzeczywistymi guf de-Nekudim i otrzymujące od Ga’R de-Nekudim. One są pierwszym korzeniem dla M’A i Bo’N, znajdujących się w światach od tego momentu i dalej. Jednak bhina M’A nie jest zdolna istnieć w nich, jak to opisano dalej w cz.7, i w nich odbyło się rozbicie kelim, i to, co pozostało, to tylko bhina Bo’N. I dlatego te M’A i Bo’N nazywane są u Ari wyłącznie imieniem Bo’N.

29) I tak niższa hej uczyniła cztery kroki od momentu jak połączyła się z pierwszą hej i przyszła w nikwej ejnaim de-rosz Sa’G, i do przyjścia na jej miejsce, czyli w guf de-Nekudim, który nazywa się Za’T de-Nekudim.

Krok 1 – z nikwej ejnaim de-rosz Sa’G na miejsce tabura de-guf wewnętrznego A’K, czyli w nikwej ejnaim, rosz alef, która nazywa się ISZSu’T, i tam połączyła się na stałe z pierwszą hej, i stała się stałym korzeniem dla parcufa M’A i Bo’N w jego stanie katnut, jak powiedziano wyżej.

Krok 2 – w nikwej ejnaim rosz bet. Tam działa naprawienie w postaci parsy, i za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G oddziela się niższa hej od miejsca nikwej ejnaim i opuszcza się na miejsce pe tej rosz.

Krok 3 – opuszczenie niższej hej z nikwej ejnaim w dół, pod pe nazywa się obłóczeniem NeH’I de-keter we właściwość mohin i Ga’R w sfirot hochma i bina de-Nekudim. Gdyż za pośrednictwem opuszczenia niższej hej w dół pod jud-hej-waw, one powracają w stan rosz, i te, które były wcześniej HaGa’T, teraz stają się HaBa’D. I one obłaczane są na trzy wyższe części NeH’I de-A’K: hochma – na wyższą część de-necach, bina na wyższą część de-hod i daat na wyższą część de-jesod.

Krok 4 – od jesoda de-A’K w daat de-Hu’B, w postaci kropki wewnątrz liter jud-hej-waw. I wtedy Aw’I dokonuje ziwug na łączny Ma’N waw i kropki, i przedłuża M’A i Bo’N na ich miejsca.

30) I tak wyjaśniliśmy główne działania, które zostały tu dodane dla stworzenia M’A i Bo’N. I wyjaśnimy je wkrótce po kolei.

Ponieważ na skutek rozprzestrzenienia dziewięciu niższych sfirot de-Sa’G w dół pod tabur wewnętrznego A’K, które zaczęły świecić w kelim de-NeH’I wewnętrznego A’K, połączyły się dwie litery hej razem, gdyż światło Sa’G – jest to pierwsza litera hej, a NeH’I wewnętrznego A’K – jest to niższa litera hej. Dlatego, kiedy ponownie zaczęło działać usubtelnienie masachu również i w parcufie Sa’G, to widzimy, że masach, który stworzony tu jest z dwóch parcufim, parcufa Sa’G i parcufa Galgalta, wzniósł ich razem w rosz de-Sa’G, w nikwej ejnaim, czyli w bhinę alef. I na skutek tego, że niższa hej w masachu znajduje się nie na swoim miejscu, a włączona i połączona jest wewnątrz pierwszej hej, czyli pierwsza hej otrzymała i stała się bhiną niższej hej, dlatego ziwug odbywa się wyłącznie na pierwszą hej. I odbywają się tam dwa ziwugi: jeden na zahar, drugi na nekewa, jak wiadomo, jednak główny ziwug odbywa się na bhinę nekewa, czyli na bhinę alef, która jest pełną i w stosunku do właściwości przedłużenia również, i z niej rozprzestrzenia się w kelim. I kiedy staje się rozróżnialny awijut de-guf w masachu, wychodzi z rosz de-Sa’G i opuszcza się w odpowiednią bhinę w guf, czyli w tabur wewnętrznego A’K, gdyż tam rozpoczyna się miejsce niższej hej wchodzącej w masach. I tam czyni ziwug z or elion i wychodzi od tabura i wyżej dziesięć sfirot rosz alef, która nazywa się ISZSu’T, przy czym bina, Z’A i malchut tej rosz już znajdują się poniżej tabura, na skutek tego, że niższa hej znajduje się w jego hochmie, i to również jest miejsce tabura i sfirot, które są poniżej hochmy, i znajdują się od tabura i niżej. I one są Ga’R de-Nekudim, czyli główną rosz Nekudim, gdyż rosz alef w ogóle nie znajduje się w Nekudim, na skutek tego, że niższa hej w masachu znajduje się poniżej niej, a awijut nie działa z dołu do góry, i dlatego uważa się jako Akudim de-Sa’G. I dlatego pozostają Ga’R de-Nekudim jak rosz dla Nekudim i nazywane są rosz bet.

I w tej rosz bet również jest dziesięć sfirot, które podzielone są zgodnie z Ga’R: galgalta ejnaim włącza się w keter, a AHa’P – w hochmę i binę, i niższa hej znajduje się w keter, czyli w rosz bet, a hochma i bina, czyli AHa’P, wychodzą na zewnątrz tej rosz bet w HaGa’T, czyli w stan guf. I w nich określa się, że niższa hej – w ejnaim, a jud-hej-waw – w AHa’P, czyli że niższa hej zupełnie nie świeci w tych AHa’P, będących hochmą i bina. A one są wyłącznie pierwszą hej. I na tą rosz bet jest naprawienie w postaci parsy, w której są dwa naprawienia:

  1. że dwie litery hej, które wchodzą w nią, umieszczone są poziomo, czyli możliwe, że czasami tam będzie przebicie parsy i wtedy litery hej oddzielą się jedna od drugiej, i niższa hej opuszcza się stąd w dół pod malchut tej rosz w postaci kamac, która znajduje się pod literami jud-hej-waw;
  2. ukryć w tym momencie siłę niższej hej, która znajduje się w nikwej ejnaim rosz alef w ścisłym połączeniu z pierwszą hej. Gdyż, jeżeliby nie to ukrycie, to nie będzie możliwości dla niższej hej rosz bet opuścić się w dół pod litery.

I tu wynika korzeń dla stanu katnut w parcufim, czyli w nim staje się możliwym wzniesienie i stan gadlut, lecz niemożliwe żeby zmniejszył się poniżej stanu katnut, który był w nim, i ta ochrona wychodzi z siły niższej hej, znajdującej się w nikwej ejnaim, rosz alef, połączoną tam ścisłym połączeniem pierwszej hej. A stan gadlut wychodzi z niższej hej, znajdującej się w nikwej ejnaim rosz bet.

I dlatego, żeby urodzić stan gadlut de-Nekudim, były uczynione dwa działania:

  1. dla potrzeb rosz de-Nekudim i za pośrednictwem ziwug A’B-Sa’G opuszcza się niższa hej, co jest w nikwej ejnaim, znajdująca się w keter nad Hu’B, będącymi jud-hej-waw, i przychodzi w dół pod te jud-hej-waw, i tym powracają Hu’B w rosz bet, i jud-hej-waw, które były sfirot HaGa’T, wznoszą się i stają się HaBa’D. I to nazywa się obłóczeniem NeH’I de-keter w hochmę i binę.
  2. dla potrzeb Za’T, które są prawdziwym guf de-Nekudim. Gdyż jesod de-A’K świeci wewnątrz Hu’B de-Nekudim – kropkę niższej hej, wewnątrz liter, w postaci melafum: kropka w literze waw, która staje się Ma’N w Hu’B i dokonuje ziwug na nich, i rodzą Za’T de-Nekudim. I będzie to wyjaśnione w cz.7.

31) I tak znajdujemy tu trzynaście działań:

  1. połączenie dwóch liter hej, pierwszej hej i niższej hej,
  2. wzajemne włączenie masachu w reszimot dwóch parcufim, parcufa Sa’G i parcufa Galgalta de-A’K,
  3. odbywa się ziwug tylko na pierwszą hej,
  4. opuszczenie masachu po jego włączeniu w dwa ziwugi w rosz, i przejście na miejsce tabura wewnętrznego A’K,
  5. rosz alef, która nazywa się ISZSu’T,
  6. rosz bet, która nazywa się Ga’R de-Nekudim,
  7. wyjście biny i Zo’N z każdego poziomu na zewnątrz poziomu,
  8. przygotowane miejsce dla trzech oddzielnych światów: Bria, Jecira, Asia i kaw Ejn Sof, który przedtem przerywał się w centralnej kropce, będącą kropką olam aZe i światłem malchut de-NeH’I wewnętrznego A’K, wznosi się do góry w nową kropkę skrócenia na miejsce biny de-NeH’I wewnętrznego A’K,
  9. podział rosz bet na galgalta ejnaim i AHa’P, przy czym niższa hej – w ejnaim, a jud-hej-waw – w AHa’P,
  10. naprawienie w postaci parsy,
  11. naprawienie w postaci stanu gadlut i katnut,
  12. opuszczenie niższej hej w dół pod litery jud-hej-waw, które odbyło się dla potrzeb gadlut i panim be panim (PB’P) de-Ga’R de-Nekudim,
  13. przyjście niższej hej wewnątrz liter, które odbyło się dla potrzeb stworzenia Za’T de-Nekudim.

32) Teraz wyjaśnimy połączenie przyczyny i skutku pomiędzy nimi.

1 – połączenie dwóch liter hej. Wychodzi ze świecenia dziewięciu niższych sfirot Sa’G, będących bhiną bet i pierwszą hej wewnątrz kelim wewnętrznych NeH’I de-A’K, będących bhiną dalet i niższą hej.

2 – wzajemne włączenie w masach reszimot dwóch parcufim: Sa’G i NeH’I wewnętrznego A’K. Również wychodzi ze świecenia Sa’G w kelim wewnętrznego A’K.

3 – ziwug, który odbył się wyłącznie na awijut pierwszej hej. Wychodzi na skutek tego, że reszimo de-Sa’G jest głównym, a niższa hej z NeH’I de-A’K dodatkowa do niej, i przyłącza się do Sa’G na skutek jego świecenia w NeH’I, jak powiedziano wyżej.

4 – opuszczenie masachu na miejsce tabura. Wychodzi z siły niższej hej włączonej w ten masach. Połączenie liter hej zaczyna się od tabura de-A’K i niżej, na skutek rozprzestrzenienia tam światła Sa’G, lecz nie od tabura i wyżej.

5 – jest to rosz alef. Wychodzi od wzajemnego włączenia masachu w awijut rosz, i dlatego również przy jego opuszczeniu w dół wyprowadza na początku właściwość z dołu do góry, na podobieństwo tego, jak to odbywało się we wszystkich parcufim.

6 – jest to rosz bet, która nazywa się Ga’R de-Nekudim. Wychodzi z AHa’P, które wyszły z rosz alef.

7 – jest to wyjście biny, Z’A i malchut ze wszystkich poziomów. Wychodzi z siły niższej hej, która połączyła się z pierwszą hej, i pierwsza hej otrzymuje właściwości niższej hej. Odbywa się ziwug w nikwej ejnaim i bina i Zo’N wychodzą na zewnątrz rosz. I w ten sposób na wszystkich poziomach.

33) 8 – miejsce, które wyniknęło dla trzech oddzielnych światów BE’A i kaw Ejn Sof, który przerwał się w bina de-NeH’I de-A’K. Wychodzi również ze wzniesienia niższej hej w nikwej ejnaim, gdyż bina, Z’A i malchut de-NeH’I zeszły w dół, pod kropkę skrócenia, która teraz wzniosła się wyżej niż bina de-NeH’I. I bina staje się światem Bria, Z’A światem Jecira, a malchut światem Asia.

9 – podział rosz bet: niższa hej – w ejnaim, jud-hej-waw – w AHa’P. Wychodzą z podziału parcufa Sa’G na taamim i nekudot, które nazywane są A’B-Sa’G (patrz wyżej p.25, o działaniu 2). Dlatego masach, który wzniósł się stąd w rosz de-Sa’G, wyprowadza tam dwie bhiny rosz:

  1. Rosz alef – z bhiny taamim i A’B, i z niego wychodzi wyższy parcuf M’A i Bo’N, który zaczyna się (zgodnie z rękopisem Ari, i potrzebuje to dodatkowego zbadania) od pe de-Sa’G i kończy się powyżej tabura.
  2. Rosz bet – z bhiny nekudot i Sa’G de-Sa’G, i z niego wychodzi niższy parcuf M’A i Bo’N, który zaczyna się od tabura i niżej de-A’K, i jest to dziesięć sfirot de-Nekudim (jak powiedziano wyżej w p.24 i 25).

I rosz alef z właściwości niższej hej w ejnaim, i jej gałęzie – jest to searot rosz (dosłownie: włosy głowy). A rosz bet – z właściwości jud-hej-waw w AHa’P, i jej gałęzie – jest to searot dikna (dosłownie: włosy brody) (patrz wyżej cz.6, or pnimi p.2 i p.19). Tam wyjaśniliśmy, że chociaż rosz bet – jest to AHa’P rosz alef, jednak jeżeli patrzeć na nią niezależnie, jest to potencjalna rosz. Przyczyna jest w tym, że masach opuścił się w swoją bhinę nikwej ejnaim i dokonał ziwug z or elion na awijut nekudot w nim, i wyprowadził dziesięć sfirot z dołu do góry. Gdyż w każdym miejscu, w którym odbyło się odnowienie awijut w masachu, tam odbywa się nowy ziwug, jak wiadomo. I z tego powodu w rosz bet określa się trzy części:

  1. jest to bina, Z’A i malchut, które wyszły z rosz alef,
  2. jest to potencjalna rosz, czyli tu odbył się nowy ziwug na bhinę nekudot w nim, które zawierają niższą hej,
  3. ona podzielona jest obowiązkowo na galgalta ejnaim i AHa’P, gdyż nowy ziwug w nim odbył się wyłącznie w nikwej ejnaim, czyli w bhinie alef, i w nim również określa się, że niższa hej – w ejnaim, a jud-hej-waw – w AHa’P i AHa’P wyszły z rosz.

I wiadomo, że wszystkie ziwugim, z którymi w masachu odbywa się wzajemne włączenie w rosz wyższego, on otwiera we wszystkich ich właściwościach potem, jak opuszcza się na swoje miejsce w guf wyższego. I dlatego z dołu również otwierają się te same dwie rosz:

  1. Rosz alef – od tabura i wyżej, ona nazywa się ISZSu’T i określa się jak taamim i A’B,
  2. Rosz bet – od tabura i niżej.

I w nich również są trzy wyżej opisane części, a mianowicie: potencjalna, samodzielna rosz, i AHa’P de-rosz alef, i podział: niższa hej – w ejnaim, a jud-hej-waw w AHa’P, i te AHa’P wychodzą na zewnątrz rosz bet.

34) 10 – naprawienie w postaci parsy. Również wychodzi z podziału parcufa M’A i Bo’N na dwa parcufim w taburze, który ma korzeń i idzie z podziału Sa’G na taamim i nekudot, jak powiedziano wyżej p.33. Ponieważ w swoim korzeniu – jest to wyłącznie jeden parcuf, gdyż taamim i nekudot parcufa Sa’G wychodzą z jedynej rosz, i taamim – jest to keter de-guf Sa’G, a nekudot jest to dziewięć niższych sfirot tego guf, i dlatego również i M’A i Bo’N, które wychodzą od tych masachim, bez względu na to, że w nich są dwie rosz, uważane są również jako jeden guf. Dlatego ten podział podobny do parsy „go moej de-bar nasz” (dosłownie: przepona w ciele człowieka), i ta parsa dzieli jedno ciało i czyni go podobnym do dwóch oddzielnych ciał. Z jednej strony granica parsy podobna do granicy w cipornej reglaim (dosłownie: paznokcie nóg) parcufa, ponieważ i ona również znajduje się i kończy wyższy parcuf M’A i Bo’N, gdyż on jest przeznaczony dla parcufa A’B de-Sa’G i taamim, i uważa się za bhnię Aw’I de-M’A i Bo’N, i cipornej raglej kończą się na parsie. Z drugiej strony ona znajduje się pośrodku parcufa, ponieważ od strony korzenia taamim i nekudot są wyłącznie jednym parcufem. I na skutek tego, że środek i ukończenie są wymieszane razem w nim, dlatego świecą dwa naprawienia: siła połączenia dwóch parcufim, która tym pomaga temu, żeby za pośrednictwem ziwuga korzennych A’B-Sa’G również i A’B de-Sa’G, i Sa’G de-Sa’G połączyły się w jeden, i niższa hej opuszcza się z ejnaim w dół pod litery jud-hej-waw, i teraz AHa’P na każdym poziomie powracają na swój poziom, jak na początku, jak wiadomo. I drugie naprawienie jest to ukrycie niższej hej na stałe w rosz alef, żeby nie otworzyła się jej siła do momentu, kiedy AHa’P powracają w rosz. Ponieważ w stosunku do tego oddzielają się w rosz alef, która znajduje się nad nią. Jako oddzielny parcuf, zupełnie niepowiązany z rosz bet.

35) 11 – naprawienie w postaci stanu gadlut i katnut.

12 – opuszczenie niższej hej w dół, pod jud-hej-waw, i tego jest wystarczająco dla powrotu w stan panim be panim, hochma i bina de-Nekudim wychodzą za pośrednictwem ziwuga A’B-Sa’G, i w siłę dwóch naprawień, która jest w parsie, jak opisano wyżej.

13 – przyjście niższej hej wewnątrz liter dla potrzeb stworzenia siedmiu niższych sfirot de-Nekudim, które są prawdziwym guf. Wychodzą ze świecenia jesod de-A’K w rosz de-Nekudim kropki szuruk, która jest kropką wewnątrz waw. I ukończenie wyjaśnienia tego tematu jest w cz. 7.